Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Ο επικείμενος θάνατος του τουρισμού στην Ελλάδα.

Μετά την τουριστική έκρηξη των 17 εκατομμυρίων φανταστικών τουριστών που μας είπαν να περιμένουμε την φετινή σαιζόν, αρχίζουν να φαίνονται τα πτώματα. Είναι κοινό μυστικό πια ότι η φετινή τουριστική περίοδος θα φύγει με μειωμένες εισπράξεις για την χώρα, με τζίρους σε κάθετη πτώση στην εστίαση και ψυχαγωγία – παρά την περιβόητη επιλεκτική μείωση του ΦΠΑ από 23% σε 13% – και είναι σίγουρο ότι θα αφήσει κουφάρια πολλές, αν όχι τις περισσότερες ξενοδοχειακές μονάδες. Η τουριστική βιομηχανία στη χώρα μας ψυχορραγεί, πνέει τα λοίσθια. Ο τελευταίος τομέας της οικονομίας που μπορεί να φέρει συνάλλαγμα και εισπράξεις στην Ελλάδα, όπου να ’ναι τελειώνει. Ακολουθεί δηλαδή την γενική πορεία κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας.

Από την Ιαπωνία μαθαίνουμε ότι τα 3-4 μεγάλα τουριστικά γραφεία που ειδικεύονται στην αποστολή τουριστών στην Ελλάδα, βρίσκονται σε πανικό. Ο λόγος απλός. 3 στις 4 μεγάλες τουριστικές μονάδες της χώρας ανακοινώνουν ανεπίσημα ότι μετά τον Οκτώβριο θα μπουν στις διατάξεις του άρθρου 99. Με άλλα λόγια πτωχεύουν και κίνδυνο να τιναχθούν στον αέρα τα prebookings που έχουν κλειστεί.

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι το τουριστικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα από την Ιαπωνία είναι κυρίως για τους χειμερινούς μήνες κι έτσι εξηγείται ο πανικός των Ιαπωνικών οργανισμών, μιας και σε περίπτωση ακύρωσης κρατήσεων θα πρέπει να πληρώσουν τεράστιες αποζημιώσεις στους πελάτες τους. Η τουριστική αγορά της Ιαπωνίας ήταν κάποτε για την Ελλάδα μια από τις πιο σημαντικές, μιας και πρόκειται για υψηλού εισοδηματικού τουρισμού αγορά, ενώ ο Ιάπωνας τουρίστας δεν προτιμά τον τουρισμό all inclusive, που σημαίνει ότι δημιουργεί τζίρους στην αγορά γενικά.

Έτσι οι αλλιώς οι μεγάλες και μικρότερες τουριστικές μονάδες στην Ελλάδα μπορεί να έχουν κατεβάσει τις τιμές, αλλά είναι έρμαια των εκβιασμών από τους ισχυρούς tour operator, αλλά και από τον τουρισμό all inclusive κυρίως της κρουαζιέρας. Από την άλλη οι τράπεζες με τις γνωστές τοκογλυφικές πρακτικές τους δεν αφήνουν περιθώρια για ελιγμούς, ενώ το κόστος το έχουν φορτωθεί οι εργαζόμενοι στον τομέα οι οποίοι κι αυτή τη σαιζόν δούλεψαν με μίζερες κυριολεκτικά αμοιβές έναντι των απλήρωτων δεδουλευμένων του προηγούμενου έτους. Ενώ έξαρση γνώρισε και φέτος η προσωρινή απασχόληση ξένων με όρους κυριολεκτικά εξευτελιστικούς.

Όλα αυτά όμως έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρονται, μιας και οι τουριστικές μονάδες προσπαθούν να βγάλουν κυριολεκτικά από την μύγα ξύγκι μπας και μπορέσουν να επιβιώσουν. Ενώ το κόστος για τον υπό εξαφάνιση έλληνα τουρίστα ανεβαίνει διαρκώς. Μπορεί οι τιμές να έχουν πέσει, όπου έχουν πέσει, αλλά η ποιότητα έχει χειροτερέψει πολύ. Κι έτσι το κόστος για τον επισκέπτη αυξάνει. Ειδικά για τον περαστικό και δη τον Έλληνα που ταξιδεύει με την οικογένειά του η όλη υπόθεση του τουρισμού έχει γίνει πια απαγορευτική. 

Έλεγχος δεν υπάρχει πουθενά πια. Είναι ανύπαρκτος ακόμη κι εκείνος ο τυπικός και εντελώς ανυπόστατος που υπήρχε παλιά. Μόνο ο ΣΔΟΕ κάνει επιλεκτικές επιδρομές για να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερη ασφυξία και αδιέξοδα εκεί όπου πάρει εντολή να τα δημιουργήσει.

Συνέπεια όλων αυτών είναι το αναμενόμενο κύμα πτωχεύσεων στις τουριστικές μονάδες που έχουν πανικοβάλει ειδικά τις τουριστικές αγορές που είχαν σε υψηλή προτεραιότητα ως προορισμό την Ελλάδα. Έτσι από την Ιαπωνία μαθαίνουμε ότι στα σταντ των μεγάλων ταξιδιωτικών οργανισμών της χώρας που υπάρχουν στους χιλιάδες σιδηροδρομικούς σταθμούς και σε άλλα σημεία της, απουσιάζουν πλέον τα διαφημιστικά φυλλάδια αποκλειστικά για Ελλάδα. Η Ελλάδα ως προορισμός υπάρχει μόνο ως ...παράρτημα στο διαφημιστικό έντυπο της Τουρκίας η οποία εξυπηρετεί με καθημερινές απευθείας (non stop) πτήσεις των τουρκικών αερογραμμών το Τόκιο και την Οσάκα με την Κωνσταντινούπολη.

Τις προηγούμενες δεκαετίες η Ελλάδα ήταν ΠΡΩΤΗ στις επιλογές των Ιαπώνων που θα ταξίδευαν για πρώτη τους φορά σε ευρωπαϊκό προορισμό, με δεύτερη τη Γαλλία, τρίτη την Βρετανία, τέταρτη την Ιταλία, κοκ. Σήμερα η Ελλάδα είναι η τελευταία τους επιλογή. Ρόλο έπαιξε η δύσκολη πρόσβαση με απευθείας πτήσεις, αφού σταμάτησε να πετάει η Ολυμπιακή ενώ οι άλλες εταιρίες έχουν στο μεταξύ ανεβάσει πολύ τις τιμές των ναύλων. 

Είχαμε φτάσει να δεχόμαστε ετησίως περί τις 150 χιλ. Ιαπώνων επισκεπτών με μέση διαμονή τις 3 μέρες οι οποίοι δαπανούσαν για ψώνια (κοσμήματα, γούνες κλπ) ποσά των 2 χιλ. ή και 5 χιλ. ευρώ κατά κεφαλή, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ιαπωνικής τουριστικής αγοράς. Τώρα ο αριθμός τους έχει πέσει στις 20 χιλιάδες άτομα, με μέσο όρο μια ή καμία διανυκτέρευση και ελάχιστα ψώνια, αφού οι περισσότεροι προτιμούν τις κρουαζιέρες όπου ύπνος,  φαγητό και shopping γίνονται εντός του πλοίου.

Η ζημιά που κινδυνεύει να υποστεί ο τουρισμός που αφορά τις δυο χώρες, είναι ανεπανόρθωτη.
Οι Ιάπωνες σε λίγο θα πιστέψουν ότι Αιγαίο, είναι μόνο τα μικρασιατικά παράλια όπου μόνο εκεί υπήρξε ακμάζων αρχαίος και βυζαντινός πολιτισμός... Ο μέσος Ιάπωνας τουρίστας σήμερα που λατρεύει τις αρχαιοελληνικές και βυζαντινές αρχαιότητες, πηγαίνει στην Τουρκία μιας και από εκεί ίσως να πεταχτεί για μια ημέρα στην Ελλάδα, ως συμπλήρωμα του ταξιδιού του.

Οι ιαπωνικοί ταξιδιωτικοί οργανισμοί έχουν ασφαλίσει τους πελάτες τους με προορισμό την Ελλάδα σε αγγλικές, γαλλικές και γερμανικές ασφαλιστικές εταιρίες, έναντι ταξιδιωτικών κινδύνων που είναι, εκτός από τα ατυχήματα, ο κίνδυνος να ακυρωθούν οι διανυκτερεύσεις τους λόγω κλεισίματος των ξενοδοχείων, να χάσουν τις πτήσεις τους κλπ. Έτσι, για λίγο διάστημα ακόμα, θα δέχονται κρατήσεις στα προγράμματά τους. Μετά το χάος. Ή καλύτερα ο θάνατος του ελληνικού τουρισμού που έχει παραδοθεί κυριολεκτικά στις εταιρείες της κρουαζιέρας και τους μεγιστάνες εξ ανατολής που κάνουν prive τουρισμό. Η Ελλάδα και στον τουρισμό μετεξελίσσεται σε τριτοκοσμικό προορισμό.

Αν δεν γλυτώσουμε από το χρέος, αν δεν επιβληθεί σεισάχθεια – δηλαδή ολοκληρωτικό σβήσιμο – όλων των ιδιωτικών χρεών προς τις τράπεζες και την εφορία, αν δεν κόψουμε δικό μας νόμισμα για να ενισχύσουμε το εισόδημα του Έλληνα, αν δεν του αυξήσουμε τον πραγματικό ελεύθερο χρόνο με παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας και ραγδαία καταπολέμηση της ανεργίας, αν δεν προστατέψουμε την οικονομία μας, αλλά και τον τουρισμό από ντόπια και ξένα καρτέλ, τότε δεν πρόκειται να δούμε καμιά ανάκαμψη. Ενώ ο τουρισμός από ατμομηχανή της οικονομίας, θα μεταβληθεί σε ατμομηχανή καταστροφής και ισοπέδωσης. Όπως γίνεται ήδη
ΚΑΖΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

Στα 321 δισ. το δημόσιο χρέος, πιο ψηλά από το 2009


Όταν έχεις θέσει ως στόχο να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα κι αυτό αντί να επιλύεται, διογκώνεται πόσο επιτυχημένος μπορείς να θεωρείσαι; Αυτό συμβαίνει και με το «success story» του Αντώνη Σαμαρά, το οποίο καταρρίπτεται κι από τους αριθμούς. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, το δημόσιο χρέος ξεπέρασε τα 321 δισεκατομμύρια ευρώ στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του τρέχοντος έτους, αφού μόνο μέσα στο 2013 αυξήθηκε κατά 16 δισεκ. ευρώ. Το ύψος του δανεισμού, μάλιστα, αγγίζει το 180% του ΑΕΠ. Σε απλούστερα ελληνικά, όλα αυτά σημαίνουν πως το δημόσιο χρέος είναι μεγαλύτερο από το 2009, χρονιά που μπήκαμε στη δίνη της κρίσης.

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Νοσοκομείο Σαντορίνης: το αφήνουν φάντασμα προς χάρη των ιδιωτών


Του Γιάννη Συμεωνίδη
Το HOT DOC είχε καυτηριάσει (Τεύχος 29) το ότι δαπανήθηκαν περίπου 12.500.000 ευρώ για τη δημιουργία νοσοκομείου κοντά στα Φηρά Σαντορίνης, αυτό έχει αποπερατωθεί εδώ και δύο χρόνια περίπου, αλλά δε λειτούργησε ποτέ. Τώρα έρχεται ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης να εκμεταλλευτεί αυτό το γεγονός και με επιστολή του προς τη δημοτική Αρχή του νησιού, το ύφος της οποίας είναι σχεδόν προσβλητικό, να της θέσει το δίλημμα «ή αναλαμβάνει ο δήμος το κόστος λειτουργίας του νοσοκομείου, ύψους 6.000.000 ευρώ, ή το εκχωρώ με ΣΔΙΤ σε ιδιώτη ή στο ΤΑΙΠΕΔ προς ιδιωτικοποίηση». Ο κ. Γεωργιάδης, μάλιστα, περιμένει απάντηση μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου.
Όπως είχε γράψει το HOT DOC, το έργο κατασκευής του νοσοκομείου Σαντορίνης είχε χαρακτηριστεί ειδικής φύσης προκειμένου να ξεπεραστεί ο σκόπελος του δημόσιου ανοικτού μειοδοτικού διαγωνισμού και να προτιμηθεί η μέθοδος της πρόσκλησης σε συγκεκριμένες κατασκευαστικές εταιρίες, στην ΑΚΤΩΡ (του Ομίλου Μπόμπολα), στην ΤΕΡΝΑ (του Ομίλου Περιστέρη-Κάμπα), στην θυγατρική της ΑΚΤΩΡ, ΤΟΜΗ ΑΒΕΤΕ, καθώς και στην ΤΟΞΟΤΗΣ Α.Ε, η οποία ανήκει στην ΤΕΧΝΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, η οποία με τη σειρά της έχει συνεργαστεί με την ΑΚΤΩΡ σε διάφορες Κοινοπραξίες. Σημειώνεται, εξάλλου, πως ΑΚΤΩΡ και ΤΕΡΝΑ ελέγχονται εδώ και καιρό από την Επιτροπή Ανταγωνισμού για παράνομες συμφωνίες που αφορούσαν διαγωνιστικές διαδικασίες. Σύμφωνα με πληροφορίες του www.koutipandoras.gr, ο έλεγχος βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο αφού δεν έχει ολοκληρωθεί καν η διαδικασία αποσφράγισης όλων των στοιχείων.
Από την πλευρά του, ο αντιδήμαρχος Υγείας του Δήμου Θήρας, Μάρκος Καφούρος υποστηρίζει στο www.koutipandoras.gr πως το Νοσοκομείο θα μπορούσε να λειτουργεί με τους 48 εργαζομένους του Κέντρου Υγείας Θήρας, αλλά και με την πρόσληψη άλλων τόσων, επισημαίνοντας πως επιδίωξη της δημοτικής αρχής, η οποία αναμένεται να λάβει τις σχετικές αποφάσεις της λίαν συντόμως, είναι το Νοσοκομείο να ανοίξει σύντομα, να έχει δημόσιο χαρακτήρα και να προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες στους πολίτες. Ο ίδιος προτιμά να μη σχολιάσει το ύφος και το περιεχόμενο της επιστολής Γεωργιάδη, ωστόσο αναφέρει πως δε συμβάλλει στη δημιουργία καλού κλίματος.
από το ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ 

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΑΡΟΥ

          ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ                             Πάρος, 22 Αυγούστου 2013
               ΝΟΜΟΣ ΚΥΚΛΑΔΩΝ                                               
                   ΔΗΜΟΣ ΠΑΡΟΥ                                                            
            ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟΥ  

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
                                             
Όπως είναι γνωστό από προηγούμενες αναφορές στο θέμα αυτό, ο Δήμος Πάρου πριν από λίγο καιρό, προσέλαβε μια υπάλληλο με απόλυτα νόμιμες διαδικασίες με σκοπό  την περιήγηση των επισκεπτών στους επισκέψιμους χώρους  της  παλιάς  πόλης της Παροικίας.  Οι περιηγήσεις δεν υποκαθιστούν με κανέναν τρόπο τις υπηρεσίες που παρέχονται από διπλωματούχους ξεναγούς,  προσφέρονται δωρεάν στους επισκέπτες και σαν σκοπό έχουν την ανάδειξη της περιοχής.  Η  δράση αυτή  είναι συνέχεια  της πρωτοβουλίας  που ξεκίνησε πέρυσι  από την ομάδα πρωτοβουλίας Κάστρου- Παλαιάς αγοράς με μεγάλη αποδοχή. Άλλωστε, η δράση αυτή πραγματοποιείται με επιτυχία και σε άλλους δήμους της  χώρας  όπως ο Δήμος Αθηναίων.

Χθες το απόγευμα, ειδοποιηθήκαμε για άλλη μια «περιπέτεια»  της υπαλλήλου του Δήμου που  πραγματοποιεί  τις περιηγήσεις, μετά από καταγγελία  ξεναγών και αμέσως έσπευσαν ο Πρόεδρος του Δημ. Συμβουλίου κ. Λουΐζος Κοντός, η Πρόεδρος της Επιτροπής Τουριστικής Προβολής κ. Μαρία Χανιώτη και ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας κ. Μηνάς Καλακώνας   στο Αστυνομικό Τμήμα για να ενημερωθούν για το  τι ακριβώς συνέβη. Εκεί,  βρισκόταν η κοπέλα σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, μετά το σοκ που υπέστη αφού αναγκάστηκε να διακόψει την περιήγηση και να αφήσει «σύξυλους»  τους 13 περίπου τουρίστες που ήταν μαζί της, για να πάει στο αστυνομικό τμήμα να δώσει τα στοιχεία της. Φαντάζεται κανείς την εικόνα που παρουσιάσαμε στους επισκέπτες;  Η υπάλληλος, αφού έδωσε τα στοιχεία της  αποχώρησε, αφού δεν υπήρχε τίποτε το μεμπτό εναντίον της … Όπως διαπιστώθηκε από τους  αστυνομικούς, των οποίων η συμπεριφορά πρέπει να πω ότι ήταν άψογη μπροστά στους περιηγητές,  δεν  γίνεται ξενάγηση  αλλά περιήγηση στους επισκέψιμους χώρους και τον παλαιό οικισμό. 

            Μάλιστα, η υπάλληλος παραπέμπει σε ξεναγούς  όσους ζητούν παραπάνω πληροφορίες, όπως οφείλει να κάνει.  
            Να σημειωθεί ότι οι εν λόγω ξεναγοί,  μαγνητοσκοπούσαν την περιήγηση προσποιούμενοι τους τουρίστες, ακριβώς όπως έγινε και σε προηγούμενη περιήγηση όπου δημιουργήθηκαν σοβαρά επεισόδια μπροστά  σε έκπληκτους επισκέπτες. Αλλά και αυτή τη φορά, την στιγμή της επέμβασης της Αστυνομίας, οι περίπου 13 τουρίστες  που παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον την περιήγηση, ξαφνιάστηκαν μπροστά σε αυτή την απρόσμενη  εξέλιξη. Ευτυχώς,  η αστυνομικοί χειρίστηκαν  το θέμα άψογα,  με μεγάλη διακριτικότητα .
            Τελικά, με  θλίψη αναρωτιόμαστε γιατί  όλος αυτός ο πόλεμος, από επαγγελματίες που όλοι σεβόμαστε ;
Γιατί αυτό το μένος εναντίον της προσπάθειας του Δήμου για την προβολή των τόσο σημαντικών επισκέψιμων χώρων της Παροικίας και γιατί όχι την επέκταση της προσπάθειάς και στους άλλους παραδοσιακούς οικισμούς μελλοντικά;
Αυτού του είδους οι πρακτικές μας πάνε πολλά βήματα πίσω… Το δυσάρεστο αυτό γεγονός προκαλεί  μια εικόνα  αρνητική για το νησί μας και πιστεύω ότι ο κάθε νοήμων πολίτης το έχει αντιληφθεί και καταδικάσει .

Αυτού του είδους οι πρακτικές δεν βοηθούν κανέναν και σίγουρα δεν προβάλλουν θετικά το νησί μας . Αντίθετα το στιγματίζουν αρνητικά, ιδιαίτερα στην κρίσιμη εποχή που όλοι βιώνουμε.
Θεωρούμε αυτονόητο ότι το σωματείο διπλωματούχων  ξεναγών εάν θεωρεί ότι η απόφαση δεν είναι σύννομη, θα έπρεπε να υποβάλλει ένσταση στα αρμόδια όργανα και αν ήθελε να προχωρήσει ακόμη παραπέρα σε μηνύσεις, θα έπρεπε να υποβάλλει μήνυση στο Δήμαρχο που εκπροσωπεί το Δήμο και όχι να προβαίνει σε πράξεις οι οποίες προσβάλλουν το νησί μας και δημιουργούν άσχημη εικόνα στους επισκέπτες.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς δεν ακολουθούμε αυτές τις πρακτικές ,αλλά τις καταδικάζουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.
                                                                                                  Ο Δήμαρχος Πάρου


                                                                                               Χρήστος Βλαχογιάννης

Ν Τ Ρ Ο Π Η ΚΑΙ Α Ι Σ Χ Ο Σ. Η Συντεχνία των «Ξεναγών» … ξανακτύπησε

Χτες το βράδυ στις 19:00 η υπάλληλος του Δήμου Πάρου, κ. Ελένη Σπανού, επιφορτισμένη με τις περιηγήσεις στο Ιστορικό Κέντρο της Παροικίας, έπεσε θύμα της μισαλλόδοξης πολιτικής και πρακτικής της γνωστής πια Συντεχνίας των «Ξεναγών», που υπέβαλλε μήνυση εναντίον της , με αποτέλεσμα τη διακοπή της περιήγησης.  Μπροστά στα έκπληκτα μάτια Ελλήνων και Ξένων επισκεπτών, δύο άνδρες του τοπικού ΑΤ παρενέβησαν στο έργο της, ζητώντας κάρτα ξεναγού, σύμβαση εργασίας, στοιχεία, κλπ. Ήταν αρκετά ευγενικοί ώστε να μην της περάσουν χειροπέδες …
Γεγονότα πρωτοφανή για το τόπο μας, που κάποιοι προσπαθούν να τον μετατρέψουν σε Αρένα των προσωπικών και συντεχνιακών τους επιδιώξεων.
Η γνωστή πια Συντεχνία δεν υπολογίζει πια τίποτε. Με την απλή επίκληση της αντιποίησης επαγγέλματος, τι κάνει ;  Εκθέτει απλούς εργαζόμενους, τους διασύρει μπροστά σε αθώους επισκέπτες,  τους διαπομπεύει στην Κοινωνία, και τους κάνει δακτυλοδεικτούμενους.
Αλλά η Συντεχνία είναι και ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΗ. Υποβάλλει μήνυση στον αδύναμο κρίκο της υπόθεσης, παρ’ όλο που ξέρει πολύ καλά ότι οι συγκεκριμένες περιηγήσεις γίνονται με ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ και ΕΥΘΥΝΗ  του ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΟΥ. Αντί λοιπόν να κτυπήσουν τον Υπεύθυνο και να ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ να κάνουν ΜΗΝΥΣΗ στο ΔΗΜΑΡΧΟ , τα βάζουν με την Υπάλληλο, γιατί θέλει θάρρος και κότσια για να τα βάλεις με τον ίδιο, πράγμα που απ’ ότι φαίνεται δεν διαθέτουν. Και όχι μόνο αυτό, τη μήνυση την υπέβαλλαν δυό ξεναγοί εκτός Πάρου. Οι δικοί μας εδώ, που είναι και αυτοί που δημιούργησαν και τροφοδότησαν την υπόθεση,  έβγαλαν την ουρά τους απ’ έξω, αναλογιζόμενοι ίσως την κατακραυγή εναντίον τους απ’ όλη την Παριανή Κοινωνία. Αν  αυτό δεν είναι δείγμα θρασυδειλίας τι άλλο είναι; Λίγη Ντροπή Κύριοι/ες δεν θα έβλαπτε. 
Ως προς την δακρύβρεκτη δήλωση παραίτησης της κ. Χριστίνας Φωκιανού από την Τουριστική Επιτροπή του Δήμου Πάρου, έχουμε να κάνουμε μόνο μερικά σύντομα σχόλια:

• Την θεωρούμε σαν τον κύριο υπεύθυνο της κατάστασης που δημιουργήθηκε, γιατί με τις δήθεν επαγγελματικές, αλλά βαθειά συντεχνιακές, της αιτιάσεις τροφοδότησε αυτόν τον ακήρυκτο πόλεμο, που εκτός από την υπάλληλο του Δήμου, διασύρει τον ίδιο τον Δήμο, αλλά και ολόκληρη τη Παριανή Κοινωνία.

• Θεωρούμε ότι τέτοιες πρακτικές, σε μια μικρή κοινωνία όπως η δική μας, γίνονται μπούμερανγκ σε αυτούς που τις επεξεργάζονται και τις προωθούν.

•  Απ’ ότι φαίνεται, εδώ και καιρό, διαφωνούσε με την πολιτική της Τουριστικής Επιτροπής της οποίας ήταν και αντιπρόεδρος. Παραιτείται όμως τώρα μπροστά στην γενική κατακραυγή για τις πράξεις της, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

•  Θα μπορούσε, η ίδια ή κάποιος γνωστός της «ξεναγός», όταν βγήκε η προκήρυξη της θέσης από τον Δήμο, να εκδηλώσει ενδιαφέρον για την κάλυψη της από «εξειδικευμένο» επιστήμονα, και όχι εκ των υστέρων να δημιουργήσει ότι δημιούργησε. Αν πάλι διαφωνούσε με την διαδικασία που ακολουθήθηκε, θα έπρεπε , κύρια από τη θέση της στην Τουριστική Επιτροπή, να απαιτήσει την τροποποίηση της.  

•  Το να έρχεσαι εκ των υστέρων και να τα βάζεις με όλους και για όλα, όταν μπορούσες να είχες παρέμβει νωρίτερα, δείχνει τουλάχιστον υστεροβουλία.

•  Προτείνουμε στη κ. Φωκιανού να εγκαταλείψει το εγωκεντρικό της ύφος, να κατέβει από το καλάμι της, να δείξει μεγαλύτερη σεμνότητα, και να κάνει μια προσπάθεια να αντιληφθεί ότι, όσοι ασχολούνται με τα «κοινά» οφείλουν να βάζουν πάνω από το προσωπικό και επαγγελματικό τους συμφέρον, τα συμφέροντα  της Κοινωνίας που ζουν, εργάζονται και απολαμβάνουν.
ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΑΡΟΥ

Ανακοίνωση "Λαϊκής Συσπείρωσης"

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Xτες , είχαμε το επόμενο επεισόδιο  του έργου της περιήγησης στο παραδοσιακό οικισμό της Παροικιάς.
 Μετά από  πρωινή  καταγγελία στο Α.Τ. Πάρου, το απόγευμα και κατά την διάρκεια της περιήγησης , άνδρες του ΑΤ Πάρου ζήτησαν από την  Ε. Σπανού διαπιστευτήρια ξεναγού. Όταν εκείνη απάντησε ότι δεν είναι ξεναγός αλλά δημοτική υπάλληλος,  που σύμφωνα με τις εντολές του Δήμου εκτελεί  το έργο της περιήγησης  που της έχει ανατεθεί στον παραδοσιακό οικισμό της Παροικιάς ,  ζητήθηκε από τα όργανα να προσέλθει στο Α.Τ. μετά το πέρας της περιήγησης και να προσκομίσει τα στοιχεία της.
Για δεύτερη φορά σε μικρό χρονικό διάστημα επισκέπτες του νησιού γίνονται μάρτυρες  μιας χυδαίας , αντι-συνδικαλιστικής συμπεριφοράς  και προσωπικής επίθεσης  σε μια δημοτική υπάλληλο  που διαπομπεύεται στη συνείδηση των τουριστών που περιηγεί.
Η δημοτική Αρχή και προσωπικά ο Δήμαρχος φέρουν ακέραια την ευθύνη του χειρισμού αυτής της υπόθεσης. Αντί να υπάρξει καταδίκη άμεσα και  έμπρακτα της συμπεριφοράς της Χρ. Φωκιανού από την πρώτη στιγμή , να φέρουν θέμα αποπομπής της από την Τουριστική Επιτροπή και να ζητήσουν από το Δημοτικό Συμβούλιο την αντικατάσταση της, περίμεναν να υποβάλλει η ίδια την παραίτηση της !!!
Ατυχή θεωρούμε και τον χειρισμό της υπόθεσης από το ΑΤ Πάρου, αφού από το πρωί μέχρι το απόγευμα μπορούσε να διεκπεραιωθεί η οποιαδήποτε προβλεπόμενη διαδικασία και όχι πάντως μπροστά στα μάτια των έκπληκτων επισκεπτών του νησιού.



Πάρος 22-8-2013

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Η υπονόμευση του ελληνικού παραγωγικού ιστού


Του Κώστα Λαπαβίτσα
Την άνοιξη του 2010 η Ελλάδα αντιμετώπισε ένα στρατηγικό δίλημμα: παραμονή στην ΟΝΕ και συνακόλουθη ‘εσωτερική υποτίμηση’, ή έξοδο από την ΟΝΕ με άρνηση πληρωμής του χρέους. Χωρίς ουσιαστική συζήτηση και με εντυπωσιακή σύμπνοια όλων των πολιτικών κομμάτων – μη σας μπερδεύουν οι μετέπειτα φραστικές κορώνες, αριστερές και δεξιές – η χώρα μπήκε στον πρώτο δρόμο. Η καταστροφή που ακολούθησε επιβεβαιώνει ότι έγινε ιστορικό σφάλμα που θα έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις.
Τι θα γίνει όμως από δω και πέρα αν η Ελλάδα συνεχίσει στο ίδιο δρόμο; Μια απάντηση μας δίνει η κατάσταση του βιομηχανικού ιστού της χώρας μετά από τρία χρόνια ‘εσωτερικής υποτίμησης’. Αν πάρουμε τη βιομηχανική παραγωγή του 2005 ως βάση, με τιμή 100, τα στοιχεία δείχνουν ότι από το 2000 μέχρι το 2007, δηλαδή την περίοδο των υποτιθέμενων παχιών αγελάδων, η βιομηχανία λίμνασε, σχεδόν χωρίς καμία απόκλιση από το 100. Από το 2008 και μετά εμφανίστηκε ταχύτατη μείωση, για να πέσουμε περίπου στο 70 το πρώτο εξάμηνο του 2013. Δηλαδή η Ελλάδα έχει χάσει σχεδόν το 30% της ήδη χαμηλής βιομηχανικής της παραγωγής, ενώ περίπου το 20% της απώλειας οφείλεται στην ‘εσωτερική υποτίμηση’.
Τα αίτια δεν είναι δύσκολο να βρεθούν: κατάρρευση της τελικής ζήτησης λόγω της συντριβής μισθών και συντάξεων, κατάρρευση των ιδιωτικών και δημόσιων επενδύσεων, κατάρρευση της τραπεζικής πίστωσης και ρευστότητας, αδυναμία εξυπηρέτησης επιχειρηματικού δανεισμού, εξαφάνιση της εμπορικής πίστης, απόλυτη ανασφάλεια και δυσπιστία. Η ‘εσωτερική υποτίμηση’ ήταν πραγματική πυρκαγιά που κατέκαψε το βιομηχανικό κορμό της χώρας.
Υπάρχουν ορισμένοι που κάνουν μια πρωτόλεια ανάγνωση του Καρλ Μαρξ, ή του μεγάλου Αυστριακού οικονομολόγου Γιόζεφ Αλόις Σουμπέτερ, και ισχυρίζονται ότι η πυρκαγιά ήταν φυσική απόρροια του καπιταλιστικού χαρακτήρα της οικονομίας. Πιστεύουν ότι πρόκειται για ‘δημιουργική καταστροφή’, ή για βίαιη απαξίωση του κεφαλαίου, έτσι ώστε οι υγιείς επιχειρήσεις που απομένουν να ξεκινήσουν μια νέα δυναμική περίοδο συσσώρευσης. Κάτι παρόμοιο ισχυρίζεται και η κυβέρνηση που βαφτίζει ‘εξυγίανση’ την καταστροφή. Όποιος λέει τέτοια καταλαβαίνει πολύ λίγα από Μαρξ και Σουμπέτερ, κι ακόμη λιγότερα από τις σύγχρονες οικονομίες.
Στις μεγάλες καπιταλιστικές κρίσεις είναι κανόνας να καίγονται τα χλωρά μαζί με τα ξερά, να υπάρχει δηλαδή απώλεια και υγιούς παραγωγικού δυναμικού. Στην ελληνική κρίση που καθορίστηκε από το παράλογο πλαίσιο της ΟΝΕ, όπου η Ελλάδα δεν είχε καμία δυνατότητα ανεξάρτητης δημοσιονομικής και νομισματικής παρέμβασης, ενώ οι τράπεζες βρέθηκαν επί ξύλου κρεμάμενες, η πυρκαγιά κατέφαγε ότι βρήκε μπροστά της. Δεν υπήρχε απολύτως καμία ‘νομοτέλεια’ στην κατάρρευση της βιομηχανικής παραγωγής. Η ‘εσωτερική υποτίμηση’ προκάλεσε ζημία στον παραγωγικό ιστό που πολύ δύσκολα θα αντιστραφεί.
Οι εξ επαγγέλματος υποστηρικτές της τρόικας έχουν ήδη αρχίσει να ισχυρίζονται ότι τα χειρότερα πέρασαν, νέοι ορίζοντες ανοίγονται και καινούργιες δραστηριότητες εμφανίζονται, ιδίως στη γεωργία. Με την πτώση των μισθών και τις προσδοκώμενες ξένες επενδύσεις, το ελληνικό δαιμόνιο θα κάνει και πάλι θαύματα. Η εικόνα αυτή θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα. Η σωτηρία της Ελλάδας θα έρθει από τα γεωργικά προϊόντα που οι εξ ανατολών γείτονες θα αξιοποιούν στις ανθούσες βιομηχανίες τους, καθώς και από τις ξένες επενδύσεις που θα κάνουν Γερμανοί, Άραβες και Κινέζοι …
Καμία οικονομία του μεγέθους της ελληνικής δε μπορεί να έχει καλές προοπτικές ανάπτυξης χωρίς ισχυρό δευτερογενή τομέα, ο οποίος φυσικά δε θα προκύψει μέσω χαμηλών μισθών, αποκρατικοποιήσεων και ξένων επενδύσεων. Για να αντιμετωπιστεί η βιομηχανική καταστροφή που προκάλεσε η “εσωτερική υποτίμηση’ θα χρειαστεί δημόσια παρέμβαση στο πεδίο της τεχνολογίας, νέοι μηχανισμοί μακροχρόνιας πίστωσης για παραγωγικούς σκοπούς, εκτενείς δημόσιες επενδύσεις και στοχευμένη παρέμβαση στο χώρο της παιδείας. Θα χρειαστεί επίσης νέα σχέση του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα που σημειώνει πολύ μέτριες επιδόσεις για δεκαετίες. Αυτές είναι οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα και όχι η κωμωδία που παίζεται σήμερα.
Κάποια ανάκαμψη της βιομηχανικής παραγωγής φυσικά θα υπάρξει όταν η ύφεση φτάσει στο τέλος της. Τα στοιχεία του Ιουνίου 2013, για παράδειγμα, είναι ενθαρρυντικά. Αποκλείεται όμως να έχει δυναμισμό και διάρκεια, αν δεν ξεφύγουμε από τα νύχια της τρόικας. Όπως και δεν θα υπάρξει δυναμική παραγωγική ανάκαμψη αν δεν τεθεί ξανά επί τάπητος και με σοβαρότητα το θέμα της συμμετοχής μας στην ΟΝΕ. Η εξωτερική υποτίμηση θα άρει την πίεση στους μισθούς και θα δώσει νέα πνοή στο δευτερογενή τομέα διευκολύνοντας σε πρώτη φάση την ανάκτηση της εγχώριας αγοράς και πιο μεσοπρόθεσμα την παραγωγική αναδιάρθρωση.
Μετά από τρία χρόνια ‘εσωτερικής υποτίμησης’ το δίλημμα του 2010 δεν εξέλιπε αλλά εμφανίζεται με πολύ πιο σκληρούς όρους ακριβώς γιατί η οικονομία είναι γονατισμένη. Η παρούσα κυβέρνηση είναι ανίκανη να ακολουθήσει οποιαδήποτε άλλη πορεία. Η επόμενη κυβέρνηση, που μάλλον θα είναι της Αριστεράς, θα πρέπει να αντιμετωπίσει την καμένη γη με ψυχραιμία και χωρίς καμία ιδεοληψία περί ΟΝΕ. Είναι η μόνη ελπίδα για τη χώρα.
Πηγή costaslapavitsas.blogspot.gr

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

Είναι το παιδί σου, ηλίθιε!

Ένα δεκαεννιάχρονο παιδί σκοτώθηκε πηδώντας από ένα τρόλεϊ για να αποφύγει τον εξευτελισμό της κράτησης και την επιβολή προστίμου διότι δεν είχε εισιτήριο. Ο υπουργός μίλησε για «τζαμπατζήδες» που πρέπει να παταχθούν, ξεχνώντας το πάθημά του πριν τρία χρόνια και πόσο εύκολα θα μπορούσε να επαναληφθεί. Το ίδιο και μια από το γνωστό σινάφι που ενώ ξέρει πολύ καλά να εκδίδεται κατ’ επάγγελμα με αντάλλαγμα ακαδημαϊκούς τίτλους, οφίτσια και «όνομα», κανείς δεν τολμά να την αποκαλέσει πόρνη. Ίσως και να έχουν δίκιο, γιατί δεν την οδηγεί η χειρότερη από όλες τις ανάγκες, η ανάγκη της επιβίωσης, όπως συμβαίνει με τις κοινές πόρνες, αλλά λειτουργεί εκ φύσεως, λες και είναι στα γονίδιά της.
Πώς λοιπόν να μην ειρωνευτεί ένα φυσιολογικό παιδί, έναν κανονικό νέο, που δεν ήθελε να υποστεί τον εξευτελισμό και έτσι έχασε τη ζωή του. Πότε ήταν που τελευταία φορά αισθάνθηκε ντροπή, πότε κατάλαβε στη ζωή της την έννοια της αξιοπρέπειας και του φιλότιμου για να αντιληφθεί την ενέργεια του νέου; Ίσως λίγο πριν προδώσει την αθωότητα της εφηβείας της, αλλά από τότε έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι και η ηθική πώρωση την έχει παραμορφώσει χειρότερα απ’ ότι θα μπορούσε να το κάνει η χειρότερη μορφή οστεοπόρωσης, από την οποία σίγουρα πάσχει.

Το ξέρω ότι αισθάνεσαι λύπη. Είμαι σίγουρος ότι νιώθεις οργή. Όμως αυτό που ίσως να μην κατάλαβες είναι ότι το παιδί αυτό δεν είναι κάποιου άλλου, δεν είναι του γείτονα, είναι το δικό σου. Κοίτα καλά την φωτογραφία του. Κοίτα το ματωμένο πρόσωπο. Αν κοιτάξεις προσεκτικά είμαι σίγουρος ότι θα δεις το δικό σου παιδί. Θα ξαφνιαστείς με το πόσο μοιάζει με το δικό σου παιδί, με το δικό σου αγόρι, με το δικό σου κορίτσι. Έτσι το ένιωσα κι εγώ. Έτσι το ανακάλυψα κι εγώ. Είναι το δικό μου παιδί, που κάλλιστα θα μπορούσε να βρεθεί σε ανάλογη θέση.

Είναι τζαμπαζήδες τα παιδιά μας; Το δικό σου και το δικό μου; Εσύ δεν το ανάθρεψες για να μην δέχεται δημόσιες προσβολές; Εσύ δεν του έμαθες να μην ανέχεται να του συμπεριφέρονται σαν σκουπίδι; Πόσο δύσκολο είναι λοιπόν να βρεθεί σε ανάλογη θέση και να αντιδράσει με ανάλογο τρόπο; Το παιδί λοιπόν που σκοτώθηκε δεν ανήκει αποκλειστικά στην χαροκαμένη του οικογένεια, αλλά σε όλους μας, είναι το δικό μας παιδί.

Μα θα μου πεις, για ένα εισιτήριο; Έτσι νομίζεις; Ότι χάθηκε μια νέα ζωή για ένα εισιτήριο; Όχι φίλε μου. Έχουμε δώσει με τη στάση μας δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας, στους αγαπημένους μας. Για σκέψου το λίγο. Αν ήθελαν απλά να ελέγξουν την λαθρεπιβίβαση, αρκούσε να δώσουν εντολή στους ελεγκτές να κατεβάζουν στην επόμενη στάση τους παραβάτες. Ούτε πρόστιμα, ούτε διαπληκτισμοί, ούτε κρατήσεις, ούτε τίποτα. Όμως ο στόχος είναι άλλος. Η άσκηση εξουσίας σε βάρος του άτυχου που βρέθηκε χωρίς εισιτήριο. Ειδικά στις μέρες μας που ακόμη και το αντίτιμο ενός απλού εισιτηρίου αποτελεί δυσβάσταχτο βάρος για πολλούς από εμάς. Και πρωτίστως για τα παιδιά μας.

Γιατί νομίζεις οι αστυνομικοί δεν συνέλαβαν επ’ αυτοφώρω τον ελεγκτή και τον οδηγό ως συνεργό σε ανθρωποκτονία, όπως όφειλαν; Για σκέψου το λίγο. Οι αστυνομικοί παραλαμβάνουν το πτώμα του νέου και μαθαίνουν για την συμπλοκή που προηγήθηκε με τον ελεγκτή και τον οδηγό. Κι αντί να κάνουν το αυτονόητο, δηλαδή να συλλάβουν τους δράστες και να τους οδηγήσουν στον εισαγγελέα με την διαδικασία του αυτόφωρου, τι κάνουν; Απολύτως τίποτε. Συλλέγουν απλά τη σωρό του παιδιού και αφήνουν τους δράστες ελεύθερους αναγνωρίζοντας τους το δικαίωμα να δράσουν όπως έδρασαν. Έστω κι αν κόστισε μια ανθρώπινη ζωή.

Φαντάσου το συμβάν κάπως διαφορετικά. Φαντάσου το νέο να είχε σπρώξει με δύναμη τον ελεγκτή με αποτέλεσμα ο δεύτερος να βρει τραγική κατάληξη. Τι θα συνέβαινε τότε; Υπήρχε περίπτωση να γλυτώσει την αυτόφωρη διαδικασία ο νέος; Ούτε κατά διάνοια. Άσε που μέσα στο κρατητήριο σίγουρα θα βρίσκονταν τα γνωστά θρασύδειλα αποβράσματα που κάτω από την αστυνομική στολή φορούν τα εμβλήματα της συμμορίας του υποκόσμου με τον παραφύση μαίανδρο, ο οποίος παραπέμπει στη ναζιστική σβάστικα και θα το είχαν μαυρίσει στο ξύλο για παραδειγματισμό.

Και η δικαιοσύνη; Ποια δικαιοσύνη; Μέσα σ’ ένα τέτοιο καθεστώς όπου η έννοια του δικαίου έχει ταυτιστεί απόλυτα με το συμφέρον του ισχυρού και της εξουσίας η τέχνη κάθε δικαστή και εισαγγελέα συνίσταται – στην καλύτερη περίπτωση – «εις το να πλατύνη τα πράγματα και τα μυίας να μεταποιεί εις ελέφαντας,» όπως έγραφε ο Παύλος Καλιγάς στον Θάνο Βλέκα ήδη από το 1850. Αν και στις περισσότερες περιπτώσεις ισχύει το χειρότερο, δεν είναι παρά τα εκτελεστικά όργανα της εξουσίας κι αυτών που κρύβονται πίσω της. Να γιατί οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν ο ελεγκτής κι ο συνεργός του είναι «ανθρωποκτονία εξ αμελείας». Έστω κι αν από τη στιγμή που ασκήθηκε φυσική βία εναντίον του νέου προκειμένου να κρατηθεί παρά τη θέλησή του, το «εξ αμελείας» είναι πρόκληση που προσβάλλει κάθε έννοια δικαίου.

Όμως, εδώ ακριβώς βρίσκεται το κουμπί. Το εντεταλμένο όργανο της εξουσίας, είτε πρόκειται για ελεγκτή, είτε για οποιονδήποτε άλλο, έχει δικαίωμα να ασκήσει φυσική βία, να ποδοπατήσει με τον πιο προκλητικό τρόπο την αξιοπρέπεια οποιουδήποτε πολίτη, ακόμη και για ένα αντίτιμο εισιτηρίου. Πρέπει ο ραγιάς να αισθάνεται ραγιάς σε κάθε φάση της καθημερινής ζωής του. Και πότε ο ραγιάς έχει πεισθεί ότι δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο εκτός από ραγιάς; Όταν πληρώνει αδιαμαρτύρητα και από φόβο ότι του απαιτεί η εξουσία, όσο παράλογο κι αν είναι, όσο κι αν θέτει την ίδια την επιβίωσή του σε κίνδυνο. Τα χαράτσια και ο αγάς που τα εισπράττει κάνουν τον ραγιά φιλήσυχο, έλεγε παλιά το δοβλέτι.

Κι αν χαθεί μια ζωή; Κι αν χαθεί η ζωή του παιδιού σου; Τι πειράζει; Το εντεταλμένο όργανο της εξουσίας το πολύ-πολύ να αντιμετωπίσει καμιά κατηγορία «εξ αμελείας» με όλους τους υπουργούς, τους αστυνόμους, τους εισαγγελείς, τους δικαστές, τους επιθεωρητές και τα υπόλοιπα θηρία της εξουσίας σε παρέλαση να εφαρμόζουν το νόμο, το δικό τους νόμο. Κι ο ραγιάς, ραγιάς.

Γιατί εκπλήσσεσαι; Γιατί κάνεις πώς δεν καταλαβαίνεις; Εμείς δεν τους έχουμε επιτρέψει να έχουν δικαίωμα ζωής ή θανάτου στα παιδιά μας; Χρειάζεται να πηδήξει και να σκοτωθεί ένα νέο παιδί ώστε να γλυτώσει τον εξευτελισμό για να αντιληφθούμε πόσο μηδαμινή αξία έχει μια ανθρώπινη ζωή σήμερα μέσα στο καθεστώς που ζούμε; Ειδικά όταν πρόκειται για τη ζωή ενός νέου. Θάνατος δεν είναι για τα παιδιά μας η ανεργία που με δόλιο τρόπο τα έχουν καταδικάσει; Θάνατος δεν είναι για τους νέους το αδιέξοδο μιας δουλειάς χωρίς μέλλον για ένα ξεροκόμματο, ή ενός μέλλοντος χωρίς δουλειά; Τι σε εκπλήσσει λοιπόν;

Γιατί σοκάρεσαι με τον ακαριαίο θάνατο ενός νέου και δεν εξεγείρεσαι με τον αργόσυρτο θάνατο μιας ολόκληρης νεολαίας, μιας ολόκληρης κοινωνίας κάτω από ένα καθεστώς που σε κάθε πτυχή του θέλει να εθιστούμε στο παλιό δόγμα του φασισμού, ότι μόνο η εξουσία έχει το μονοπώλιο της βίας. Τι κι αν πεθάνουν χιλιάδες σαν τον νέο που σκοτώθηκε για να γλυτώσει τον εξευτελισμό. Τι κι αν είναι το δικό σου παιδί. Τι σε νοιάζει; Εσύ θα βρεις χιλιάδες δικαιολογίες για να μην επαναστατήσει το είναι σου. Για να μην κάνεις κάτι. Για να μην κάνεις ότι περνά από το χέρι σου προκειμένου να βουλιάξει αυτό το καθεστώς και οι συνεργοί του, να αποτεφρωθεί από τις φλόγες της οργής ενός λαού που τον θανατώνουν εξεπιτούτου, με πρώτα τα παιδιά του, για να του αρπάξουν την πατρίδα, το βιός και το μέλλον του.

Αισθάνομαι να ξεχειλίζω. Όχι από οργή. Η οργή έχει εξαντληθεί προ πολλού. Ξεχειλίζω από μίσος για όλους αυτούς που μας έχουν φέρει σ’ αυτήν την κατάσταση να βλέπουμε τα παιδιά μας να τους στερούν το παρόν και το μέλλον, να αργοπεθαίνουν καθημερινά μπροστά στα μάτια μας. Και την ημέρα της κηδείας αυτού του νέου, του δικού μας παιδιού, που δολοφονήθηκε από ένα ολόκληρο καθεστώς δεν έχω παρά να διαβεβαιώσω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο όλους τους κυρίους και τις κυρίες αυτού του καθεστώτος: Δείτε με τι ταχύτητα η άμμος χάνεται από την κλεψύδρα της ζωής σας. Πολύ σύντομα οι ανοιχτοί λογαριασμοί μαζί σας θα κλείσουν μια και καλή. Ο νόμος της ιστορικής ανταπόδοσης θα λειτουργήσει και πάλι για να αποκαταστήσει τη διαταραγμένη κοινωνική ισορροπία και την ανύπαρκτη δικαιοσύνη. Κι ως τότε στο μόνο που έχετε να ελπίζετε είναι στον οίκτο των θυμάτων σας, του απλού κόσμου, του κόσμου του μεροκάματου, που μέρα με τη μέρα λιγοστεύει επικίνδυνα για εσάς.

Κι όταν θα έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα όπου οι νεκροί και οι αδικημένοι θα βρουν τη δικαίωσή τους, ο αδικοχαμένος νέος, το δικό μας παιδί, θα βρίσκεται εκεί ολοζώντανο να σέρνει τον χορό της νίκης, σαν έναν λεβέντικο τσάμικο, ή ποντιακό πυρρίχιο, με τρόπο που μόνο τα καλύτερα παλικάρια της πατρίδας μας με αλύγιστη ψυχή και ακόρεστη δίψα για την ζωή ξέρουν. Κι εμείς, οι γονείς του, θα είμαστε εκεί να τον χαρούμε στην αυγή μιας νέας Ελλάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Προς τα εκεί μας σπρώχνουν. ΞΥΠΝΑΤΕ!!!


Άδειες κούνιες και γεμάτα φέρετρα: Άλλη μια «επιτυχία» των Τροϊκανών


του Γιώργου Στάμκου
Ενός κακού μύρια έπονται, έλεγε ο Σοφοκλής (496-406 π.Χ). Η μακροχρόνια σκοτοδίνη στην οποία έχει βυθιστεί η Ελλάδα, δεν έχει μόνον αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία, αλλά κυρίως στην ελληνική κοινωνία, στην καθημερινότητα και στη ζωή των κατοίκων αυτής της χώρας. Έβλεπα το κατηφές πρόσωπο του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά καθώς συνομιλούσε με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα και του έλεγε πως τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχασε το 1/4 του ΑΕΠ της, πως η ανεργία έφτασε στο 28% και πως έξι στους δέκα νέους δεν έχουν δουλειά, ενώ ο ίδιος προσδοκούσε να εισπράξει μια φράση στήριξης εκ μέρους του Πλανητάρχη, προκειμένου να κτίσει τον επικοινωνιακό μύθο του success story με μότο ότι “οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο”.
Αυτός ο άνθρωπος μάλλον κατοικεί σε άλλη χώρα ή στη φαντασία του, γιατί στη χώρα που κατοικώ εγώ κι εκατομμύρια άλλοι συμπολίτες μου εξελίσσεται μια μακροχρόνια ιστορία μαζικής καταστροφής σε όλα τα επίπεδα, ενώ δεν γίνεται καμιά σοβαρή προσπάθεια να σταματήσει ο κατήφορος.
Ακολουθώντας με θρησκευτική ευλάβεια την πολιτική που επιβάλλει η Τρόικα και οι δανειστές, η κυβέρνηση του success story έχει προδιαγράψει για τον ελληνικό λαό μια “κάθοδο προς την Κόλαση”, όπως πολύ εύστοχα έχει χαρακτηρίσει την ελληνική περίπτωση ο οικονομολόγος Γ. Βαρουφάκης. Ο ασθενής είναι σε κωματώδη κατάσταση κι αντί να προσπαθήσουν να τον συνεφέρουν με κάποια ευεργετικά σοκ, καταστέλλουν κάθε ελπίδα να επανέλθει στη φυσιολογική κατάσταση.
Το ζήτημα δυστυχώς δεν αφορά μόνον την οικονομία, την πτώση του βιοτικού επιπέδου και τη φτωχοποίηση κι εξαθλίωση τεράστιων στρωμάτων του ελληνικού λαού. Έχουμε να κάνουμε με μία άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική καταστροφή, που μόνο με πολεμικές περιόδους θα μπορούσε να συγκριθεί. Όσο η κυβέρνηση και η Τρόικα επιβάλλουν την αυστηρή λιτότητα, τη δημοσιονομική εξυγίανση, την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, και τις δομικές μεταρρυθμίσεις, με στόχο την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος και βιωσιμότητας του χρέους, τόσο ο ελληνικός λαός βυθίζεται σε μια “δίνη θανάτου” (spiral of death) κι αν στο τέλος τα καταφέρουν κι επιτύχουν την “ευημερία των αριθμών” τότε η Ελλάδα θα έχει εξολοκλήρου μεταμορφωθεί σ” ένα ανοιχτό κολαστήριο για τους κατοίκους της.
Μια σιωπηλή γενοκτονία
Πουθενά αλλού όμως δεν αποτυπώνεται καλύτερα αυτή η καταστροφική κάθοδος προς την κόλαση από τους δημογραφικούς δείκτες, που δείχνουν και τη φυσική κίνηση του πληθυσμού. Από το 2009, έτος που ουσιαστικά άρχισε η βαθιά ύφεση, όλοι οι δημογραφικοί δείκτες της Ελλάδας έχουν επιδεινωθεί, με μια αυξανόμενη αυτοτροφοδοτούμενη αρνητική τάση. Οι γεννήσεις μειώνονται, η θνησιμότητα αυξάνει, όπως και η καθαρή εκροή Ελλήνων μεταναστών. Ο συνδυασμός αυτών των τριών παραγόντων είναι ένα εκρηκτικό “κοκτέιλ μολότοφ”, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μια πληθυσμιακά μικρότερη Ελλάδα, πιο γερασμένη και με λιγότερους νέους κι εκπαιδευμένους Έλληνες. Με άλλα λόγια σε μια Ελλάδα που έχει όλο και λιγότερες πιθανότητες να επανέλθει σε μια αναπτυξιακή πορεία.
Πιο συγκεκριμένα από το 2004 και μετά υπήρχε στην Ελλάδα μια σταθερή υπεροχή των γεννήσεων έναντι των θανάτων με αποκορύφωμα το 2008 όταν, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, οι γεννήσεις στη χώρα μας ήταν 118.302 (1,51 παιδιά ανά γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας), οι θάνατοι ήταν 107.979, άρα η φυσική αύξηση του πληθυσμού ήταν +10.323. Τρία χρόνια αργότερα, το 2011, οι γεννήσεις ήταν 106.428 (1,4 παιδιά ανά γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας) και οι θάνατοι 111.099, δηλαδή μια φυσική μείωση της τάξεως των -4.671. Τα στοιχεία για το 2012 είναι ακόμη χειρότερα καθώς οι γεννήσεις κατρακύλησαν στις 100.371, οι θάνατοι ξεπέρασαν τις 115.000, με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα καθαρό έλλειμμα -15.000 ανθρώπων. Και η τάση αυτή βαίνει επιδεινούμενη και το 2013.
Αν τώρα συνυπολογίσει κανείς σ” αυτούς τους δείκτες και την καθαρή μετανάστευση Ελλήνων πολιτών προς το εξωτερικό, που μόνον το 2011 ήταν -63.000 και το 2012 -70.000, τότε βγαίνει ως συμπέρασμα πως από το 2008 μέχρι το 2013 η Ελλάδα έχει μια καθαρή απώλεια τουλάχιστον 300.000 Ελλήνων πολιτών. Πρόκειται δηλαδή για μια σιωπηλή γενοκτονία. Αν ο πραγματικός πληθυσμός της χώρας παραμένει για την ώρα, σταθερός είναι επειδή ταυτόχρονα η χώρα μας συνεχίζει να δέχεται μεγάλα κύματα μεταναστών από φτωχότερες χώρες της Ασίας και της Αφρικής.
Στην επιδείνωση των δημογραφικών τάσεων της Ελλάδας συμβάλει η συνολική αύξηση της θνησιμότητας (αύξηση των αυτοκτονιών, της συνολικής νοσηρότητας του πληθυσμού, της μαζικής κατάθλιψης και των εξαρτήσεων, αύξηση μολυσματικών ασθενειών, αύξηση αμβλώσεων και η μείωση του προσδόκιμου ζωής λόγω της κατάρρευσης του Κράτους-Πρόνοιας), αλλά και το γεγονός πως μεταναστεύουν στο εξωτερικό όλο και περισσότεροι νέοι και παραγωγικοί Έλληνες, που βρίσκονται σε ηλικία αναπαραγωγής. Από την άλλη, όσοι βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία και παραμένουν στην Ελλάδα, λόγω μακροχρόνιας ανεργίας και έλλειψης προοπτικών, αποφεύγουν το γάμο, την τεκνοποίηση και την ανάληψη οικογενειακών υποχρεώσεων.
Αλλά ακόμη κι αν κάνουν κάνουν οικογένειες φροντίζουν να είναι ολιγομελείς, καθώς το αποδομημένο Κράτος-Πρόνοιας δε στηρίζει πλέον τις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες, αντίθετα τα παιδιά θεωρούνται πλέον τεκμήριο επιβίωσης και πηγή πρόσθετων φορολογικών βαρών. Μέσα στη γενικότερη παραζάλη των περικοπών των δημόσιων δαπανών που επιβάλλει η Τρόικα κι ακολουθεί πιστά η κυβέρνηση, το Κράτος-Πρόνοιας είναι σκιά του εαυτού του και κάθε πολιτική υπέρ της γεννητικότητας έχει πλέον καταρρεύσει. Αποτέλεσμα: Όλο και λιγότεροι και πιο γερασμένοι Έλληνες πολίτες αναλαμβάνουν ως υποζύγια να εξυπηρετούν στο διηνεκές ένα όλο και πιο αυξανόμενο δημόσιο χρέος.
Η “ωρολογιακή βόμβα” του δημογραφικού έχει ενεργοποιηθεί
Αν προβάλουμε τώρα αυτές τις τάσεις στο κοντινό μέλλον τότε, με ορίζοντα το 2020 (έτος που υποτίθεται θα βγούμε από την κρίση), τότε θα κατοικούν στην Ελλάδα του 2020 τουλάχιστον ένα εκατομμύριο λιγότεροι Έλληνες πολίτες, μια απώλεια διπλάσια από τους νεκρούς της Ελλάδας στα πέντε χρόνια του Β” Παγκοσμίου Πολέμου. Μια ήπια εκτίμηση της Ελληνικής Στατιστικής υπηρεσίας προβάλλει τον πληθυσμό της χώρας το 2050 στον αριθμό των 9.736.933 κατοίκων -μια εκτίμηση που, κατά τη γνώμη μου, είναι μάλλον αισιόδοξη.
Για να μην έχουμε όμως την εντύπωση πως είμαστε η μοναδική περίπτωση καλά είναι να κοιτάξουμε και τη γειτονική Βουλγαρία, που έχει υποστεί και η ίδια το “Δόγμα του Σοκ”. Το 1989 ο πληθυσμός της Βουλγαρίας ήταν 9 εκατομμύρια, ενώ σήμερα είναι μόλις 7.350.000. Καθώς οι αρνητικές τάσεις δημογραφικές τάσεις συνεχίζονται σύμφωνα με τις προβλέψεις το 2050 θα κατοικούν στη γειτονική Βουλγαρία μόλις 4,5 εκατομμύρια, όσο θα είναι και ο τότε πληθυσμός της Αλβανίας, μια χώρας που είναι σε έκταση τέσσερις φορές μικρότερη.
Η οικονομική κρίση και η καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης, που λειτουργεί ως Αυτόματο εκτελώντας δίχως αντίρρηση τις εντολές της Τρόικας, έχει ενεργοποιήσει για τα καλά την “ωρολογιακή βόμβα” του δημογραφικού. Καθισμένη πάνω στην «ωρολογιακή βόμβα» του δημογραφικού προβλήματος η Ελλάδα φαίνεται παραδομένη στη μοίρα της. Εφόσον δεν κάνει καμιά σοβαρή προσπάθεια για να αλλάξει το γκρίζο μέλλον της, βελτιώνοντας τη δημογραφική της εικόνα μέσω, αρχικά μιας αλλαγής της οικονομικής πολιτικής, η δημογραφική της κατρακύλα θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη. Στη δημογραφία, ως γνωστόν, το λόγο έχουν οι αριθμοί και οι αριθμοί λένε πως το «παιχνίδι» έχει ήδη κριθεί. Το 2050 δεν μας είναι άγνωστο.
Με βάση τα αμείλικτα δημογραφικά στοιχεία στην καλύτερη περίπτωση ο πληθυσμός της Ελλάδας θα έχει μειωθεί κατά 1-2 εκατομμύρια και θα είναι πολύ μεγαλύτερης ηλικίας. Η μέση ηλικία του θα ξεπερνά τα πενήντα χρόνια. Η Ελλάδα του 2050 θα είναι ένα τεραστίων διαστάσεων «γηροκομείο», όπου οι Έλληνες άνω των 60 ετών θα είναι διπλάσιοι σε αριθμό από τους νέους κάτω των 20 ετών, πράγμα που σημαίνει πως όλο και λιγότεροι Έλληνες θα εργάζονται και θα φορολογούνται κουβαλώντας εκτός από το δυσθεόρατο χρέος και το βάρος εκατομμυρίων συνταξιούχων. Το μέλλον αυτού του «γκρίζου μουσείου» θα είναι αβέβαιο…
To ταμπού της δημογραφίας
Ακόμη και στη χώρα της καταγωγής της, η λέξη Δημογραφία παραμένει ταμπού. Αν και τα στοιχεία της σχετικά με το μέλλον του ελληνικού λαού είναι αμείλικτα, η δημογραφία τείνει ν’ απωθείται συλλογικά και ν’ αντιμετωπίζεται σχεδόν με καχυποψία. Κατά περίεργο τρόπο η δημογραφία θεωρείται «Δεξιά» επιστήμη, με τους φανατικούς της και τους εγχώριους Νεοναζί να κραυγάζουν για την αύξηση της γεννητικότητας –έχοντας κατά νου πολυμελείς οικογένειες με λευκά, ροδομάγουλα μωρά–, να γκρινιάζουν για την έκπτωση των οικογενειακών ηθών και για την εξαφάνιση της «ελληνικής φυλής».
Χωρίς αμφιβολία η δημογραφία χρειάζεται μια «εξ αριστερών αποκατάσταση». Με μια, θα έλεγε κανείς, εγκληματική αμέλεια η Αριστερά έχει εγκαταλείψει στη λαϊκιστική δεξιά και στην ακροδεξιά το μονοπώλιο θεμάτων όπως η πατρίδα, η οικογένεια, η εθνική άμυνα και η δημογραφία. Αυτό είναι ξεκάθαρο πως πρέπει να αλλάξει. Η Αριστερά στην Ελλάδα, παρ’ ότι στριμωγμένη πολιτικά, διατηρεί ισχυρές πνευματικές δυνάμεις και χειρίζεται διανοητικά εργαλεία που μπορούν να συνεισφέρουν ουσιαστικά στην ερμηνεία των δημογραφικών φαινομένων (π.χ. ενώ η Δεξιά εξηγεί την υπογεννητικότητα ως αποτέλεσμα «κατάρρευσης των αξιών», η Αριστερά κάνει λόγο για για αποδόμηση του Κράτους-Πρόνοιας, αλλοτρίωση των εργαζομένων, για αυξημένες οικονομικές απαιτήσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας κ.α.). Η Αριστερά είναι ίσως η μόνη που είναι σε θέση να εξορθολογικοποιήσει τα δημογραφικά προβλήματα και να προτείνει ρεαλιστικές και αποτελεσματικές λύσεις σε αυτά.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει άλλωστε πως η δημογραφία είναι συχνά θύμα των φανατικών της, οι οποίοι τείνουν να καταστροφολογούν, ενώ θα έπρεπε να ερμηνεύουν ψύχραιμα τα δεδομένα. Ακόμη όμως και ο πιο ψύχραιμος αναλυτής δε θα μπορούσε να κοιμάται ήσυχος γνωρίζοντας πως, αν η υπογεννητικότητα και η γήρανση του ελληνικού πληθυσμού συνεχιστεί, όπως είναι ολοφάνερο, τότε σε 2-3 γενιές θα υπάρχουν πολύ λιγότεροι και πιο ηλικιωμένοι Έλληνες στη νότια Βαλκανική. Αν δεν αναστραφούν οι υπάρχουσες τάσεις, η γεννητικότητα δεν ανακάμψει, σταματήσει η εκροή Ελλήνων μεταναστών και η χώρα μας δε δεχθεί μια συνεχόμενη γενναία ενίσχυση από «νέο αίμα» εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών, όπως κάνουν όλες οι ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, τότε η Ελλάδα του 2050 δε θα είναι παρά μια σκιά του εαυτού της, γερασμένη και απαθής, χωρίς καμιά προοπτικής ουσιαστικής οικονομικής ανάπτυξης.
Μπορεί η Τρόικα να φύγει από τη χώρα σε δύο με τρία χρόνια, αφού θα έχει πετύχει τους στόχους της, αδειάζοντας ταυτόχρονα τις κούνιες και γεμίζοντας τα φέρετρα, αλλά τις καταστροφικές επιπτώσεις της πολιτικής της θα τις επωμίζονται αρκετές μελλοντικές γενιές. Αν μπορούσαμε να απαλλαγούμε από την παρουσία της μία ώρα αρχύτερα σίγουρα θα μας ευγνωμονούν οι μελλοντικές γενιές.
Aπό το ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟ!!

Το παρακάτω απόσπασμα -ειδικότερα η τελευταία παράγραφος- από άρθρο του Δημήτρη Καζάκη θα φανεί εξαιρετικά χρήσιμο προσεχώς, όταν θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τους "νέους ιδιοκτήτες" υδροβιοτόπων του νησιού.



...Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΣ

Ο ΕΜΣ δεν είναι κάτι απλό. Είναι ένα ίδρυμα ελεγχόμενης χρεοκοπίας με έδρα το Λουξεμβούργο για τις χώρες της ευρωζώνης που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα χρέη τους. Η συνθήκη για τον ΕΜΣ δεν είναι παρά μία συνθήκη χρέους για την προστασία του ευρώ. Το διοικητικό συμβούλιο και ο διευθύνων σύμβουλος έχουν απόλυτη εξουσία έναντι των κρατών μελών που οφείλουν να συμμορφώνονται «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ορίζεται αυτολεξεί στην Συνθήκη Ίδρυσης του ΕΜΣ. Στην ουσία πρόκειται για το στήσιμο ενός ανεξέλεγκτου οργανισμού με έδρα το Λουξεμβούργο ώστε να μην υπόκειται σε κανέναν έλεγχο και καμία εξουσία, δικαστική, ή άλλης μορφής.

Ας δούμε τι προβλέπει η Συνθήκη Ίδρυσης του ΕΜΣ. Επιγραμματικά με το άρθρο 32 παρ. 2 της Συνθήκης: «Ο ΕΜΣ διαθέτει πλήρη νομική προσωπικότητα· έχει πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα:
α) να αποκτά και να διαθέτει κινητή και ακίνητη περιουσία,
β) να συμβάλλεται,
γ) να είναι διάδικος και
δ) να συνάπτει συμφωνία και/ή πρωτόκολλα για την έδρα, όποτε είναι αναγκαίο, για την εξασφάλιση της αναγνώρισης και της επιβολής του νομικού καθεστώτος και των προνομίων και ασυλιών του.»

Η παρ. 3 του ίδιου άρθρου αναφέρει: «Ο ΕΜΣ, η ακίνητη περιουσία, οι πόροι του και τα περιουσιακά του στοιχεία, ανεξαρτήτως τοποθεσίας και κατόχου, χαίρουν ασυλίας από οιασδήποτε μορφής δικαστική διαδικασία, εκτός εάν ο ΕΜΣ παραιτηθεί ρητώς από την ασυλία του για τους σκοπούς οιασδήποτε διαδικασίας ή βάσει των όρων οιασδήποτε συμβάσεως, συμπεριλαμβανομένης της τεκμηρίωσης των χρηματοδοτικών του μέσων.»...

Δ. Βαρνάβας: «Ο Γεωργιάδης δεν θ΄αφήσει πέτρα στην πέτρα στο σύστημα υγείας»

          Αναδημοσιεύουμε από το "Κουτί της Πανδώρας" και παράλληλα θέτουμε το ερώτημα προς το συντονιστικό για την υγεία και κάθε ενδιαφερόμενο: με αυτό το εντεταλμένο τσιράκι της τρόικας θα "συνομιλήσουμε"  για την επίλυση των προβλημάτων του Κ.Υ. Πάρου;
Αν το πιστεύετε ζήτω που καήκαμε...
 
Σφοδρή επίθεση στον Άδωνι Γεωργιάδη εξαπολύει για μια ακόμη φορά ο πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ, Δημήτρης Βαρνάβας. Ο κ. Βαρνάβας σε γραπτή του δήλωση, χαρακτηρίζει τον υπουργό Υγείας εντολοδόχο της τρόικας και εκτιμά ότι «δεν πρόκειται ν” αφήσει πέτρα στην πέτρα στο σύστημα υγείας της χώρας».
Διαβάστε τη δήλωσή του
«Ο κ. Γεωργιάδης νοιώθει πολύ ικανοποιημένος, νομίζοντας πως βρήκε πειστικό επιχείρημα προκειμένου να δώσει συγχωροχάρτι στην αγαπημένη του τρόικα. Ισχυρίζεται πως οι νόμοι που διαλύουν Γενικά και Ψυχιατρικά Νοσοκομεία έχουν ήδη ψηφιστεί πριν 10-15 χρόνια και απλώς τώρα επανήλθαν στα Μνημόνια προς εφαρμογή.
Πάλι καλά.
Με το πολιτικό θράσος που διακρίνει τον κ. Γεωργιάδη θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι τέτοιοι νόμοι είχαν ψηφιστεί από τον Σπυρίδωνα Τρικούπη και τον Ελευθέριο Βενιζέλο!
Ισχυρίζεται λοιπόν πως η μετατροπή Γενικών Νοσοκομείων σε Κέντρα Υγείας ψηφίστηκε από τον Κώστα Στεφανή, ενώ η διάλυση των Ψυχιατρείων ψηφίστηκε από τον Αλέκο Παπαδόπουλο.
Αν όμως ο κ. Γεωργιάδης έμπαινε στον κόπο να μελετήσει το νόμο 3235/2004 θα διαπίστωνε ότι ο νόμος Στεφανή για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας προέβλεπε τη δημιουργία Κέντρων Υγείας και όχι τη διάλυση Νοσοκομείων.
Ούτε Α. Παπαδόπουλος ψήφισε τη διάλυση των ψυχιατρικών Νοσοκομείων, όπως την εννοεί ο κ. Γεωργιάδης, αλλά ξεκίνησε κουτσά- στραβά την αποϊδρυματοποίηση των ψυχικά ασθενών.
Ας πάψει λοιπόν ο κ. Γεωργιάδης να ψάχνει άλλοθι: ας πει ευθέως στον ελληνικό λαό πως λειτουργεί ως αδίστακτος εντολοδόχος της τρόικας και δεν πρόκειται ν΄ αφήσει πέτρα στην πέτρα στο σύστημα υγείας της χώρας.

Η αλαζονεία της παρανομίας


Γράφει ο Κώστας Καίσαρης στο sport24
Σαράφης στα Τρίκαλα, Σαράφης στη Νέα Υόρκη. Ρέμος στη Μύκονο, Κιάμος στη Χαλκδική, Πλούταρχος στην Αλεξανδρούπολη.
Μύκονος – Χαλκιδική, 1-1. Σημειώσατε Χ. Σιγά δηλαδή που η περήφανη Βόρεια Ελλάδα, θα καθότανε με σταυρωμένα τα χέρια.
Να της πάρουν τα σώβρακα η Μύκονος και οι Κυκλάδες. Ισοφάρισαν, λοιπόν και την σώσανε και την παρτίδα και την αξιοπρέπεια τους.
Αν στη Ψαρρού ανοίγουνε σαμπάνιες, στη Χαλκιδική ανοίγουνε νταηλίκι τα μπουζουξίδικα. Στα παπάρια τους, τα γράφουνε το ΣΔΟΕ. Τη μια μέρα τους σφραγίζουνε με βουλοκέρια και την άλλη ανοίγουνε και δουλεύουνε και δεν τρέχει κάστανο. Ο λαός τραγούδι θέλει, όπως λέει ο Στράτος. Ποια είσαι εσύ κυρία Εφορία, που θα του κλείσεις το μαγαζί, ντάλα καλοκαίρι στο φόρτε των διακοπών του;
Και που πάει μετά να βρει γούστα; Ισοπαλία επίσης 1-1, Ρέμος – Κιάμος. Δεν είναι μόνο ο Αντώνης ο μάγκας κι ο νταής που μπινελικιάζει φόρα παρτίδα αυτόν τον κούτσαυλο τον Σόιμπλε κι αυτήν την γκιόσα τη Μέρκελ. Άντρακλας με τα όλα του κι ο Κιάμος. Χαμπάρι δεν παίρνει, αν στο μαγαζί έχει μπει λουκέτο. Αυτός και θα ανέβει στην πίστα και θα τραγουδήσει.
Είναι ποτέ δυνατόν να εγκαταλείψει το κοινό του; Να αφήσει ρέστους τους θαυμαστές του; Με τι μούτρα μετά θα γύριζε στην Αθήνα; Κωλώνουν ρε τα παλικάρια του ΣΔΟΕ; Να μιλήσουμε όμως σοβαρά.
Γνωστή και δεδομένη είναι η αλαζονεία της εξουσίας. Από τον Υπουργό μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο. Από τον Άδωνι Γεωργιάδη που σου κουνάει το δάχτυλο και σου λέει με τον τρόπο του, ότι σου κάνει και χάρη, που ασχολείται μαζί σου, μέχρι τον τελευταίο υπαλληλάκο πίσω από το γκισέ, που θα σου βγάλει το λάδι, αντί να σε εξυπηρετήσει.
Κι όταν έχεις την εξουσία και ειδικά στην Ελλάδα, που δεν δίνεις σε κανέναν λογαριασμό, εύλογο είναι να είσαι αλαζόνας. Ποιος να σε κουνήσει; Ο λακαμάς ο ψηφοφόρος, που θα σε ψηφίζει μέχρι να πεθάνεις; Στη συνέχεια τα παιδιά σου και μετά τα εγγόνια σου; Σε λίγο, έρχεται η ώρα να ασχοληθούνε με τη πολιτική και τα δισέγγονα του Μητσοτάκη. Τώρα κάτι κόνξες τους κάνουνε οι δικαστές, αλλά μπόρα είναι και θα περάσει. Εύλογα, λοιπόν δημιουργείται η αλαζονεία της εξουσίας που λέγαμε.
Στην Ελλάδα, όμως υπάρχει και η εξής παγκόσμια πρωτοτυπία: Η αλαζονεία της παρανομίας. Παντού σε όλο τον κόσμο ο παράνομος φροντίζει να είναι προσεκτικός. Να μην δίνει αφορμές και δικαιώματα. Περιπτώσεις σαν τον Εσκομπάρ είναι η εξαίρεση. Όχι ο κανόνας. Στην Ελλάδα, όμως αυτή η διαρκείας και για δεκαετίες ασυδοσία, έχει αποθρασύνει τους πάντες. Από τους άλφα διαλογής απατεώνες που δίνανε τραπεζικά δάνεια στον εαυτό τους, μέχρι τον τελευταίο φτωχοδιάβολο.
Ποιος να φοβηθεί την τάξη και τον Νόμο; Ποιον να φοβηθεί ο παράνομος στην Ελλάδα; Τον Δήμαρχο της περιοχής; Στο μεροκάματο τον έχει. Τον Έφορα; Αυτόν τον έχει στο μερτικό. Τον διοικητή του αστυνομικού τμήματος; Αυτός είναι με ποσοστά. Αυτοί που κάνουνε περιπολία ή έλεγχο είναι στο κέρασμα κι όλα καλά κι όλα ωραία. Κανέναν δεν έχει να φοβηθεί ο παράνομος στην Ελλάδα. Είτε μιλάμε για γκράντε λαμόγιο, είτε για φτωχοδιάβολο που λαμογιάρει για τον επιούσιο.
Η παρανομία, στην όποια μορφή της είναι στην Ελλάδα τρόπος ζωής. Έτσι, έχει μάθει είτε να ζει, είτε να επιβιώνει, είτε να κονομάει, είτε να χοντροκονομάει ο Έλληνας. Με την παρανομία. Με το να παίρνει μαϊμού επιδόματα και μαϊμού συντάξεις. Να ανοίγει μαγαζί χωρίς άδεια. Κι όταν το ανοίξει να μη χτυπάει αποδείξεις.
Έτσι, λοιπόν δημιουργείται η αλαζονεία της παρανομίας. Θυμάμαι την εποχή της παράγκας. Μίλαγες με κάποιον νταραβεριτζή και του έλεγες, αυτό που μου λες ότι θα κάνετε είναι χοντρό. Η απάντηση ήταν κάθε φορά η ίδια: «Γράψτους στα αρχ-δια σου». Αυτό κυριαρχεί στην Ελλάδα. Και τα παλιά καλά χρόνια που του δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα και τώρα έχει πέσει πείνα με το Μνημόνιο; «Ας σφραγίσανε το μαγαζί. Γράψτους στα αρχ-δια σου. Εμείς αύριο θα ανοίξουμε». Κι έτσι ακριβώς γίνεται. Και τους γράφουνε στα αρχ-δια τους και ανοίγουνε και δουλεύουνε. Η αλαζονεία της παρανομίας στην Ελλάδα είναι καθεστώς.
Επί του πιεστηρίου: Πάρτι φοροδιαφυγής σε συναυλία του Πλούταρχου στην Αλεξανδρούπολη. Στα 2.500 εισιτήρια, τα χίλια ήταν μαϊμού. Τρυπημένα με πιρούνι. Όχι τίποτε άλλο, δηλαδή, αλλά να μη νομίζουν ορισμένοι ότι εκεί στην ακριτική Ελλάδα δεν ξέρουν να φυλάνε τις Θερμοπύλες.

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Γράμμα προς τους κυβερνώντες


Γράφει η Βάσω Βουργία, εκπαιδευτικός
ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ! Είμαι μια γυναίκα 50 χρόνων, εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τρίτεκνη. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια είχα το σπιτάκι μου, τη δουλίτσα μου, τα παιδάκια μου και πήγαινα διακοπές δυο εβδομάδες το χρόνο. Τα είχα όλα έτσι μικρά και λίγα όπως σας τα περιγράφω.
Πλήρωνα τους φόρους μου και τις καθημερινές μου υποχρεώσεις. Ήμουν ευτυχισμένη. Δεν χρειαζόμουν περισσότερα. Έστειλα τα παιδιά μου στα φροντιστήρια για να αποκτήσουν ξενόγλωσσα πτυχία και να μπουν στα πανεπιστήμια. Το όνειρό μου ήταν να τα δω κι αυτά να έχουν το σπιτάκι τους, τη δουλίτσα τους, τα παιδάκια τους. Αυτή θα ήταν η αμοιβή μου για τον αγώνα που έκανα τόσα χρόνια.
Τώρα περιμένω την απόλυσή μου. Το όνειρό μου ξέφτισε. Η ζωή μου άλλαξε. Ψάχνω να βρω τι έκανα λάθος στις επιλογές μου. Δεν βρίσκω υπερβολές. Ήταν όλα με μέτρο και σύνεση. Η ευθύνη είναι δική μου ή δική σας;
Ο Σόλων είχε δώσει τον ορισμό του ευτυχισμένου ανθρώπου όταν ρωτήθηκε από τον Κροίσο. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που θάβει τους γονείς του με τιμές, που ζει σε μια πατρίδα που ευτυχεί και μέσα σ΄αυτήν κάνει παιδιά που κάνουν άλλα παιδιά και ζουν όλα. Που έχει ένδοξο θάνατο και μια καλή υστεροφημία. Εσείς φροντίσατε οι πολίτες αυτής της χώρας να μη ζουν σε μια πατρίδα που ευτυχεί, να μη μπορούν να φροντίσουν τους γονείς τους όπως τους αρμόζει, να μεταναστεύουν τα παιδιά τους για να βρουν δουλειά.
Οι πολίτες πληρώνουν δυσβάστακτους φόρους, χάνουν τις δουλειές τους, τις περιουσίες τους , την αξιοπρέπειά τους. Η χώρα έχει μια αφόρητη δυσοσμία από τη δυστυχία και τη μιζέρια. Η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα , ο φόβος μαγαρίζουν τον αέρα. Όλα τούτα είναι δικά σας έργα.
Φροντίσατε να δυστυχήσει ένας ολόκληρος λαός. Αν όλα αυτά τα βλέπετε και είστε ευχαριστημένος σας λυπούμαι. Στην Ιστορία θα γραφτείτε στις μελανότερες σελίδες. Έχετε σκεφτεί τι θα κληροδοτήσετε στα παιδιά σας; Τα έργα σας θα τα ακολουθούν μια ολόκληρη ζωή. Θα τα στιγματίσουν!
Κι αυτό θα είναι η αμοιβή σας για τα πεπραγμένα σας. Η υστεροφημία σας χτίζεται με το αίμα ενός λαού!

ΗΠΑ, ξείπα


Του Κώστα Βαξεβάνη
Ο Αντώνης Σαμαράς, συμφώνησε τελικώς με τον Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ τα έβαλε με την πολιτική λιτότητας της Μέρκελ, την οποία ο Σαμαράς όχι μόνο εφαρμόζει, αλλά κατηγορεί και όσους είναι αντίθετοι. Αυτό αναμφίβολα είναι ένα success story στη Διεθνή πολιτική, αλλά είναι και μια θέση που πρέπει να απασχολεί ψυχίατρους και όχι πολιτικούς.
Το Μαξίμου σπεύδει να μεταφράσει τις θέσεις Ομπάμα ως μήνυμα υπέρ της Ελλάδας και πραγματικά μπορεί να είναι μήνυμα με αποδέκτη την γερμανική καγκελαρία, αλλά γιατί είναι ένα μήνυμα υπέρ του Σαμαρά;
Να θυμίσω πως όσοι έλληνες οικονομολόγοι διεθνούς φήμης (πχ Βαρουφάκης) έβαλαν με οικονομικούς όρους το θέμα της αδιέξοδης πολιτικής της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χαρακτηρίστηκαν γραφικοί. Όσοι έλληνες δημοσιογράφοι ή δημοσιολόγοι πήραν θέση πως η πολιτική λιτότητας δεν φτιάχνει μια σύγχρονη ισχυρή Ευρώπη αλλά μια σχέση εξάρτησης με τη Γερμανία χαρακτηρίστηκαν υποκινούμενοι. Και όσα κόμματα υποστήριξαν πως απαιτείται ένα «όχι» σε όσα γίνονται και όχι πολλά «ναι», παρομοιάστηκαν με τον Χότζα και τον Κιμ Ιλ Σουγκ.
Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί, αποδόθηκαν από τον Σαμαρά, ο οποίος επέμενε πως η λιτότητα είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί η Ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας και ο σωτήριος δρόμος του ευρώ.
Ήταν ο Σαμαράς που επαναλάμβανε όσα έλεγε η Μέρκελ πως η λιτότητα και η ανεργία στη χώρα είναι η σωτηρία της. Είναι αυτός που σε πρόσφατη φωτογράφηση κλήθηκε από την ίδια τη Μέρκελ να φωτογραφηθεί δίπλα της ως ο πιο πιστός οπαδός αυτής της λογικής.
Ο Αντώνης Σαμαράς, έχει μία φωτογραφία δίπλα σε κάθε έγχρωμο ταγέρ-Μέρκελ, για κάθε δήλωση λιτότητας με την οποία συμφωνούσε.
Δεν υπήρξε ποτέ κανένα δημόσιο «όχι» (ούτε και κατ ιδίαν πιστέψτε με), για οποιοδήποτε μέτρο αποφάσιζαν κάποιοι εκτός Ελλάδας για την Ελλάδα.
Οι ΗΠΑ για τους δικούς τους γεωστρατηγικούς λόγους, δεν έχουν κανένα λόγο να επενδύσουν σε μια Ευρώπη αστάθειας και κινητικότητας. Η επερχόμενη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαιτίας των επιλογών της Μέρκελ, δημιουργεί αστάθεια και γιγαντώνει για τις ΗΠΑ τις πιθανότητες η Ρωσική Ομοσπονδία ή άλλος λιγότερο φιλικός παράγοντας να επιβάλει δικούς του όρους στο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Έτσι λοιπόν, ο Ομπάμα, έστειλε το δικό του μήνυμα, που κατά την προσφιλή τακτική όσων θεωρούν τη χώρα οικόπεδο κάποιου, μεταφράζεται ως ένα θετικό και δημιουργικό νταβατζιλίκι προστασίας.
Ο Ομπάμα φαντάζομαι πως δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να ξεκαθαρίσει δύο πράγματα:
Πρώτον, πώς θα αποκαλεί κάποιον ο οποίος θα τα βάζει με την καταστροφική λιτότητα; Συριζαίο ή Ομπαμικό; Και δεύτερον, όταν θα τελειώσει ο ρόλος του Ζήκου (της γνωστής ελληνικής ταινίας) δίπλα στον Ομπάμα και η ολιγόλεπτη ευφορία, τι θα πει όταν θα ξαναβρεθεί απέναντι σε κάποιο από τα χρωματιστά ταγέρ Μέρκελ; Μήπως «πολύ ωραίο το ταγέρ σας μεγαλειοτάτη";

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Μπας και τον Μένανδρο τον λέγαν΄ Μαίανδρο;


Του ΣΤΑΘΗ
Στη χθεσινή στήλη δημοσιεύθηκε σκίτσο με τη Σφίγγα. Ευρέθη αναγνώστης ο οποίος με έψεξε διότι, κατά τη γνώμη του, απέφυγα να ζωγραφίσω μαιάνδρους στο βάθρο του αγάλματος κι αντ’ αυτών σχεδίασα κάτι ζιγκ ζαγκ.
Άκου λοιπόν, Χρυσαυγίτη, άκου, αμόρφωτε άνθρωπε: ποιος σου είπε ότι σε όλα τα βάθρα των αγαλμάτων -θεών, ανθρώπων και τεράτων- οι αρχαίοι χάραζαν ή ζωγράφιζαν μαιάνδρους; Αντιθέτως. Συνήθως τον μαίανδρο ως διακοσμητικό και μόνον στοιχείο τον βρίσκουμε στα κιονόκρανα (στην επικρανίτιδα ζωγραφική) ή κάτω απ’ τη ζωοφόρο.
Ο μαίανδρος δεν έχει κανένα νόημα, ιδεολογικό ή θρησκευτικό ή κοινωνικό, αποτελεί μόνον τη γεωμετρική αποτύπωση (για διακοσμητικούς λόγους) της βουστροφηδόν ροής του ποταμού Μαιάνδρου παρά την Πέργαμο.
Λέει ο Στράβων: «Ρέει δ’ ο Μαίανδρος προς δυσμάς διά καμπών ελικοειδών, αίτινες παροιμιώδεις κατέστησαν, ώστε και εν ελικοειδές αρχιτεκτονικόν κόσμημα κατ’ αυτόν ωνομάσθη».
Μόνον κουφιοκεφαλάκηδες και βαθειά αμόρφωτοι περί τα ελληνικά γράμματα και πράγματα θα έπαιρναν ένα διακοσμητικό μοτίβο για να το κάνουν ιδεολογικό(!) σύμβολο ή έμβλημα ταυτότητας ή επί-σημον.
Μόνον βλάκες, μιμητές (μάλιστα ιμιτασιόν) των ναζί, που αναζητούσαν κι εκείνοι μυστικιστικούς συμβολισμούς στη σβάστικα (ένα απλό σύμβολο καλής τύχης και ευημερίας που απαντάται στις Ινδίες, στην Περσία και στην Ελλάδα της αρχαιότητας), θα προσπαθούσαν σήμερα να μιμηθούν το αποτρόπαιο σύμβολο, έτσι όπως έγινε ο αγκυλωτός σταυρός ως ναζιστικό σκιάχτρο, με ένα κακέκτυπο α-νόητο, άνευ νοήματος έμβλημα. Μόνον αδαείς που προφέρουν οι περισσότεροι και γράφουν σβάστιγκα αντί σβάστικα, θα έβρισκαν στον μαίανδρο κάτι περισσότερο από ένα διακοσμητικό του στυλ Βερσάτσε.
Τα γράφω αυτά διότι πλέον μας έχει πνίξει η αγραμματοσύνη των ανελλήνιστων Ελληναράδων, εθνικοφρόνων κι εθνικιστών, καθώς και το θράσος αυτής της αγραμματοσύνης.
Άκου λοιπόν, πρώην πελάτη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. (διότι αυτούς κυρίως ψήφιζες): ό,τι ανθρώπινο πιάνεις στο στόμα σου το μαγαρίζεις – άσε την πατρίδα στην άκρη, πατριδοκάπηλος είσαι, γρυ δεν γνωρίζεις απ’ τον ελληνικό πολιτισμό και τις οικουμενικές του διαστάσεις. Αν ελληνικά γνώριζες, φασίστας δεν θα ήσουν.
Απλώς τώρα, πρώην πελάτη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., που με την ψήφο σου συνέβαλες κι εσύ στην καταστροφή της Ελλάδας προς ίδιον μάλιστα όφελος (ρουσφετάκια, διορισμούληδες) – απλώς τώρα, λοιπόν, προσπαθείς να τιμωρήσεις αυτούς που σε πούλησαν, υποστηρίζοντας το υποχθόνιο εργαλείο τους, τη Χρυσή Αυγή. Τόσο σου κόβει! Οσο σου κόβει για τον μαίανδρο. Έκαψες μια φορά την πατρίδα και τώρα πας να την ξανακάψεις. Ελαφρά τη καρδία, πάλι κάνοντας λάθος. Πότε η Χρυσή Αυγή αγωνίσθηκε για το μεροκάματό σου; Κάθεσαι και βρίζεις την Αριστερά λες και σε κυβερνούσε αυτή για να ανακουφίσεις τις ενοχές σου – που τα έκανες μαντάρα και τώρα πας να τα ξανακάνεις.
Σε πρόδωσε ο δικομματισμός και βάζεις τα τσιράκια του να τον… τιμωρήσουν. Τόσο σου κόβει – δεν βλέπεις ότι η επιστροφή της Ελλάδας στο 1950 από πλευράς εργασίας και τρόπου ζωής χρειάζεται την εμφυλιοπολεμική επιχειρηματολογία που είχαν ξεχάσει ακόμα και οι βρυκόλακες; Ο Γράμμος και το Βίτσι σε μάραναν; τα «ορφανά του Στάλιν» σου έκαναν το μεροκάματο κουπόνι; αν θα γιορτάσει τη φασιστική επέτειο της 4ης Αυγούστου η Χρυσή Αυγή είναι το πρόβλημα ή ότι αύριο θα σου κατασχέσουν το σπίτι χωρίς η Χρυσή Αυγή να κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι της, παρά μόνον βγάζοντας ανώδυνες ανακοινώσεις για τους «τοκογλύφους» – στάχτη στα μάτια του κόσμου. Καταναλώνεις τις μπούρδες της προπαγάνδας για «ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς κατά τη μεταπολίτευση» και νομίζεις ότι σκέφθηκες κάτι δικό σου, ότι προσδιόρισες την αιτία των προβλημάτων σου.
Δεν σε προβληματίζουν τα «μυστικά» (γιατί μυστικά; απλώς στημένα) γκάλοπ που διοχετεύουν δεξιά έντυπα και νεοδημοκρατικά παράκεντρα εμφανίζοντας την ακροδεξιά στο 20%;! Ποιος χρειάζεται ένα τέτοιο ποσοστό στα δεξιά του για να αντιμετωπίσει τη διαμαρτυρία απ’ τα αριστερά του; Η δεξιά; Σωστός! Και με ποιον συγκυβερνάει η δεξιά; Με το ΠΑΣΟΚ. Πάλι τα ίδια δηλαδή. Αυτοί (οι ίδιοι) που ψήφιζες χρειάζονται τώρα την ψήφο σου στα δεξιά τους για να συνεχίσουν να κυβερνάνε. Εξυπνη η ψήφος σου στη Χρυσή Αυγή, δεν λέω.
Και αν η δεξιά κυβερνά αισχρά, η ακροδεξιά δεν θα κυβερνούσε αισχρότερα; Ξέρω, ξέρεις ότι αυτά που σου λέω σου τα λέει ένα «ορφανό του Στάλιν», ένας θολοκουλτουριάρης, πιθανόν και αδερφή, ένας βολεμένος. Οταν εγώ, φίλε μου, και πολλοί άλλοι όπως εγώ αγωνιζόμασταν απ’ το 1981 κατά του δικομματισμού, εσύ τον ψήφιζες. Οταν η ταπεινότης μου έκανε τη διαδρομή της στη δημοσιογραφία με το σπαθί της (μόνον τις απολύσεις να υπολογίσεις), εσύ είχες άκρες και κονέ, όταν εγώ αγωνιζόμουνα για πάρτη σου, λέγοντας απ’ το 1990 ό,τι λέω και τώρα, εσύ με έλεγες γραφικόν. Τώρα λοιπόν πας να μου κάνεις και χρηστομάθεια, μάλιστα αγράμματη. Αντί να βάλεις κάτω το κεφάλι σου να σκεφθείς ποιος και τι φταίει για όσα σε βασανίζουν, βάζεις πάλι τις φωνές, μόνον που αυτήν τη φορά δεν είναι ιαχές δοξαστικές για τους δημαγωγούς, αλλά κραυγές υπέρ των εμπρηστών. Κραυγές οργής, δεν λέω. Αλλά πού σπαταλάς την οργή σου; Πού πας φεύγοντας απ’ τους δημαγωγούς; στους εμπρηστές;
Ποιο πρόβλημα θα σου λύσει η «blut und ehre», η «αίμα και τιμή» Χρυσή Αυγή; Ασε το μεροκάματο, άσε το ξεπάτωμα όσης δημοκρατίας σού απέμεινε. Ποιο πρόβλημα θα σου λύσει; το μεταναστευτικό; πώς; με αίμα; με πογκρόμ; με ξενηλασία (για να αναφερθώ πάλι στα ελληνικά γράμματα που τόσο ατιμάζεις) ή με κρυπτεία; Σαν αυτή που ήδη γίνεται, να βγαίνουν δηλαδή νύχτα οι Αριοι και να τρώει το σκοτάδι δυο-τρία παιδιά κατώτερων θεών κάθε δεύτερο-τρίτο βράδυ. Και ποιοι είναι οι Αριοι; αυτοί που μουγκανίζουν αντί να μιλάνε; οι μπράβοι της νύχτας; – εξπέρ στον Αριστοτέλη και τους μαιάνδρους, δεν λέω.
Το μεταναστευτικό είναι μεγάλο πρόβλημα, άπτεται της εθνικής υπόστασης της χώρας και δεν λύνεται με κραυγές, στα τυφλά – απαιτεί αναδιάταξη των διακρατικών σχέσεων της χώρας, αναθεώρηση συνθηκών, ισχυρή έννομη τάξη στο εσωτερικό – αλλιώς θα σφαγούμε στους δρόμους! Αυτό θέλεις; να παίζουμε την τυφλόμυγα με τα δίκαννα με τους ξένους και μεταξύ μας;
Ξέρω ότι σε ενοχλούν ορισμένοι κουφιοκεφαλάκηδες της Αριστεράς. Αυτοί που μιλούν την ίδια εμφυλιοπολεμική γλώσσα με τη δική σου, όταν λένε «τότε στον Μελιγαλά έγινε μισή δουλειά» ή «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – Μελιγαλάς» ή «Γρήγορα ξεχάσατε τον Μελιγαλά, φασίστες, τα κεφάλια σας δεν στέκονται καλά». Τροφοδοτούν και αυτοί με αυτά που λένε τη θεωρία των δύο άκρων. Τι να κάνουμε; έχει και η αριστερά τους βλάκες της, τους αριστεριστές της ή τους προβοκάτορες. Ομως αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα; οι μαίανδροι και ο Μελιγαλάς;
Η Ελλάδα, φίλε μου, καίγεται και εσύ χτενίζεσαι – όχι όπως οι αρχαίοι Ελληνες πριν από τη μάχη, αλλά όπως ο κ. Κασιδιάρης όταν βαράει γυναίκες. Αυτό είναι το ήθος σου; Αυτό είναι το ήθος που χρειάζεται η χώρα για να ανακτήσει το ηθικό της;
Ο ελληνισμός είναι προίκα, δεν είναι χρεώγραφο. Δεν μπορείς να δηλώνεις Ελληνας και να σου πληρώνει η οικουμένη διόδια, πρέπει να δίνεις δώρα για να παίρνεις αντίδωρα. Δεν σώζουν οι μαίανδροι (και τα λοιπά διακοσμητικά) την Ελλάδα, που την έχουν πάρει λάφυρο οι Δυνατοί, Ελληνες (εξίσου με εσένα) και ξένοι. Μόνον που αυτοί οι ξένοι δεν είναι φτωχαδάκια απ’ αυτά που θέλει να τους ρίχνει καρπαζιές η Χρυσή Αυγή κάνοντας τον τζάμπα μάγκα, αλλά ξένοι ισχυροί, λεφτάδες, βιομήχανοι και τραπεζίτες από κείνους που ρίχνουν καρπαζιές σε σένα, σε μένα, στη μάνα σου, στο παιδί μου και τα πακιστανά, όπως αποκαλείς τους Πακιστανούς, ενώ διαμαρτύρεσαι όταν αποκαλούν εσένα με ανάλογες παραφθορές του ονόματός σου εκείνοι που σου πίνουν το αίμα.
Τα ξέρεις όλα αυτά, το ξέρω ότι τα ξέρεις, άσε λοιπόν τον Μαίανδρο να κυλάει ήσυχος τα νερά του ποτίζοντας τα χωράφια των Τούρκων αδερφών σου και σκέψου πώς θα οργανώσεις την οργή σου υπέρ σου και υπέρ των συντρόφων σου, υπέρ των οικείων σου κι όχι εναντίον τους, υποστηρίζοντας μισάνθρωπα νεοναζιστικά κνώδαλα που κολακεύουν τα κόμπλεξ των ανθρώπων για να προσπορίζονται απ’ την πικρία και την απελπισία που σκορπίζουν τα αφεντικά τους, στρατό ακριβώς για τα αφεντικά τους…
ΥΓ.: ΡΑΝΤΕΒΟΥ τον Σεπτέμβρη. Εως τότε η στήλη εύχεται σε όλες και όλους όλην την ηδύτητα που μπορεί το θέρος να μας προσφέρει (και) σε δύσκολους καιρούς όπως οι τωρινοί. Με αγάπη, συντρόφισσες και σύντροφοι, κυρίες και κύριοι, «η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει»…
Πηγή: enikos.gr

ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΟΙ ΚΚΕ -ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΑΘ.



Λαϊκισμός και αντικομμουνιστική υστερία,

δεν θα μολύνουν την Παριανή κοινωνία


 


Απευθυνόμενος στον δημοτικό σύμβουλο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κ.Ροκονίδα  είπε:«Εσείς  επιδιώκετε την εξαθλίωση του κόσμου για να κερδίσετε ψήφους. Αυτό θέλετε εσείς. Σας ξέρουμε...» Και εννοούσε φυσικά το ΚΚΕ.


Κι’ όμως, εν έτει 2013, τα παραπάνω λόγια ακούστηκαν και καταγράφηκαν στην προτελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 23/7/2013 από συμπολίτη μας ( ή από τον εκπρόσωπο της παράταξης «Πάρος-Αξία» όπως κάποια δημοσιεύματα τον αναφέρουν;).


Όσο κι’ αν κάποιος είναι εκνευρισμένος, όσο κι’ αν έχει χάσει την ψυχραιμία του, όσο κι’ αν αισθάνεται ότι «πολιτικά είναι στριμωγμένος» και δεν έχει επιχειρήματα για να αντιπαρατεθεί στην άλλη άποψη, αυτά δεν λέγονται και μάλιστα με την έμφαση, την ένταση και το μένος που ειπώθηκαν.


Είναι λόγια που στάζουν μαύρη χολή και μας παραπέμπουν σε άλλες μαύρες εποχές. Σταματάμε εδώ.


Ποτέ δεν αρνηθήκαμε την πολιτική αντιπαράθεση, την πολιτική κριτική, πάντα την επιδιώκαμε και την επιδιώκουμε. Φτάνει να είναι τεκμηριωμένη. Να πατάει γερά στα πόδια της.


Άλλο όμως αυτό και άλλο πράγμα να λαϊκίζεις με αισχρό τρόπο, να επιτίθεσαι «πετώντας» και «μοιράζοντας» ψέματα, αφορισμούς, ανακρίβειες, διαστρεβλώσεις και χυδαιότητες, απέναντι σε μια ιδεολογία που έχεις όλο το δικαίωμα να διαφωνείς.


Αυτό κατά τη γνώμη μας λέγεται αντικομμουνισμός. Και κάτι τέτοιο δεν θα επιτρέψουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, να δηλητηριάσει την Παριανή κοινωνία. Ο «πολιτικός πολιτισμός», που όλοι πίνουν νερό στο όνομά του, αποδεικνύεται στην καθημερινότητα και ιδιαίτερα όταν οι καταστάσεις «ζορίζουν και παραζορίζουν».


Το ηθικό κύρος του ΚΚΕ, η τιμιότητα και η αυτοθυσία των μελών και των στελεχών του, η καθαρότητα και τα σταράτα του λόγια, αναγνωρίζονται ακόμα και από τους πλέον φανατικούς του εχθρούς. Και στα παραπάνω δεν χωράνε «εκπτώσεις» και κανενός είδους «συναισθηματισμοί».


Αν το παραπάνω γεγονός, στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, είναι... «τυχαίο» ή από... «σύμπτωση» θα το αποδείξει ο χρόνος και μάλιστα πολύ σύντομα.


Εμείς αισθανόμαστε την υποχρέωση να ενημερώσουμε τους συμπολίτες μας, με λόγια καθαρά και ξάστερα, λέγοντάς τους την αλήθεια ωμή.


 Απομένει στον συμπολίτης μας ( ή στον εκπρόσωπο της παράταξης «Πάρος-Αξία» όπως κάποια δημοσιεύματα τον αναφέρουν;) κ.Θανάση Μαρινόπουλο να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το γεγονός. Αν έγινε έτσι ή αλλιώς. Και ο κόσμος ας βγάλει τα συμπεράσματά του.


 


 
AΠΑΝΤΗΣΗ ΑΘ. ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ
  

 Είχα  αποφασίσει  να  δημοσιεύσω  την  παρακάτω  επιστολή  με  την  αφαιρετική-περιληπτική  αναφορά  των  γεγονότων (μη  ρίχνοντας  άλλο  λάδι  στην  φωτιά) με  σκοπό  να  σταματήσει  αυτή  η  αντιπαράθεση  που  ξεκίνησε  μετά  την  συνεδρίαση  του  δημοτικού  συμβουλίου  στις 23/7  και  ενέπλεξε  παρατάξεις  και ΜΜΕ της  Πάρου.
          «Πήρα  τον  λόγο  όπως  δικαιούται  κάθε  πολίτης  για  να  τοποθετηθώ  σε  ένα  συγκεκριμένο  θέμα.
Κατά  την  διάρκεια  της  τοποθέτησης  μου  υπήρξαν  αντεγκλήσεις με  τον  κ. Ροκονίδα  που  κατέληξαν  σε  έντονη  λογομαχία.
Αυτά  συνέβησαν  αυθορμήτως   και  τα  υπόλοιπα  περί  συντονισμένων  επιθέσεων  , μελών  και  εκπροσώπων  παρατάξεων  δεν  ανταποκρίνονται  στην  πραγματικότητα.
 Δυστυχώς  μετά  την  νέα  ανακοίνωση  Κ.Ο.Β. ΠΑΡΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ  πρέπει  να  αναφέρω  και  τα  εξής :
   Από  την  πρώτη  μου  πρόταση  ο  κ. Ροκονίδας   με  διέκοπτε  συνεχώς.
Εκνευρίστηκα (κακώς-κάκιστα) και  του  απάντησα  σε  έντονο  ύφος.
  Εκεί  πάνω  είπα  και  την  περίφημη  φράση  «Εσείς  επιδιώκετε  την  εξαθλίωση  του  κόσμου  προκείμενου  να  κάνετε  την  επανάσταση  σας.»
  Αμέσως  μετά  όμως  ζήτησα  συγγνώμη  και  είπα  ότι  σέβομαι  τους  αγώνες  και  τις  θυσίες  των  ανθρώπων  που  αγωνίστηκαν  για  τα  πιστεύω  τους.(Αυτό  γιατί  δεν  το  γράφετε  στην  ανακοίνωση  σας.)
Και  δεν  θα  μπορούσε  να  είναι  αλλιώς  αν  ξέρατε  έστω  και  λίγο  την  ιστορία  των  αγώνων  της  οικογενείας  μου  για  την  αριστερά  και  την  δημοκρατία.
Μπορεί  να  βρεθεί  κάποιος  και  να  πει : Καλά  ρε  παιδί μου  πως  και  ξεστόμισες  μια  τόσο  βαριά  κουβέντα.
Η  απάντηση  είναι  απλή : Ο  αναμάρτητος  πρώτος  τον  λίθο  βαλέτω. (Εκνευρισμός γαρ)
 Συνοψίζοντας  :
 Α- Μίλησα  ως  πολίτης  και  όχι  ως  μέλος  παράταξης
Β-Το  περιστατικό  ήταν  τυχαίο  και  όχι  προσχεδιασμένο
Γ-  Οι  συνεχείς  διακοπές  προκαλούν « εκρήξεις».
Δ- Ουδείς  αναμάρτητος.
Ε-Πιστεύω  εκεί  στην  Κ.Ο.Β. ΠΑΡΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ  να  έχετε  χιούμορ.                     
  Απορίες :  Γιατί  για  ένα  μεμονωμένο  και  (άποψη  μου) ασήμαντο  τυχαίο   γεγονός  βγάλατε  μια  ανακοίνωση  για  λαϊκισμούς, ψέματα, αφορισμούς, ανακρίβειες, διαστρεβλώσεις , χυδαιότητες ,  αντικομμουνιστές και  δηλητηρίαση  της Παριανής  κοινωνίας .
 Εγώ  τα  κάνω  όλα  αυτά ;
Διακρίνω  μια  ανασφάλεια  πίσω  από  όλα  αυτά.
Εν  κατακλείδι : Όλοι  μαζί  να  ασχοληθούμε  με  τα  προβλήματα  του  νησιού  και  να  αφήσουμε  τις  ατέρμονες  αντιπαραθέσεις.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ