Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Ανακοίνωση Κ.Ε.Π.ΠΑΡΟΥ



Με πρωτοβουλία της Κίνησης Ενεργών Πολιτών Πάρου (ΚΕΠΠ), άλλων Συλλογικοτήτων και Πολιτών της Πάρου, πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις που μετά από ανοιχτό διάλογο και συζήτηση, αποφασίστηκε η δημιουργία Νέας Δημοτικής Κίνησης που αποτελεί διεύρυνση και μετεξέλιξη της ΚΕΠΠ.
Ο τίτλος της είναι :

Κίνηση Ενεργών Πολιτών-Οικολογία, Συμμετοχή, Αλληλεγγύη, με διακριτικό τίτλο ΚΕΠ-ΟΣΕ και το παρακάτω λογότυπο.


Πανικός διαπλοκής, γελοία κόλπα κατεργάζεται!


Του Μάρκου Μουζάκη
Αίφνης κάποια ωραία μέρα είδαν το φως της δημοσιότητας (της... έγκυρης βεβαίως-βεβαίως δημοσιογραφίας!) σενάρια περί ενός, λέει, «μεγάλου συνασπισμού» α-λα ελληνικά!
Δηλαδή μιας (και) κυβερνητικής συμμαχίας μεταξύ της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ, για να αντιμετωπιστούν, λέει, τα μεγάλα, σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα!
Αίφνης αυτή η έντεχνη διοχέτευση «εγκύρων» (βεβαίως-βεβαίως!) πληροφοριών ενισχύθηκε και από μια δημοσκόπηση.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν, ο λαός είδε το φως το αληθινόν!
Ανέβλεψε! Και ανέκραξε!
Τι ανέκραξε;
Μα... ότι «πεθαίνει» και μάλιστα σε ποσοστό 58% (όχι αστεία!) για (τι λέγαμε;) ένα «μεγάλο συνασπισμό» μεταξύ της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ!
Και να σου ρεπορτάζ...
Και να σου βαθυστόχαστες αναλύσεις...
Και να σου κραυγές ανακούφισης, ότι ο λαός, λέει, είναι μπροστά απ' τις πολιτικές ηγεσίες και «σπρώχνει» τις εξελίξεις προς μια τέτοια κατεύθυνση!
Έτσι, ξαφνικά, του λαού του ήρθε να επιβάλλει τον «μεγάλο συνασπισμό», που... ονειρεύονταν από χρόνια, μα οι άτιμες οι πολιτικές ηγεσίες του τον στερούσαν...
Αίφνης είδε το φως της δημοσιότητας η «έγκυρη» (βεβαίως, βεβαίως!) πληροφορία, ότι ο Τσίπρας, λέει, προσέλαβε λογογράφο από πού νομίζετε;
Πάτε στοίχημα;
Μα... απ' τον ΔΟΛ, το γνωστό συστημικό συγκρότημα, επιφανές στέλεχος του οποίου, λέει, πήρε ο Αλέξης για να του δίνει συμβουλές και να του γράφει κιόλας τους λόγους!
Φυσικά η «έγκυρη» είδηση αναπαρήχθη απ' το διαδίκτυο, από εφημερίδες, από ραδιόφωνα και με σχόλια του τύπου «είδατε ο ΔΟΛ, παντού είναι χωμένος», «είδατε ο Αλέξης, πήρε στέλεχος του ΔΟΛ, μπαίνει στο σύστημα, ε, γιατί όχι και... μεγάλος συνασπισμός»;
Μάλιστα...
Και τι σημασία έχει ότι η «έγκυρη» είδηση ουδεμία με την πραγματικότητα σχέση έχει;
Το σύστημα των «νταβάδων» την κάνει την έντεχνη προπαγάνδα του...
Αίφνης (πάλι!) είδε το φως της δημοσιότητας άλλη «έγκυρη» (βεβαίως, βεβαίως!) πληροφορία.
Ο Τσίπρας, λέει, μετά της συντρόφου του, συνέφαγαν με το ζεύγος Ψυχάρη (του ΔΟΛ πάλι!), αντάμα και με τον Καρακούση του «Βήματος», ο οποίος λόγω προφανώς αριστερού παρελθόντος «έδενε» καλύτερα και το... επιδόρπιο!
Τι σημασία (ξανά) έχει ότι η είδηση ήταν... «καραμαϊμού»;
Τη δουλίτσα του να κάνει το σύστημα...
Αίφνης αφού ο Αλέξης συναντήθηκε με την ηγεσία του Συμβουλίου της Επικρατείας και τους εισαγγελείς διαφθοράς (ωπ!) είδε το φως της δημοσιότητας άλλη «έγκυρη» (βεβαίως, βεβαίως!) είδηση: Η ηγεσία, λέει, του Αρείου Πάγου «ενοχλήθηκε» επειδή ο Τσίπρας δεν συναντήθηκε και μαζί της!
Είπατε τίποτα, για κατασκευασμένες «ειδήσεις» («έγκυρες, βεβαίως, βεβαίως!) από ένα σύστημα διαπλοκής και νταβατζήδων που αισθάνεται το έδαφος να φεύγει κάτω απ' τα πόδια του κι επιχειρεί με γελοία, καταγέλαστα επικοινωνιακά τεχνάσματα να σπείρει αμφιβολίες, αντιδράσεις του στιλ «όλοι το ίδιο είναι»;
Είπατε τίποτα για τις προβοκάτσιες ενός συστήματος που –κατά τα άλλα- έχει αγκαλιάσει την σημιτικής προέλευσης κι έμπνευσης «Κίνηση των 58» και παίζει τα ρέστα του;
Μα δεν είδατε ότι... ενοχλήθηκε και το ΠΑΣΟΚ (!) απ' τις συναντήσεις του Τσίπρα ειδικά με τους εισαγγελείς της διαφθοράς;
Τι;
Μα δε βαριέστε...
Όλα τούτα τα γελοία κολπάκια δεν είναι φιλιά ζωής για το σύστημα.
Τελευταίοι ασπασμοί είναι!!

ANAKOINΩΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ



Πάρος, 30-1-2014


 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ


 Καλούνται όλοι οι φορείς και οι πολίτες να συμμετάσχουν στην Ολομέλεια του Συντονιστικού για τη Υγεία, την Κυριακή  2 Φεβρουαρίου 2014 και ώρα 18.00 στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημ. Συμβουλίου Πάρου, με θέμα τον περαιτέρω σχεδιασμό των απαιτούμενων δράσεων μέχρι το Δημοψήφισμα της 16ης Φεβρουαρίου.


 


Η Γραμματεία του Συντονιστικού

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Σήμερα θα σας πω ένα παραμύθι για την πτώση στελεχών media

Της Ματίνας Παπαχριστούδη στη στήλη mediaλογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς"

Για εποχές αλλοτινές, χρόνους ευδαιμονίας. Για στελέχη αλαζονικά με ολάκερη την εξουσία στα χέρια τους. Να τρέχουν πριν καν το μεγάλο αφεντικό στα Media διανοηθεί να εκφωνήσει την επιθυμία του, να την κάνουν στόχο. Επί πλάνων, οργανογραμμάτων και ανθρώπων. Στελέχη καλομαθημένα, σε εταιρίες Media που επειδή έδιναν τον χρόνο τους στα πόδια των αφεντικών απαιτούσαν οδηγό σε λιμουζίνα, μπάτσο για προσωπική φύλαξη και ελικόπτερο για να μετακινούνται στην Αθήνα. Για εταιρίες «χρυσές» που ό,τι έβαζαν στο portofolio τους το πλήρωναν αδρά οι τράπεζες με τους κρουνούς των δανείων να ρέουν συνεχώς, χωρίς σταματημό.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ευδαιμονίας και φούσκας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, το στέλεχός μας υπηρετούσε πιστά το μεγάλο αφεντικό. Βγάζοντας καθημερινά με μόχθο και ώρες ατελείωτες, μακριά από την οικογένεια του, όλες τις ενέργειες, όλα τα σχέδια που εκπονούσαν οι ανώτεροι του, αθώα, λογικά, απαραίτητα, αδιαπραγμάτευτα. Το μεσαίο στέλεχος έπρεπε να μεταβιβάζει χαμηλότερα τις επιπτώσεις των όποιων σκληρών εντολών των επάνω ορόφων διακυβέρνησης της εταιρίας. Τα ρεπορτάζ έπρεπε να μην ενοχλούν τις τράπεζες, τις διαφημιστικές, τους διαφημιζόμενους, τις κυρίες των διαφημιζόμενων και τις ερωμένες τους. Τα ρεπορτάζ έπρεπε να προβάλουν τους διαφημιστές, τους διαφημιζόμενους, τους πολιτικούς προϊστάμενους και τους φίλους τους. Τα project παραγωγής έπρεπε να δοθούν σε φίλους και κολλητούς και τις ερωμένες τους.
Εκείνοι οι ανώτεροι είχαν ελικόπτερο για τις μετακινήσεις τους. Κι αυτός όμως, δεν κακοπερνούσε.
Το άγχος του 18ωρου ημερήσιου προγράμματος ξεπληρωνόταν αδρά. Με ένα μεγάλο πολυτελές σπίτι, με υψηλό δάνειο χωρίς πολύ-πολύ έλεγχο από επίσης γνωστούς-φίλους τραπεζικά στελέχη, με σπουδές για τα παιδιά του στο εξωτερικό. Αρκεί να κρατούσε τους από κάτω του ήσυχους, ενσωματωμένους. Αρκεί πού και πού να έβαζε καμιά φωνή σε όσους αντιδρούσαν, να χρημάτιζε ή να έπαιρνε με το μέρος των αφεντικών όσους γυάλιζε το μάτι τους στις ψεύτικες χάντρες που τους έδειχνε. Την πόρτα στο μεσαίο στρώμα εταιρικής εξουσίας. Τη συμμετοχή συζητήσεων στο τραπέζι των στελεχών στον παραπάνω όροφο.
Η κρίση στα Μedia τον χτύπησε απροειδοποίητα, όπως και τόσους άλλους. Δεν πέρασε από το μυαλό του πως η καθυστέρηση στη μισθοδοσία του υψηλού μισθού του δεν θα έχει τέλος. Του ήταν αδιανόητο να σκεφθεί πως το μεγάλο αφεντικό, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της χώρας, θα άφηνε τα στελέχη του χωρίς φροντίδα.
Στο κρεβάτι του νοσοκομείου, διασωληνωμένος πια, ένα βήμα πριν από τον θάνατο, έκλεισε τα αφτιά του στο κλάμα της οικογένειάς του. Η εταιρία του, ο «απρόσωπος οργανισμός», όπως ο ίδιος αρεσκόταν να εξηγεί στους αδύναμους που είχε απέναντι του, δεν του πληρώνει τα νοσήλια της σοβαρής ασθένειάς του. Ούτε την αποζημίωση 30 χρόνων δουλειάς.
Ούτε καν τους χρωστούμενους μισθούς δύο χρόνων. Ίσως ευτυχώς, ίσως δυστυχώς δεν πρόλαβε να μάθει πως η εταιρία του δυσαρεστήθηκε γιατί πέρασε την κόκκινη γραμμή. Άντεξε, δηλαδή, στη ζωή πέντε μέρες περισσότερες από όσες του είχαν δώσει οι γιατροί του ιδιωτικού νοσοκομείου. Ίσως δυστυχώς,  ίσως ευτυχώς δεν άκουσε πως δεν είναι αναντικατάστατος. Πως άλλα νεότερα στελέχη συνεχίζουν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στο πάντα πλούσιο αφεντικό με τις καταχρεωμένες εταιρίες, κάνοντας πολύ καλύτερα τη δουλειά του. Τζάμπα… 

Η νέα κρίση των αναπτυσσομένων χωρών και η Αργεντινή

Την προηγούμενη εβδομάδα η Αργεντινή υποτίμησε το ‘επίσημο’ πέσο κατά 15%, ενώ το ‘ανεπίσημο’, ή ‘μπλε΄, πέσο υποχώρησε ακόμη περισσότερο. Η κίνηση αυτή έφερε με μιας αναταραχή στις αγορές συναλλάγματος και άλλων αναπτυσσομένων χωρών, όπως η Τουρκία, η Νότια Αφρική και η Βραζιλία. Η ένταση που από μήνες έχει συσσωρευτεί στις διεθνείς συναλλαγές των αναπτυσσομένων χωρών φαίνεται ότι οδηγεί σε νέα συναλλαγματική και χρηματοπιστωτική κρίση, της οποίας η Αργεντινή ίσως αποδειχθεί ο καταλύτης. Οι κεντρικές τράπεζες της Ινδίας και της Νότιας Αφρικής ήδη ανέβασαν τα επιτόκια για να προστατεύσουν τα νομίσματά τους. Εκεί όμως που τα πράγματα πηγαίνουν ταχέως προς κρίση είναι η Τουρκία, όπου η κεντρική τράπεζα την Τρίτη εκτόξευσε το επιτόκιο των ρέπος από 4,5% σε 10% και το επιτόκιο του βραχυπρόθεσμου δανεισμού από 7,75% σε 12% σε μια προσπάθεια να σταματήσει την καθίζηση της λίρας.

Οι αναπτυσσόμενες χώρες ωθούνται σε κρίση για μια ακόμη φορά λόγω της δομής του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και το ρόλου των ΗΠΑ σ’ αυτό. Η γιγαντιαία κρίση του 2007-9 έπληξε μεν τις αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά το βάρος έπεσε στις χώρες του ώριμου καπιταλισμού και κυρίως στις ΗΠΑ. Για την αντιμετώπιση της κρίσης κινητοποιήθηκαν οι κεντρικές τράπεζες, οι οποίες για περίπου τέσσερα χρόνια δημιούργησαν τεράστια ποσά ρευστότητας με στόχο τη διάσωση των τραπεζών και την αποτροπή βαθιάς ύφεσης. Τα ποσά είναι ιλιγγιώδη. Μόνο στις ΗΠΑ ο Μπεν Μπερνάνκε έχει διαθέσει περίπου 3 τρις δολάρια οδηγώντας τα επιτόκια κοντά στο 0%. Στην ουσία πρόκειται για τεράστια κρατική στήριξη των ιδιωτικών τραπεζών, οι οποίες, αφ’ ενός, απολαμβάνουν πρόσβαση σε πάμφθηνο ρευστό και, αφ’ ετέρου, μπορούν να δανείσουν με υψηλότερο επιτόκιο εξασφαλίζοντας κέρδη. Η κρατική αυτή στήριξη είναι και ο κύριος λόγος ανάκαμψης του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος μετά την κρίση του 2007-9 που σχεδόν έφερε την ολική του καταστροφή. 
Μέρος του πάμφθηνου χρήματος, όπως ήταν φυσικό, κατέληξε στις αγορές των αναπτυσσομένων χωρών. Οι ροές κεφαλαίων ανέκαμψαν δυναμικά μετά το 2009 και οι αναπτυσσόμενες χώρες βρέθηκαν ξανά να έχουν στη διάθεσή τους μεγάλη ρευστότητα από το εξωτερικό. Όταν το χρήμα είναι φθηνό, αυτός που το δανείζεται δε δίνει ιδιαίτερη σημασία στο που θα το επενδύσει. Ακόμη και στην κατεστραμμένη Ελλάδα έφθασαν τα απόνερα αυτού του κύματος ρευστότητας, κάνοντας διάφορους να μιλούν για κάποιον (πολύ καλά) κρυμμένο δυναμισμό της οικονομίας που ‘βλέπουν οι ξένοι’. 
Πολλά πράγματα έχουν φυσικά αλλάξει στις αναπτυσσόμενες χώρες από την τελευταία μεγάλη τους κρίση, αυτή του 1997-2001. Οι ισοτιμίες είναι πλέον μεταβαλλόμενες και όχι προσδεδεμένες στο δολάριο, υπάρχουν μεγάλα αποθεματικά συναλλάγματος (κυρίως δολαρίου) και έχουν εμφανιστεί μεγάλες εγχώριες αγορές ομολόγων, έχει δηλαδή προχωρήσει η χρηματιστικοποίηση. Η κυριότερη βέβαια διαφορά είναι η εμφάνιση της Κίνας ως τεράστιας αγοράς πρώτων υλών που έχει επιτρέψει σε αρκετές αναπτυσσόμενες χώρες να σημειώσουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης για χρόνια. 
Αλλά η ιδέα ότι οι χώρες αυτές αποτελούν σίγουρη και προσοδοφόρα επένδυση για το φθηνό χρήμα από τις ΗΠΑ και αλλού είναι φυσικά μύθος. Οι αναπτυξιακοί τους ρυθμοί εξαρτώνται από εξωγενείς παράγοντες, ο κυριότερος των οποίων είναι η κινεζική ζήτηση. Από το 2012 και μετά οι επιδόσεις πολλών αναπτυσσομένων χωρών είναι κάτω του μετρίου, καθώς υποχωρεί η ανάπτυξη της Κίνας. Η προβληματικοί ρυθμοί ανάπτυξης δημιουργούν κίνδυνο βίαιης αντιστροφής των εισροών ξένων κεφαλαίων γεννώντας κρίση. Η ανακοίνωση της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας το Δεκέμβριο του 2013 ότι πλέον θα περιορίσει τη δημιουργία υπερβολικά φθηνού χρήματος, επέτεινε την ανησυχία για εμφάνιση νέας παγκόσμιας κρίσης που ίσως χαρακτηριστεί από κατάρρευση των ισοτιμιών και εμφάνιση ύφεσης. Αυτό ήταν το κλίμα μέσα στο οποίο η Αργεντινή υποτίμησε το πέσο δραστικά γιγαντώνοντας την αναταραχή στις αγορές συναλλάγματος των αναπτυσσομένων χωρών. 
Το παράδοξο είναι ότι οι παράγοντες που καθόρισαν την απόφαση της Αργεντινής μικρή σχέση έχουν με αυτούς που επηρεάζουν την πορεία των υπολοίπων αναπτυσσομένων χωρών. Τα χρόνια που πέρασαν η Αργεντινή δεν είχε σημαντικές εισροές ξένου κεφαλαίου. Πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού το 2001 έκανε παύση πληρωμών και μετά δραστική διαγραφή του χρέους της; Παρά τη συμφωνία που τελικά επήλθε, η χώρα δεν κατόρθωσε να επιστρέψει κανονικά στις αγορές και ο λόγος είναι τα λεγόμενα ‘όρνεα’ των αγορών, κυρίως η εταιρεία Έλιοτ που κατέχει σημαντικό όγκο παλαιών ομολόγων, απαιτεί πλήρη αποπληρωμή και δε δέχεται το διακανονισμό που οι άλλοι δανειστές αποδέχθηκαν. Τα ‘όρνεα’ αυτά έχουν πρόσφατα κερδίσει δικαστικές αποφάσεις στα αμερικανικά δικαστήρια και ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύουν δεν επιτρέπει στην Αργεντινή να επιδιώξει νέο δανεισμό.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι λοιπόν η αντιστροφή των διεθνών κεφαλαιακών ροών, αλλά η μεγάλη έξοδος εγχώριου κεφαλαίου. Εδώ τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα και χρειάζεται προσοχή, Το πρώτο που πρέπει να λεχθεί είναι ότι η εξέλιξη αυτή δεν είναι αποτέλεσμα της παύσης πληρωμών του 2001, όπως βιάστηκαν να πουν με τη γνωστή τους χαιρεκακία οι μνημονιακοί κύκλοι στην Ελλάδα. Είναι γνωστό εξάλλου ότι από το 2010 και μετά δεν έχει υπάρξει ευκαιρία να ειπωθεί κάτι κακό για την Αργεντινή που να έχει αφεθεί ανεκμετάλλευτη από τους μνημονιακούς. Η επωδός είναι πάντα η ίδια: ευτυχώς που δεχθήκαμε την Τρόικα και δεν κάναμε του κεφαλιού μας, όπως  η Αργεντινή. Ουδεμία σχέση έχει όμως αυτή η αποστροφή με την πραγματικότητα. Μετά την παύση πληρωμών και τη βαθιά κρίση του 2002, η Αργεντινή γνώρισε την πιο επιτυχημένη δεκαετία ανάπτυξης στην ιστορία της που συγκρίνεται μόνο με την Κίνα. 
Ο μοχλός ανάκαμψης ήταν η ανάκτηση της εγχώριας αγοράς, αλλά και η έντονη άνοδος των εξαγωγών. Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Οι εξαγωγές της Αργεντινής ήταν το 2013 κατά 60% βασισμένες στο αγροτικό τομέα που κυριαρχείται από μεγάλα επιχειρηματικά συγκροτήματα. Οι εισαγωγές, από την άλλη, είναι κατά 80% προϊόντα του δευτερογενούς τομέα. Η χώρα έχει παρουσιάσει μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα συνεχώς από το 2003, αλλά τα πλεόνασμα φθίνει, ιδίως το τελευταίο διάστημα. Ο λόγος φαίνεται να είναι η απομείωση της ανταγωνιστικότητας των αγροτικών προϊόντων λόγω της ανόδου του πληθωρισμού που πλέον είναι πάνω από 20%. Τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, ως εκ τούτου, πιέζουν από καιρό για μέτρα περιορισμού του πληθωρισμού. Παράλληλα, δεν προχωρούν σε ρευστοποίηση εξαγωγών σόγιας που έχουν ήδη συμφωνηθεί - ύψους 4δις - αλλά προτιμούν να περιμένουν κερδοσκοπώντας με την προοπτική της υποτίμησης.  
Τα αγροτικά συμφέροντα σε συμμαχία με το μεγάλο χρηματιστικό κεφάλαιο που επιδιώκει την ‘εξομάλυνση’ του χρέους και τη επιστροφή της χώρας στις ‘φυσιολογικές’ δραστηριότητες των παγκοσμίων αγορών, έχουν σταδιακά δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής αναταραχής, με μοχλό την άνοδο του πληθωρισμού την τελευταία διετία. Το αποτέλεσμα είναι έντονη κοινωνική ανησυχία ότι η χώρα κινδυνεύει με κατάρρευση, πράγμα που οδηγεί σε διαρροή κεφαλαίων και άρα σε μεγάλη απώλεια συναλλαγματικών αποθεμάτων. Από περίπου 50δις δολάρια προ διετίας, τα αποθέματα έχουν πέσει κάτω από 30δις σήμερα. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι η Αργεντινή συνεχίζει να κάνει πληρωμές στο χρέος της από τα αποθέματά της. Δεδομένου ότι η χώρα δεν έχει πρόσβαση στις αγορές, η ανησυχία της κοινωνίας συντείνει στην εμφάνιση κρίσης.
Στο στόχαστρο των εγχώριων συντηρητικών δυνάμεων, αλλά και των διεθνών καλοθελητών που έχουν ξεσπαθώσει, είναι η ριζοσπαστική κατεύθυνση που έχει πάρει η Αργεντινή τα τελευταία χρόνια, παρά τις αναμφίβολες αδυναμίες της. Το ζητούμενο είναι να φανεί ότι ‘δεν υπάρχει άλλος δρόμος’, ότι όποιος πάει κόντρα ‘στις αγορές’ καταστρέφεται. Η πίεση που δέχεται η κυβέρνηση Φερνάντες και ειδικά ο υπουργός Οικονομικών, Άξελ Κισιλόφ, είναι τεράστια. Δυστυχώς δεν υπάρχουν ακόμη ενδείξεις ότι θα καταφέρουν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τις πιέσεις και κινούμενοι ριζοσπαστικά. Η υποτίμηση που πρόσφατα ανακοινώθηκε, όπως και η μερική άρση των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων, αποτελούν υποχώρηση που δεν πρόκειται να λύσει το εγχώριο πρόβλημα. 
Θα είναι σφάλμα και ήττα των εναλλακτικών δυνάμεων παγκοσμίως, αν η κυβέρνηση Φερνάντες προχωρήσει σε συντηρητικές μεθόδους ελέγχου του πληθωρισμού, με περιοριστική δημοσιονομική και νομισματική πολιτική και άλλα μέτρα που θα κάνουν την Αργεντινή μια ακόμη ‘φυσιολογική’ χώρα του παγκόσμιου συστήματος. Έχει απόλυτη σημασία να ληφθούν μέτρα δραστικά που θα λύσουν την κρίση προς όφελος των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων περιορίζοντας το επιθετικό εγχώριο κεφάλαιο. Από τις αποφάσεις που θα λάβει το Μπουένος Άιρες θα εξαρτηθούν πολλά και για το πώς οι άλλες αναπτυσσόμενες χώρες θα αντιμετωπίσουν τη νέα κρίση που τους επιφυλάσσει το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Το μεγάλο παραμύθι του πρωτογενούς πλεονάσματος

TOY ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για το πρωτογενές πλεόνασμα που υποτίθεται ότι πέτυχε το 2013. Υποτίθεται πάλι ότι αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα αποδεικνύεται από τους ισχυρισμούς της Εισηγητικής Έκθεσης του Προϋπολογισμού για το 2014. Βέβαια, όποιος ξέρει να διαβάζει τέτοιες εκθέσεις και είναι εξοικειωμένος με τους αριθμούς, αντιλαμβάνεται αμέσως ότι πρόκειται ίσως για τον πιο «μαγειρεμένο» κρατικό προϋπολογισμό που έχει κατατεθεί στα ελληνικά χρονικά.


Κάποιος θα αρκούσε να παραθέσει τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος για να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει κανένα πρωτογενές πλεόνασμα. Την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2013 το ταμειακό αποτέλεσμα της κεντρικής διοίκησης παρουσίασε έλλειμμα 9.079 εκατ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 6.775 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2012. Με άλλα λόγια είναι υψηλότερο από την αντίστοιχη περίοδο του 2012 κατά 34%. Κατά την περίοδο αυτή, τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού, διαμορφώθηκαν σε 37.993 εκατ. ευρώ, από 39.080 εκατ. ευρώ πέρυσι. Όσον αφορά τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, στις οποίες περιλαμβάνονται και δαπάνες ύψους περίπου 5.287 εκατ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών, διαμορφώθηκαν σε 47.909 εκατ. ευρώ, από 44.521 εκατ. ευρώ την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2012. 

Το ταμειακό πρωτογενές αποτέλεσμα του κρατικού προϋπολογισμού (-3.422 εκατ. ευρώ) διαμορφώνεται σε πλεόνασμα 3.365 εκατ. ευρώ εάν συμπεριληφθούν έσοδα ύψους 1,5 δισεκ. ευρώ από τη μεταφορά των αποδόσεων ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου από τις κεντρικές τράπεζες του Ευρωσυστήματος και αφαιρεθούν δαπάνες ύψους περίπου 5.287 εκατ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών. Αυτό είναι το κόλπο που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να μετατρέψει το πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού σε πρωτογενές πλεόνασμα. Μόνο που, αφενός, τα 1,5 δις ευρώ από την μεταφορά των αποδόσεων δεν εγγράφονται στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά παρακρατούνται από την Τράπεζα της Ελλάδος για να βελτιωθεί η λογιστική της θέση. Και αφετέρου η αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών αποτελεί τακτική δαπάνη του προϋπολογισμού.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κάτι πολύ απλό. Πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να βγάλει φέτος η κυβέρνηση μόνο αν προσθέσει τα έσοδα που προορίζονται για άλλον (την Τράπεζα της Ελλάδος) και αν αφαιρέσει δαπάνες που οφείλει να καταβάλει. Είναι σαν να λέει ένα νοικοκυριό ότι αν προσθέσω τα έσοδα του γείτονα στα δικά μου και αφαιρέσω τις δικές μου δαπάνες, τότε είναι σίγουρο ότι θα έχω πρωτογενές πλεόνασμα. Οφείλουμε να πούμε ότι πρόκειται όντως για πολύ μεγάλη επιτυχία!
Η ίδια η Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2014 ανεβάζει το συνολικό έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης σε -23,06 δις ευρώ ή 12,6% επί του ΑΕΠ για το 2013. Για λόγους σύγκρισης αναφέρουμε ότι το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης που χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια ήταν -36,16 δις ευρώ ή 15,7% επί του ΑΕΠ. Το 2010 το έλλειμμα αυτό διαμορφώθηκε στα 23,71 δις ευρώ ή στο 10,7% του ΑΕΠ. Το 2011 διαμορφώθηκε στα 19,87 δις ευρώ ή στο 9,5% του ΑΕΠ. Ενώ το 2012 διαμορφώθηκε στα 17,41 δις ευρώ ή στο 9,0% του ΑΕΠ.

Που οφείλεται η εκτίναξη του ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης για το 2013; Μα φυσικά στην ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων «συστημικών» τραπεζών, δηλαδή της Εθνικής, της Eurobank και της Alpha μαζί με τις αποζημιώσεις που δόθηκαν για την Proton Bank. Μάλιστα η Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2014 αναφέρει για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ότι «η αύξηση του ελλείμματος από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αντικρίζεται από περιουσιακά στοιχεία (μετοχές), η μεταπώληση των οποίων θα αποφέρει στο μέλλον μείωση του δημοσίου χρέους» (σ. 80). Πουθενά όμως δεν θα βρει κανείς στην εν λόγω Έκθεση κάποια αναλυτική αναφορά των μετοχών που δόθηκαν στο δημόσιο και πώς έχουν μοιραστεί τα κονδύλια, αλλά και οι εγγυήσεις του δημοσίου προς τις τράπεζες. Αυτό που επίσης δεν λέει η Έκθεση είναι ότι από την στιγμή που το ελληνικό δημόσιο δανείστηκε για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες και πήρε μετοχές τους ως αντίκρισμα, τότε οι ζημιές τους βαραίνουν τον κρατικό κορβανά.

Ένα κυνήγι που οδηγεί στην καταστροφή

Γιατί όμως το κυνηγητό του πρωτογενούς πλεονάσματος με όρους βαθύτερης ύφεσης και εκτίναξης του χρέους είναι θετική εξέλιξη; Το να μειώσεις το έλλειμμα συρρικνώνοντας την οικονομία και μάλιστα με ρυθμούς διπλάσιους, είναι σαν να οδηγείς σκόπιμα στη λιμοκτονία κάποιον προκειμένου να εμφανίσεις μειωμένα τα έξοδα σίτισης. Άμα δεν πληρώνει το «δημόσιο» – με «» γιατί το εγχώριο κράτος δεν είναι πλέον ούτε τυπικά ελληνικό, ενώ έχει βαλθεί να εξοντώσει τον ελληνικό λαό με εντολές έξωθεν – με αποτέλεσμα την καταστροφική απαξίωση των υπηρεσιών και των υποδομών που χωρίς αυτές ούτε η κοινωνία, ούτε η οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί, τότε πώς μπορούν να μιλάνε για θετική εξέλιξη; Άμα το «δημόσιο» λεηλατεί όχι μόνο τη δημόσια περιουσία, αλλά και την ιδιωτική μαζί με το λαϊκό εισόδημα, αφαιρώντας διαρκώς πόρους από την πραγματική οικονομία κι έτσι πετυχαίνει μείωση του ελλείμματός του, τότε γιατί μια τέτοια εξέλιξη είναι θετική;

Η μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος όλα αυτά τα χρόνια είναι αποτέλεσμα της ακόμη μεγαλύτερης δραστικής συρρίκνωσης και λιμοκτονίας της οικονομίας. Γι’ αυτό και η τεράστια ανεργία, η μαζική εξαθλίωση, η τραγική απόλυτη μείωση του πληθυσμού και το τεράστιο κύμα μετανάστευσης. Όλα αυτά αποτυπώνονται στην πρωτοφανή ιστορικά πτώση των επενδύσεων στην Ελλάδα που το 2012 έφτασε στο χαμηλότερο επίπεδο από τις αρχές του 20ου αιώνα, στο 13,6% του ΑΕΠ.
Επομένως ακόμη και πρωτογενές πλεόνασμα να δημιουργηθεί αυτό θα είναι εφήμερο και χωρίς αντίκρισμα στην οικονομία και στη ζωή της κοινωνίας. Αυτό το ομολογούν και οι Στούρνοι της οικονομίας και της δημοσιογραφίας, μιας και λένε ότι το πλεόνασμα θα πηγαίνει στη «μείωση του δημοσίου χρέους». Με άλλα λόγια η οικονομία θα συνεχίσει να συρρικνώνεται και να συνθλίβεται υπέρ ενός εικονικού πρωτογενούς πλεονάσματος, το οποίο θα πηγαίνει στην πληρωμή του χρέους.

Θαυμάσια! Και μετά σου λένε ότι θα υπάρξει άνοδος του ΑΕΠ και ανάκαμψη. Πώς;
Μήπως τελικά υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα το 2013; Ελπίζω ειλικρινά να μην υπάρξει. Όχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο θα γίνει πατώντας πάνω στο θάνατο της ιδιωτικής μικρής και μεσαίας περιουσίας, αλλά και για έναν ακόμη πιο σοβαρό λόγο: η συντήρηση αυτού του πρωτογενούς πλεονάσματος θα αποδειχτεί ακόμη πιο καταστροφική για την οικονομία και την κοινωνία από την μέχρι σήμερα μείωση του ελλείμματος.

Παρόλα αυτά η κυβέρνηση επιμένει ότι θα υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα. Αν όντως το πρωτογενές πλεόνασμα είναι πραγματικό, τότε γιατί η κυβέρνηση προχώρησε μέσα στο κατακαλόκαιρο σε δημοπρασίες εντόκων γραμματίων, 26 εβδομάδων αξίας πάνω από 2,6 δις ευρώ (9/7 για 1.625 εκατ. ευρώ, 6/8 για 812,5 εκατ. ευρώ, 3/9 για 1.137,5 εκατ. ευρώ) και 13 εβδομάδων συνολικής αξίας σχεδόν 3 δις ευρώ (16/7 για 1.625 εκατ. ευρώ και 13/8 για 1.300 εκατ. ευρώ); Με δεδομένη μάλιστα την εκταμίευση και των 4,5 δις ευρώ από EFSF και ΔΝΤ στις 29-30 Ιουλίου. Με άλλα λόγια μέσα στο κατακαλόκαιρο και παρά τη δόση, η ελληνική κυβέρνηση έτρεξε να δανειστεί επιπλέον άλλα 5,6 δις ευρώ μέχρι σήμερα. Σύνολο δανεισμού μέσα στο τελευταίο δίμηνο 10,1 δις ευρώ. Οι εκδόσεις αυτές των εντόκων συνεχίζονται ασταμάτητα προκειμένου να αντιμετωπιστεί το τρομακτικό πρόβλημα ρευστότητας που στοιχειώνει το δημόσιο.

Έτσι στις 12 Νοεμβρίου εκδόθηκαν έντοκα γραμμάτια 13 εβδομάδων αξίας 1,3 δις ευρώ, όταν μόλις τον προηγούμενο μήνα (15 Οκτωβρίου) είχαν εκδοθεί άλλα έντοκα ίδιας διάρκειας και αξίας 1,625 δις ευρώ. Λίγο νωρίτερα, δηλαδή στις 5 Νοεμβρίου είχαν εκδοθεί έντοκα αξίας 1,3 δις ευρώ και διάρκειας 26 εβδομάδων, ενώ σχεδόν ένα μήνα πιο πριν (8 Οκτωβρίου) είχε διεξαχθεί μια ακόμη δημοπρασία εντόκων διάρκειας 26 εβδομάδων αξίας πάλι 1,3 δις ευρώ.

Τέτοιες κινήσεις δεν γίνονται από κυβερνήσεις με πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά από κυβερνήσεις που καίγονται για ρευστό και μάλιστα σε μια περίοδο που δεν έχουν ιδιαίτερες υποχρεώσεις σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Να θυμίσουμε εδώ ότι τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα του ελληνικού χρέους στο 2ο εξάμηνο του 2013 ανέρχονται σε 4,8 δις ευρώ. Ποσό που εν πολλοίς καλύπτεται από τις δόσεις του μηχανισμού. Επομένως η εναγώνια προσπάθεια δανεισμού μέσω εντόκων 3μηνης και 6μηνης διάρκειας αφορούν κυρίως στην κάλυψη των τρεχουσών πρωτογενών ελλειμμάτων της κυβέρνησης. Όπως επίσης και στην ανακύκλωση του βραχυπρόθεσμου χρέους των εντόκων που θα κοστίσει συνολικά στο 2οεξάμηνο του 2013 σχεδόν 15 δις ευρώ. Ο δανεισμός σε έντοκα γραμμάτια το επόμενο διάστημα και έως το τέλος του χρόνου θα μας δείξει το πραγματικό πρωτογενές έλλειμμα της κυβέρνησης για το 2013.

Ανεξέλεγκτο το χρέος

Αν προσθέσουμε σ’ όλα αυτά και το χρέος που καλπάζει ανεξέλεγκτο, τότε καταλαβαίνουμε ότι η ύφεση, ή μάλλον η ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας προχωρά ακάθεκτη. Να θυμίσουμε εδώ ότι το 2014 πρέπει να βρούμε να πληρώσουμε 8,7 δις ευρώ σε τόκους και 24,9 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 33,6 δις ευρώ. Αν αφαιρέσουμε απ’ αυτά τα 10,9 δις ευρώ του προγράμματος χρηματοδότησης, τότε υπολείπονται 22,7 δις ευρώ. Πόθεν;

Κι αν ήταν μόνο αυτά, θα ήταν καλά. Σύμφωνα με την Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2014 ο συνολικός δανεισμός για την επόμενη χρονιά προβλέπεται να ανέλθει σε 63,5 δις ευρώ. Κι επειδή δεν μπορούν να βρεθούν αυτά τα ποσά οι Εισηγητική Έκθεση προβλέπει 40 δις ευρώ δανεισμό με έντοκα γραμμάτια. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο έως ακατόρθωτο.

Η τρόικα απαιτεί πρωτογενές πλεόνασμα για το 2014 της τάξης των 2,8 δις ευρώ, που θα επιτευχθεί με νέα ακόμη χειρότερα χαράτσια και ολοκληρωτική διάλυση της υγείας, της παιδείας, κοκ. Ακόμη κι αν επιτευχθεί θα πάει υπέρ του χρέους κι έτσι θα πρέπει το ελληνικό κράτος να βρει εντός του 2014 άλλα 20 δις ευρώ πρόσθετη χρηματοδότηση. Να το χρηματοδοτικό κενό που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση σήμερα με την τρόικα.

Το 2015 θα πρέπει να πληρώσουμε 9,7 δις ευρώ σε τόκους και άλλα 16,1 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 25,8 δις ευρώ για το χρέος. Η τρόικα απαιτεί να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 5,7 δις ευρώ, το οποίο, αν επιτευχθεί, θα πάει κι αυτό υπέρ τοκογλύφων και δανειστών. Ακόμη κι έτσι μένουν άλλα 20 περίπου δις ευρώ που θα πρέπει το ελληνικό κράτος να βρει για να πληρώσει τοκοχρεολύσια. Το συνολικό χρηματοδοτικό κενό λόγω χρέους για το 2014-15 ανέρχεται σε 40 δις ευρώ. Πόθεν; Έλα ντε!

Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι έχουν επιτευχθεί τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτεί η τρόικα. Κι αν προσπαθείτε να βρείτε από πού θα βρεθούν αυτά τα 40 δις ευρώ σε μια οικονομία όπου ο μισθός και η σύνταξη θα έχει πέσει στα 360 ευρώ μηνιάτικο, όπως προβλέπεται από το ήδη υφιστάμενο μνημόνιο και η οποία ήδη βρίσκεται σε μια δίνη «αποπληθωρισμού» όπου η καταστροφή, το λουκέτο και η χρεοκοπία θα είναι στην ημερήσια διάταξη μαζί την ανεργία και την εξαθλίωση που σαρώνει την κοινωνία, τότε ακούστε κι αυτό.

Το 2016 θα πρέπει να πληρώσει το ελληνικό κράτος 10,4 δις ευρώ σε τόκους και 7,1 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 17,5 δις ευρώ για το χρέος. Η απαίτηση της τρόικας για το 2016 είναι να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 9 δις ευρώ, το οποίο θα πάει κι αυτό υπέρ των τοκογλύφων και των δανειστών. Τα υπόλοιπα 8,5 δις ευρώ που θα βρεθούν;

Το 2017 το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πληρώσει 10,7 δις ευρώ σε τόκους και 7,5 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 18,2 δις ευρώ για το χρέος. Η τρόικα απαιτεί για το ίδιο έτος πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 9,4 δις ευρώ που κι αυτό θα πάει στην κάλυψη του χρέους. Όμως και πάλι υπολείπονται 8,8 δις ευρώ για την εξυπηρέτηση του χρέους. Πόθεν;

Το χρηματοδοτικό κενό που δημιουργείται για την περίοδο 2016-17, αν όλα πάνε σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, είναι της τάξης των 17,3 δις ευρώ. Ενώ το συνολικό χρηματοδοτικό κενό λόγω της εξυπηρέτησης του χρέους για την περίοδο 2014-2017 ανέρχεται σε 57,3 δις ευρώ. Που θα τα βρει η Ελλάδα αυτά τα ποσά;
Αναγκαστικά με δανεισμό. Από πού; Από τις αγορές; Καήκαμε. Τα επιτόκια θα κυμαίνονται για τα δεκαετή ομόλογα του ελληνικού δημοσίου από 6% το λιγότερο και πάνω. Η εκτίναξη του χρέους θα είναι εκκωφαντική σε μια χώρα που θα συνεχίζει να βρίσκεται σε ύφεση και μάλιστα σε δίνη «αποπληθωρισμού», γιατί ότι και να λένε οι «αναλυτές» της τρόικας, είναι πιο εύκολο και εφικτό να δούμε χωράφια με δημητριακά στο φεγγάρι μέχρι το 2017, παρά οικονομική άνοδο στην Ελλάδα υπό καθεστώς συνεχιζόμενης συρρίκνωσης της εσωτερικής ζήτησης.

Κι όλα αυτά αν και εφόσον υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα. Αναρωτηθείτε μόνο που θα πρέπει να πάει η ανεργία, που θα πρέπει να βυθιστεί το μεροκάματο, πόσα λουκέτα θα πρέπει να μπουν σε μικρομεσαίους και επαγγελματίες, πόσοι θα πρέπει να μεταναστεύσουν, πόσοι θα πρέπει να πεθάνουν από «φυσικά αίτια» χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή πρόσβαση σε νοσοκομείο, πόσοι θα πρέπει να μείνουν ανασφάλιστοι σε δουλειές χωρίς μέλλον για να πετύχει η κυβέρνηση πρωτογενές πλεόνασμα. Κι ύστερα πόσοι και πόσοι θα πρέπει να συνεχίσουν να πεθαίνουν, να μένουν άνεργοι, να λιμοκτονούν και να εξαθλιώνονται προκειμένου να διατηρηθεί αυτό το παρά φύση πρωτογενές πλεόνασμα.

Επομένως, η κυβερνώσα παράταξη αν επιθυμεί να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο και να επιτελέσει το έργο που της έχει ανατεθεί από τους δανειστές και τα επιτελεία του ευρώ, τότε δεν αρκεί το παραμύθι της «επερχόμενης ανάκαμψης». Άλλωστε η περίοδος που μπορούσε να ξεγελά και να τρομοκρατεί τον λαό η μηχανή μαύρης προπαγάνδας, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η καθημερινότητα στην οποία καλείται να επιβιώσει όπως-όπως το μέσο ελληνικό νοικοκυριό, είναι τόσο σκληρή, τρομακτική και εξωφρενικά παράλογη που δεν αφήνει κανένα περιθώριο στα παπαγαλάκια της διατεταγμένη ενημέρωσης (βλέπε μαύρης προπαγάνδας) να ξεγελάσουν το υγιές κομμάτι της κοινωνίας. Και συσσωρεύεται τέτοια οργή και μίσος για όλους τους συντελεστές αυτής της τραγωδίας που μόλις και μετά βίας η κοινωνία και ο λαός κρατιέται στα συγκαλά του.

Η αλήθεια είναι ότι κατά μετριοπαθείς υπολογισμούς και με πρωτογενές έλλειμμα να μην ξεπερνά το 1 δις ευρώ ανά έτος, το χρηματοδοτικό κενό θα υπερβεί τα 55 δις ευρώ το 2014-2015. Τα υπόλοιπα είναι ηλιθιότητες που συντηρούνται από ένα άθλιο και τιποτένιο σύστημα ενημέρωσης. Βέβαια ο φερόμενος ως πρωθυπουργός κ. Σαμαράς μπορεί άνετα να συνεχίζει την τακτική της σχιζοφρένειας με δηλώσεις για «ανάκαμψη την επόμενη χρονιά». Στον ιδιαίτερο κόσμο όπου ο ίδιος κατοικοεδρεύει με την βοήθεια και της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής, όλα είναι πιθανά.

Η αλήθεια όμως είναι σκληρή. Το χρηματοδοτικό κενό μόνο από το χρέος, ακόμη κι αν επιτευχθούν οι στόχοι της τρόικας, είναι τεράστιο και αδύνατο να καλυφθεί. Ακόμη κι αν η χώρα βγει με την εγγύηση και το μαγείρεμα των ευρωκαρτέλ στις αγορές, θα πρέπει να ετοιμαστεί για επιτόκια που ξεπερνούν το 10% στα δεκαετή ομόλογα. Αυτό σημαίνει μια εκτίναξη του δημόσιου χρέους χωρίς προηγούμενο.

Για μια ακόμη φορά η Ελλάδα θα οδεύσει σ’ ένα νέο δανειακό πακέτο από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας αυτή τη φορά, που το αργότερο θα πρέπει να έχει κλείσει αρκετά πριν εκπνεύσει το 1ο εξάμηνο του 2014. Και τότε ότι έχει απομείνει από την δημόσια και ιδιωτική περιουσία θα μεταβιβαστεί αισίως στην κυριότητα του ΕΜΣ για να μας σώσει. Μόνο που κι αυτό δεν θα είναι αρκετό και μέσα έως το τέλος της διετίας θα επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό με την ανακάλυψη νέου μεγάλου χρηματοδοτικού κενού. Κι αυτό θα συνεχιστεί μέχρι να μην μείνει λίθος επί λίθου σ’ αυτή τη χώρα, που μέχρι να τελειώσουν μαζί της δανειστές, τραπεζίτες, ευρωκράτες και δοσίλογοι θα μοιάζει με κάποια από τις αφρικανικές χώρες που έχουν καταστρέψει ανεπανόρθωτα οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες.

Η καθίζηση της εσωτερικής αγοράς

Τον Οκτώβριο φέτος για 8o συνεχόμενο μήνα η ελληνική οικονομία βρίσκεται με αρνητικό τιμάριθμο σε ετήσια βάση. Έφτασε στο σημείο να εμφανίζει -2,0% τιμάριθμο για τον μήνα Οκτώβριο. Με όλες τις σοβαρές επιφυλάξεις που μπορεί να έχει κανείς για τους δείκτες που παρουσιάζει μια «ανεξάρτητη αρχή» στα χέρια ενός Γεωργίου, οφείλουμε να αναρωτηθούμε. Είναι θετική εξέλιξη αυτός ο αρνητικός τιμάριθμος;

Τον βασικό λόγο της φαινομενικής πτώσης των τιμών μπορεί να τον αντιληφθεί κανείς αν δει την εντυπωσιακή πτώση κατά 9,5% που σημείωσε τον Αύγουστο του 2013 ο δείκτης λιανικών πωλήσεων σε σχέση με τον Αύγουστο του 2012. Η εξέλιξη του ∆είκτη Κύκλου Εργασιών (σε τρέχουσες τιµές) και του ∆είκτη Όγκου (κύκλος εργασιών σε σταθερές τιµές) στο Λιανικό Εµπόριο, µε έτος βάσης 2005=100,0 για το µήνα Αύγουστο 2013, σύµφωνα µε προσωρινά και διορθωµένα, ως προς τον τυπικό µήνα, στοιχεία, έχει ως εξής:

Ο ∆είκτης Κύκλου Εργασιών, χωρίς τα καύσιµα κατά το µήνα Αύγουστο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Αυγούστου 2012, σηµείωσε µείωση 9,5%, έναντι µείωσης 8,1%, που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη  σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Ο ∆είκτης Κύκλου Εργασιών, µε τα καύσιµα, κατά το µήνα Αύγουστο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Αυγούστου 2012, σηµείωσε µείωση 8,9%, έναντι µείωσης 7,3%, που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Ο ∆είκτης Όγκου, χωρίς τα καύσιµα, κατά το µήνα Αύγουστο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Αυγούστου 2012, σηµείωσε µείωση 9,1%, έναντι µείωσης 8,8%, που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011. 

Ο ∆είκτης Όγκου, µε τα καύσιµα, κατά το µήνα Αύγουστο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Αυγούστου 2012, σηµείωσε µείωση 7,8%, έναντι µείωσης 9,3%, που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Με άλλα λόγια η φαινομενική πτώση του τιμάριθμου είναι προϊόν της τρομακτικής καθίζησης που έχει υποστεί η εσωτερική αγορά, η οποία από κάθε άποψη πνέει τα λοίσθια. Το φαινόμενο αυτό είναι πρωτοφανές για την ελληνική οικονομία από το 1959 έως σήμερα. Κι αυτό κανέναν δεν ενδιαφέρει. Κανένας δεν ασχολείται να το εξηγήσει, να το αναλύσει, να δει τέλος πάντων τι σημαίνει για την κατάντια μιας οικονομίας σαν της Ελλάδας.

Έστω κι αν η πτώση αυτή των τιμών σε συνθήκες συνεχιζόμενης ύφεσης αποτελεί τυπικό παράδειγμα «αποπληθωρισμού» (deflation). Ενός αποπληθωρισμού στον οποίο σκόπιμα οδηγήθηκε η ελληνική οικονομία από την τρόικα προκειμένου να πέσει σε μια δίνη αποπληθωρισμού (deflation spiral) με κύριο σκοπό να υποτιμηθεί η αξία όλων των παγίων στοιχείων της (μέσα παραγωγής, υποδομές, ακίνητη περιουσία, φυσικός πλούτος και περιβάλλον).

Η φιλοσοφία που κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά είναι απλή: απαξιώνω σκόπιμα τα πάγια στοιχεία μιας οικονομίας με σκοπό να προσελκύσω το ενδιαφέρον αγοραστών από το εξωτερικό. Η τρόικα, με την αμέριστη βοήθεια των πιο δοσίλογων κυβερνήσεων της ελληνικής ιστορίας, εφάρμοσε μια πολιτική απαξίωσης όχι μόνο της ζωντανής εργασίας, αλλά ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας προκειμένου να την μετατρέψει επίσημα σε μια μάντρα σκραπ για κερδοσκόπους από το εξωτερικό.

Τι κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια;

Με το πρώτο μνημόνιο έβαλαν στο στόχαστρο το λαϊκό εισόδημα. Πρώτα και κύρια των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Το αποτέλεσμα ήταν από 40,5% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας που παρήγαγε η ελληνική οικονομία ως σύνολο και αντιστοιχούσε στην εξαρτημένη εργασία το 2ο τρίμηνο του 2010 (έναντι του 60,5% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας που αντιστοιχούσε την ίδια περίοδο στα ιδιωτικά κέρδη) να βρίσκεται στο 2ο τρίμηνο του 2013 στο 34,9% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας, ενώ τα ιδιωτικά κέρδη στα 65,6%.

Για να πάρουμε μια ιδέα ο μέσος όρος στις χώρες μέλη της ΕΕ ήταν αντίστοιχα για το 2ο τρίμηνο του 2010 για τα ιδιωτικά κέρδη ως μερίδιο της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας μόλις στο 37,3% για να καταλήξει στο 36,9% στο 2ο τρίμηνο του 2013. Αντίστοιχα ο μέσος όρος των χωρών μελών της ευρωζώνης ήταν για το μερίδιο των ιδιωτικών κερδών στην ακαθάριστη προστιθέμενη αξία στο 38,1% για το 2ο τρίμηνο του 2010, ενώ το 2ο τρίμηνο του 2013 κατέληξε 37,5%.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι καμιά χώρα της ΕΕ και της ευρωζώνης δεν διαθέτει ποσοστά κέρδους στην ακαθάριστη προστιθέμενη αξία μεγαλύτερα από την Ελλάδα. Για παράδειγμα η Ιρλανδία έχει 54,9% το 2ο τρίμηνο του 2013 από 52,2% το 20 τρίμηνο του 2010. Η Πορτογαλία έχει 38.0% μερίδιο κερδών στην ακαθάριστη προστιθέμενη αξία το 2ο τρίμηνο του 2013, όταν το 2ο τρίμηνο του 2010 ήταν 36,1%. Η Ισπανία είχε το 2ο τρίμηνο του 2013 μερίδιο κερδών της τάξης του 42,3%, όταν το 2ο τρίμηνο του 2010 είχε 36,6%.

Ενώ στην Ιταλία έπεσε από 41,0% το 2ο τρίμηνο του 2010 στο 38,7% το 2ο τρίμηνο του 2013. Όπως ακριβώς συνέβη και στην Γαλλία και στη Γερμανία και στην Ολλανδία. Κι αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η τρόικα μαζί με τα επιτελεία της ευρωζώνης επιβάλλουν πολιτικές συμπίεσης εργατικού κόστους και οριζόντιων περικοπών με σκοπό την ενίσχυση του μεριδίου των ιδιωτικών κερδών στο συνολικό προϊόν που παράγει η οικονομία.

Η Ελλάδα εκτός από το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις της όλα τα προηγούμενα χρόνια την μετέτρεψαν σε μια οικονομία όπου το μερίδιο των ιδιωτικών κερδών ήταν σε πρωτοφανή επίπεδα σε σύγκριση με το μερίδιο της εξαρτημένης εργασίας, οι πολιτικές της τρόικας συρρίκνωσαν ακόμη περισσότερο το εισόδημα της ζωντανής εργασίας. Κι έτσι βύθισαν την οικονομία σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης όπου η συρρίκνωση της καταναλωτικής δαπάνης, λόγω της κατεδάφισης της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων, επέφερε μια τραγική κατεδάφιση και της επενδυτικής δαπάνης. Το επίπεδο των επενδύσεων (ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου) στην ελληνική οικονομία το 2ο τρίμηνο του 2013 έπεσε στο 12,2% επί της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας, όταν το 2ο τρίμηνο του 2010 ήταν στο 18,3%.

Καταντήσαμε λοιπόν να έχουμε τον υψηλότερο δείκτη κερδών στην ευρωζώνη κι όχι μόνο και ταυτόχρονα τον χαμηλότερο επίπεδο επενδύσεων. Μάλιστα η Ελλάδα έχει έναν από τους χαμηλότερους δείχτες επενδύσεων στον κόσμο, ακόμη και σε σχέση με τις χώρες εκείνες που βρίσκονται σε συνθήκες πολέμου ή εμφύλιου σπαραγμού.

Κερδισμένοι μόνο οι κερδοσκόποι

Τότε ποιος κερδίζει σε μια οικονομία που ενώ το μερίδιο των κερδών αυξάνει, συρρικνώνεται η αγοραστική δύναμη και καταβαραθρώνονται οι επενδύσεις; Πάντως όχι οι οργανωμένες επιχειρήσεις. Ανεξαρτήτως μεγέθους. Αυτές αντιμετωπίζουν τρομακτικό πρόβλημα επιβίωσης και γι’ αυτό προχωρούν σε λουκέτο, μπαίνουν σε εκκαθάριση, ή σηκώνονται και φεύγουν. Σε συνθήκες αποπληθωρισμού δεν μπορεί να επιβιώσει καμιά επιχείρηση που βασίζεται στην εσωτερική αγορά, όσο μεγάλη κι να είναι.

Τι μένει λοιπόν; Η απόλυτη κερδοσκοπία. Πώς; Με τις ιδιωτικοποιήσεις και το γενικό ξεπούλημα. Με το ξέπλυμα χρήματος διαμέσου του εγχώριου τραπεζικού συστήματος. Είναι τυχαίο που το Χρηματιστήριο Αθηνών παρουσιάζει μια τρελή κούρσα ανόδου τιμών; Από τις 5 Ιουνίου 2012 έως τις 31 Οκτωβρίου 2013 ο γενικός δείκτης του Χρηματιστηρίου ανέβηκε κατά 146% σε ύψος που ξεπέρασε τα 94 μεγαλύτερα χρηματιστήρια παγκόσμια την ίδια περίοδο. Το χρηματιστήριο Αθηνών κινείται σε συναλλαγές που υπερβαίνουν κατά 32 φορές τα εκτιμώμενα κέρδη των εταιρειών του, σε σύγκριση με τον πενταετή μέσο όρο 11 φορές και 14,9 φορές τα προβλεπόμενα κέρδη για το δείκτη Stoxx Europe 600 Index, σύμφωνα με τα στοιχεία του Bloomberg. Μιλάμε για φούσκα πρώτου μεγέθους.

Μιλάμε για μια πρωτοφανή κερδοσκοπική φούσκα με μετοχές τραπεζών και επιχειρήσεων, η οποία ξεκίνησε ουσιαστικά όταν η MSCΙ υποβίβασε την Ελλάδα σε αναπτυσσόμενη αγορά κι έτσι έγινε ποιο εύκολη η προσέλκυση επενδυτών πολύ υψηλού ρίσκου. Ποιος ηγείται αυτής της κερδοσκοπικής κούρσας;

Η Paulson & Co και η JP Morgan Chase & Co ήταν από τις πρώτες που βούτηξαν να επωφεληθούν από τις χαμηλές τιμές των μετοχών. Από κοντά και τα επενδυτικά κεφάλαια υψηλού ρίσκου Renaissance Capital Holdings Ltd. και Templeton Emerging Markets Group.

Ο διαχειριστής κεφαλαίων της JPMorgan, Φρανσέσκο Κόντε, πρωταγωνιστεί στην κούρσα του χρηματιστηρίου Αθηνών αγοράζοντας μετοχές της Jumbo και της Follie Folie. «Οι προοπτικές για την χώρα έχουν αλλάξει εντελώς,» λέει ο Κόντε, που διαχειρίζεται περίπου $ 2,8 δισεκατομμύρια στο Λονδίνο, από το τηλέφωνο στις 24 Οκτωβρίου. «Είμαι πολύ θετικός για την Ελλάδα διότι θεωρώ ότι υπάρχουν πολύ, μα πολύ καλές ευκαιρίες, πολύ καλές επιχειρήσεις και πολύ φθηνές αποτιμήσεις. Η Ελλάδα μόλις εξέρχεται από την κρίση. Επειδή έχουν κόψει τις βάσεις κόστους τους τόσο χαμηλά, η αύξηση της κερδοφορίας θα είναι τεράστια αν έχουμε θετικό ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ.»   

Καταλάβατε τώρα γιατί οι επιμένουν τα επιτελεία των δανειστών και της τρόικας σε θετικό πρόσημο ανάπτυξης για το 2014; Θέλουν πάση θυσία να ενισχύσουν αυτή την κερδοσκοπική κούρσα. Πρόκειται βέβαια για κλασσική τακτική δημιουργίας τεχνητών προσδοκιών. Με την τακτική αυτή όχι μόνο αλλάζουν χέρια τα πακέτα μετοχών του εισηγμένων εταιρειών, αλλά μετατρέπονται σε έρμαια της κερδοσκοπικής μανίας των συγκεκριμένων επενδυτικών κεφαλαίων. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι αφενός η φτήνια των μετοχών σε σχέση τα πάγια περιουσιακά στοιχεία των εταιρειών που αγοράζουν κι επομένως το δυνητικό κέρδος από ένα γενικό ξεπούλημα, όπως και η δημιουργία προσδοκιών που θα ανατιμήσει τις μετοχές για να κερδίσουν από την υπεραξία.

Όπως και να έχει είναι μια φούσκα που θα οδηγήσει τις τελευταίες εταιρείες σε χέρια κερδοσκόπων που ειδικεύονται στην επιχειρηματική της λεηλασίας και της αρπαχτής χωρίς προοπτική. Μόλις καταρρεύσει η αγορά των μετοχών, οι εταιρείες αυτές θα απομείνουν ερείπια και θα πουληθούν για σκραπ σε μια οικονομία που χειμάζει χωρίς επενδύσεις.

Τα κοράκια όμως δεν έχουν επικεντρώσει το ενδιαφέρον τους μόνο στις υποτιμημένες επιχειρήσεις. ΗPaulson & Co ήδη αγόρασε δικαιώματα μετοχών της Alpha Bank, δηλαδή warrants για 7,41 πρόσθετες μετοχές για κάθε κοινή μετοχή της τράπεζας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Paulson & Coήταν από μια από τους πρωταγωνιστές στην φούσκα των ακινήτων υψηλού ρίσκου στις ΗΠΑ και ειδικεύεται σε κερδοσκοπία με ακίνητα.

Επίσης η Third Point ανακοίνωσε από τον περασμένο Απρίλιο ότι θα δημιουργήσει ένα εξειδικευμένοHedge Fund ειδικά για την Ελλάδα, ενώ η Fairfax Financial Holdings Ltd, ένας όμιλος ετερογενών δραστηριοτήτων με επενδύσεις από ζωοτροφές στον Καναδά έως ιρλανδικές τράπεζες, αγόρασε μετοχές σε δύο ελληνικές εταιρείες το τρέχον έτος. Θα πληρώσει περίπου € 164 εκατομμύρια ($ 226 εκατομμύρια) για να αυξήσει το μερίδιό της στην Eurobank Properties Real Estate Investment Co(EUPRO) έως 42% από το 19%. Επίσης, αύξησε τη συμμετοχή του στην Μυτιληναίος Α.Ε. (ΜΥΤΙΛ) στο 5,2%.

Οι τοποθετήσεις αυτές προϊδεάζουν για το μακελειό που έχει να γίνει στα ακίνητα στην Ελλάδα σε βάρος φυσικά της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας των ελλήνων πολιτών, αλλά και σε υποδομές στρατηγικής σημασίας όπως της ενέργειας.

Οι ζωτικοί δείκτες σε ελεύθερη πτώση

Η πτώση των τιμών θα ήταν θετικό γεγονός αν συνοδευόταν, ή ήταν αποτέλεσμα της ανόδου της παραγωγής και της παραγωγικότητας της οικονομίας. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αντίθετα η παραγωγική βάση της οικονομίας συνθλίβεται. Η τελική καταναλωτική δαπάνη (νοικοκυριών και γενικής κυβέρνησης) ως προς το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους μειώθηκε κατά το 2οτρίμηνο του 2013 κατά 6,3%. Ενώ ο ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου – δηλαδή το σύνολο των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία – έπεσε κατά 15,2%.

Επομένως η πτωτική τάση του τιμάριθμού σε συνθήκες συνεχιζόμενης πτώσης του εισοδήματος, της καταναλωτικής και επενδυτικής δαπάνης, αλλά και του λιανικού τζίρου στην αγορά, υποδηλώνει μια άγρια κρίση «αποπληθωρισμού». Η αναγκαστική πτώση των τιμών συμπιέζει τα επιχειρηματικά κέρδη και οδηγεί στο μαζικό κλείσιμο επιχειρήσεων, ακόμη και των μεγαλύτερων. Κι επομένως το αμέσως επόμενο διάστημα θα δούμε να γιγαντώνεται ακόμη περισσότερο το κύμα λουκέτων και χρεοκοπιών όχι μόνο στις μικρές και μεσαίες, αλλά και στις μεγάλες, όπως και στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις.

Με τον τρόπο αυτό ο «αποπληθωρισμός» δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο κατάρρευσης για την οικονομία. Η απασχόληση ως συνέπεια της διόγκωσης των χρεοκοπιών και των λουκέτων θα μειωθεί ακόμη περισσότερο, ενώ το καθεστώς πλήρους ασυδοσίας της εργοδοσίας θα διογκώσει ακόμη περισσότερο την στρατιά των εργαζομένων χωρίς καταβολή δεδουλευμένων, αλλά θα φορτώσει περισσότερα χρέη σε τράπεζες, εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, που θα κληθούν να καλύψουν τα νοικοκυριά με νέα χαράτσια.

Η ανεργία στην Ελλάδα έχει υπερτριπλασιαστεί από το 2008, όταν η χώρα εισήλθε σε ύφεση με την οικονομία να έχει συρρικνωθεί κατά το ένα πέμπτο στο ίδιο διάστημα. Μόνο που αυτό δεν είναι φυσιολογικό, ούτε αποτέλεσμα γενικά της ύφεσης. Τόσο η συνεχιζόμενη ύφεση, όσο και η εκτόξευση της ανεργίας οφείλονται πρωτίστως στις πολιτικές που εφαρμόζονται από την κυβέρνηση και επιβάλλονται από την τρόικα.
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι φυσιολογικές συνέπειες μιας αόριστης και απροσδιόριστης ύφεσης. Ούτε η ανεργία είναι μια δυστυχής σύμπτωση.

Για να καταλάβουμε την κατακόρυφη πτώση της οικονομίας και το γιατί δεν πρόκειται να ανακάμψει η ανεργία, ούτε η οικονομία πρέπει να δούμε τα στοιχεία για τις επενδύσεις. Μιλάμε για ακαθάριστο σχηματισμό παγίου κεφαλαίου, δηλαδή πραγματικές επενδύσεις κι όχι εικονικές με αγορές μετοχών, ή άλλων τίτλων. Οι επενδύσεις ως % του ΑΕΠ στην Ελλάδα για το έτος 2013 προβλέπονταν να είναι 13.198% επί του ΑΕΠ. Αυτό θα καθιστούσε την Ελλάδα Νο 164 στην παγκόσμια κατάταξη, σύμφωνα με το επίπεδο των επενδύσεων ως % του ΑΕΠ για το έτος 2013. Μέσος όρος των επενδύσεων στον κόσμο ως % του ΑΕΠ είναι 22,20%. Η Ελλάδα είναι 9 ποσοστιαίες μονάδες λιγότερες από τον μέσο όρο. Τελικά απ’ ότι φαίνεται η χώρα θα βρεθεί με επίπεδο επενδύσεων γύρω στο 12% του ΑΕΠ για το 2013. Δηλαδή πολύ χειρότερα απ’ ότι προβλεπόταν.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Πρώτο: Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τόσο χαμηλό επίπεδο επενδύσεων. Το 1980 ήταν 25,1% επί του ΑΕΠ. Το 1990 ήταν 22,3% του ΑΕΠ. Ενώ το 2000 ήταν 23,3% του ΑΕΠ. Σε ολόκληρη αυτήν την περίοδο το μέσο επίπεδο επενδύσεων παγκόσμια ως % του ΑΕΠ κυμάνθηκε γύρω στο 24%.

Δεύτερο: Η κατακόρυφη άνοδος της ανεργίας που δεν έχει σχέση με κανένα κύκλο όπως διαπιστώνει κανείς από τα στοιχεία. Αντίθετα έχει δυο βασικές αφετηρίες. Πρώτο, την συστηματική ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και της αγοράς εργασίας που ξεκίνησε στη δεκαετία του 1990 κυρίως με την κυβέρνηση Μητσοτάκη και κλιμακώθηκε με τις κυβερνήσεις Σημίτη και εκτόξευσαν για πρώτη φορά σε ιστορικό υψηλό την ανεργία γύρω στο 9%. Δεύτερο, το άνοιγμα της οικονομίας με όρους εξωστρέφειας και κατάργησης της προστασίας της εσωτερικής παραγωγής με αποτέλεσμα τη δημιουργία μια αγοράς εργασίας με εφήμερη απασχόληση και προσωρινή εργασία. Αυτός είναι κύρια ο λόγος, μαζί με την παρασιτικοποίηση της οικονομίας που κορυφώθηκε στα χρόνια του ευρώ, που η ανεργία εκτινάχθηκε σε νέα ύψη.

Τρίτο: Με την επιβολή του καθεστώτος της τρόικας και των πολιτικών της η αγορά εργασίας κυριολεκτικά συντρίφτηκε και έτσι η ανεργία άρχισε να καλπάζει σε πρωτοφανή ιστορικά επίπεδα. Για να επανέλθει στο επίπεδο του 10% θα πρέπει για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες οι επενδύσεις να φτάσουν στο μέσο όρο των προηγούμενων τριών δεκαετιών, γύρω στο 23%. Να ανέβει δηλαδή κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες από το επίπεδο του 2013 και να κρατηθεί εκεί για τρεις δεκαετίες ώστε να απορροφήσει όλους τους επιπλέον ανέργους.

Αυτά βέβαια θεωρητικά. Γιατί δεν αρκεί το επίπεδο των επενδύσεων. Χρειάζονται ευρύτατες επενδύσεις στην παραγωγή. Και για να υπάρξει παραγωγή με δυναμική αυτοτελούς ανάπτυξης, απαιτείται ενεργό καθεστώς προστασίας της. Διαφορετικά θα συνεχίζεται η παρασητικοποίηση της οικονομίας, ακόμη κι αν επανέλθει κάπως το επίπεδο επενδύσεων. Πράγμα φυσικά αδύνατο.

Άντε λοιπόν και πετύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα. Στραγγίξαμε μέχρι θανάτου το ελληνικό νοικοκυριό, τον ελευθεροεπαγγελματία και τις επιχειρήσεις κι έτσι πετύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα. Και λοιπόν; Πρωτογενή πλεονάσματα πέτυχε ο κρατικός προϋπολογισμός της Ελλάδας από το 1994 έως το 2002. Κυμάνθηκαν από 2,0% έως 4,5% επί του ετήσιου ΑΕΠ. Και λοιπόν; Αναχαιτίστηκε μήπως η δυναμική του χρέους; Ελάχιστα και για λίγο. Μόλις για δυο-τρία χρόνια. Κι έπειτα ξανά προς τη δόξα τραβά.

Να θυμηθούμε εδώ ότι αυτά τα εφήμερα πρωτογενή πλεονάσματα δημιουργήθηκαν αφενός εκτός ευρώ, δηλαδή με τη δραχμή και αφετέρου σε συνθήκες οικονομικής ανόδου. Έχει μεγάλη σημασία να το τονίσουμε. Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι αύξηση του μεριδίου που καρπούται το κράτος από την πίτα εισοδημάτων που παράγει η οικονομία. Την εποχή εκείνη το κράτος πέτυχε έστω και προσωρινά πρωτογενή πλεονάσματα αρπάζοντας με τους γνωστούς αντικοινωνικούς τρόπους του μεγαλύτερο μερίδιο από μια πίτα που συνολικά αύξαινε. Όταν η αύξηση του μεριδίου του κράτους ξεπέρασε την αύξηση των εισοδημάτων που παρήγαγε η οικονομία, τότε άρχισε η βουτιά στην οικονομία που για να αποτραπεί το κράτος άρχισε πάλι να αυξάνει τις δαπάνες του πάνω από τα έσοδά του.

Σήμερα το κράτος και τα αφεντικά του επιχειρούν να αρπάξουν ένα όλο και μεγαλύτερο μερίδιο από μια πίτα που όλο και συρρικνώνεται. Κι όσο μεγαλύτερο μερίδιο προσπαθούν να αρπάξουν για να πληρώσουν τους τοκογλύφους, τώρα περισσότερο μειώνεται η πίττα που παράγει η οικονομία γιατί δεν απομένουν ικανά εισοδήματα για να ανακυκλωθούν σ’ αυτήν. Είναι απλή λογική όσο και η αριθμητική πράξη 1+1=2.

Χωρίς ταχύρρυθμη άνοδο της παραγωγής και μαζικότατες επενδύσεις σ’ αυτήν (με προτεραιότητα στον πρωτογενή τομέα, αλλά και στον δευτερογενή) δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη και αναχαίτιση της ανεργίας. Χωρίς εθνικό νόμισμα και καθεστώς προστασίας της εγχώριας παραγωγής, είναι αδύνατο να χρηματοδοτηθούν – ειδικά υπό τις σημερινές συνθήκες – οι επενδύσεις που χρειάζονται στην παραγωγή και να αποδώσουν με όρους νέων θέσεων σταθερής απασχόλησης. Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Πρόκειται για ιστορίες για αγρίους που ο λαός και η χώρα πληρώνει ήδη πολύ ακριβά.

Δημοσιεύτηκε στο Crash του Δεκεμβρίου 2013.

Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς τον Ψαριανό

Τoυ Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ
Υπήρξαν κάποια πράγματα άξια προσοχής στο δεύτερο δημόσιο "παρών" της κίνησης των "58". Πρώτα-πρώτα, στις παρουσίες οι οποίες υποδηλώνουν όσο να 'ναι όχι μόνο το "ευρύχωρο" της υπό δημιουργία κίνησης, αλλά και το "στενόχωρο" των στόχων της. Διότι δύο υφυπουργοί της κυβέρνησης Σαμαρά, συν δυο-τρεις υπουργοί της κυβέρνησης Σημίτη θα συμφωνήσετε ότι αποτελούν ένα σύνολο ευρύ μεν, αλλά με στόχους εμφανώς πολύ στενούς. Και πολύ στεγνούς θα λέγαμε, λόγω χρόνιας πρόσδεσης στην ξηρασία της εξουσίας.
Ενδιαφέρουσα όμως ήταν και η ούτως ειπείν όσμωση. Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος, εκπρόσωπος Τύπου της ΔΗΜ.ΑΡ., η οποία αποχώρησε από την κυβέρνηση λόγω του λουκέτου στην ΕΡΤ, μαζί με τον θιασώτη και διαχειριστή του λουκέτου Παντελή Καψή. Ο μέχρι χτες ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Τατσόπουλος, μαζί με τη μέχρι σήμερα ΠΑΣΟΚ Εύη Χριστοφιλοπούλου, δεξί, ή έστω αριστερό, χέρι του Κυριάκου Μητσοτάκη σε όλα τα μεταρρυθμιστικά του Δημοσίου. Κι ο ευπατρίδης του διεθνούς δικαίου, διδάκτωρ Χρήστος Ροζάκης, μαζί με τον στης-Βουλής-τα έδρανα-αχ-κι-εγώ-να-έκλανα Γρηγόρη Ψαριανό.
Πέραν όμως του ενδιαφέροντος στη σύνθεση ομιλητών και ακροατηρίου, ενδιαφέρον παρουσίασαν και οι ομιλίες και παρεμβάσεις στην εν λόγω εκδήλωση. Ο Ανδρέας της ΔΗΜ.ΑΡ., ας πούμε, έκανε την ενδιαφέρουσα πρόβλεψη ότι αυτά που τάζει ο Τσίπρας θα τα βρει έξω από την Κουμουνδούρου, όπου θα μαζευτεί ο κόσμος και θα ζητά τα υπεσχημένα. Αν προσθέσετε σ' αυτό ότι ο ίδιος διατύπωσε τη σοβαρότατη διαπίστωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνος για τον τόπο, καταλαβαίνετε καλύτερα το ευθύβολο του κεντροαριστερού εγχειρήματος.
Και οι άλλοι όμως δεν πήγαν πίσω. Ο Τατσόπουλος περιέγραψε λογοτεχνικά τα δύο μαμούθ, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα διστάσουν να ποδοπατήσουν ό,τι βρεθεί στον δρόμο τους. Ο Ψαριανός διατύπωσε τη σοβαρότατη διατύπωση ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα το Δίκτυο 21 και τα γκρουπούσκουλα του ΣΥΡΙΖΑ - μόνο η Κεντροαριστερά μπορεί. Και ο Ροζάκης προέβλεψε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει τερατώδη αύξηση των ποσοστών του, ώστε να εμποδίσει την Κεντροαριστερά να έχει δυνατότητα ύπαρξης.
Κατόπιν τούτων και άλλων ανάλογης σοβαρότητας διαπιστώσεων και προβλέψεων, είναι εύλογο το ομόφωνο συμπέρασμα ότι είναι ανάγκη να βιαστούν εν όψει των κρίσιμων ευρωεκλογών. Βεβαίως και πρέπει να βιαστούν. Γιατί, προφανέστατα, αλλαγή δεν γίνεται χωρίς τον Ψαριανό...
avgi.gr

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Θάνατος στους λαϊκιστές

Αν πεις ότι μέσα σε δώδεκα μήνες, από το γ' τρίμηνο του 2012,έως το γ' τρίμηνο του 2013, εκλάπησαν από τις τσέπες των πολιτών 2,6 δισ., όσο δηλαδή μειώθηκε, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων, θα πέσουν να σε φάνε Τα ΝΕΑ, ο ΣΚΑΙ, το ΜΕΓΚΑ, η Athens Voice, ο Πρετεντέρης, ο Βενιζέλος, ο Κεδίκογλου, οι 58 και η Άννα Μισέλ, η οποία ως βαφτιστήρα του Βασιλέως, θα σε φάει συνοδεία Κι Ρουαγιάλ. «Είναι λαϊκιστής, ξεστόμισε τη λέξη 'κλοπή' , λέει τον πρωθυπουργό μας και τον Στουρνάρα μας (σ.σ. ο Στουρνάρας είναι πλέον ιδιότητα) κλέφτες , θέτει σε κίνδυνο το πρωτογενές πλεόνασμα και τη σωτηρία της χώρας».
Αν προσθέσεις, μάλιστα, ότι τα 2,6 δισ. εκλάπησαν από τους πολίτες, για να δοθούν στους δανειστές και ότι αυτοί που τα πήραν είναι σμπίροι των δανειστών, η χορωδία των κυριλέ μπράβων θα ουρλιάξει σε ρε μείζονα: «Πιάστε τον τρομοκράτη, κάτι τέτοιοι οπλίζουν το χέρι του Χριστόδουλου Ξηρού». Και πριν φτάσουν οι φωνές των χορωδών στο ταβάνι της κεντρικής αιθούσης του Μεγάρου Φίλων της Μουσικής, θα έχει φτάσει στο δελτίο του ΜΕΓΚΑ μονταρισμένο βίντεο που θα σε δείχνει να εγχειρίζεις στον Ξηρό ένα ρεβόλβερ, ένα ρέμιγκτον και ένα καλάσνικοφ. Ευτυχώς που υπάρχει και ο Μουρούτης, να κάνει κάποιος τη χειρονακτική δουλειά.
Αν μιλήσεις για τα πράγματα που συμβαίνουν μπροστά στα μάτια σου, ακόμη και γι' αυτά που αποκαλύπτουν οι επίσημες στατιστικές του κράτους, κινδυνεύεις σοβαρά. Να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό κι αν το ανοίξεις, να αποφύγεις απαξάπαντος τους χαρακτηρισμούς και κυρίως, να συμπληρώσεις ότι η απώλεια των 2,6 δισ. ευρώ μέσα σε 12 μήνες είναι τωόντι μια εξαιρετικά δυσάρεστη εξέλιξη, απαραίτητη ωστόσο, για να βγει η χώρα από το τούνελ και να διατηρήσει τη θέση της στην Ενωμένη Ευρώπη. «Ασφάλιστρο κινδύνου» θα αποκαλέσει ο καλλιεπής Βενιζέλος τα 2,6 δισ. που χάθηκαν, μετά θα πει ότι «φάγαμε τον γάιδαρο, τώρα μας έμεινε η ουρά» και στο βάθος της εικόνας θα φανεί αίφνης ένας κατασπαραγμένος γάιδαρος, με αποτυπώματα από τη μασέλα του Ευάγγελου στο κουφάρι του.
Η ποινή είναι βαριά. Να σε λένε λαϊκιστή, να σε λένε τροφοδότη και εμψυχωτή της τρομοκρατίας, δεν είναι μικρό πράγμα, μπορεί να βρεθείς ξαφνικά στις φυλακές του Δένδια ή, ακόμη χειρότερα, στο twitter του Μπίστη. Παρόλα αυτά, οφείλεις να το πεις, οφείλεις να φωνάξεις ότι έκλεψαν άλλα 2,6 δις από τον κόσμο, για να τα δώσουν στους δανειστές. Τα δίνει ο Γιάννης στον Σόϊμπλε, αρνούμενος να θέσει το ζήτημα της δραστικής αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, επειδή ο Βόλφγκαγκ του είπε "forget it, Giannis".
Πρέπει να φωνάξεις, επίσης, ότι ενώ αρπάζουν 2,6 δισ. από τους πολίτες δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να φορολογηθεί ο απίστευτος πλούτος που λιμνάζει στις τράπεζες της Ελβετίας. Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, η φορολογία με 20%-30% των καταθέσεων που έχουν οι Έλληνες στην Ελβετία θα απέφερε περί τα 6 δισ. ευρώ, αλλάζοντας εντελώς τα δεδομένα. Οι κυβερνώντες το γνωρίζουν κι όμως πράττουν τα ελάχιστα, δίνοντας στον άθλιο λαϊκιστή την ευκαιρία να πει ότι ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο προστατεύουν τους πλούσιους φίλους των ιδίων και των κομμάτων τους.
Πρέπει να τα λέμε, έστω και με ποινή ανασκολοπισμού. Διότι αν δεν τα πούμε, του χρόνου οι άρπαγες θα αφαιρέσουν άλλα 2,6 δισ. από τις τσέπες των πολιτών. Θα στα πάρουν, φίλε μου, και ούτε που θα το καταλάβεις, τόσο ελαφρύ χέρι δεν είχε ούτε ο Αρσέν Λουπέν.

avgi.gr                                                               ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤAΚΗΣ
 

Ισόβια και 25 χρόνια στο τέρας της Πάρου

Από το ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ
Ισόβια και 25 χρόνια είναι η συνολική ποινή που επιβλήθηκε στον βιαστή της Μυρτούς στη Χρυσή Ακτή της Πάρου, το καλοκαίρι του 2012.
Το δικαστήριο της Σύρου έκανη δεκτή την πρόταση του εισαγγελέα και αποφάσισε για τον Πακιστανό Αχμέτ Βακάς τις παρακάτω ποινές: Για τη ληστεία, ισόβια κάθειρξη, για την απόπειρα ανθρωποκτονίας κάθειρξη 18 ετών, για το βιασμό κάθειρξη 18 ετών και για την παράνομη εργασία τρεις μήνες φυλάκιση. Η συνολική ποινή είναι ισόβια κάθειρξη και 25 έτη, καθώς και ισόβια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Ο εισαγγελέας πρότεινε μεταξύ άλλων για τον βιαστή, όταν και αν βγει από τη φυλακή να απελαθεί, ενώ στην αγόρευση τού ανέφερε πώς υπήρχε παράλληλος δόλος, αφού ο θύτης ήθελε και να κλέψει το κινητό και να βιάσει. Παράλληλα, μιλώντας για τη μητέρα της Μυρτούς είπε: "η μάνα ήταν και γλαφυρή στην περιγραφή της. Δεν τον θεωρώ ένοχο, επειδή είναι Πακιστανός ή αλλοδαπός. Γιατί λίγους μήνες μετά, θυμόμαστε την περίπτωση στην Ξάνθη, όπου Έλληνας βίασε και έκαψε ζωντανή την κοπέλα έξω απο το σπίτι της. Είναι ένοχος για την κτηνωδία που προκάλεσε και αυτο οφείλεται στον ίδιο τον άνθρωπο, την ψυχή του, το χαρακτήρα του". "Να ευχηθώ καλό κουράγιο στην οικογένεια της Μυρτούς", κατέληξε ο εισαγγελέας. 
Συγκλόνισε η περιγραφή της μάνας
"Πήγαμε στην Πάρο επειδή η μεγάλη μου κόρη είχε ψυχικά κουραστεί από τις Πανελλαδικές εξετάσεις. Ήθελε να πάει με τις φίλες της διακοπές αλλά εγώ φοβόμουν. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί για να προσέχω τη μεγάλη μου κόρη. Είχα και το αυτοκίνητο μαζί μου οπότε ο,τι και αν χρειάζονταν και τα άλλα παιδιά, θα ήμουν δίπλα τους. Εκείνη την ήμερα καθόμασταν στην παραλία, η Μυρτώ ως υστερικά συντηρητικό και μη κοινωνικό άτομο δεν ήθελε να βγάλει τα ρούχα της και να κολυμπήσει. Μου ζήτησε να πάει μια βόλτα. Οχι της είπα.
Γιατί μαμά; είπε η Μυρτώ. Γιατί παιδί μου είναι ένας μαυριδερός και συνέχεια κοιτάζει προς τα εδώ και με φοβίζει. Και θα φύγουμε σε λίγο. Πού είναι τώρα, δεν τον βλέπω, είπε η Μυρτώ. Έφυγε προς τα επάνω παιδί μου, της είπα. Εντάξει, θα είμαι εδώ στα βράχια και θα ακούω μουσική. Μόλις μαζέψεις τα πράγματα φώναξε με ή τηλεφώνησε μου και θα έρθω", ανέφερε η μητέρα της Μυρτούς, Μαίρη Κοτρώτσου.
Όταν πια το κινητό της Μυρτούς ήταν απενεργοποιημένο, η μητέρα της άρχισε να την αναζητά, μαζί με την άλλη της κόρη: "Αμέσως ξεκίνησα να την ψάχνω μαζί με τη μεγάλη μου κόρη. Φτάσαμε στα βράχια και μου λέει η κόρη μου: Μαμά, ειναι ένας περίεργος άνθρωπος εδώ κάτω. Μήπως είναι η Μυρτώ; ρώτησα. Όχι, δεν νομίζω, είπε το κορίτσι μη μπορώντας να αναγνωρίσει την ίδια της την αδερφή.
Όταν πλησίασα το σημείο είδα ένα αλλοιωμένο σώμα και πρόσωπο. Εβλεπα παντού αίμα. Παρά πολυ αίμα. Το δεξί της μάτι ήταν κλειστό, πρησμένο και μελανιασμένο. Το αριστερό της μάτι ήταν ανοιχτό και ασάλευτο. Πρησμένο και αυτό και ματωμένο. Σκέφτηκα πως αν δεν πέθανε ακόμα, σε λίγα λεπτά θα είναι σίγουρα νεκρή.. Στο νοσοκομείο μου είπαν ότι το παιδί μου ειναι κλινικά νεκρό. Όπως διαπιστώθηκε αργότερα στο νοσοκομείο, όλο της το πρόσωπο ήταν σπασμένο.
Τέσσερις μήνες μετά το συμβάν πήγα πάλι στο ίδιο σημείο. Ήθελα να το δω. Ήθελα να δω το μέρος που κακοποιήθηκε το παιδί μου. Παρόλο που έβρεξε και η θάλασσα ξεβράζε τα νερά της, τα βράχια είχαν ακόμα το αίμα του παιδιού μου. Εννέα φιάλες αιμα της χορηγήσαν στο νοσοκομείο.
Η απολογία του βιαστή
"Ζητάω χίλιες φορές συγγνώμη από τη Μυρτώ, τη μαμά της και τον πατέρα της. Δεν ήξερα τι έκανα. Ρωτήστε για μένα στο Πακιστάν, έχω καθαρό ποινικό μητρώο", ανέφερε κατά την απολογία του ο βιαστής της Μυρτούς και συνέχισε: "Σχετικά με την ηλικία μου, μάλλον εκανα λάθος την πρώτη φορά που με ρώτησαν. Γεννήθηκα στις 27 Απριλίου του 1994. Ένα χρόνο πριν το συμβάν ήρθα στην Ελλάδα. Δούλευα περιστασιακά ως βοηθός οικοδόμου, και μετά πήγα στην Παρο και δούλευα στον κήπο του ξενοδοχείου. Καθάριζα και μάζευα τα σκουπίδια. Τον πρώτο καιρό έπαιρνα 400 ευρώ το μήνα και δούλευα σχεδόν όλες τις μέρες. Την επόμενη σεζόν πληρωνόμουν 450 ευρω το μήνα".
Απαντώντας σε ερωτήσεις τις έδρας σχετικές με το τραγικό συμβάν, ο θύτης είπε: "Περνούσα το δρόμο και καθόταν μια κοπέλα. Την είδα πρώτη φορά. Στην αρχή σκέφτηκα να της κλεψω το κινητό και μετα σκέφτηκα να τη βιάσω". "Πώς της πήρες το κινητό;", ρώτησε ο πρόεδρος. "Έκανε σκηνικό για να το κρατήσει. Γλιστρήσαμε στις πέτρες και πέσαμε μαζί κάτω. Το κινητό έπεσε δίπλα μας. Πιάστηκαμε στα χέρια. Εγώ λίγο την έσπρωξα. Μετά της έβγαλα τα ρούχα για να μην με ακολουθήσει. Πήγα να φύγω και με τράβηξε με το πόδι της. Έπεσα, είδα την πέτρα, την άρπαξα και την πέταξα γύρω μου, αφού γύρισα και την κοίταξα. Η πέτρα έπεσε στο μάτι της.
Αναφορικά με το βιασμό, ο Πακιστανός είπε: "Δεν ήθελε, με το ζόρι τη βίασα. Με το ένα χέρι την κρατούσα από το λαιμό και με το άλλο έκανα αυτό το πράγμα. Ζητώ συγγνώμη. Φώναξε δυο-τρεις φορές.
"Γιατί σταμάτησε να φωνάζει;" ρώτησε ο πρόεδρος. "Δεν ξέρω. Μετά τελείωσα και πήγα να φύγω, αλλα με έπιασε με το χέρι της".
Στην ερώτηση πότε της πήρε το κινητό, ο καταδικασθέντας απάντησε: "Αφου της πέταξα την πέτρα. Όταν έπεσε το κινητό και πέσαμε και εμείς τοτε σκέφτηκα να κάνω το άλλο". "Τι σκεφτηκες να κάνεις μετά;", ρώτησε ο πρόεδρος και ο Πακιστανός αποκρίθηκε: "Ήμουν φοβισμένος και όταν άκουσα το ασθενοφόρο και την αστυνομία, έτρεξα να κρυφτω. Πήγα στο ξενοδοχείο, είχα πάνω μου το κινητό, μετά το πέταξα στον κάδο, επειδή φοβήθηκα, άλλαξα ρούχα και πήγα να ποτίσω στον κήπο, τα ρούχα τα έπλυνα δύο μέρες μετά, μαζί με τα υπόλοιπα.
Το βράδυ δεν κοιμήθηκα, ούτε έφαγα. Σκεφτόμουν ότι, αν έρθει η αστυνομία, θα ομολογήσω. Δυο μέρες μετά θα έφευγαν δύο φίλοι μου για την Αθήνα, με προορισμό το Πακιστάν. Θα πήγαινα και εγώ και κει θα προσευχόμουν στο Θεό, για να με συγχωρέσει".
"Ήθελα να δω το βλέμμα του, γι' αυτο ήμουν όρθια. Προσπαθούσα να τον δω. Είμαι ικανοποιημένη για τις ποινές και τους ευχαριστώ πολύ. Εγώ θα εξακολούθησω να βλέπω το παιδί μου σε αυτή την κατάσταση και να ελπίζω να βελτιωθεί. Ο δράστης ήταν καλά δασκαλεμένος" δήλωσε, αμέσως μετά την ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου, η μητέρα της Μυρτούς, ενώ ο δικηγόρος της οικογένειας Δημήτρης Κουσιουρής σχολίασε "Η απόφαση μας δικαιώνει πλήρως» σχολίασε ο δικηγόρος της οικογένειας, Δημήτρης Κουσιουρής".

Στο εδώλιο ο δράκος της Πάρου για τη 16χρονη Μυρτώ

Στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθεται την Τρίτη ο 23χρονος αλλοδαπός, ο οποίος κατηγορείται για τη βάναυση κακοποίηση της 16χρονης, πριν από δύο καλοκαίρια στην Πάρο.
Η ίδια η 16χρονη Μυρτώ, αφού πέρασε επτά μήνες σε κέντρο αποκατάστασης των ΗΠΑ, επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεχίζει τον αγώνα της σε ειδικό κέντρο στη Λάρισα.
«Μια καταδίκη πρέπει να υπάρξει για το παιδί, όχι για μένα. Το παιδί δεν θα ξαναγίνει ποτέ όπως ήταν» δήλωσε η μητέρα της κατά την άφιξή στους στην Ελλάδα, το περασμένο Σάββατο.
Όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο η επιστημονική υπεύθυνη του Κέντρου, φυσίατρος Κατερίνα Σαραμούρτση, το Κέντρο είναι έτοιμο να υποδεχτεί τη μικρή Μυρτώ, καθώς εδώ και έναν μήνα υπάρχει επικοινωνία με το Κέντρο όπου νοσηλευόταν στη Βοστόνη.
Το Κέντρο της Λάρισας έχει εκπονήσει ένα πλήρες πρόγραμμα αποκατάστασης το οποίο περιλαμβάνει κινησιοθεραπεία, εντατική λογοθεραπεία με ένα σύστημα εναλλακτικής επικοινωνίας- καθώς προς το παρόν η Μυρτώ «επικοινωνεί» μόνο με τα μάτια, κάτι που εκλαμβάνεται ως ενθαρρυντικό σημάδι- εργοθεραπεία και ψυχολογική υποστήριξη.
Σχετικά με τον 23χρονο κατηγορούμενο από το Πακιστάν, τον περασμένο Οκτώβριο το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Σύρου τού επέβαλε ποινή φυλάκισης ενός έτους με τριετή αναστολή για ψευδή ανωμοτί κατάθεσή του σχετικά με την ηλικία του.
Η δίκη είχε αναβληθεί τον περασμένο Οκτώβριο, καθώς τότε η οικογένεια της μικρής και αρκετοί από τους μάρτυρες κατηγορίας ήταν στις ΗΠΑ μαζί με την Μυρτώ.
πηγή ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Απάντηση του υπουργού Άδωνη Γεωργιάδη σε αναφορά του Βουλευτή Κυκλάδων Π.Ρήγα για το Κ.Υ Πάρου

Αναδημοσιεύουμε από τον Παριανό Τύπο απάντηση του υπουργού υγείας σε σχετική ερώτηση του Π. Ρήγα.           
Η σχετική ενημέρωση που λάβαμε σήμερα 27-01-14 απο το Βουλευτή Κυκκάδων κ, Παναγιώτη Ρήγα έχει ως εξής:
Απάντηση στην με αρ. 686/18-09-2103 αναφορά που κατατέθηκε στη Βουλή από το Βουλευτή κ. Π.Ρήγα σχετικά με το Κέντρο Υγείας Πάρο, και σύμφωνα με το υπ' αρ. πτωτ. 9928/30-09-2013 έγγραφο του Γ.ΝΣύρου, σας πληροφορούμε τα εξής.
Στο Κέντρο Υγείας Πάρου υπηρετούν οι παρακάτω μόνιμοι ιατροί:
Γενικής Ιατρικής Δ/ντές:   2
Οδοντιατρικής Δ/ντές:      2
Χειρουργικής Επ. Ά            1
Μικροβιολογικής Επ. Ά     1
Ακτινοδιαγνωστικής Δ/ντής:    1
Υπηρετούν και επικουρικοί ιατροί:
Παθολογίας (λήξη σύμβασης 14-10-13)
Μαιευτικής – Γυναικολογίας
Ορθοπεδικής
Καρδιολογίας
Οι  δύο (2) οργανικές θέσεις Παιδιατρικής που κενώθηκαν για λόγους συνταξιοδότησης το 2010 και 2011, προκηρύχθηκαν το Νοέμβριο του 2011 αλλά δεν εκδηλώθηκε ενδιαφέρον.
Το υπουργείο Υγείας με τις αριθμ. Υ10α/Γ.Π οικ. 48418/2-5-2001, Υ10α/Γ.Π οικ. 92182/16-08-2011, Υ10α/Γ.Π οικ. 12444/11-11-2011 και Υ10α/Γ.Π οικ. 136035/9-12-2011αποφάσεις του, επαναπροκηρύχθηκε η θέση επικουρικού Παιδιάτρου στο Κ.Υ Πάρου, αλλά δεν εκδηλώθηκε ενδιαφέρον.
Όσον αφορά το νοσηλευτικό προσωπικό, σας γνωρίζουμε ότι είναι καλυμμένες τρείς (3) θέσεις: 1 Τ.Ε Νοσηλευτικής και 2 Δ.Ε Αδελφών Νοσοκόμων.
Οι έκτακτες υπηρεσιακές ανάγκες του ΚΥ καλύπτονται κατά περίπτωση με μετακινήσεις νοσηλευτικού προσωπικού από άλλα νοσοκομεία της 2ης ΥΠΕ.
Αυτή τη περίοδο στο ΚΥ Πάρου έχει μετακινηθεί υπάλληλος ΤΕ Νοσηλευτικής από το Γ.Ν.Α «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ»
Ο υπουργός
Άδωνις Γεωργιάδης
Αθήνα 21-11-13

Ο Μεσαίωνας μέσα τους

Στη δημοσκόπηση της Palmos-Analysis που δημοσιεύθηκε στο TVXS τέθηκε και το εξής ερώτημα: «Πιστεύετε ότι τα θέματα θρησκευτικής πίστης πρέπει να απασχολούν την πολιτική αντιπαράθεση;». Δόξα τω θεώ, το 68% απάντησε όχι , το οποίο σημαίνει ότι παρά τις άοκνες προσπάθειες των μουλάδων και των Σαμαράδων δεν έχουμε γίνει ακόμα Ιράν και τι Ιράν θα ήταν αυτό χωρίς πετρέλαιο και καμήλες. Υπάρχει όμως και το 28% που θεωρεί ότι τα θρησκευτικά ζητήματα επηρεάζουν την πολιτική αντιπαράθεση κι αν πας σε όσους δηλώνουν ότι σκοπεύουν να ψηφίσουν Ν.Δ., το 28% εκτοξεύεται αυτομάτως στο 52%.
Όταν ακούτε τον Σαμαρά, τον Γεωργιάδη, τον Κεδίκογλου, την Άννα Μισέλ και τους λοιπούς να ξεστομίζουν τα πλέον εξωφρενικά πράγματα, να επικαλούνται θεούς, δαίμονες, τρομοκράτες, κομμουνιστές και κονσερβοκούτια, να ξέρετε ότι απευθύνονται σε ένα κοινό έτοιμο να τείνει ευήκοον ους ακόμη και στη μεγαλύτερη μπαλαφάρα, αρκεί η μπαλαφάρα να έχει το απαραίτητο ιδεολογικό περιτύλιγμα. Δεν έχετε μισθούς, δεν έχετε συντάξεις, δεν έχετε τρόφιμα, δεν έχετε ρεύμα, πάρτε κεφάλια αθέων, σφαίρες τρομοκρατών, πτώματα μεταναστών να χορτάσετε την πείνα σας.
Κι όμως, η κυβέρνηση του Σαμαρά το διαπράττει και αυτό, χρησιμοποιεί ακόμη και τους πνιγμένους του Φαρμακονησίου ως προπαγανδιστικό υλικό. Κάνανε και διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου, μην τυχόν και μείνει καμιά αμφιβολία ότι μας κυβερνούν αδίστακτοι ακροδεξιοί. Θέλουν να δείξουν ότι είναι άτεγκτοι, ότι δεν ορρωδούν προ ουδενός, ότι στο μεταναστευτικό είναι τόσο κτήνη όσο και οι χρυσυαγίτες, με τους οποίους διαγκωνίζονται για τα ψηφαλάκια των γκάου. Διαγκωνισμός μαυροψυχιάς, επί πτωμάτων. Στην κυριολεξία επί πτωμάτων.
Η επιλογή της μαυρίλας είναι επιλογή ήττας, δεν μπορείς να κερδίσεις την πλειοψηφία του κόσμου καταπατώντας τις βασικές αρχές του Διαφωτισμού, τις βασικές αρχές της ανθρωπιάς. Η ήττα είναι σίγουρη, πρέπει όμως να είναι και διαχειρίσιμη. Να χάσει ο Σαμαράς την κυβέρνηση, να μην χάσει όμως και το κόμμα, μην καταντήσει και πάλι αρχηγός της ΠΟΛΑΝ, ήταν φάρσα την πρώτη φορά, στην επανάληψη θα είναι τραγέλαφος. Πάνω από τα γραφεία της Ν.Δ. πλανάται το φάντασμα του ΠΑΣΟΚ, που μέσα σε ένα χρόνο έπεσε από το 34% στο 12%, χάνοντας όλα του τα στηρίγματα. Ουοου, ουουου κάνει το φάντασμα κι όσο θα δυναμώνουν τα ουρλιαχτά τόσο θα σκληραίνει το σαμαρικό καθεστώς, να οι μουλάδες, να οι απειλές για μαζικές τρομοκρατικές επιθέσεις, να τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Αμυγδαλέζα και τα ναυάγια στο Αιγαίο.
Θα τα λένε ο Σίμος και οι Μισέλ κι ας τους κράζει το σύμπαν. Τους κράζουν πλέον μέχρι και οι πούροι κεντρο-νεοφιλελεύθεροι, που τους ανέχονταν ως αναχώματα στην επέλαση της Αριστεράς. Δεν τα λένε σε αυτούς ο Σίμος και η Μισέλ, τα λένε στο 28% του συνόλου του πληθυσμού και στο 52% των σημερινών ψηφοφόρων τους. Δεν τα λένε απλώς, τα πιστεύουν κιόλας, δεν είναι μόνο προπαγάνδα είναι και πεποίθηση, συνδυάζουν το τερπνόν μετά του ωφελίμου.
Εθνικισμός, ρατσισμός, θρησκοληψία, ανορθολογισμός, ο Μεσαίωνας έχει τρυπώσει μέσα τους και δεν βγαίνει ούτε με εξορκισμό.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤAΚΗΣ
Πηγή: avgi.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΠΠΑ ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΟΥ



Το Ν.Π.Δ.Δ. «Κοινωνικής Προστασίας, Πρόνοιας και Αλληλεγγύης» του Δήμου Πάρου, στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του διένειμε:


Την Παρασκευή 17/1/2014 60 κιλά φρέσκο ψάρι, στο γηροκομείο, στα συσσίτια του Ιερού Προσκυνήματος και σε 20 οικογένειες στην Παροικία. Τα ψάρια προμήθευσε στο Ν.Π.Δ.Δ. η ανεμότρατα ΤΑΚΗΣ - ΜΙΜΗΣ.
Την Δευτέρα 20/1/2014 διανεμήθηκαν 175 κιλά φέτα στις 74 οικογένειες - δικαιούχους του προγράμματος της Ε.Ε. «Δωρεάν διανομή τροφίμων για το έτος 2013».
Την Τρίτη 21/1/2014 διανεμήθηκαν διάφορα τρόφιμα από το πρόγραμμα «52 εβδομάδες των ΑΒ Βασιλόπουλου».
Ευχαριστούμε θερμά την ανεμότρατα ΤΑΚΗΣ - ΜΙΜΗΣ και την αλυσίδα των Σούπερ Μάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλου.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ του Δ.Σ.
του Ν.Π.Δ.Δ. Κ.Π.Π.Α. Δήμου Πάρου

Μαρία Τριβυζά

Τρώες..

''Είν' η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν' η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ' επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.

Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει
.--''..
(Τρώες, απόσπασμα, Κων/νος Π.Καβάφης  1905) 

     Σε τούτο μοιάζουμε κι εμείς με τους Τρώες, όχι ίσως τους ιστορικούς, αλλά τους μυθικούς:
     Φέραμε μέσα στην ''πόλιν'' τον Δούρειο Ίππο!
     Γκρεμίσαμε μάλιστα, όπως εκείνοι, μέρος των τειχών για να περάσει!
     Αλαζόνες, ότι φοβίσαμε τον εχθρό..
     Επιπόλαιοι, που δεν ακούσαμε τον Λαοκόοντα: ''Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας''!
     Ασύδοτοι, στο γλεντοκόπι και στη χαρά, που πέσαμε για ύπνο..
          
     Και βγήκαν απ' την κοιλιά της ψεύτικης, ξύλινης δημοκρατίας, δεκάδες ''αχαιών'' πολιτικών, κι άνοιξαν τις πύλες να μπούν κι άλλοι, αγριεμένοι, διψασμένοι για αίμα, ν' αλώσουν την ''Τροία'', να σκοτώσουν, να λεηλατήσουν!

     Εάλω η Πόλις.
     Έπεσε η Τροία .
     Κατέρρευσε η Ελλάδα..

     Πέσαμε σαν τους Τρώες από δικό μας λάθος, ένα και ολέθριο:
     Εμπιστευτήκαμε τους ''Δαναούς''! Τους ''Αχαιούς'',  
     ..τους ΚΡΥΜΜΕΝΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ πολιτικούς!

     Μπορούμε να το διορθώσουμε; Μπορούμε να μην το ξανακάνουμε;
     Θα το δούμε στις εκλογές..
 
πηγή:Ουδέν Σχόλιον
( ο Μαντατοφόρος)

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

ΟΙ Α.Π.Ε. ΚΑΙ Η (ΚΑΤ΄ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΝ) ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ...

Παρακολουθούμε, με ιδιαίτερο ομολογουμένως ενδιαφέρον, τον θόρυβο που έχει ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα, σχετικά με τις δρομολογημένες διαδικασίες εγκατάστασης ανεμογεννητριών σε τέσσερα νησιά των Κυκλάδων, Πάρο, Νάξο, Άνδρο και Τήνο.

Ανακοινώσεις της περιφέρειας, των δήμων, αλλά και μεμονωμένων αιρετών κάθε βαθμίδας, συλλόγων, φορέων καθώς και άρθρα πολιτών, συμβάλουν σε ένα κλίμα γενικευμένης κατακραυγής ενάντια στην προοπτική να μετατραπούν ουσιαστικά τα νησιά αυτά σε αιολικά πάρκα ιδιωτικής εκμετάλλευσης.

Το να σχολιάσουμε τη νοοτροπία και συμπεριφορά των καρεκλοκένταυρων της Αθηναϊκής Υπερδιοίκησης, νομίζουμε είναι περιττό, αφού ο βίος και η πολιτεία τους έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην περιφέρεια της χώρας και ο καθένας από μας βιώνει με τραγικό πολλές φορές τρόπο τις συνέπειες των ασκούμενων πολιτικών, σε όλα σχεδόν τα επίπεδα και σε όλους τους ευαίσθητους τομείς της ζωής...

Επίσης, το να καταφερθούμε σε όσους επιχειρηματίες άδραξαν μία ακόμη προσφερόμενη από την  κυβέρνηση ευκαιρία (η λέξη πάσα θα ταίριαζε καλύτερα) για να κερδοσκοπήσουν ασύστολα, αδιαφορώντας για τοπικούς(;) στρατηγικούς σχεδιασμούς, πλαίσια κανόνων, δημοκρατική νομιμοποίηση, οικολογικές μέριμνες κ.α. δεν θα πρωτοτυπούσαμε.

Όλα αυτά αναφέρθηκαν επαρκώς σε όλα τα σχετικά κείμενα κι έχουν επί της ουσίας εξαντλήσει τα επιχειρήματα.

Εκείνο που ουδόλως σχολιάζεται και εντέχνως αποσιωπάται, είναι οι ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ της αυτοδιοίκησης, είτε αυτή λέγεται δήμος, είτε περιφέρεια, όπου περισσεύουν οι κραυγές και οι αιτιάσεις για το τι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ και απουσιάζουν οι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ για το τι ΠΡΕΠΕΙ!

Αλήθεια, υπάρχει στα συρτάρια κανενός δήμου ολοκληρωμένη πρόταση σχετικά με την επιβαλλόμενη από τα πράγματα αναγκαιότητα να καταργηθούν σταδιακά οι Α.Η.Σ.Π. και να υποκατασταθούν με Α.Π.Ε. (φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες, κυμματογεννήτριες) και δεν το γνωρίζουμε;

Υπάρχει κάποιος από τους λαλίστατους και υπερευαίσθητους κατόπιν εορτής τοπικούς πολιτικούς που κατέθεσε κάποτε στα κέντρα λήψης αποφάσεων πρόταση περιλαμβάνουσα τα κάτωθι:
1)Χωροθέτηση εγκατάστασης  ΑΠ.Ε.  
Να έχει δηλαδή υποδείξει συγκεκριμένους χώρους, όπου κατά την γνώμη του θα πρέπει να εγκατασταθούν-όποτε αυτές εγκατασταθούν, οι Α.Π.Ε.;
2)Προδιαγραφές των Α.Π.Ε.(διαστάσεις, θόρυβος, αισθητική, ασφάλεια, προσβασιμότητα κ.α.).
3)Ιδιοκτησιακό καθεστώς. Θα είναι δηλαδή κρατικές, δημοτικές, συνεταιριστικές, ιδιωτικές, ή λίγο απ΄όλα αυτά;

Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος, αν αυτό είναι δουλειά και ευθύνη ενός αυτοδιοικητικού, όταν οι περισσότεροι μάλιστα εξ αυτών είναι παντελώς άσχετοι με τεχνικά θέματα.
Εμείς απαντάμε πως αυτή είναι η δουλειά τους, η αποστολή τους και η ασχετοσύνη δεν μετριάζει την ευθύνη που τους βαραίνει να είναι αυτοί ακριβώς που αποφασίζουν τελικά για όλα αυτά, είτε με το δικό τους γνωστικό οπλοστάσιο, είτε δεχόμενοι εισηγήσεις των ειδικών.

Και επειδή η εμφάνιση στο προσκήνιο των Α.Π.Ε. δεν πραγματοποιήθηκε, αυγή του 2014, ούτε το 2010, αλλά μια τουλάχιστον εικοσαετία πριν ως αναγκαιότητα, αναρωτιόμαστε όλη αυτή η συζήτηση που αλλού μπορεί να αποσκοπεί, εκτός από την μετακύλιση ευθυνών από τις τοπικές μας κοινωνίες και τους εκπροσώπους της, στην ανάλγητη και διαπλεκόμενη κεντρική διοίκηση των Αθηνών!!

Έρχονται και εκλογές...

Το του Μιλτιάδου τρόπαιον

του Θανάση Καρτερού
Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης είναι ως γνωστόν υπουργός Ναυτιλίας. Θα έπρεπε να είναι πρώην υπουργός Ναυτιλίας, αν είχε φιλότιμο, ευαισθησία, πολιτική υπευθυνότητα, ή έστω  τη στοιχειώδη αίσθηση τι σημαίνει να πνίγονται μικρά παιδιά και οι μανάδες τους στο Αιγαίο. Στα χέρια των ένστολων τους οποίους διοικεί και για τους οποίους αυτός φέρει την πλήρη ευθύνη -και πολιτική και ανθρώπινη.
Ο Μιλτιάδης όμως προτιμά από την παραίτηση το τρόπαιο των πνιγμένων παιδιών. Δεν καταδέχτηκε ούτε να κατέβει στο λιμάνι για να πει μια κουβέντα παρηγοριάς στους τραγικούς πατεράδες. Δεν εδέησε να ψελλίσει ούτε εκείνη την άχαρη και προσχηματική φρασούλα που συνηθίζει η κυβέρνησή του -ότι θα διερευνηθεί το θέμα, θα αποδοθούν ευθύνες αν υπάρχουν και λοιπά και λοιπά. Δεν φρόντισε ούτε να στείλει έναν υπάλληλο του υπουργείου του να υποδεχτεί τους διασωθέντες, ούτε ένα αυτοκίνητο να τους μεταφέρει στο κατάλυμα που άλλοι βρήκαν γι' αυτούς.
Τίποτε απ' όλα αυτά. Εντελώς το αντίθετο μάλιστα.
Ασυγκίνητος στη γοητευτική του -έτσι νομίζει- κόμμωση, ψυχρός στην εκτέλεση -έτσι νομίζει- της εθνικής του αποστολής, αμείλικτος -έτσι νομίζει- στην επιβολή της νέας σαμαρικής τάξης, ξεκαθάρισε με όλο το θράσος και την άγνοια κινδύνου ενός γιου το μπαμπά του στο Σκάι: Δεν μπορούν όλα αυτά να αποτελούν αντικείμενο χαζής εκμετάλλευσης, δεν πιστεύω ότι κανείς θέλει να ανοίξουμε τις πύλες και όλοι οι μετανάστες να απολαμβάνουν άσυλου στη χώρα.
Όλα αυτά -δηλαδή τα πνιγμένα παιδιά. Χαζής εκμετάλλευσης -από τον Ευρωπαίο επίτροπο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, από τη διεθνή αμνηστία, από οργανώσεις σε όλο τον κόσμο, από το ΣΥΡΙΖΑ, από το ΠΑΣΟΚ, από τη ΔΗΜΑΡ, από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Έτσι αντιδρά ο υπεύθυνος για τις ζωές των ανθρώπων (όλων των ανθρώπων) στο Αιγαίο. Που δεν μπορεί καν να καταλάβει (λόγω IQ; λόγω ευαισθησίας βουβάλου; άγνωστο) ακόμα και το στοιχειώδες: ότι ανάμεσα στις κλειστές πόρτες και στους ανοιχτούς τάφους υπάρχει το βασικό, το θεμελιακό, το απαράγραπτο και διεθνώς κατοχυρωμένο: Η προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Χάνεις τα λόγια σου μπροστά σε τέτοια στάση. Να κρεμάσεις στο γραφείο σου τις φωτογραφίες των εννιά πνιγμένων παιδιών, Βαρβιτσιώτη. Για να τις δείχνεις στους επισκέπτες -αυτό που βλέπετε είναι δικό μου έργο...
Avgi.gr

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

ΕΙΔΗΣΗ ΣΟΚ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ!!!

 Στη Μεσόγειο η καταστροφή των χημικών της Συρίας

Στη Μεσόγειο αναμένεται να πραγματοποιηθεί όπως όλα δείχνουν η υδρόλυση του χημικού οπλοστασίου της Συρίας, παρά τις όποιες επιφυλάξεις. Μάλιστα η οριστική καταστροφή τους θα γίνει στην ξηρά και συγκεκριμένα στη Γερμανία όπου και θα μεταφερθεί το προϊόν διάλυσης.
Είχε προηγηθεί η πρόταση της Πορτογαλίας να πραγματοποιηθεί η υδρόλυση εν πλω κοντά στις Αζόρες, στον Ατλαντικό Ωκεανό. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε αποδεκτό. Οι ΗΠΑ, δεν ήθελαν καν να ακούσουν το ενδεχόμενο αυτό. Τα χημικά αναμένεται να εξουδετερωθούν μέχρι τα τέλη Μαρτίου και πρόκειται για μια ποσότητα μεγαλύτερη των 150.000 μετρικών τόνων χημικών ουσιών.
πηγή: ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Την είδηση αυτή την δημοσιεύουμε δεύτερη συνεχόμενη φορά και αναμένουμε να βρεθεί κάποιος να θέσει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο και να κινητοποιηθεί η τοπική κοινωνία πριν είναι ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!!

Πόσοι χουνταίοι χωράνε σε μία Ν.Δ.;

Εντάξει, να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευση, αλλά όχι και να επιδιώκει την εξαφάνιση του αντιπάλου του. Βγήκε χθες το γραφείο Τύπου και ζήτησε από τη Ν.Δ. να διαγράψει τον βουλευτή Πιερίας Δημήτρη Χριστογιάννη, επειδή δήλωσε στο κανάλι Action 24 ότι «υπήρξαν και υπάρχουν στελέχη στη Ν.Δ. που συμπαθούν τη χούντα και τους χουντικούς» και πως «η χούντα ήταν επανάσταση». Αν η Ν.Δ. αρχίσει να διαγράφει χουνταίους, φιλοχουνταίους και συμπαθούντες, στο τέλος θα μείνει μόνο η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, που είναι αντιχουντική από βαφτίσεως, ένεκα που ο God Father της, ο Κοκός, ήταν κάργα αντιστασιακός. Εντάξει, θα μείνουν κι άλλοι στη Ν.Δ., φοβάμαι όμως ότι έτσι όπως πάνε, σε λίγο θα είναι εφτά νομά σ' ένα δωμά, ποιος να ξαπλώ' να κλείσει μα'.
Πόσους χουνταίους έχει η Ν.Δ. του Σαμαρά; Ο πλέον δόκιμος και επιστημονικά αποδεκτός τρόπος για να το διαπιστώσει κανείς είναι να συγκεντρώσει στελέχη και βουλευτές σε μια αίθουσα και να βάλει στο μεγάφωνο το θρυλικό τσάμικο «φτωχές μανάδες γέννησαν τους τέσσερις μεγάλους/ τον Γιώργη Παπαδόπουλο, τον Παττακό και άλλους». Όποιος παραμείνει απαθής, είναι υπεράνω πάσης υποψίας. Όποιος κουνήσει τα πόδια του στον ρυθμό του τραγουδιού δεν είναι μεν χουνταίος, μια καλή κουβέντα όμως για τον Γιώργη, που επί της εποχής του αφήναμε τις πόρτες ανοιχτές, θα την πει άμα χρειαστεί. Όποιος σηκωθεί ενστικτωδώς να χορέψει, ε, όσο να 'ναι μια φωτογραφία της Δέσποινας Παπαδοπούλου θα την έχει πάνω από το προσκεφάλι του. Κι όποιος βγάλει μαντίλι καλαματιανό να σύρει πρώτος τον χορό, αυτός παρακαλάει κάθε χρόνο τον Αϊ-Βασίλη να του φέρει ένα τανκ για να κανονιοβολεί τους κομμουνιστάς.
Ήταν τόσο ηχηρή η δήλωση του Χριστογιάννη, που ξύπνησε μέχρι και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κάλεσε τη Ν.Δ. «να αποδοκιμάσει άμεσα τις φιλοχουντικές απόψεις του βουλευτή της και να τον επαναφέρει στην τάξη». Προσέξτε όμως. Το ΠΑΣΟΚ δεν ζητάει από τη Ν.Δ. να διαγράψει τον Χριστογιάννη, της ζητάει να τον επαναφέρει στην τάξη, λες και είναι άτακτος μαθητής που πετάει σαΐτες. Το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να διαγραφεί ο Χριστογιάννης, γιατί οι 153 βουλευτές της κυβέρνησης θα γίνουν αυτομάτως 152 και προτιμάει να κυβερνάει με την ψήφο ενός χουντικού, παρά να χάσει την εξουσία.
Καμιά δεκαριά δηλώσεις σαν του Χριστογιάννη χρειάζονται και, πού ξέρεις, το Σοσιαλιστικό Κίνημα μπορεί να δει το φως το αληθινό και να ανακαλύψει ότι εδώ και ενάμιση χρόνο συναγελάζεται με την πιο μαύρη Δεξιά της Μεταπολίτευσης. Προς το παρόν, το ΠΑΣΟΚ βρήκε το φως του μερικώς και είδε τον Χριστογιάννη να κραδαίνει τα λάβαρα της Επαναστάσεως. Όταν αποκατασταθεί εντελώς η όρασή του, μπορεί να δει και τον Βορίδη, τον Γεωργιάδη, τον Δένδια, τον Φαήλο, τον Μπαλτάκο. Μπορεί να δει μέχρι και τον Σαμαρά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤAΚΗΣ
Πηγή: avgi.gr

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Αιγαίο του Θανάτου

Ποιος Θεός, ποιος διάβολος, ποια πολιτική σκοπιμότητα, ποια προστασία των συνόρων μπορεί να δικαιολογήσει τα πνιγμένα παιδιά, τις πνιγμένες γυναίκες, τους πνιγμένους άντρες του Αιγαίου; Κυνηγημένοι και ρημαγμένοι από τον πόλεμο άνθρωποι, που αναζητούν με αγωνία καταφύγιο στην πολιτισμένη υποτίθεται Ευρώπη, να αφήνουν την τελευταία τους πνοή σε ελληνικές θάλασσες, κοντά σε ελληνικές ακτές, και με ελληνικό σκάφος του Λιμενικού πλάι τους.
Τι γίνεται ακριβώς εκεί έξω, μακριά από τις κάμερες; Ποιες μυστικές ντιρεκτίβες αγριότητας κυκλοφορούν; Γιατί το θέμα δεν είναι τα παραμύθια των αρχηγών του Λιμενικού, που σπεύδουν μπροστά στον σάλο να καλύψουν τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. Εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε, η Ελλάδα προστατεύει τα σύνορά της, αλλά σέβεται την ανθρώπινη ζωή και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, λέει η ανακοίνωσή τους. Εσείς κάνατε ό,τι μπορούσατε και κάνετε ό,τι μπορείτε για να μετατρέψετε το Αιγαίο σε θάλασσα θανάτου - αυτή είναι η αλήθεια.
Διότι, όταν ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. κανοναρχεί τους αξιωματικούς της να κάνουν "τον βίο αβίωτο" στους "λαθρομετανάστες" υπό τα πατρικά βλέμματα της πολιτικής ηγεσίας. Όταν αυτή η πάντα άμοιρη ευθυνών πολιτική ηγεσία καλεί σε "πόλεμο" κατά της "λαθρομετανάστευσης". Όταν η γραμμή, η κατεύθυνση, η εντολή για μαζικές επαναπροωθήσεις μεταναστών είναι κοινό μυστικό. Όταν ο πρωθυπουργός μιλάει για την αντιμετώπιση προσφύγων και μεταναστών σαν χρυσαυγίτης, ζητώντας να απελευθερώσουμε τις πόλεις μας από αυτούς. Ε, τότε πεθαίνουν παιδιά. Κάθε μέρα και κάθε νύχτα. Χθες έξω από την Ψέριμο, προχθές έξω από τη Λέρο, σήμερα έξω από το Φαρμακονήσι. Αύριο ποιος ξέρει πού.
Ο αρμόδιος Ευρωπαίος επίτροπος δήλωσε σοκαρισμένος. Έκανε λόγο για "υπόθεση που παραπέμπει σε μαζική επαναπροώθηση". Και αποκάλυψε ότι, την περασμένη εβδομάδα, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να δώσει τέλος στην παράνομη αυτή πρακτική". Που πάει να πει ότι η ελληνική κυβέρνηση αναγνώρισε ότι υπόγεια και φονικά τη διαπράττει τη βρομοδουλειά. Αλλά όσο κι αν συγκλονίζονται οι επίτροποι, υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι η Ευρώπη είναι αθώα; Δεν έχει η ίδια θεσμοθετήσει την αγριότητα και δεν κλείνει τα μάτια τόσο καιρό μπροστά στην πραγματικότητα; Δεν έχει επιβάλει τη δική της επαναπροώθηση;
Το αθώο αίμα στο λαιμό τους - όλων. Και του κάθε Ευρωπαίου Πιλάτου. Και των Ελλήνων υπηρετών τους...
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΤΕΡΟΣ
avgi.gr

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ



Όταν το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται σε κατάρρευση και το Κέντρο Υγείας του νησιού μας λειτουργεί με ελάχιστο ιατρικό προσωπικό, έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε.


Το 2013 με τη δική σας αγωνιστική συμμετοχή, ενωμένοι, κρατήσαμε όρθιο το Κέντρο Υγείας με γιατρούς βασικών ειδικοτήτων.


Το ίδιο έχουμε χρέος να πράξουμε και το 2014.


Για τα παιδιά μας, για την οικογένειά μας, για εμάς τους ίδιους.


Σας προσκαλούμε την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014, στις 11 το πρωί, στην αίθουσα του Αρχίλοχου προκειμένου να ενημερωθείτε για την τωρινή κατάσταση του Κέντρου Υγείας  και κυρίως για να συμβάλετε με τη συμμετοχή σας και τις προτάσεις σας  στην καλύτερη προετοιμασία του δημοψηφίσματος της 16ης Φεβρουαρίου 2014, που θα αποτελέσει και την αφετηρία για νέους αγώνες.


Και μην ξεχνάτε: Τα προβλήματα υγείας δεν κάνουν διάκριση στην ηλικία, στο φύλο και στο χρόνο που θα εκδηλωθούν. Κι όταν θα χρειαστούμε οποιαδήποτε ώρα του 24ώρου το Κέντρο Υγείας για να περιθάλψει εμάς ή συγγενικά μας πρόσωπα πρέπει να υπάρχουν γιατροί, γιατί χωρίς γιατρούς η ζωή όλων μας βρίσκεται σε κίνδυνο.


ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ