Τρίτη 30 Απριλίου 2013


Μια άθλια επέτειος που δεν πρέπει με κανένα τρόπο να ξεχάσουμε


Πριν ακριβώς από τρία χρόνια ο τότε φερόμενος ως πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ανακοίνωνε επίσημα αυτό που σχεδιαζόταν ανεπίσημα εδώ και μήνες στα επιτελεία της ευρωζώνης και της Ουάσιγκτον, την ένταξη της Ελλάδας στον «μηχανισμό στήριξης», δηλαδή στον μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας και εκποίησης υπέρ των δανειστών. Το ανακοίνωσε από το Καστελόριζο σε απόσταση αναπνοής από τα Τουρκικά παράλια όπου οι επιτελείς του και ο ίδιος είχαν σκεφτεί ότι θα μπορούσε να είχε ζητήσει άσυλο, αν ο ελληνικός λαός δεν αποδεικνυόταν τόσο νωθρός και άβουλος. Ο ίδιος ο Παπανδρέου σήμερα θεωρεί ως μέγιστη επιτυχία της κυβέρνησής του την δημιουργία αυτού του μηχανισμού. Αυτή ήταν άλλωστε η αποστολή του. Να θυσιάσει την χώρα και τον λαό της προκειμένου τα αφεντικά του εξ Ουάσιγκτον να εξαναγκάσουν την Γερμανία να δεχτεί την συγκρότηση μηχανισμού διαχείρισης χρεοκοπιών εντός της ευρωζώνης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι επί μήνες πριν η Μέρκελ απέκλειε κάθε συζήτηση για «διάσωση» της Ελλάδας.

Στις 5 Μαρτίου 2010 σε επίσκεψη του τότε φερόμενου ως Έλληνα πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου στο Βερολίνο, η Καγκελάριος Α. Μέρκελ δήλωνε ότι δεν υπάρχει κανενός είδους σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας στα σκαριά. «Αυτή τη στιγμή μπορούμε να βοηθήσουμε την Ελλάδα, δηλώνοντας σαφώς ότι πρέπει να εκπληρώσει τα καθήκοντά της», δήλωνε η Μέρκελ, προσθέτοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να «δείξει μεγάλο θάρρος», προκειμένου να απορροφήσει τα ελλείμματά της και να αποκαταστήσει τη «χαμένη αξιοπιστία» της. «Η Ελλάδα πρέπει να καταλάβει ότι δεν είναι οι φορολογούμενοι στη Γερμανία, το Βέλγιο, ή το Λουξεμβούργο διατεθειμένοι να διορθώσουν τα δημοσιονομικά λάθη της ελληνικής πολιτικής», προειδοποιούσε με προσποιητή ειλικρίνεια λίγες ημέρες νωρίτερα ο επικεφαλής της ευρωζώνης και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Jean-Claude Juncker.

Φυσικά και σχέδιο υπήρχε στα σκαριά και το έδαφος προετοιμαζόταν για να επιβληθεί στην Ελλάδα και στον ανύποπτο ελληνικό λαό. Χρειαζόταν απλά να ακολουθηθούν ορισμένα βήματα. Σ’ εκείνη την επίσκεψη του Παπανδρέου στο Βερολίνου τον Μάρτιο του 2010, ενάμισι σχεδόν μήνα πριν την 23η Απριλίου όπου από το Καστελόριζο έγινε η ανακοίνωση υπαγωγής της χώρας στο «μηχανισμό στήριξης», η Γερμανία φρόντισε να υπογραφεί η περίφημη «Ελληνογερμανική εταιρική σχέση» ώστε εκ προοιμίου να της ανήκει το οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα. Αυτή η σύμβαση που ποτέ δεν παρουσιάστηκε επίσημα στην ελληνική Βουλή, αλλά υλοποιείται βήμα προς βήμα, μας έφερε τον Φούχτελ στην Ελλάδα για να συντονίσει την εκποίηση της χώρας υπέρ της Γερμανίας.

Να πώς παρουσιάζει το Γερμανικό υπουργείο εξωτερικών την σύμβαση αυτή με την Ελλάδα: 

«Στις 5 Μαρτίου 2010, η ομοσπονδιακή Καγκελάριος Μέρκελ και ο Πρωθυπουργός Παπανδρέου συμφώνησαν να ανανεώσουν, να επεκτείνουν και να εντείνουν την ελληνο-γερμανική εταιρική σχέση. Επιβεβαίωσαν τη δέσμευση αυτή κατά τη συνάντησή τους στο Βερολίνο στις 22 Φεβρουαρίου 2011. Προκειμένου να εφαρμοστεί αυτή η κοινή δέσμευση, οι αντιπροσωπείες της Ελλάδας και της Γερμανίας με επικεφαλής τον Αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα και τον Υφυπουργό Εξωτερικών Wolf-Ruthart συναντήθηκαν στην Αθήνα στις 24 Ιουνίου 2010. Εκπόνησαν έναν οδικό χάρτη συνεργασίας σε διάφορους τομείς όπως την περιβαλλοντική πολιτική, την ενεργειακή και κλιματική πολιτική, την πολιτική προστασία, την πολιτική στον τομέα της έρευνας, τη μετανάστευση, το άσυλο και την πολιτική ενσωμάτωσης, την εκπαίδευση, τις επαφές με την Κοινωνία των Πολιτών και τις πολιτιστικές ανταλλαγές, τον τουρισμό, την πολιτική υγείας, τις μεταφορές και το διάλογο μεταξύ των οικονομικών φορέων επί κοινωνικών και εργασιακών πολιτικών. Η σημασία αυτής της εταιρικής σχέσης επιβεβαιώθηκε εκ νέου σε μια συνάντηση μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών, Δημήτρη Δρούτσα και Guido Westerwelle στις 9 Νοεμβρίου 2010. Αυτή η συνεργασία αποτελεί σημαντική συνεισφορά σε μια χρονική στιγμή όπου η Ελλάδα εφαρμόζει μεγαλεπήβολες οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να δημιουργήσει μια νέα βάση βιώσιμης ανάπτυξης. Σε αυτή την επίπονη προσπάθεια, η Γερμανία καθώς και οι άλλοι Ευρωπαίοι Εταίροι στηρίζουν πλήρως την Ελλάδα. Κατά τη περίοδο 2010 και 2011 αξιωματούχοι των δυο κυβερνήσεων συναντήθηκαν πολλές φορές, υπέγραψαν συμφωνίες διμερούς συνεργασίας και έχουν συνεχή συνεργασία επί του συντονισμού των στρατηγικών τους στους προαναφερθέντες τομείς πολιτικής.»

Ποιοι είναι οι βασικοί τομείς «συνεργασίας» Ελλάδας-Γερμανίας; Σύμφωνα πάντα με το υπουργείο Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Γερμανίας οι βασικοί τομείς είναι οι εξής:

  1. Περιβαλλοντική πολιτική.
  2. Ενεργειακή και κλιματική πολιτική.
  3. Πολιτική προστασία.
  4. Διάλογος οικονομικών φορέων στο τομέα των επενδύσεων και επιχειρηματική συνεργασία.
  5. Διάλογος επί κοινωνικών και εργασιακών πολιτικών.
  6. Πολιτική στον τομέα της έρευνας.
  7. Μετανάστευση, άσυλο και πολιτική ενσωμάτωσης.
  8. Εκπαίδευση, επαφές Κοινωνία πολιτών και πολιτιστικές ανταλλαγές.
  9. Συνεργασία στον τομέα του τουρισμού.
  10. Πολιτική υγείας.
  11. Μεταφορές.
Όπως καταλαβαίνει κανείς οι Γερμανοί πήραν προκαταβολικά και με σύμβαση που ποτέ κανένας Έλληνας βουλευτής δεν την είδε να ψηφίζεται στην Βουλή, σχεδόν τα πάντα. Από το περιβάλλον, την ενέργεια, την έρευνα, έως την υγεία, την παιδεία και τις μεταφορές παραδόθηκαν στους Γερμανούς. Έτσι είπαν το «ναι» οι Γερμανοί και η Μέρκελ με σκοπό να ενταχθεί η Ελλάδα στον μηχανισμό χρεοκοπιών της ευρωζώνης. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι ο «μηχανισμός στήριξης» με την μορφή του EFSF (Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) ιδρύθηκε επίσημα στην ευρωζώνη μετά την επιβολή του πρώτου μνημονίου και της πρώτης δανειακής σύμβασης που επέβαλε η τρόικα στην Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν υπήρξε απλά το πρώτο θύμα της ευρωζώνης που μετατράπηκε σε πειραματόζωο, αλλά και το δόλωμα που πετάχτηκε βορά στο Γερμανικό θηρίο προκειμένου να δεχτεί την δημιουργία του EFSF και αργότερα του μόνιμου ΕΜΣ.

Το τι συνέβη είναι πια γνωστό. Το διετές πρόγραμμα προσαρμογής που προβλεπόταν στο πρώτο μνημόνιο και υποσχόταν ότι μετά από μια βίαιη προσαρμογή εισοδημάτων και δαπανών στην ελληνική οικονομία, αυτή θα βρισκόταν σε πορεία ανάκαμψης από τα τέλη του 2011, αποτελεί παρελθόν προ πολλού. Βρισκόμαστε αισίως στον τρίτο χρόνο υπό καθεστώς νέας κατοχής και οι κυβερνήτες του δοσιλογισμού συνεχίζουν το ίδιο παραμύθι. «Του χρόνου θα έχουμε ανάκαμψη», λένε και ξαναλένε μηχανικά εδώ και τρία χρόνια. Εν τω μεταξύ η Ελλάδα καταρρέει, η κοινωνία συνθλίβεται και ο ελληνικός λαός στερείται ελπίδας και προοπτικής.

Οι Γερμανοί ιθύνοντες έχουν από καιρό ξεκαθαρίσει το γιατί έχουν επιβάλει αυτό το καθεστώς στην Ελλάδα. «Μας κοστίζουν πολλά οι Έλληνες, αλλά μας συμφέρει», δήλωσε στην Bild (8/12/2012) ο κ. Σόιμπλε.  Μόνο από την διαφορά των επιτοκίων η Γερμανία κέρδισε τα δύο τελευταία χρόνια τόκους 45 δις €. Άλλα 15 δις € κέρδισε μέχρι τώρα η Γερμανία από τα προγράμματα «διάσωσης» της Ελλάδας και μάλιστα στο μέλλον το ποσόν αυτό αναμένεται να αυξηθεί... Σε συνέντευξη που παραχώρησε και δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη Bild πριν μερικούς μήνες, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, παραδέχεται ότι η νέα συμφωνία για περαιτέρω απομείωση του ελληνικού χρέους θα κοστίσει δισεκατομμύρια ευρώ στη Γερμανία, σε βάθος χρόνου, παραδέχτηκε ωστόσο επίσης ότι το Βερολίνο πρέπει να υποστεί αυτές τις θυσίες, προκειμένου να διασφαλιστεί η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. «Τα πλεονεκτήματα που απολαμβάνει η Γερμανία από το κοινό νόμισμα της ευρωζώνης, είναι υπέρτερα, ξεπερνούν το όποιο κόστος από τα πακέτα βοήθειας, όποιο κι αν είναι αυτό», ήταν η πιο χαρακτηριστική αποστροφή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στη συνέντευξή του στη Bild.  

Παραδέχτηκε επίσης ότι δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσο θα είναι το συνολικό κόστος της διάσωσης της Ελλάδας για τη Γερμανία. Πρόσθεσε όμως ότι το Βερολίνο και οι υπόλοιποι εταίροι της Ελλάδας θα συνεχίσουν να εποπτεύουν και να ασκούν πιέσεις στην Αθήνα, προκειμένου να μην κάνει πίσω η κυβέρνηση από τις δεσμεύσεις τις οποίες έχει πάρει, αναφορικά με την εφαρμογή ενός εκτεταμένου προγράμματος προσαρμογής.

Ο  Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έρχεται να προστεθεί σε όσους Γερμανούς μιλούν τον τελευταίο καιρό και παραδέχονται, ότι η χώρα τους όχι μόνο δεν έχει ζημιωθεί από την ελληνική κρίση χρέους, αλλά, αντίθετα έχει καταγράψει σημαντικά κέρδη. Και αποδίδουν τα κέρδη αυτά κυρίως στο γεγονός ότι η Γερμανία δανείζει τη χώρα μας – μέσω των μηχανισμών «στήριξης» ή «διάσωσης» – με επιτόκιο μεγαλύτερο από εκείνο, που δανείζεται η ίδια, άρα λειτουργεί με τοκογλυφικούς όρους.

Ο Γερμανός επικεφαλής του EFSF Κλάους Ρέγκλινγκ, αποκάλυψε σε συνέντευξη που έδωσε στο γερμανικό περιοδικό Focus ότι με τα προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας έχουν εισρεύσει στα ταμεία της χώρας τους κέρδη ύψους 15 δις ευρώ και μάλιστα στο μέλλον το ποσόν αυτό αναμένεται να αυξηθεί.

Επί λέξει ο κ. Ρέγκλινγκ παραδέχθηκε τα εξής: «Οι επιχειρήσεις διάσωσης δεν έχουν κοστίσει μέχρι στιγμής ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα των Γερμανού φορολογούμενου. Στη Γερμανία έχει επικρατήσει η πεποίθηση ότι κάθε μεμονωμένη μεταφορά χρημάτων προς την Ελλάδα βαρύνει τον προϋπολογισμό της χώρας και χρηματοδοτείται από τα χρήματα φορολογουμένων. Η άποψη ότι τα χρήματα δόθηκαν και δεν θα επιστραφούν ποτέ είναι λάθος. Πρόκειται για δάνεια – τα οποία πρέπει να αποπληρωθούν. Απελευθερωθείτε από την εικόνα της Ελλάδας ως βαρελιού χωρίς πάτο. Δεν υπάρχουν δώρα ούτε μόνιμες μεταφορές χρημάτων. Κάθε άλλο: Η Γερμανία έχει ωφεληθεί από την κρίση, επειδή στη χώρα διοχετεύεται πολύ κεφάλαιο. Το γεγονός αυτό πιέζει τα επιτόκια δανεισμού προς τα κάτω. Σύμφωνα με ινστιτούτα ερευνών, η Γερμανία πληρώνει εξαιτίας της κρίσης 15 δισ. ευρώ λιγότερα σε τόκους. Οι ευνοϊκοί όροι δανεισμού της Γερμανίας λειτουργούν και επ’ ωφελεία των πολιτών, οι οποίοι χρηματοδοτούν την αγορά ακινήτου».

Σύμφωνα με τα όσα διεμήνυσε ο Γερμανός επικεφαλής του Ταμείου, η Γερμανία, όχι μόνο δεν έχει ζημιωθεί από την κρίση χρέους της Ελλάδας, αλλά αντιθέτως, έχει καταγράψει σημαντικά κέρδη, τα οποία μάλιστα αναμένεται να πολλαπλασιαστούν σε βάθος χρόνου, όσο οι προσπάθειες για την «επίλυσή» της εντατικοποιούνται. Αυτό, σύμφωνα με τον κ. Ρέγκλινγκ, συμβαίνει γιατί η Γερμανία δανείζει στην Ελλάδα όχι απευθείας αλλά μέσω των έκτακτων μηχανισμών στήριξης, με επιτόκια, πολύ μεγαλύτερα από αυτά με τα οποία δανείζεται η ίδια. «Κατ' αυτόν τον τρόπο η Γερμανία λειτουργεί ουσιαστικά τοκογλυφικά, έχοντας βάλει στα ταμεία της μέχρι στιγμής περίπου 15 δισ. ευρώ» σημειώνει ο επικεφαλής του EFSF στο Focus. 

Η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ μιλώντας στο συνέδριο του κόμματός της τον Νοέμβριο του 2012, την Χριστιανοδημοκρατική Ένωση θριαμβολόγησε για την πολιτική διακυβέρνηση της Γερμανίας από την ίδια τονίζοντας:

«Η κυβέρνηση είναι η καλύτερη ομοσπονδιακή κυβέρνηση μετά την Επανένωση. Οδηγήσαμε τη Γερμανία να βγει από την κρίση ισχυρότερη απ' ό,τι μπήκε σ' αυτή. Ενώ άλλες χώρες της Ευρώπης βρίσκονται σε ύφεση, εμείς είμαστε ο κινητήρας της ανάπτυξης στην Ευρώπη. Όλα αυτά δεν έπεσαν από τον ουρανό». 

Αποκαλυπτικό για την τεράστια απάτη σε βάρος ενός ολόκληρου λαού, του ελληνικού και την απαξίωση μιας ολόκληρης χώρας με την προσπάθεια επιβολής του συνδρόμου της ενοχής με την αγαστή συνεργασία βέβαια των εγχώριων συνεργατών τους είναι το ρεπορτάζ του γερμανικού κρατικού τηλεοπτικού καναλιού ARD το οποίο προβλήθηκε προ μηνών από την ΝΕΤ. Σύμφωνα με το γερμανικό κανάλι, μετά από έρευνα που έχουν πραγματοποιήσει δημοσιογράφοι του, αν και οι Έλληνες ακούν κάθε μέρα ότι η Γερμανία πληρώνει δισεκατομμύρια για το ελληνικό χρέος στην πραγματικότητα τα ποσά που το γερμανικό κράτος έχει καταβάλει μέχρι στιγμής είναι 15,2 δισ. ευρώ!
Ποσό πολύ μικρό συγκριτικά με αυτά που έχει κερδίσει η Γερμανία, η οποία πρακτικά προκάλεσε την ελληνική κρίση για να αποκομίσει τεράστια κέρδη! 

Μάλιστα σημειώνει ότι μεγάλο μέρος των 130 δισ. ευρώ που ότι υποτίθεται θα λάβει η Ελλάδα από τις χώρες της ΕΕ είναι απλά εγγυήσεις οι οποίες θα αποπληρωθούν μόνο στην περίπτωση που η Ελλάδα χρεοκοπήσει. Αυτό όμως που είναι εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι Γερμανοί βουλευτές μέλη της Επιτροπής Οικονομικών θεμάτων του γερμανικού κοινοβουλίου, φαίνεται να δηλώνουν άγνοια για το θέμα αυτό μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα. Οι Γερμανοί βουλευτές δεν γνωρίζουν εκτός των άλλων τα οφέλη της χώρας τους από την διαφορά των επιτοκίων με βάση τα οποία δανείζει και δανείζεται η Γερμανία. 

Με τον τρόπο αυτό το γερμανικό κανάλι διαχωρίζει την θέση του από τα «παραμύθια» όπως αναφέρει που πλασάρονται από τα ΜΜΕ της χώρας, ότι οι Γερμανοί πληρώνουν τα χρέη της Ελλάδας. Κάνοντας ένα βήμα παραπέρα το γερμανικό κανάλι αποκαλύπτει ότι η γερμανική βιομηχανία αλλά και η γερμανική οικονομία στο σύνολο της ωφελήθηκε από την ελληνική κρίση χρέους και για το λόγο αυτό είχαν κάθε συμφέρον να την αφήσουν να βαθύνει. 

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το γερμανικό κανάλι μία εταιρεία με έδρα στην Γερμανία έχει δει τις παραγγελίες της τον τελευταίο καιρό να αυξάνονται. Ο λόγος για αυτή την αύξηση των παραγγελιών είναι η υποτίμηση του ευρώ έναντι άλλων ανταγωνιστικών νομισμάτων που κάνει τις γερμανικές εξαγωγές πιο φτηνές και όπως αναφέρει στέλεχος του εργοστασίου η υποτίμηση αυτή σχετίζεται με την ελληνική κρίση χρέους. Αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης είναι το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στο γερμανικό εργοστάσιο έλαβαν αύξηση μισθών και όλοι είναι ευχαριστημένοι.

Η ελληνική όμως θυγατρική της γερμανικής εταιρείας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα λόγω των μέτρων λιτότητας που επέβαλε η τρόϊκα και η ελληνική κυβέρνηση. Ως αποτέλεσμα της κρίσης 25 από τους 40 εργαζομένους της θυγατρικής ελληνικής εταιρείας έχουν απολυθεί. 

Την άποψη του στελέχους του γερμανικού εργοστασίου συμμερίζεται και ο καθηγητής Γκουστάβ Χόρν του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας και Αναπτυξιακών Ερευνών  ο οποίος δηλώνει ότι εξαιτίας της κρίσης χρέους της Ελλάδας μειώθηκε η αξία του ευρώ και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των γερμανικών προϊόντων και την αύξηση των γερμανικών εξαγωγών κατά 50 δισ. ευρώ ποσό που μεταφράζεται σε αύξηση του γερμανικού ΑΕΠ κατά 2%.   

Επιπλέον όπως αναφέρει ο οικονομικός αναλυτής Φολκερ Χελμαιερ η Γερμανία επωφελήθηκε σημαντικά από την ελληνική κρίση διότι μπορεί να δανείζει στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες με αντίστοιχα προβλήματα με υψηλά επιτόκια την στιγμή που η ίδια δανείζεται από τις αγορές σε ιστορικά όπως αναφέρει χαμηλά επίπεδα. 

Από αυτή την διαφορά των επιτοκίων το γερμανικό κράτος κέρδισε τα δύο τελευταία χρόνια τόκους ύψους 45 δισ. ευρώ ποσό που τελικά μπορεί να διαμορφωθεί στα 65 δισ. ευρώ.

Ο μόνος που βλέπει φως στο τούνελ είναι αυτός που δεν έχει αντιληφθεί ότι η ατμομηχανή της κ. Μέρκελ και της τρόικας κατευθύνεται εναντίον του και μάλιστα με αυξανόμενη ταχύτητα. Υπάρχει ένα αλάνθαστο κριτήριο για να κρίνει ο καθένας μας από την προσωπική του εμπειρία το που πάει η όλη κατάσταση. Αν βλέπει το εισόδημά του συνεχώς να συρρικνώνεται μέχρις εξαφανίσεως και τα χρέη του να αυξάνονται, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ανάκαμψη ούτε με σφαίρες. Κι αυτό συμβαίνει ήδη για την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού καθώς και για την οικονομία. Ταυτόχρονα η κρίση βαθαίνει και στην ευρωζώνη. Ακόμη και η ίδια η Γερμανία αντιμετωπίζει στασιμότητα και ύφεση σε συνθήκες τεράστιας ιδιωτικής υπερχρέωσης. Οι δήμοι της καταρρέουν ιδιωτικοποιημένοι και κάτω από το βάρος τεράστιων χρεών. Το γεγονός αυτό κάνει την άρχουσα τάξη της Γερμανίας πιο επιθετική, πιο αδίστακτη στην προσπάθειά της να κανιβαλίσει τις πιο αδύναμες χώρες και οικονομίες της ευρωζώνης.

Η ίδια η ευρωζώνη έχει μετατραπεί σε πεδίο ενός αδυσώπητου ανταγωνισμού για το ποιος θα επικρατήσει έναντι όλων των άλλων, ή καλύτερα πάνω στα ερείπια όλων των άλλων. Είναι ποτέ δυνατόν μια χώρα υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας σαν την Ελλάδα να ελπίζει σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το να μεταβληθεί σε κρανίου τόπο; Η λύση είναι μόνο μία: μονομερής διαγραφή του χρέους της Ελλάδας προς την ευρωζώνη και έξοδος από αυτήν με σκοπό την ανοικοδόμηση της χώρας εκ βάθρων στη βάση των συμφερόντων της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει παρά μόνο εκείνος που οδηγεί στα κρεματόρια της ευρωζώνης.

Ήδη έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο. Τα θύματα αυτής της καθυστέρησης μετρώνται σε εκατομμύρια. Θάνατοι, άνεργοι, μετανάστες, ολοκληρωτικά κατεστραμένοι επαγγελματίες και μικρομεσαίοι. Η ίδια η οικονομία αιμορραγεί. Χάνει την αφρόκρεμα του εργατικού της δυναμικού και το επενδυτικό εξοπλισμό της τελευταίας δεκαετίας. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι για πολύ. Από κάποιο σημείο και μετά η όλη πορεία θα είναι μη αναστρέψιμη τόσο για την οικονομία, όσο και για την κοινωνία. Το σημείο αυτό δεν απέχει πια και πολύ. Γι’ αυτό και η προσπάθεια των ιθυνόντων είναι να επιταχύνουν, να το φτάσουν μια ώρα νωρίτερα έτσι ώστε να επιβάλουν ήσυχα κι ωραία το κομμάτιασμα της χώρας.

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι μας έχουν κηρύξει πόλεμο και διεξάγουν αυτόν τον πόλεμο εναντίον μας με σκοπό ο λαός και η πατρίδα μας να γίνει βορά των πιο ισχυρών της ευρωζώνης. Και σ’ αυτόν τον πόλεμο όπου ο εχθρός είναι αποφασισμένος να σε εξοντώσει, δεν αντιτάσσεις πρακτικές νόθου κοινοβουλευτισμού και νομιμοφροσύνης απέναντι σ’ ένα καθεστώς νέας κατοχής. Καταφύγιό σου είναι μόνο ένα, το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος: «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Μέσα σ’ αυτά τα τρία χρόνια η μόνη ουσιαστικά θετική εξέλιξη ήταν η ίδρυση του ΕΠΑΜ το καλοκαίρι του 2011 στον απόηχο του αυθόρμητου μαζικού λαϊκού ξεσπάσματος. Το ΕΠΑΜ είναι ένα Μέτωπο που παλεύει για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση του ελληνικού λαού. Εμείς παλεύουμε για εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας μας. Αγωνιζόμαστε για την εθνική αυτοδιάθεση του λαού μας ενάντια στην υπερεθνική απολυταρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αποτελεί την μετουσίωση των ναζιστικών σχεδίων ενοποίησης της Ευρώπης κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί που απέτυχαν τότε οι ναζί με τις μεραρχίες των Ες-Ες, έρχονται σήμερα να πετύχουν οι τραπεζίτες με την Πέμπτη Φάλαγγα ενός δοτού «διεθνισμού» που δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των εθνών και των λαών. Παλεύουμε για να γίνει ο λαός μας αφεντικό στον τόπο του και όχι εξαθλιωμένος μετανάστης στην ευρωζώνη. Αγωνιζόμαστε να ενωθεί ο λαός μας πάνω στη βάση του πατριωτικού και δημοκρατικού του καθήκοντος, υπερβαίνοντας τεχνητούς διαχωρισμούς δεξιάς-αριστεράς που γεννούν εμφυλίους.

Για εμάς δεν υπάρχει αριστερός ή δεξιός, μόνο πατριώτης, δημοκράτης ή δωσίλογος και προδότης. Για εμάς είναι εξίσου εχθρός ο πορωμένος δεξιός που ζει με τους διαχωρισμούς του παλιού εμφυλίου, όσο και ο πορωμένος αριστερός. Δεν τους καίγεται καρφί για τον λαό μας. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι ο «χώρος» τους. Αυτό που θέλουν είναι να επιβάλουν την δικτατορία της δικής τους δεξιάς, ή της δικής τους αριστεράς, στην οποία ο λαός οφείλει να υποταχθεί. Εμείς στο ΕΠΑΜ παλεύουμε να κατακτήσει ο τόπος την δημοκρατία όπου ο ίδιος ο λαός κι όχι κάποιος δεξιός δικτάτορας ή κάποιος πατερούλης της αριστεράς, να κατέχει την εξουσία και να την ασκεί όπως αυτός θέλει. Γι’ αυτό άλλωστε παλεύουμε για Συντακτική Εθνοσυνέλευση και ένα νέο αληθινά δημοκρατικό Σύνταγμα έτσι ώστε ο λαός μας να γίνει αφεντικό στην χώρα του και όχι οποιοσδήποτε άλλος επίδοξος επιβήτορας από την δεξιά ή την αριστερά. Γι’ αυτό και δεν μας αρκεί όταν κάποιος αρχίζει να ψελλίζει, όπως κάνει τώρα τελευταία ο κ. Αλαβάνος, την διαγραφή του χρέους και το εθνικό νόμισμα. Χωρίς την δημοκρατία, χωρίς Συντακτική Εθνοσυνέλευση για να κάνει ο λαός μας μια καθαρή αρχή, τα αιτήματα αυτά δεν είναι παρά πολιτικά συνθήματα για τυχοδιώκτες καριέρας, ή προφάσεις για μελλοντικούς δικτάτορες.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 28/4/2013
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Σώστε τον Άδωνη-Άδωνη

                
Toυ Γιώργου Ανανδρανιστάκη
Προ δεκαετίας ήταν της μόδας τα πιασάρικα τηλεοπτικά δίδυμα, πολιτικοί με αντιτιθέμενες ιδεολογίες, που τους έριχνες στο στούντιο κι αυτοί βγάζανε τα μάτια τους σαν μεξικάνικα κοκόρια. Πολλά τα…
κοκόρια της εποχής και από τα πλέον αξιομνημόνευτα ο Θόδωρος Μαργαρίτης, τότε στέλεχος του ΣΥΝ, και ο Άδωνης Γεωργιάδης, τότε βουλευτής του ΛΑΟΣ. Ένας ακροδεξιός και ένας αριστερός, ένας ρατσιστής και ένας αντιρατσιστής, ένας κοσμοπολίτης και ένας εθνικιστής, όρε γινόταν του Κουτρούλη ο γάμος, μέχρι και για τουρνέ στην επαρχία είχανε προτάσεις. Τύφλα να “χει το μπουλούκι της Θέκλας.
Ήταν τέτοια η σφοδρότητα της αντιπαράθεσης, που έλεγες ότι, αν αυτοί οι δυο συναντηθούν τυχαία στον δρόμο, θα σφαχτούνε σαν τον Κούρκουλο με τον Καλογήρου στη «Λόλα». Τελικά συναντήθηκαν τυχαία στην κυβέρνηση του Σαμαρά κι αντί να σφαχτούνε εκείνοι, έσφαξαν εμάς, ψηφίζοντας Μνημόνια πιασμένοι χέρι-χέρι, ερήμην του Καρατζαφέρη. Α ρε Γιώργη, πού να το φανταζόσουν ότι ο Άδωνης, που τον πήρες στον στάβλο σου ζυγούρι και τον παρέδωσες υφυπουργό, θα σε παράταγε, για να συγκυβερνήσει με τους κομμουνιστές.
Για να σώσουμε τη χώρα, θα συμμαχήσουμε ακόμη και με τον διάβολο, διαβάστε και λίγο Λένιν, απαντούν οι δημαρίτες. Όταν ο Βλαδίμηρος αναφερόταν στον διάβολο, δεν είχε ακριβώς στο μυαλό του τον Άδωνη, αλλά τέλος πάντων, άλλο να συμμαχείς με τον διάβολο κι άλλο να τον αγαπάς τον διάβολο. Γιατί αυτό που έκανε προχθές η ΔΗΜ.ΑΡ. στη Βουλή ήταν ξεκάθαρη πράξη αγάπης. Τι έκανε; Είχε ζητηθεί η άρση της ασυλίας του Γεωργιάδη, προκειμένου να δικαστεί, επειδή αποκάλεσε τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Δημήτρη Τρίμη αρχηγό των κουκουλοφόρων, και η ΔΗΜ.ΑΡ. ψήφισε κατά της άρσης. Ο πρόεδρος των δημοσιογράφων αποκαλείται αρχηγός τραμπούκων και τούτο θεωρείται εύλογη πολιτική κριτική. Αυτή είναι, κυρίες και κύριοι, η ΔΗΜ.ΑΡ., το κόμμα που την παράταξή του στην ΕΣΗΕΑ κοσμούν ο Μανδραβέλης, ο Κανέλλης και οσονούπω και η Άννα Παναγιωταρέα.
Για να υπάρχει, να επιβιώνει και να κυβερνά η Αριστερά της Ευθύνης, πρέπει να έχει απέναντί της το σκιάχτρο της Αριστεράς των Κουκουλοφόρων. Τα λένε τα στελέχη τους, τα λένε οι φιλικοί τους δημοσιογράφοι, τα λένε οι καθηγητές τους στα έντυπα του ΔΟΛ, τα λένε όμως κυριλέ και περί διαγραμμάτων, σε αντίθεση με τον Άδωνη που γκαρίζει έξω από τα δόντια: «Και νά ποιοι είσαστε εσείς οι Συριζαίοι, καίτε ανθρώπους, σπάτε τζάμια, διώχνετε επενδύσεις!». Οι υπηρεσίες του κ. Γεωργιάδη προς την κυβερνώσα Αριστερά είναι ανεκτίμητες, να μην του χαρίσουμε κι εμείς μια τόση δα ασυλιούλα;
Τα έχει πει κι ο Γέροντας Παίσιος: «Την ημέρα που ο Αριστερός θα σώσει το Φασίστα, θα βρέξει βατράχια και υπουργικές λιμουζίνες».

Nαόμι Κλάιν: Το δόγμα του σοκ εφαρμόζεται στην Ελλάδα



Το κίνδυνο ενίσχυσης του ρατσισμού και της πώλησης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της χώρας, επεσήμανε σε συνέντευξη της στην αγγλική έκδοση της Ελευθεροτυπίας, η γνωστή καναδή συγγραφέας του βιβλίου «Το δόγμα το σοκ», Ναόμι Κλάιν, η οποία εξήγησε ότι «η συστημική χρήση του σοκ και του φόβου από τις ελίτ της εξουσίας ώστε να υπονομεύσουν ευάλωτες κοινότητες είναι πολύ εμφανής στην Ελλάδα του μνημονίου».
Σύμφωνα με τη συγγραφέα, η Ελλάδα είναι κλασικό παράδειγμα των όσων παραθέτει στο βιβλίο της, το οποίο αναφέρεται στο πως τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα ισχυρά κράτη χρησιμοποιούν τα σοκ όπως οι φυσικές καταστροφές, τα οικονομικά προβλήματα και οι πολιτικές αναταραχές ως ευκαιρία να αναδιαρθρώσουν την οικονομία ευάλωτων χωρών.
«Είναι αποκαρδιωτικό να βλέπεις τα ίδια κόλπα και τις ίδιες τακτικές να χρησιμοποιούνται τόσο βίαια. Και υπήρχε τεράστια αντίδραση στην Ελλάδα. Είναι ιδιαίτερα οδυνηρό να βλέπεις τη βίαιη καταστολή των κοινωνικών κινημάτων που αντιστέκονταν στη λιτότητα», αναφέρει στη συνέντευξή της η Ναόμι Κλάιν.
«Αυτό που βρίσκω ανήθικο είναι η άνοδος του φασισμού, η οποία σε αυτό το πλαίσιο είναι εντελώς προβλέψιμη» προσθέτει και επισημαίνει ότι «αν επιβάλεις τιμωρητικές και ταπεινωτικές κυρώσεις σε μια χώρα δημιουργείται το κατάλληλο υπέδαφος για το φασισμό. Για μένα είναι απίστευτο το ότι συνεχίζουμε να επιτρέπουμε στην ιστορία να επαναλαμβάνεται κατ’ αυτό τον τρόπο».
Αναφορικά με τη γνωστή δήλωση του Θ. Πάγκαλου «όλοι μαζί τα φάγαμε» και στο ερώτημα «πως ο τρόπος με τον οποίο δημιουργήθηκε η κρίση επηρεάζει τον τρόπο επίλυσής της» απαντά ότι: «αν αποδέχεστε την παραδοχή ότι όλοι συνέβαλαν εξίσου στη δημιουργία αυτής της κρίσης τότε έχετε δημιουργήσει το πλαίσιο εντός του οποίου είναι αποδεκτή η συλλογική τιμωρία. Αυτό είναι το νόημα αυτής της πλασματικής ισοδυναμίας».
Όπως υπογραμμίζει υπάρχει μια συντονισμένη προσπάθεια να δημιουργηθεί μια πλασματική ισοδυναμία μεταξύ ενός ατόμου που χρωστά χρήματα σε κάρτες και δάνεια και των τραπεζών που κυνηγάνε μεγάλες και επικίνδυνες αποδόσεις για τις επενδύσεις τους. «Είναι μια εξοργιστική σύγκριση».

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ...


Από την πρώτη στιγμή της υπαγωγής της Ελλάδας σε καθεστώς υποτέλειας μέσω Μνημονίου, οι Γερμανοί γνώριζαν την πορεία της χώρας μας
Ηταν Παρασκευή, 23 Απριλίου του 2010. Γιορτή του Αγίου Γεωργίου, μέρα που γιόρταζε και ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος βρισκόταν στο Καστελόριζο με ειδικό σκοπό. Οχι φυσικά για να υπογραμμίσει με την παρουσία του την ελληνικότητα του ακριτικού νησιού, που είναι καρφί στα συμφέροντα της Τουρκίας.
Κάθε άλλο. Ο Γ. Παπανδρέου είχε διαλέξει συμβολικά το Καστελόριζο για να οδηγήσει από εκεί την Ελλάδα στη μεγαλύτερη εθνική ταπείνωση της σύγχρονης ιστορίας της: να την υπαγάγει σε καθεστώς υποτέλειας προς την ΕΕ και το ΔΝΤ μέσω της υπογραφής του διαβόητου πλέον ανά την υφήλιο Μνημονίου. «Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης που από κοινού δημιουργήσαμε στην ΕΕ.
Εχω ήδη δώσει εντολή στον υπουργό Οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες» ανακοίνωσε προς τον παγωμένο από φρίκη ελληνικό πληθυσμό. «Ο τελικός μας στόχος, ο τελικός μας προορισμός είναι να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από επιτηρήσεις και κηδεμονίες» πρόσθετε υποκριτικά. «Δημιουργήσαμε νέες συμμαχίες» καυχιόταν. «Ξέρουμε τον δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά» ισχυριζόταν και διακήρυττε ότι «θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι»!
Λόγια του αέρα. Ποιες «νέες συμμαχίες» δημιούργησε ο Παπανδρέου; Με λοιδορίες και περιφρόνηση αντέδρασαν οι «σύμμαχοι» και οι εταίροι του Γιώργου. «Οι Ελληνες παρακαλούν επισήμως για λεφτά τους Ευρωπαίους» ήταν π.χ. ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της γερμανικής κυβερνητικής εφημερίδας «Ντι Βελτ» την επόμενη μέρα. «Η Ελλάδα ζητάει βοήθεια για το βυθιζόμενο σκάφος της» ήταν ο επίσης πρωτοσέλιδος τίτλος της παγκόσμιας έκδοσης των «Τάιμς της Νέας Υόρκης». «Η Ελλάδα παραδίνεται και ζητάει διάσωση» ήταν ο σχετικός τίτλος μέχρι και της ισπανικής «Ελ Παΐς».
Ολοι στο εξωτερικό αντιμετώπιζαν την υπαγωγή σε καθεστώς Μνημονίου ως παράδοση άνευ όρων της Ελλάδας στο απόλυτο έλεος της ΕΕ και του ΔΝΤ. Με πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η γερμανική «Ντι Βελτ» δεν άφηνε κανένα περιθώριο αυταπατών ούτε στο πώς αντιμετώπιζε το θέμα το Βερολίνο ούτε για τα κίνητρά του. «Οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά» είχε πει ο Γ. Παπανδρέου στο κωμικοτραγικό από πολιτική σκοπιά διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό.
Παραμύθια. Το πρωτοσέλιδο άρθρο της «Ντι Βελτ» την επομένη βάζει τα πράγματα στη θέση τους. «Δεν πρέπει κανείς να αυταπατάται. Δεν οφείλεται σε υπέροχη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη το γεγονός ότι τώρα πρέπει να δοθεί βοήθεια» διευκρινίζει χωρίς περιστροφές και εξηγεί: «Πρόκειται απλώς για την προστασία των δικών μας συμφερόντων. Αν δεν βοηθούνταν οι Ελληνες, μερικές ευρωπαϊκές τράπεζες θα βρίσκονταν εκ νέου στο χείλος του γκρεμού – και τότε θα έπρεπε και πάλι να πληρώσουμε σε διαφορετικό σημείο». Η δεξιά γερμανική εφημερίδα ομολογεί ευθέως ότι «στην καλύτερη περίπτωση τα δισεκατομμύρια της βοήθειας θα δώσουν χρόνο στην υπόλοιπη Ευρωζώνη να αποκτήσει ανοσία καλύτερα εναντίον της ελληνικής καταστροφής από το χρέος». Ο γερμανικός σχεδιασμός συμπεριλαμβάνει από την πρώτη στιγμή και την αναδιάρθρωση του χρέους, με όλες τις ολέθριες συνέπειες της κίνησης αυτής, τις οποίες έχει ήδη υποστεί ο λαός μας.
Η «Ντι Βελτ» το έγραφε από την πρώτη κιόλας μέρα στο προαναφερθέν άρθρο της: «Χωρίς ‘κούρεμα’ -δηλαδή αναδιάρθρωση χρέους- η Ελλάδα αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει» τόνιζε χωρίς ταλαντεύσεις η γερμανική εφημερίδα.
Την ίδια μέρα δημοσιευόταν στην «Καθημερινή», στις 24 Απριλίου 2010, ένα άρθρο του Γιάννη Στουρνάρα, που χαρακτήριζε το Μνημόνιο «μεγάλη ευκαιρία ανόρθωσης της οικονομίας της χώρας» ήδη από τον τίτλο του. «Η κυβέρνηση δεν πρέπει να ανησυχήσει για ενδεχόμενες αντιδράσεις ορισμένων τμημάτων της κοινωνίας και του πολιτικού κόσμου» υπογράμμιζε ο νυν υπουργός Οικονομικών και πρόσθετε: «Η κυβέρνηση πρέπει να αποκρούσει προτάσεις περί αναδιάρθρωσης του χρέους, που όχι μόνον δεν χρειάζεται, αλλά είναι και επικίνδυνη για τη χρηματοοικονομική ευστάθεια της χώρας». Οπως είναι φυσικό, έγινε αυτό που είπαν οι Γερμανοί.
Πάνω από το άρθρο του Γ. Στουρνάρα υπήρχε στην «Καθημερινή» και ένα άρθρο του ανεκδιήγητου Στέφανου Μάνου. «Επιτέλους, ο πρωθυπουργός αποφάσισε να προσφύγει στον μηχανισμό στήριξης ΕΕ – ΔΝΤ! Εκανε πολύ καλά! Η εμπλοκή του ΔΝΤ εξυπηρετεί το γενικό συμφέρον. Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα ωφεληθεί» έγραφε περισπούδαστα ο Στ. Μάνος. Τρομερό… όφελος είδαν οι Ελληνες από το Μνημόνιο! Τρελοί και παλαβοί από τη χαρά τους είναι με τη σημερινή οικονομική κατάσταση!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

 

«Κάποιος πρέπει να κάνει την βρόμικη δουλειά»

Γράφει ο Δημήτρης Τσαλαπάτης

Είναι αριστούργημα - Οι τρείς…μεγάλοι «αγωνίζονται» πως ακριβώς θα περάσουν κάθε τόσο επικοινωνιακά τα νέα μέτρα, που «κρύβουν» τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις.
Κάπως έτσι το χαράτσι γίνεται ενιαίος φόρος χωρίς να είναι ,μας κάνουν και σκόντο, που δεν φτάνει ούτε για δυο πακέτα τσιγάρα.
Πέφτει δούλεμα με την μείωση-κοροϊδία του ΦΠΑ, για να πέσει η τιμή στο σουβλάκι και στη τυρόπιτα που σερβίρεται, επειδή «όσοι θα τρώνε στο πόδι» θα πληρώνουν άλλη τιμή. Και αυτό όμως πάει Ιούνιο και βλέπουμε.
Με τον ίδιο τρόπο μένει στα ράφια του σούπερ- μάρκετ και η ακρίβεια.
Την ίδια ώρα όμως «οι τεχνοκράτες τους» συνεχίζουν την δουλειά, που τους έχουν αναθέσει.

Ο καθηγητής της μεταρρύθμισης παραδίδει μέρες τώρα μαθήματα σύγχρονης συνταγματικής…ιστορίας. Βρίσκει –έτσι νομίζει δηλαδή- το τέχνασμα να «περάσει» τις απολύσεις από το Δημόσιο επιστρατεύοντας την… ποιότητα και την διαφάνεια.
Δείχνει δηλαδή την έξοδο ακόμη και στους πενηντάρηδες, επειδή δήθεν έχουν φάει τα ψωμιά τους ή μπήκαν χωρίς ΑΣΕΠ (που ιδρύθηκε όμως το ’93) η κάποιοι τους βαφτίζουν όλους επίορκους για να καθαρίσουν.
Και με τον τρόπο αυτό κάνει απολύσεις-εξπρές, χωρίς αποζημίωση με θύματα 15000 υπαλλήλους, για να φτιάξει,λέει τη νέα γενιά των 450 ευρώ και κάτι και στο Δημόσιο.
Σ αυτό άλλωστε δίνουν τα χέρια με την επιτροπεία και την επομένη καμαρωτός κάνει και δηλώσεις σε διεθνές forum για να του πει ο δικός του «Σε στηρίζω Αντώνη μου…»

Ο εκσυγχρονιστής καθηγητής του ντίζελ πάλι, αφού πήγε να θολώσει τα νερά για να τα φορτώσει στην… μεταρρύθμιση τελικά την χρεώθηκε κι αυτός την ιστορία με τις απολύσεις στο Δημόσιο.
Απλώς από προχθές μετράει και την χασούρα από την πολιτική που ίδιος είχε προτείνει ως ΙΟΒΕ του ΣΕΒ και την εφαρμόζει ως υπουργός, μια που από καιρό Γιάννης πίνει και Γιάννης κερνάει.
Και το αποτέλεσμα:
-τα έσοδα από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο ντίζελ αυξήθηκαν κατά 102 εκ. ευρώ
-υποχώρησαν όμως κατά 70 % τα έσοδα από ΦΠΑ για το ντίζελ και περιορίσθηκαν στα 177 εκ. ευρώ από 441 εκ, ευρώ επειδή έπεσε η κατανάλωση λόγω του διπλασιασμού της λιανικής τιμής.
Και για να τα μπαλώσει βάζει κάτι παπαγαλάκια του να λένε ο τι για όλα αυτά δήθεν φταίει ο χειμώνας που μας έκανε λιακάδες.
Λες και δεν τουρτουρίζει ο κόσμος και δεν πληρώνει ΔΕΗ με καπέλο και ο τι καίγεται στη σόμπα.
Μόνο που βουλιάζει την Ελλάδα στην ύφεση με αρνητικό πληθωρισμό τον Μάρτιο. Με τον ο Τόμσεν να κάνει δηλώσεις τώρα για μείωση του φόρου στο ντίζελ.
Και ο Στουρνάρας εκεί να παραμένει…Και να δηλώνει ακόμη καθηγητής.

Δίπλα του πάντως, το παλεύει μια άλλη φυσιογνωμία γνωστή στην αγορά και στα δημοσιονομικά πράγματα, που ακούει στο όνομα Μαυραγάνης.
Υπόσχεται διάφορα βαρύγδουπα στη Βουλή για δήθεν αντιμετώπιση των φορολογικών ανισοτήτων αλλά μόλις σηκώνεται η αυλαία με τις φορολογικές δηλώσεις, έρχεται η ώρα της αλήθειας.
- Τι σημασία έχει αν είσαι άνεργος και δεν έχεις εισόδημα Με το που κλείνεις, λένε, τα 18 πληρώνεις φόρο.
Βέβαια τώρα μιλάνε για γκάφα αλλά ο νόμος ισχύει.
- Τι θα πει αν είσαι συνταξιούχος, σού έχουν ήδη κόψει 47 % τη σύνταξη και πληρώνεις τα φάρμακα ή την ακτινογραφία από τη τσέπη σου.
Αυτά που πληρώνεις για να τα αγοράσεις, αν είναι στη λίστα και τα δικαιολογεί το ταμείο ( μετά την παρακράτηση της δικής σου συμμετοχής) αποτελεί , λέει εισόδημα. Το δηλώνεις λοιπόν ανεβαίνεις κλίμακα και σου παίρνουν πάλι το 2-4% για αλληλεγγύη.
Είναι το νέο κόλπο για να γλιτώνουν τα Ταμεία λεφτά η αν εισπράξεις αυτά που δικαιούσαι και σου οφείλουν, να σου πάρει και το κράτος το κατιτίς του, χωρίς να φαίνεται ότι βάζει καινούργιο φόρο.
Τώρα ο τι τα φάρμακα τα πληρώνεις με τη σύνταξη, που αφού σου την κόβουν για αλληλεγγύη , σου κάνουν κρατήσεις για το ταμείο, σου φορολογούν τα ρέστα, απ αυτά που μένουν πληρώνεις φάρμακα, τα ζητάς μετά από το ταμείο ,που σου κρατάει τη συμμετοχή του 25 %, σου δίνει τα υπόλοιπα αλλά επειδή σου τα έδωσε -αν και δικά σου- θεωρούνται εισόδημα πληρώνεις φόρο αλληλεγγύης, εσύ τέλειωσες νωρίς.
- Τι θα πει σε διώξανε από την δουλειά σου και παίρνεις αποζημίωση η εφάπαξ που φορολογείται στην πηγή δηλαδή όταν το εισπράττεις. Είναι τώρα εισόδημα , το δηλώνεις για να πληρώσεις πάλι φόρο αλληλεγγύης.
- Τι σημαίνει να έχεις ένα μικροκομπόδεμα στη Τράπεζα και να παίρνεις και ένα τόκο. Σου κρατάνε στη πηγή το 15% (αντί για 10 % που σου κρατάγανε μέχρι το 2012) και τους τόκους τους δηλώνεις για να φορολογηθούν πάλι και να πληρώσεις αλληλεγγύη.
Και άλλα πολλά…
Αλλά πάνω που πάει να πάρει χαμπάρι ο κόσμος τι τον περιμένει, έρχεται η φωνή άλλου καθηγητή, παρατρίχα πράσινου νομάρχη, αλλά τώρα στην αντιπολίτευση του Πάνου, που λες και το κάνει επίτηδες να αλλάξει την ατζέντα.
Μιλάει για πρωτογενές πλεόνασμα στο Δημόσιο
Και αμέσως θολώνει το τοπίο.
Επειδή κανείς δεν λέει –ούτε κι αυτός- ο τι το όποιο πλεόνασμα και αν υπάρχει, είναι από τις περικοπές, από τον ΦΠΑ που δεν επιστρέφεται σε επιχειρήσεις και από πληρωμές στο εσωτερικό που δεν γίνονται η τις καθυστερούν επίτηδες.
Όταν οι καθηγητές...παραδίδουν μαθήματα πολιτικής.

ΥΓ 1. Που θέλουν να αποφύγουν οι πολιτικοί, επειδή νομίζουν ο τι έτσι θα λερωθούν άλλοι.
2. Και στην πόρτα περιμένουν αριστεροί, κατά δήλωση τους, η δήθεν«σοφοί»,ή δήθεν «ανεξάρτητοι», για μία από τα ίδια, με άλλη όμως ταυτότητα.

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Δημοτικό σχολείο Αγκαιριάς. Πίσω ολοταχώς;

Αν αληθεύουν οι φήμες περί λειτουργικής υποβάθμισης του δημοτικού σχολείου Αγκαιριάς σε τετραθέσιο μετά από 13 χρόνια λειτουργίας του ως εξαθέσιο, τότε οι άμεσα ενδιαφερόμενοι πρέπει να δράσουν ακαριαία.
Τόσο η Ένωση συλλόγων γονέων, όσο και ο ίδιος ο τοπικός σύλλογος γονέων πρέπει να μην αφήσουν κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης των αδιαπραγμάτευτων.

Όταν μιλούν οι ίδιοι οι Γερμανοί...



Διαβάστε τι ισχυρίζεται ο διακεκριμένος γερμανός οικονομολόγος και κάντε τις συγκρίσεις σας με τα όσα μας τσαμπουνάνε τα εγχώρια παπαγαλάκια...


Ο καθηγητής υπενθυμίζει ότι μπροστά στις χρεοκοπίες της Γερμανίας τον 20ο αιώνα, τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας είναι «ασήμαντα».
Μάλιστα, τονίζει ότι το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας επετεύχθη χάρη στην άρνηση της κυβέρνησης Κολ να πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις, που προβλέπονταν από τη Συμφωνία του Λονδίνου, σε περίπτωση επανένωσης της χώρας.


Το ιστορικό μάθημα που θα έπρεπε να έχει πάρει η Γερμανία είναι, σύμφωνα με τον Ριτσλ, να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους της Ελλάδας και να δεχτεί η ίδια, όπως και οι άλλοι πιστωτές, να χάσουν μέρος των δανειστέων.
Πολύ περισσότερο, να σταματήσει την επιθετική ρητορική και μέσω των γερμανικών ΜΜΕ, καθώς αν γίνει η Ελλάδα «επιθετική» στο θέμα των αποζημιώσεων, τότε:
«Αν αρχίσει η Ελλάδα και αν ποτέ αναγκαστεί η Γερμανία να πληρώσει, τότε θα μας τα πάρουν όλα».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη που δόθηκε λίγους μήνες πριν και μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις για το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές αποζημιώσεις:
Spiegel: Κύριε Ritschl, η Γερμανική κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία στο θέμα της Ελλάδας, στη λογική «λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε ό,τι σας λέμε». Κρίνετε δίκαιη αυτή τη συμπεριφορά;
Ritschl: Όχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη. Η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και το ρόλο του «Δασκάλου της Ευρώπης» η Γερμανία τα χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον Α΄ αλλά και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμά τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό το ξεχνούν όλοι.
Spiegel: Θα μας πείτε τι ακριβώς συνέβη τότε;
Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι το 1929 αποκλειστικά με δανεικά. Μάλιστα για τις αποζημιώσεις του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Επρόκειτο για μια «δανειακή Πυραμίδα», η οποία κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ ήταν τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο οι ΗΠΑ φρόντισαν να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία. Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία. Στην ουσία πάνω σε αυτό στηρίχθηκε το περίφημο γερμανικό μεταπολεμικό θαύμα! Παράλληλα όμως, τα θύματα της γερμανικής κατοχής όπως οι Έλληνες, ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση.
Spiegel: Πόσο μεγάλα ήταν τότε τα ποσά από τις γερμανικές χρεοκοπίες;
Ritschl: Με βάση την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, αναλογικά τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του '30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Αν τα συγκρίνουμε λοιπόν με τα ελληνικά χρέη, τότε, πιστέψτε, με τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και ίσως της νεότερης οικονομικής ιστορίας.
Spiegel: Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;
Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστον τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του '30, ανακουφίστηκε η Γερμανία από τις ΗΠΑ με το γνωστό πλέον haircut, σαν να μετατρέπεις ένα afro look σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της. Στο ίδιο διάστημα όμως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να σηκώσουν κεφάλι από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.
Spiegel: Είστε βέβαιος;
Ritschl: Φυσικά! Ήταν όταν ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των δύο Γερμανιών, θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία όμως πλήρωσε ελαχιστότατες αποζημιώσεις μετά το 1990, ούτε τα αναγκαστικά δάνεια που είχε συνάψει, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα. Μην κρυβόμαστε! Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, ο δεύτερος μάλιστα ήταν πόλεμος αφανισμού και εξολόθρευσης. Στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμά τους εν μέρει ή και καθολικά για αποζημιώσεις. Το περίφημο «γερμανικό θαύμα» συντελέστηκε πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων. Αυτό δεν το ξεχνούν οι Έλληνες.
Spiegel: Ναι, αλλά το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.
Ritschl: Νομίζω πως έτσι θα πρέπει να γίνει. Έχουμε υπάρξει στο παρελθόν υπερβολικά ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλουν τα γερμανικά ΜΜΕ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις. Οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά την εχθρική στάση των γερμανικών ΜΜΕ. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις! Αν αρχίσει η Ελλάδα και αν ποτέ αναγκαστεί η Γερμανία να πληρώσει, τότε θα μας τα πάρουν όλα.
Spiegel: Τι προτείνετε δηλαδή να κάνουμε στο θέμα της Ελλάδας;
Ritschl: Θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες και να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς συνεχίζουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, ίσως κάποιοι μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς. Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια δείχνουν τη λύση: πρέπει τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους! Ξέρω πως αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι' αυτό και είναι απαραίτητο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Δυστυχώς, η λύση αυτή είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι τελικά θα πρέπει να πληρώσουμε. Μόνο έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.
 http://www.newsbomb.gr

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών-όλη η αλήθεια!



Τη δεκαετία της αλόγιστης πιστωτικής επέκτασης, των δεκάδων δισεκατομμυρίων ως κέρδη οι τράπεζες, της φρενίτιδας του υπερδανεισμού, της παραζάλης των στόχων, των bonus και των stock options, "κάποιοι" κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα έθεταν ενστάσεις.
Αποδείχτηκε ότι το στρεβλό αυτό μοντέλο, σε συνδυασμό με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, ήταν από τους βασικούς παράγοντες, που οδήγησαν στην εφιαλτική καταστροφή που ζούμε σήμερα.
Και τότε οι τράπεζες ήταν πρωταγωνίστριες...
Σημαντικό στοιχείο της κερδοφορίας των τραπεζών σε όλη εκείνη την περίοδο ήταν το προνομιακό δικαίωμά τους να δανείζονται από την Ευρωπαική κεντρική τράπεζα με χαμηλό επιτόκιο (περίπου 1%) και στη συνέχεια να δανείζουν το ελληνικό δημόσιο που βάσει των ευρωσυνθηκών δεν έχει το ίδιο δικαίωμα, με πολλαπλάσια επιτόκια (ως 4%), μέσω αθρόας αγοράς ομολόγων.
Με τον ίδιο τρόπο, όμως που οι τράπεζες συσσώρευσαν υπερκέρδη για μια δεκαετία, υπέστησαν σημαντικές συνέπειες από το περισυνό PSI που κούρεψε τα ελληνικά ομόλογα με αποκλειστικά θύματα αυτές, τα ασφαλιστικά ταμεία και εγχώριους αποταμιευτές.
Κάπως έτσι βρέθηκε η ΕΤΕ και οι περισσότερες τράπεζες στην Ελλάδα με αρνητικά ίδια κεφάλαια, με άμεση την ανάγκη της ανακεφαλαιοποίησής τους.
Η επιλογή συγκέντρωσης του τραπεζικού συστήματος σε ένα κλειστό ολιγοπώλιο υπήρξε προδιαγεγραμμένη πολιτική επιλογή της τρόικας και της κυβέρνησης.
Στόχος η λειτουργία των τραπεζών με αυστηρά ιδιωτικοοικονομικούς όρους.
Στόχος άμεσα συνυφασμένος με την επιδίωξη να λειτουργούν οι τράπεζες όχι με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας, αλλά για την εξυπηρέτηση των πιστωτών της χώρας.
Με την ανακοίνωση της αναστολής της συγχώνευσης ΕΤΕ-Εurobank σύσσωμος ο τύπος αναφερόταν στο ενδεχόμενο δήθεν κρατικοποίησης της ΕΤΕ .Κάτι που γίνεται εκ του πονηρού και με σαφή πολιτική στόχευση την απαξίωση εκ των προτέρων της έννοιας του δημόσιου ελέγχου στο τραπεζικό σύστημα.
Για όσους γνωρίζουν καλά την πραγματικότητα και το νομικό πλαίσιο για την  ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η ένταξη στο ΤΧΣ δεν αποτελεί κρατικοποίηση.
Όπως αναφέρεται στο ίδιο  του το καταστατικό, το ΤΧΣ είναι "νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, το οποίο δεν ανήκει στο δημόσιο τομέα, διαθέτει διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, λειτουργεί αμιγώς κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας..."
Σκοπός του είναι η "εξυγίανση" των τραπεζών και στη συνέχεια η πώλησή τους στο ιδιωτικό χρηματιστικό κεφάλαιο.
Το ΤΧΣ συνεπώς είναι ένα εργαλείο της τρόικας για τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος.
Λειτουργεί υπό την εποπτεία του ευρωπαικού ΤΧΣ και χρηματοδοτείται από δάνεια που αυτό δίνει στο ελληνικό δημόσιο.
Ως κοινωνία δηλαδή πληρώνουμε τις τράπεζες με επιβάρυνση του δημόσιου χρέους, χωρίς όμως να τις ελέγχουμε.
Δεν πρόκειται συνεπώς για κρατικοποίηση, αλλά για τροικανοποίηση των τραπεζών, με στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.
(συνεχίζεται)...
 

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

"Νέα" από την Γερμανία...

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


Η Χρυσή Αυγή στην Γερμανία συγκατοικεί με τους Γερμανούς αδελφούς της.

Κατά την επίσκεψή μας στην Κολωνία μάθαμε για την συγκατοίκηση της Χρυσής Αυγής με τις νεοναζιστικές οργανώσεις που δρουν στην Γερμανία και πρωτίστως στις περιοχές της Ρηνανίας και της Βαυαρίας. Μάλιστα πολλοί μίλησαν για κοινές δράσεις ελληνογερμανών ναζί με διασυνδέσεις στον υπόκοσμο και τις μυστικές υπηρεσίες. Πάντως, όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμασι, οι δήθεν Έλληνες της Χρυσής Αυγής στην Γερμανία δεν έχουν κανένα πρόβλημα να φέρουν ανοιχτά την σβάστικα ως σύμβολό τους. Βλέπετε δεν έχουν λόγο να κρύβονται στην Γερμανία και μάλιστα στις περιοχές όπου από τον μεσοπόλεμο αποτελούν την σφηκοφωλιά των ναζί. Ούτε έχουν την ανάγκη να κρατούν τα προσχήματα όπως κάνουν στην Ελλάδα. 

Για συχνές επαφές μεταξύ Γερμανών νεοναζί με τη Χρυσή Αυγή εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα κάνει λόγο δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας Der Standard 17.04.2013. Όπως σημειώνει η εφημερίδα, μπορεί η ίδρυση γραφείου της Χρυσής Αυγής στη Νυρεμβέργη να θεωρείται αμφίβολη, «είναι όμως αναμφίβολο ότι εκπρόσωποι των Ελλήνων φασιστών και γερμανικών νεοναζιστικών οργανώσεων καλλιεργούν επαφές. Αν και η Χρυσή Αυγή διέψευσε επισήμως οποιαδήποτε επαφή, το βίαιο βαυαρικό νεοναζιστικό δίκτυο ‘Freies Netz Süd’ (FNS) έχει αναφερθεί συχνά στο παρελθόν σε συναντήσεις στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Έτσι μία αντιπροσωπεία του FNS επισκέφθηκε το Φεβρουάριο το κοινοβούλιο στην Αθήνα και ακολούθως συμμετείχε σε διαδήλωση της Χρυσής Αυγής (…) Εκτός από τους εκπροσώπους του FNS, παρόντες φέρονται να ήταν και ακτιβιστές του ακροδεξιού NPD από το κρατίδιο Ρηνανία-Παλατινάτο». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «η επίσκεψη στην Ελλάδα δεν ήταν η πρώτη συνάντηση μεταξύ του FNS και των Ελλήνων φασιστών. Ήδη το Νοέμβριο του 2012 φέρονται να συναντήθηκαν μέλη του FNS, του NPD Ρηνανίας-Παλατινάτου και της Χρυσής Αυγής για μία ‘εκδρομή πολιτικής κουλτούρας’ στη Νυρεμβέργη». Κλείνοντας, το δημοσίευμα διαπιστώνει ότι «εντός της ναζιστικής σκηνής (στη Γερμανία) επικρατεί μεγάλος ενθουσιασμός για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Γερμανικές νεοναζιστικές οργανώσεις ελπίζουν να επωφεληθούν κι αυτές από τις αβεβαιότητες που απορρέουν από την πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης».

Πάντως στην Κολωνία, στο Μόναχο και αλλού τα γραφεία της Χρυσής Αυγής συστεγάζονται με εκείνα των νεοναζιστικών αδελφών της κομμάτων. Γι’ αυτό και είναι τόσο δύσκολο στα καρακόλια του Μιχαλολιάκου να αποκηρύξουν την σβάστικα. Τον Οκτώβριο του 2010 τα αδελφά κόμματα του ναζισμού συναντήθηκαν στην Ιταλία για να θριαμβολογήσουν για την άνοδο του «εθνικισμού» στην Ευρώπη. Ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος έκλεισε την ομιλία του με την ρήση του Γκέμπελς ότι «θα γυρίσουμε και ο γη θα τρέμει»! Την εποχή εκείνη τα κέντρα που χρηματοδοτούν τα ναζιστικά κόμματα όπως αυτά της Γερμανίας και της Ελλάδας είχαν βάλει στο μάτι την Ιταλία. Ήθελαν πάσει θυσία να αναγεννηθεί και στην Ιταλία ένα ανερχόμενο φασιστικό κόμμα με μαζική λαϊκή βάση. Τότε ήλπιζαν στην εγγονή του Μουσολίνι, αλλά το κίνημα των 5 αστέρων συνέτριψε κάθε ελπίδα αναβίωσης του φασιστικού κόμματος στην Ιταλία.

Πιστεύουν ότι οι Έλληνες έχουν ξεχάσει το αίμα που έχυσαν οι πατεράδες και οι μανάδες τους κάτω από τις μπότες των ναζί που έχει σαν είδωλο ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του. Πιστεύουν ότι έχουν ξεχάσει τους γερμανοτσολιάδες και ταγματαλήτες από τους οποίους κατάγονται οι μαφιόζοι της Χρυσής Αυγής. Και πολύ περισσότερο πιστεύουν ότι έχουν καταπέσει σε τέτοιο επίπεδο ηλιθιότητας και πνευματικής νωθρότητας ώστε να τους εντυπωσιάζουν σεσημασμένοι κακοποιοί που ξέρουν μόνο από άναρθρες κραυγές επιπέδου ζωολογικού κήπου. Όσο κι αν η άλλη όψη του φασισμού, που έχει ντυθεί με τα χρώματα μιας αριστεράς και ενός ψευδεπίγραφου αναρχισμού προκειμένου να ποινικοποιεί την σημαία σαν σύμβολο εθνικής ενότητας του ελληνικού λαού για να πριμοδοτήσει σκόπιμα την Χρυσή Αυγή, δεν πρόκειται να τα καταφέρουν. Για άλλη μια φορά οι χρηματοδοτήσεις του παρακράτους εντός και εκτός Ελλάδος θα πάνε στράφι τόσο για τους ναζί "εθνικιστές", όσο και για τους ομοϊδεάτες τους δήθεν αντιφασίστες.
Δ. Καζάκης

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Γράφει ο πιτσιρίκος

                

Γράφει ο Πιτσιρίκος
Επειδή δεν έχω εκπρόσωπο Τύπου, θέλω να πω μόνος μου πως αισθάνομαι ιδιαίτερα κολακευμένος που η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ ανταλλάσσουν ανακοινώσεις, με αφορμή την ταπεινότητά μου.
Θα μου άρεσε ακόμα περισσότερο, αν έβγαζαν ανακοινώσεις και το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ.
Πάντως, εγώ θα πάω στο κόμμα που θα μου δώσει τα περισσότερα χρήματα.
Αυτά τα οκτώ χρόνια που γράφω στο μπλογκ, πέρασαν αρκετές κυβερνήσεις και αρκετοί «εκπρόσωποι». Και, αν είμαι καλά, θα περάσουν και άλλες κυβερνήσεις κι άλλοι εκπρόσωποι. Και θα ξεχαστούν.
Καταλαβαίνω πως η υψηλή αναγνωσιμότητα του μπλογκ μου, πρώτο ατομικό σάιτ ή μπλογκ στην Ελλάδα (γι’ αυτό ας κατηγορηθούν οι αναγνώστες και όχι εγώ), και οι μάλλον πολύ καλές επιδόσεις στα social media –τουλάχιστον για κάποιον που δεν είναι και δεν ήταν ποτέ τηλεοπτικό πρόσωπο- ιντριγκάρουν τους κυβερνώντες που θα ήθελαν να είμαι στο πλευρό τους.
Τώρα που τα καθεστωτικά ΜΜΕ έχουν καταρρεύσει και οι Πρετεντέρηδες δεν πείθουν ούτε τα χρεοκοπημένα αφεντικά τους, θα ήθελαν να έχουν μερικούς δημοφιλείς μπλόγκερ, για να αναλάβουν αυτοί να κερδίσουν το επικοινωνιακό παιχνίδι που χάνεται στα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Ατύχησαν. Να τους ψάξουν αλλού. Όσο είναι ακόμα καιρός –γιατί τελειώνει ο χρόνος τους. Αλλιώς, να μείνουν να βρίζουν και να απειλούν. Μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν. Κι αυτό, όχι καλά.
Όποιος παρακολουθεί το μπλογκ μου ξέρει πως είμαι σταθερά απέναντι σε κάθε εξουσία. Και μόνο την εξουσία έχω ως στόχο.
Όσοι χρήστες με έχουν ταράξει στο βρισίδι στο διαδίκτυο –και είναι αρκετοί- θα έχουν παρατηρήσει πως δεν τους απαντώ ποτέ. Δεν είναι από σνομπισμό. Απλά, δεν χαλάω τις δυνάμεις μου. Ρίχνω ένα μπλοκ και καθαρίζω. Το βρίσκω γελοίο η χώρα να έχει χρεοκοπήσει, να κυβερνάει η ακροδεξιά κι εμείς να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.
Δεν έχω αφεντικό, βασίζομαι μόνο στους αναγνώστες του μπλογκ, και αυτό μου δίνει την δυνατότητα να γράφω αυτά που σκέφτομαι, όπως τα καταλαβαίνω εγώ.
Σε άλλους αρέσουν, σε άλλους όχι. Καλά, ούτε ο Χριστός δεν άρεσε σε όλους. Ούτε ο Γκάντι, ούτε ο Σωκράτης.
Υποθέτω, όμως, πως όλοι αναγνωρίζουμε σε όλους το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης που είναι κατοχυρωμένο από το ελληνικό Σύνταγμα –που το έκαναν κουρέλι- και την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Σε κάθε περίπτωση, το σίγουρο είναι πως εμένα δεν με πληρώνουν με χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα οι φορολογούμενοι Έλληνες πολίτες, ούτε με διόρισε ο κολλητός μου πρωθυπουργός, ούτε με διόρισε ποτέ κάποιο κόμμα σε κάποια δημόσια θέση. Ούτε θα με διορίσει. Αν και θα μου …άξιζε!!!
Δεν πρόκειται να μπω σε προσωπικές διαμάχες. Δεν είμαι εμπαθής, ούτε έχω εμμονές. Εμπάθεια και εμμονές είναι εχθροί για κάποιον που γράφει.
Έμαθα από τη μικρή εμπειρία μου στο Διαδίκτυο –όχι αμέσως αλλά το έμαθα- πως μόνο κερδισμένος είσαι όταν δεν απαντάς σε ύβρεις, λάσπη, ψέματα και απειλές. Οι άνθρωποι διαβάζουν και σκέφτονται. Και εκτιμούν ανάλογα.
Βέβαια, κάποιες φορές απαντάω. Όταν κρίνω πως πρέπει και αξίζει τον κόπο. Με τον δικό μου τρόπο. Πάντα.
Δεν σκοπεύω να κάνω καριέρα σε κάποιο ΜΜΕ, ούτε να γίνω πολιτικός. Σκοπεύω να συνεχίσω να γράφω στο μπλογκ μου. Και να έχω διάρκεια. Μου αρέσει αυτή η ελευθερία και θα την διεκδικώ πάντα. Αν μου το επιτρέψουν.
Αφού έγραψα όλα αυτά και περιαυτολόγησα, συγγνώμη αλλά αυτό είναι αναγκαίο κακό όταν απαντάς, σας λέω πως, εν τέλει, όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία, αφού η επίθεση του Αντώνη Σαμαρά στο πρόσωπό μου –δεν καταδέχομαι να ασχολούμαι με τους υπαλλήλους του- οφείλεται σε ένα άρθρο που υπάρχει στο τεύχος του Unfollow που κυκλοφορεί.
Και τον αφορά.
Δεν έχω γράψει εγώ αυτό το άρθρο στο Unfollow. Το έχουν γράψει δυο καλοί συνάδελφοι.
Όποιος διαβάζει το Unfollow ξέρει πως στο περιοδικό γράφω πια μόνο μια ιστορία σε συνέχειες που δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Στις συνεντεύξεις δεν συμμετέχω πια. Το έκανα στην αρχή επειδή μου ζητήθηκε και θεωρήθηκε καλό για το περιοδικό.
Το άρθρο του Unfollow -που έχει τίτλο «Ομάδα Αλήθειας Νέας Δημοκρατίας, Χαλκείο με Πρωθυπουργική Σφραγίδα»- κάνει την ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας με τα κρεμμυδάκια. Και απάντηση για όσα στοιχεία αναφέρονται στο άρθρο δεν δόθηκε. Ούτε μήνυση έγινε.
Όταν η Ομάδα Ρουφιανιάς συναντάει την αλήθεια, το γυρίζει στο τσάμικο.
Και στο αν ο πιτσιρίκος ήταν ένας από την ομάδα του Unfollow που πήρε συνέντευξη, πριν από οκτώ μήνες, από τον Αλέξη Τσίπρα –δηλαδή είναι κακό να δίνει συνέντευξη ο Τσίπρας στον πιτσιρίκο που είναι μπλόγκερ αλλά είναι καλό να μιλάει στα παπαγαλάκια των ΜΜΕ-, και ξεχνώντας τις συνεντεύξεις με Άδωνι Γεωργιάδη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, Λιάνα Κανέλλη, Στέφανο Μάνο και άλλους.
Δηλαδή, ήταν καλό που ήμουν ένας από τους συνεντευξιαστές του Άδωνι Γεωργιάδη -που ανάθεμα την ώρα Λευτέρη Χαραλαμπόπουλε που σε άκουσα και γύρισα από τα νησιά- αλλά ήταν κακό που ήμουν ένας από τους συνεντευξιαστές του Αλέξη Τσίπρα. Πάντως, Αντώνη Σαμαρά, εγώ χαρούμενο τον είδα τον Άδωνι που με γνώρισε. Μην τον μαλώσεις.
Ο στόχος λοιπόν είναι το Unfollow –που έχει ενοχλήσει πολύ τον Αντώνη Σαμαρά και τους ισχυρούς φίλους του- και όχι εγώ.
Υποθέτω πως εγώ επιλέγομαι για στόχος, ως «δημοφιλής». Ό,τι κι αν γράψει κάποιος στο Unfollow –που γράφουν δεκάδες άνθρωποι- το χρεώνουν σε εμένα. Τιμή μου. Να το βλέπουν και οι συνάδελφοι και να μου κάνουν …αύξηση.
Ίσως, αφού μιλήσω με τους συναδέλφους στο Unfollow, να ανεβάσω το άρθρο για να το διαβάσει όποιος το επιθυμεί.
Και να βγάλει τα συμπεράσματά του. Και αν θεωρεί το Unfollow τίμιο, να το στηρίξει.
Σας ευχαριστώ

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Mε αφορμή μια συνέντευξη...

Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον διαθέτει σχέδιο 100 ωρών, πέρα από το σχέδιο των 100 ημερών



Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Πριν λίγες μέρες, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας σε μια εκτενή συνέντευξή του απαντώντας στο ερώτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει σχέδιο 100 ημερών, απάντησε πως αυτό δεν είναι τόσο κρίσιμο, διότι σημασία έχει να έχει σχέδιο των πρώτων 100 ωρών!
Αυτή είναι μια πολύ σημαντική απάντηση, γιατί είναι σαφές ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει κατανοήσει ότι θα δεχθεί επίθεση από τις αγορές και ότι οι σύμβουλοί του μάλλον έχουν σχέδιο αντίδρασης. Δηλαδή, οι άνθρωποι ξέρουν που στέκονται, σε αντίθεση με τους Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου. Αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο, αν και η μαύρη προπαγάνδα θα επιχειρήσει να ενεργοποιήσει τα φοβικά σύνδρομα δύο βδομάδες πριν από τις εκλογές όποτε αυτές γίνουν. Δηλαδή θα εξαπολύσει την επίθεση πριν τις εκλογές.
… Η απάντηση αυτή του Τσίπρα με έκανε να αρχίσω να τον παρακολουθώ με μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Έτσι, όταν διάβασα τα σχόλια στα συστημικά media που ακολούθησαν την συνέντευξη Τσίπρα στον Αλέξη Παπαχελά/Σκάι στις 9 Απριλίου, θέλησα να έχω μια προσωπική εκτίμηση και είδα στο http://folders.skai.gr/main/theme?id=379&locale=en+++ όλη την συνέντευξη. Τα περισσότερα που γράφτηκαν ήταν μια συστηματική προσπάθεια στρέβλωσης των όσων είπε ο Τσίπρας, εκτός κι αν οι συνάδελφοι δεν κατάλαβαν, όπως δεν κατάλαβαν τι έγινε στην προανακριτική επιτροπή με την κατάθεση Βενιζέλου. Δεν θα σταθώ όμως σε αυτό. Ο Τσίπρας ήταν εξαιρετικός και απάντησε στα πάντα με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια και γι΄ αυτό, επειδή δηλαδή ο λόγος του είχε λογική, συνοχή, στρατηγική, τακτική και όραμα προκάλεσε απίστευτες αντιδράσεις.
Έγινε λόγος για θολό τοπίο, για αμηχανία για τα όσα είπε και το πώς τα διατύπωσε και άλλα τέτοια μισόλογα. Μια φράση του μάλιστα, «στη ζωή μη λες ποτέ για οτιδήποτε», επιχειρήθηκε να ερμηνευτεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστεί «με αυτούς που υλοποιούν την πιο βάρβαρη και την πιο ακραία πολιτική που εφαρμόζεται τουλάχιστον μετά την μεταπολίτευση στη χώρα μας», όπως επισήμανε ο Σκουρλέτης. Αξίζει πραγματικά όποιος/α δεν είδε την συνέντευξη να την δει, γιατί –επιτέλους- κάποιος λέει κάτι.
Επί της ουσίας, τώρα. Δεν ξέρω τι γίνεται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο που ξέρω είναι ότι η Αριστερά στην Ελλάδα απαιτεί ενότητα και γι΄ αυτή μοιάζει να παλεύει ο Τσίπρας. Η προσπάθεια που γίνεται να εμφανιστεί ως χαοτική η στρατηγική κατεύθυνση του Τσίπρα από εκείνη της Αριστερής Πλατφόρμας δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Υπάρχει γόνιμος σκεπτικισμός στις συνιστώσες, που σταθμίζουν και την ιστορική εμπειρία και το επίπεδο του κόσμου. Δεν βρισκόμαστε ούτε στη Συντακτική της γαλλικής επανάστασης, που οι έννοιες και οι θεσμοί της δημοκρατίας έπρεπε να εφευρεθούν, ούτε στην Οκτωβριανή που οι επαναστατημένες μάζες έπρεπε να καθοδηγηθούν. Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή του μαζικού πολιτισμού, με το άτομο να αυτοπροσδιορίζεται με περίπλοκους τρόπους και να κινητοποιείται με πολύ διαφορετικούς όρους από ότι στο παρελθόν. Όλα τα δόγματα έχουν καταπέσει. Τίποτε δεν είναι όπως τότε. Είναι μια παντελώς καινούργια εποχή, με νέου τύπου ζητήματα που απαιτούν νέα προσέγγιση και στρατηγική.
Για τους σκεπτικιστές, τους αμφιταλαντευόμενους και τους συντηρητικούς οφείλω να επισημάνω ότι «αν κάτσει» στο ΣΥΡΙΖΑ η ευκαιρία να σχηματίσει κυβέρνηση, δεν θα πρέπει επ’ ουδενί η ευκαιρία να καεί από ιδεοληψίες, από τους αγίους των αρχών και των ευαγγελίων. Οι πολιτικές συμμαχίες θα εξαρτηθούν από την εκλογική δύναμη και το πρόγραμμα. Σημασία έχει να μην καεί η προοπτική και η αντιαυταρχική λαϊκή ενότητα που διαμορφώνεται. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν η ευκαιρία κάτσει με την παρούσα Βουλή και όχι μετά από εκλογές, διότι υπάρχει κι αυτή η εκδοχή.
Θέλει λοιπόν πολύ ψυχραιμία, σχεδιασμό, ενότητα και αποφασιστικότητα. Στους σχεδιασμούς των συντηρητικών ευρωπαϊκών κύκλων δεν υπάρχει μόνο η προσπάθεια να εμποδιστεί η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία, αλλά και σχέδιο –σε περίπτωση που του κάτσει- να καεί ολοσχερώς στην πράξη, ως κυβέρνηση της Αριστεράς, ως ελληνική και ως ευρωπαϊκή προοπτική. Με αυτή την έννοια οι ομφαλοσκοπήσεις, οι ενδοιασμοί, η αντίδραση, ο φόβος και οι ιδεοληψίες είναι θανατηφόρες για οιαδήποτε ελπίδα.

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Τράπεζες σε ξένα χέρια


του Κώστα Λαπαβίτσα

Το 1994 το Μεξικό γνώρισε την επονομαζόμενη “κρίση της τεκίλα”. Ήταν η δεύτερη δομική κρίση της χώρας, μετά από αυτήν του 1982, και εξίσου βαθιά. Η βασική αιτία και των δύο ήταν η χρηματοπιστωτική απελευθέρωση των προηγούμενων χρόνων. Η άρση των περιορισμών στις τράπεζες έφερε υπερδιόγκωση της πίστωσης, άρα συνέβαλε σε μεγάλο έλλειμμα στις εξωτερικές συναλλαγές, δημοσιονομικό έλλειμμα, συσσώρευση χρέους και τελικά κατάρρευση της ισοτιμίας του πέσο.
Η “θεραπεία” σχεδιάστηκε από το ΔΝΤ, φυσικά σε αγαστή σύμπνοια με την Ουάσινγκτον. Γιατί, όπως λέει και το απόφθεγμα που αποδίδεται στον Πορφίριο Ντίαζ, “το Μεξικό είναι πολύ μακριά από τον θεό, αλλά πολύ κοντά στις Ηνωμένες Πολιτείες“. Εφαρμόστηκε το γνωστό πακέτο – λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση αγορών –  με τα γνωστά αποτελέσματα – ύφεση, ανεργία, και δυστοκία στην ανάπτυξη. 
Η “κρίση της τεκίλα” ήταν μια κλασική περίπτωση αποτυχημένης χρηματοπιστωτικής απελευθέρωσης, αλλά με μια λεπτομέρεια άκρως διδακτική για την Ελλάδα. Το πρόγραμμα ‘θεραπείας’ κατέληξε σε απώλεια εθνικού ελέγχου επί των τραπεζών. Το 1995 οι χρεοκοπημένες μεξικανικές τράπεζες πέρασαν στα χέρια επιθετικών τραπεζών από την Ισπανία, τις ΗΠΑ και αλλού. Ήταν η εποχή που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται οι θεωρίες για τα θετικά αποτελέσματα που υποτίθεται ότι θα είχαν οι ξένες τράπεζες στις αναπτυσσόμενες χώρες γιατί θα απέφευγαν τα θαλασσοδάνεια και θα τόνωναν τις επενδύσεις.
Το Μεξικό δοκίμασε την πραγματικότητα από πρώτο χέρι. Στην πράξη οι ξένες τράπεζες έριξαν το βάρος στις καταναλωτικές πιστώσεις και γενικά μακριά από την παραγωγή. Δεν υπάρχει τίποτε περίεργο σ’ αυτό. Ο δανεισμός για παραγωγικές δραστηριότητες απαιτεί γνώση των συνθηκών του παραγωγικού ιστού, οι οποίες έχουν συγκεκριμένο εθνικό και τοπικό χαρακτήρα. Οι ξένες τράπεζες συνήθως δεν έχουν την ειδική γνώση που απαιτείται και άρα προτιμούν να δανείσουν για άλλους σκοπούς. Χωρίς εθνική ιδιοκτησία επί των τραπεζών, το Μεξικό γνώρισε παντελώς αδιάφορη αναπτυξιακή πορεία τα χρόνια που ακολούθησαν, με ελάχιστη δυναμική και πολύ έντονες ανισότητες.
Η ελληνική κρίση έχει βέβαια μεγάλες διαφορές με αυτήν της ‘τεκίλα’. Αλλά στην ουσία παραμένει μια κρίση που συνδυάζει τεράστια εξωτερικά ελλείμματα, υπερχρέωση του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και δημοσιονομικά ελλείμματα. Μόνο που η Ελλάδα ανήκει στην ΟΝΕ και άρα η αναταραχή δε μπορεί να εμφανιστεί ως κρίση ισοτιμίας, όπως θα συνέβαινε υπό φυσιολογικές συνθήκες. Αντιμέτωπη με ύφεση, ιδιωτικοποιήσεις και απελευθέρωση των αγορών, η οικονομία συντρίβεται, χωρίς να υπάρχει ισοτιμία που θα μπορούσε να πέσει και να απορροφήσει μέρος της πίεσης, όπως συνέβη στο Μεξικό.
Αναπόφευκτα λοιπόν καταρρέει το τραπεζικό σύστημα. Ο κύριος λόγος είναι το PSI, το οποίο μεταβίβασε τεράστιες ζημίες στις ελληνικές τράπεζες και τελικά στις πλάτες του ελληνικού λαού, αλλά βέβαια και η βαθύτατη ύφεση που δημιουργεί πολύ μεγάλες επισφάλειες. Η ανακεφαλαιοποίηση δεν προχωρεί ομαλά, αφού οι ιδιώτες θα αντιμετωπίσουν μεγάλες ζημίες αν παράσχουν τα επιπλέον κεφάλαια.
Η συγχώνευση της Εθνικής με τη Eurobank, δεν λύνει το πρόβλημα αφού και οι δύο έχουν αρνητική καθαρή θέση στους ισολογισμούς τους. Επιπλέον η συγχώνευση θα δημιουργούσε μια υπερ-τράπεζα πολύ επικίνδυνη για την οικονομία συνολικά. Παρακάμπτοντας την ελληνική κυβέρνηση, η Τρόικα τις οδηγεί στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Τουλάχιστον η Εθνική κινδυνεύει να βρεθεί σύντομα σε ξένα χέρια.
Η μεταβίβαση των τραπεζών, ιδίως της Εθνικής, σε ξένους θα συμβάλλει στην απόλυτη περιθωριοποίηση της Ελλάδας. Μετά την τεράστια σωρευτική συρρίκνωση των τελευταίων τριών χρόνων, δεν θα υπάρχει καν η δυνατότητα να τονωθεί ο παραγωγικός ιστός μέσω του πιστωτικού συστήματος. Με τις τράπεζες σε ξένα χέρια, οι ρυθμοί ανάπτυξης προοιωνίζονται ακόμη χειρότεροι. Η “παράταξη του ευρώ”, που έχει ήδη προκαλέσει ιστορική ζημία στη χώρα, απειλεί να ολοκληρώσει την καταστροφή.
costaslapavitsas

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Εκδρομή χλιδής για Ελληνες δημοσιογράφους ...χορηγός το ΔΝΤ

Εμαθαν τα κόλπα γρήγορα και διοργανώνουν δεκαήμερο ταξίδι για δημοσιογράφους στις ΗΠΑ με όλα τα έξοδα πληρωμένα, για να κάνουν δημόσιες σχέσεις και λόμπι υπέρ των συμφερόντων τους και των θέσεων που εκφράζουν. Η εκδρομή της χλιδής διοργανώνεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που επιχειρεί να εκμαυλίσει συνειδήσεις τη στιγμή που προβάλλεται ως αναμορφωτής της δημόσιας ηθικής της χώρας....

Η όλη ιστορία δείχνει ότι οι δήθεν αδιάφθοροι και ατσαλάκωτοι τεχνοκράτες έμαθαν γρήγορα τα κόλπα.

Τα πλάγια μέσα

Ετσι, αφού διαπίστωσαν ότι η αρνητική εικόνα του ΔΝΤ στην ελληνική κοινή γνώμη πρόκειται να αλλάξει μόνο όταν επιτύχει το πρόγραμμα που έχουν οι ίδιοι προτείνει, δηλαδή ποτέ, αποφάσισαν, φαίνεται, να θέσουν σε ισχύ τα πλάγια μέσα. Ανερυθρίαστα εφαρμόζουν στην Ελλάδα, την οποία και εκ του λόγου αυτού συνάγεται ότι αντιμετωπίζουν ως αποικία, επικοινωνιακά τεχνάσματα όπως τα πληρωμένα ταξίδια δημοσιογράφων, τα οποία δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν ούτε να τα προτείνουν στη χώρα απ' όπου προέρχονται, τις ΗΠΑ.

Ηδη τα σαΐνια του ΔΝΤ έχουν «ξαμοληθεί» για δουν ποιους δημοσιογράφους και από ποιους χώρους θα καλέσουν. Η μνημονιακή γραμμή που υπηρετούν πιστά μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στο να περάσει στην κοινωνία, η οποία αντιδρά.

Το αστείο και τραγικό ταυτόχρονα είναι ότι το ΔΝΤ υποτίθεται ότι ήθελε να αναμορφώσει τα ήθη και έθιμα της Ελλάδας και κυρίως να σταματήσει τέτοιου είδους πρακτικές που αποσκοπούν στο να παρουσιάζουν το άσπρο για μαύρο ή το αντίθετο.

Τελικά όμως φτάνει στο σημείο να τις χρησιμοποιήσει, με στόχο υποτίθεται να έρθουν «κοντά» στο Ταμείο οι Ελληνες δημοσιογράφοι και να δουν πόσο ενδιαφέρεται αυτό για το καλό όλης της ανθρωπότητας.

Οι τράπεζες το '90

Τέτοια ταξίδια διοργάνωναν μέχρι πρόσφατα οι τράπεζες, που προκαλούσαν δημοσιογράφους στην ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ στη Νέα Υόρκη. Τα ταξίδια εκείνα, εκτός από τον ενημερωτικό χαρακτήρα τους, είχαν ως στόχο και την εξαγορά δημοσιογραφικών συνειδήσεων, ώστε να αυξάνονται οι «φίλιες» δυνάμεις. Το παιχνίδι αυτό άρχισε να παίζεται έντονα στην Ελλάδα από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν ακόμα τα περισσότερα πιστωτικά ιδρύματα ήταν κρατικά.

Το ταξίδι του ΔΝΤ, που κατά τις πληροφορίες θα γίνει πριν από την Ανάσταση, τυπικά θα έχει ως στόχο να παρουσιαστεί στους Ελληνες δημοσιογράφους η εσωτερική λειτουργία του ΔΝΤ. Να φανεί δηλαδή η ανθρώπινη πλευρά του Ταμείου, σε αντίθετη με την εικόνα που έχει ο περισσότερος κόσμος γι' αυτό.

Στην ουσία, επιχειρείται να περάσει η εικόνα ενός ΔΝΤ φιλικού προς τις κοινωνίες που συμβουλεύει, αλλά και προς εκείνους στους οποίους προτείνει λύσεις. Κοινός τόπος είναι ότι βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια εξωραϊσμού του ΔΝΤ και των νέων οικονομικών σχέσεων που εισάγει ως αντίτιμο της βοήθειας που δίνει.

Στη Λατινική Αμερική, όπου εμφανίστηκε το ΔΝΤ για να «βοηθήσει» τις προηγούμενες δεκαετίες, οι λαοί χαντακώθηκαν, ενώ κατά γενική παραδοχή των περισσότερων αναλυτών και στις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες οι συνταγές του Ταμείου είναι παλιομοδίτικες, χωρίς φαντασία και με τεράστιες εμμονές στην αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Εφημερίδα Δημοκρατία

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Προσοχή δαγκώνει

                 
Του Θανάση Καρτερού
Είχε δείξει εδώ και καιρό την πολιτική του μουσούδα ο Βενιζέλος. Ανάλογα με το τι οσμίζεται τη στρέφει προς την κατεύθυνση του πολιτικού θηράματος – είτε δεξιά κουρούνα είναι αυτή, είτε αριστερή μπεκάτσα, είτε δημαρίτικος λαγός. Και σπεύδει δρομαίως με ένστικτο ψηφοθήρα να αρπάξει ό,τι μπορεί, αλλάζοντας όχι μόνο πολιτικές, αλλά και ύφος και ήθος και φάτσα ακόμα.
Ποιο ΠΑΣΟΚ, ποιος σοσιαλισμός και ποια πράσινα άλογα; Ο Βενιζέλος έχει απαλλαγεί από κάτι τέτοια βάρη. Και μαζί με κάτι θεριακλήδες τύπους νέου πασοκικού τύπου, την έχει δει απόλυτος άρχοντας της ζούγκλας. Ούτε μπέσα, ούτε αρχές, ούτε καν σεβασμός στους κανόνες του κυνηγιού. Όποιον πάρει ο χάρος με γέρας την εξουσία. Και όχι για το κόμμα, που πάει και πίσω δεν γυρνάει, αλλά για την αφεντιά του.
Τις τελευταίες μέρες όμως έχει ξεπεράσει τον εαυτό του. Κανονικό πολιτικό ζώο – σαρκοβόρο. Που δεν διστάζει να χώνει τα δόντια του σε ό,τι θεωρεί τροφή ή απειλή. Η απουσία αρχών γίνεται μπροστά στα μάτια μας τυχοδιωκτισμός, η απουσία ήθους ανηθικότητα και η απουσία σεβασμού στον άλλο ανθρωποφαγία. Με αποτέλεσμα να επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά η αρχέγονη σχέση της λαιμαργίας για εξουσία με την ετοιμότητα για ανθρωποθυσίες.
Ο Βενιζέλος βρίζει, λέει ό,τι του κατέβει, δαγκώνει πρώην συντρόφους του, συκοφαντεί την Αριστερά ότι χορεύει βαλς με τους φασίστες, ασχημονεί εις βάρος γυναικών, επιδεικνύει τη φαλλική του μαγκιά, σαρκάζει, γρυλλίζει και ογκανίζει ενώπιον της κοινής γνώμης – ο άρχων των Μνημονίων σε όλο του το μεγαλείο. Ο καθηγητής, ο ανανεωτής του ΠΑΣΟΚ, ο σωτήρας μας, ο πωλών της μετρητοίς μια εικόνα εθνικής υπευθυνότητας, ξεγυμνώνεται αυτοβούλως – και τρομάζει το πανελλήνιο με το εξουσιαστικό τρίχωμα κάτω από την εθνική του κουστουμιά: Ρε παιδιά, ο Βενιζέλος είναι αυτός; Μάλιστα, κυρίες και κύριοι, ο Βενιζέλος είναι αυτός!
Θα μπορούσες να του πεις να προσέχει λίγο περισσότερο, γιατί δεν είναι όλοι και κυρίως όλες για τα δόντια του. Αλλά πιο πιθανό είναι να σου δαγκώσει το χέρι παρά να σε ακούσει. Θα κάνει συνεπώς κι αυτός το θηρευτικό του κύκλο, θα φάει όση εξουσία φάει και θα τον φάει τελικά η μαρμάγκα. Μέχρι τότε καλά θα κάνουν όλοι να φυλάγονται από τα δόντια του…
πηγή:http://www.avgi.gr

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

ΟΜΙΛΙΑ-ΒΟΜΒΑ ΤΣΟΜΣΚΙ

«Οι Γερμανοί θέλουν ο,τι πολύτιμο υπάρχει στην Ελλάδα» λέει αμερικανός φιλόσοφος



Συμμαχία μεταξύ των τεσσάρων του Νότου (Ελλάδας, Ιταλίας, Πορτογαλίας, Ισπανίας), προκειμένου να μπει «φρένο» στις απάνθρωπες διεκδικήσεις του Βορά και της Γερμανίας, προτείνει ο αμερικανός φιλόσοφος, Νόαμ Τσόμσκι, ο οποίος μίλησε σε φιλανθρωπικό ίδρυμα στο Δουβλίνο της Ν. Ιρλανδίας για την κρίση στην Ευρώπη.
Ο Τσόμσκι αναφέρθηκε και στην κατάσταση της Ελλάδας λέγοντας πως «υπάρχουν άνθρωποι στη Γερμανία που θέλουν να αποκτήσουν οτιδήποτε πολύτιμο υπάρχει στην Ελλάδα, επιβάλλοντας συνθήκες οικονομικής σκλαβιάς και ασκώντας ψυχολογική πίεση στους Έλληνες», ενώ έκρινε λογικό το αίτημα Τσίπρα για στήριξη της Ελλάδας από τις Βρυξέλλες, όπως έγινε το 1953, οπότε η Δύση αποφάσισε να βοηθήσει τη Δ. Γερμανία, η οποία βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Παράλληλα, ο γνωστός αμερικανός φιλόσοφος, επεσήμανε πως είναι λογικό να διαλυθεί ο πυρήνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού οι πολιτικές λιτότητας που ακολουθούνται, οδηγούν αναπόφευκτα στην καταστροφή.
«Η πολιτική, είναι να αθωώνονται οι εγκληματίες και να πέφτει όλο το βάρος στους φορολογούμενους», είπε ο Τσόμσκι, μιλώντας για την Ιρλανδία.

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Σε ξένο κώλο εκατό ξυλιές...

*Μεγάλος ο καβγάς για το νέο αεροδρόμιο.
Καβγάς που δείχνει πως θα βαστάξει καιρό.
Η συζήτηση επικεντρώνεται σε δύο βασικά σημεία:
1)στην "πατρότητα" του έργου.
2)στην βεβαιότητα ή μη της ολοκλήρωσής του.

Εκείνο που επιμελώς αποσιωπάται ή αποδίδεται ελάχιστη σημασία είναι οι "παράπλευρες" απώλειες που προκαλεί το μεγάλο αυτό έργο.
Και δεν είναι λίγες.
Καταρχήν υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός συμπολιτών ιδιοκτητών απαλλοτριωθείσας γης, οι οποίοι ακόμη τρέχουν και δεν φτάνουν με τις δικαστικές αναβολές προκειμένου να πάρουν το υπόλοιπο των χρημάτων τους, αν ποτέ τα πάρουν...
Έπειτα κανείς δεν φαίνεται να παίρνει στα σοβαρά τους μόνιμους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής που τρώνε το χώμα με το τσουβάλι σχεδόν καθημερινά...
Πρόνοια για περιβαλλοντικές επιπτώσεις αναζητείται στην πορεία κατά τα ειωθότα...
Επίσης κανείς δεν δείχνει να νοιάζεται που στο βωμό της τουριστικής "μονοκαλλιέργειας", καταστρέφεται άλλη μια περιοχή προκειμένου να δημιουργηθεί ένα έργο υποδομής αντικαθιστώντας το προηγούμενο το οποίο απέχει σε ευθεία γραμμή μόλις πεντακόσια μέτρα...

Στο σημείο αυτό καλό θα ήταν να ξέρουν οι νεότεροι και να θυμηθούν οι παλαιότεροι, πως το έργο αυτό  σαν ιδέα και σαν μεθόδευση ξεκίνησε περί τα τέλη του 1994 από ιδιώτη-επιχειρηματία, ο οποίος μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα εκπροσωπούσε την τοπική αυτοδιοίκηση της Πάρου στις επαφές με τους κυβερνητικούς γραμματείς και φαρισαίους!!!!
Η δέσμευση ενός τεράστιου ποσού (περί τα 2,5 δις δρχ) για την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό του υπάρχοντος αεροδρομίου κρίθηκε τότε ανεπαρκής...
Έτσι το νησί μας θα έχει στο ενεργητικό του άλλο ένα επίτευγμα: να διαθέτει δύο μείζονος σημασίας έργα υποδομής το ένα δίπλα στο άλλο και κανείς να μην λογοδοτεί (πολιτικά εννοείται) για το κατάντημα αυτό!!!

ΥΓ Εννοείται πως ΚΑΙ στην περίπτωση του νέου αεροδρομίου η δαιμονοποίηση όσων εξέφρασαν ή εκφράζουν ακόμη αντιρρήσεις ή επιφυλάξεις πάει σύννεφο...


 

Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Eρωτήματα απο μια άλλη οπτική

από τον/την olympiada στο Απριλίου 6, 2013


Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
 
Θα επιμείνω στα ίδια αναπάντητα ερωτήματα:
• Πόσα χρωστάμε τελικά και σε ποιους;
• Πόσο είναι το εξωτερικό χρέος;
• Πόσο είναι το εσωτερικό χρέος;
• Πόσο είναι το ύψος των swaps, τα οποία ως γνωστό, δεν συμπεριλαμβάνονται στους ισολογισμούς του Κράτους, που έχουν υπογραφεί και σε ποιες περιόδους;
• Πόσο είναι το ύψος των εντόκων γραμματίων που έχει εκδώσει η χώρα μας;
• Γιατί το υπουργείο Οικονομικών κι ο υπουργός κ. Στουρνάρας, δεν ενημερώνουν κάθε
μήνα, εμάς, τους ιθαγενείς, που πληρώνουμε την καταλήστευση του Δημόσιου χρήματος που έγινε από τους πολιτικούς, πως διαμορφώνεται το χρέος της χώρας μας;
Οι φωνές διαμαρτυρίας που ακούγονται είτε στις διαδηλώσεις, είτε μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, είτε μέσα από τα Blogs, καταγράφονται αλλά αποτέλεσμα δεν μας δίνουν.
Αποκαλύπτονται φυσικά – κι αυτό είναι αρκετά σημαντικό – σκάνδαλα που έχουν συμβεί στο παρελθόν ή που διαπράττονται σήμερα, όμως, εκτός από την καταγραφή σκανδάλων κι απαράδεκτων πολιτικών, οι πολίτες δεν γνωρίζουν το σημαντικότερο στοιχείο: Πόσα χρωστάει η χώρα, πόσα χρωστάει ο κάθε Έλληνας;
Παρακολουθώ την τακτική των κομμάτων συμπολίτευσης κι αντιπολίτευσης. Δεν θέλω να πιστέψω πως είναι άσχετοι. Κι εφόσον δεν είναι άσχετοι, αναγκαστικά θα οδηγηθώ στο συμπέρασμα, ότι συμμετέχουν σε ένα άθλιο έργο, που το σενάριο έγραψε ένας διεστραμμένος συγγραφέας και τους ρόλους ερμηνεύουν ατάλαντοι ηθοποιοί.
Αν όμως, πραγματικά είναι άσχετοι (που πιστεύω πως δεν είναι), τότε είναι επικίνδυνοι! Γιατί με την συμπεριφορά τους, τα επιχειρήματά τους, αποπροσανατολίζουν τους πολίτες!
Δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε καθημερινά στην τηλεόραση, διάφορους πολιτικούς, της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, να επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια, να τσακώνονται σαν μικρά παιδιά, και τους δημοσιογράφους (άαααλλο φρούτο, σάπιο κι αυτό) να απολαμβάνουν την επιτυχία τους, να συνθέσουν δηλαδή ένα μικρό σύνολο πολιτικών που φτάνουν μέχρι τον ξυλοδαρμό, για να δείξουν το τεράαααστιο μέγεθος, του πολιτικού τους αναστήματος.
Ας αναλογιστεί ο κάθε Έλληνας πολίτης, στα τρία χρόνια που ακούει τους πολιτικούς μας, αρχηγούς κομμάτων και βουλευτές, τι τελικά έχει αποκομίσει από όλα όσα έχουν πει.
Έμαθε ο Έλληνας πως και γιατί φτάσαμε έως εδώ, βλέποντας στοιχεία, δηλαδή, ονόματα, ποσά, σκοπούς, αστοχίες ή επιτυχίες;
Έμαθε ο Έλληνας που πήγανε τα τρισεκατομμύρια δραχμές, οικονομίες του κάθε νοικοκύρη Έλληνα, τα όποια άρπαξαν με το αισχρό παιχνίδι του Χρηματιστηρίου κάποιοι επιτήδειοι, με τις ευλογίες μάλιστα της τότε κυβέρνησης;
Έμαθε ο Έλληνας, που πήγανε τα τεράστια κέρδη των Τραπεζών, που επί σειρά ετών παρουσιαζόντουσαν στους Ισολογισμούς τους;
Έμαθε ο Έλληνας, γιατί τα χρήματα των Ασφαλιστικών Ταμείων, έγιναν αντικείμενο τζόγου στα χέρια των Τραπεζών και γιατί δεν χρησιμοποιήθηκαν σε σίγουρες επενδύσεις;
Έμαθε ο Έλληνας, γιατί ενώ έδωσε και το σώβρακό του για την αποπληρωμή χρεών, αντί να μειωθεί το χρέος, αυξήθηκε και μάλιστα εντυπωσιακά;
Έμαθε ο Έλληνας, για πιο λόγο, ενισχύονται τα συσσίτια, τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα κοινωνικά φαρμακεία, οι χρηματοδοτήσεις στις αναξιόπιστες ΜΚΟ, και δεν γίνονται προσπάθειες για δημιουργία θέσεων εργασίας; Με λίγα λόγια, γιατί η κυβέρνηση επενδύει στη μιζέρια, στον εξευτελισμό και την καταρράκωση της αξιοπρέπειας του Έλληνα πολίτη;
Έμαθε ο Έλληνας, γιατί τόσα χρόνια όλοι οι πολιτικοί, του απέκρυβαν τον ανεκτίμητο πλούτο της χώρας, που σκόπιμα παρέμενε ανεκμετάλλευτος; Έμαθε ο Έλληνας, γιατί σήμερα, ανακάλυψαν (!!!) οι πολιτικοί μας, τις πλουτοπαραγωγικές περιοχές της Ελλάδας;
Τέλος, έμαθε ο Έλληνας, γιατί σταδιακά υποβάθμισαν (καλύτερα κατέστρεψαν) οι υπουργοί Παιδείας, την Ελληνική Γλώσσα, την Ελληνική Ιστορία, γιατί τα παιδιά μας δεν μαθαίνουν τα έργα των ανυπέρβλητων αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, τα έργα των σπουδαίων αρχαίων Ελλήνων τραγικών;
Αν ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς κι ο υπουργός Οικονομίας κ. Ιωάννης Στουρνάρας δεν έχουν να κρύψουν τίποτα από τον Ελληνικό λαό, αν οι πράξεις τους είναι διάφανες και προς το συμφέρον της χώρας και των Ελλήνων, τους προκαλώ να απαντήσουν.
Φυσικά, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, θα περιμένω κι απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα από όλα τα κόμματα, από όλους τους πολιτικούς.
Εσείς τι λέτε, θα απαντήσει κάποιος;
Ας περιμένουμε…