Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Ελλάδα: Χώρος κατασκευής και αποθήκης δούλων



Η Σύνοδος των «28» στις Βρυξέλλες μεταξύ Ε.Ε. – Τουρκίας για το «προσφυγικό», ουσιαστικά νομιμοποίηση αυτό που γινόταν στην πράξη, εδώ και πολλά χρόνια: Την οργανωμένη εισαγωγή-εισβολη στην Ελλάδα αλλοδαπών δούλων-ισλαμιστών.

Η χρόνια αυτή πράξη της «κατασκευής» δούλων, της εισαγωγής τους και της «αποθήκευσής» τους στην Ελλάδα, «κωδικοποιήθηκε» επισήμως, πλέον, από τη Σύνοδο των «28» και οργανώθηκε περαιτέρω…


Αναγκαία επισήμανση: Η «αριστερή» ελληνική κυβέρνηση πιάνεται, για άλλη μια φορά, επ’ αυτοφώρω, να ψεύδεται ασυστόλως. Ενώ είχε συμφωνήσει στη μετατροπή της Ελλάδας σε «αποθήκη» δούλων, εδώ μας έλεγε τα αντίθετα: Ότι αγωνιζόταν για να μην κλείσει ο «Βαλκανικός δρόμος»!!!

Η δήλωση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντ. Τουσκ, δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών:
«Το κλείσιμο του “Βαλκανικού Δρόμου” δεν είναι «μονομερής ενέργεια, αλλά κοινή απόφαση των “28”».

Η Σύνοδος, συνεπώς, των «28» επισημοποίηση και νομιμοποίησε, πλέον, όλη την ΠΡΑΚΤΙΚΗ του δουλεμπορίου που γινόταν όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και την ΕΠΙΛΟΓΗ της Ελλάδας ως χοάνη παραγωγής της νέας δουλείας και ως «αποθήκη» συλλογής δούλων προς ΕΞΑΓΩΓΗ στην Ευρώπη, για τις ανάγκες και τους σχεδιασμούς των πολυεθνικών μαφιόζων του χρήματος…

Η Ελλάδα από παλιά είχε επιλεγεί, ως Ιφιγένεια, στους στρατηγικούς σχεδιασμούς των πλανητικών κέντρων εξουσίας: Ήταν η χώρα και το «πρόγραμμα» πιλότος…

Είχε επιλεγεί σε εφιαλτικό «κέντρο» συλλογής και εγκλωβισμού λαθρομεταναστών, σε «διαδικασία» παραγωγής και κατασκευής νέων δούλων, σε μια δεξαμενή τροφοδοσίας εργατικού δυναμικού (σε επίπεδο δούλου) στα αφεντικά: Εγχώρια και ξένα…

Αυτό, λοιπόν, που επί χρόνια ήταν οργανωμένη, αλλά ανεπίσημη ΠΡΑΞΗ του 4ου Ράιχ και των ανδρεικέλων τους, τώρα η Σύνοδος των «28», επισήμως, το κωδικοποίησε πολιτικά και νομικά.

Επίσημα, πλέον, υπογράφεται η ληξιαρχική πράξη θανάτου της Ελλάδας. Ήδη οι αθρόες και πολύχρονες εισβολές αλλοδαπών δούλων έχουν τινάξει τα πάντα στο αέρα…

Τώρα επέρχεται η ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας μας, σε όλα τα επίπεδα (τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά σε πολλά κείμενά μας και από πολύ παλιά…).

Επίσημα πλέον και με τη συμφωνία της «αριστερής» κυβέρνησης των ανδρεικέλων, η Ελλάδα γίνεται ένας δουλεμπορικός μηχανισμός: Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Δούλων και τροφοδοσίας της ευρωπαϊκής εργοδοσίας, ανάλογα με τις ανάγκες της και τους σχεδιασμούς του 4ου Ράιχ…

Το κλείσιμο των συνόρων του λεγόμενου «Βαλκανικού Δρόμου» αποτελεί το «μοχλό» της περαιτέρω ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ της αποικίας των νέων δούλων, της ΑΠΟΙΚΙΑΣ-ΕΛΛΑΣ.

Μετατρέπεται, πλέον, η Ελλάδα σε ολοκληρωτική ΑΠΟΙΚΙΑ των νέων αποικιοκρατών, σε μηχανισμό συλλογής και οργάνωσης δούλων, συνακόλουθα σε μηχανισμό δουλεμπορικής ΕΠΙΛΟΓΗΣ, ΦΙΛΤΡΑΡΙΣΜΑΤΟΣ και ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ δούλων στην Ευρώπη.

Το 4ο Ράιχ, επί της ουσίας δεν κλείνει τα σύνορα. Απλώς κλείνει το «Βαλκανικό δρόμο» για να αναχαιτίσει μια εκρηκτική, μαζική εισβολή ισλαμιστών στην Ευρώπη (που το ίδιο το 4ο Ράιχ προκάλεσε και οργάνωσε), να την χειραγωγήσει, να την φιλτράρει (στην ελληνική αποικία) και κατόπιν να την ΕΙΣΑΓΕΙ ελεγχόμενα, ανάλογα με τις ανάγκες και τους σχεδιασμούς του, στα ευρωπαϊκά κράτη.

Τα σύνορα είναι ΑΝΟΙΚΤΑ για ροές και εισβολές στην Ελλάδα (στη χοάνη της νέας δουλείας), αλλά μπαίνουν προστατευτικά και ελεγκτικά φίλτρα στην ελληνική αποικία από το 4ο Ράιχ: Για να εισάγουν οι μεγάλες εταιρείες του σύγχρονου δουλεμπορίου φτηνή εργασία στα αφεντικά της Ευρώπης.

Και αυτή τη ΦΡΙΚΗ της νέας δουλείας, αυτό το αποτρόπαιο ΕΓΚΛΗΜΑ του υποβιβασμού της εργατικής δύναμης σε καθεστώς δουλείας, αυτήν την ολοκληρωτική ισοπέδωση και καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας, όλα αυτά τα περνάνε με υστερικούς «ανθρωπιστικούς» θρήνους, σπαραγμούς και δάκρυα...

Διαβάστε σχετικά κείμενα εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10155
και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10163


ΟΛΑ μελετημένα…


Μελετημένη και η στρατηγική της Τουρκίας: Ανά πάσα στιγμή μπορεί να «αξιοποιήσει» τα κύματα των «προσφύγων»…

Μελετημένη και η αυτοκρατορική, ιμπεριαλιστική στρατηγική των ΗΠΑ: Η ελληνική αποικία των νέων δούλων, η θύελλα των λαθρομεταναστευτικών εισβολών, θα «αξιοποιηθούν» από τις ΗΠΑ στο δέοντα χρόνο εναντίον της Ευρώπης…

Μόνο τα ανδρείκελα της ελληνικής αποικίας, όλων των χρωμάτων, δεν θέλουν να διακρίνουν τους μεγάλους κινδύνους…

Ιδιαίτερα τα ανδρείκελα της «αριστερής» κυβέρνησης που πρωτοστατούν στο νέο δουλεμπόριο του 4ου Ράιχ, από κοινού με τους ποικίλους «αριστεριστές» και επαγγελματίες των «ανοικτών συνόρων», τους επαγγελματίες «ανθρωπιστές»…

 ΘΥΜΙΟΣ/RESALTO

Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Ο Λόγος που φωτογραφίζει τα πράγματα και συγκαλύπτει την αλήθεια τους



Ένα τέχνασμα του Λόγου είναι η μέθοδος που διαπιστώνει, αλλά δεν εξηγεί. Οι πολιτικοί χρησμοί είναι τέτοια τεχνάσματα κατηγορηματικών διαπιστώσεων τα οποία αρνούνται κάθε εξήγηση…

Οι πολιτικοί χρησμοί και γενικά ο αποφθεγματικός Λόγος καταναλώνονται, κατά τρόπο καταχρηστικό, από τους κυρίαρχους και το κατεστημένο των εξουσιών τους.


Ιδιαίτερα, οι θεσμικές αυθεντίες προβαίνουν σε κατηγορηματικές διαπιστώσεις και στον ολοκληρωτικό αφανισμό κάθε εξήγησης. Οχυρώνουν την «αλήθεια» τους πίσω από τις μυθικές παραστάσεις διαπιστώσεων και αντί-εξηγήσεων: Πίσω από τεχνάσματα πολιτικών χρησμών…

Αυτό το καταστροφικό τέχνασμα του Λόγου που διαπιστώνει, αλλά δεν εξηγεί (η ακραία μορφή της τυπικής σκέψης και των δημοσιογραφικών πολιτικών χρησμών), έχει εισχωρήσει και στον αριστερό Λόγο…

Δεν μιλάμε για τον «αριστερό» Λόγο της κυβερνώσας «αριστεράς» (δεν διαφέρει σε τίποτα από το Λόγο των κατεστημένων εξουσιών), αλλά για το Λόγο πολλών αριστερών που κτυπούν φαινομενικά το σύστημα, αλλά επί της ουσίας βρίσκονται σε «διαδικασία» ενσωμάτωσης: Είναι οι ατελώς ενσωματωμένοι «αριστεροί»…

Ο ίδιος ο τυπικός Λόγος της διαπίστωσης, αλλά όχι της εξήγησης, αποτελεί αλάθευτο σημάδι της διαλεκτικής «κίνησης» προς την ενσωμάτωση…

ΟΛΟΙ αυτοί διαπιστώνουν το «κακό», αλλά δεν το εξηγούν. Στην καλύτερη περίπτωση να το εξηγήσουν με μια «διαπίστωση» αφαίρεσης: Φταίει ο καπιταλισμός, η κρίση, η σήψη και η παρακμή, οι πόλεμοι κλπ…

Έξω από αυτές τις γενικές αφαιρέσεις (λογικές πολιτικών χρησμών είναι και αυτές), καμία συγκεκριμένη εξήγηση και ανάλυση για το «κακό», την πολυεδρικότητα των επιπτώσεων, τη «διαπλοκή» των πολιτικών ευθυνών, το ρόλο της Αριστεράς και της «αριστεράς» και πολλά άλλα…

Στο «προσφυγικό» π.χ.: Διαπιστώνουμε τις καταιγιστικές ροές, το μεγάλο πρόβλημα (στην καλύτερη περίπτωση), αλλά δεν το αναλύουμε συγκεκριμένα. Η ανάλυση υποκαθίσταται από τη «διαπίστωση» και τα αναθέματα ηθικών αφαιρέσεων: Ο Πόλεμος φταίει, ο Ιμπεριαλισμός και τα τοιαύτα…

Έτσι, με τέτοιου είδους αντί-εξηγήσεις συγκαλύπτουμε:

α). Το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ, οργανωμένο και σκηνοθετημένο ΕΓΚΛΗΜΑ της πλανητικής εξουσίας και όλο το «ανθρωπιστικό» θέαμα που παίζεται πάνω σ’ αυτό το ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ και ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ οργανωμένο έγκλημα, από τους ίδιους τους παραγωγούς και σκηνοθέτες…


Διαπιστώνουμε το «προσφυγικό», αλλά συγκαλύπτουμε το τι παίζεται με αυτό το στρατήγημα της πλανητικής εξουσίας. Ούτε καν αναρωτιόμαστε το ΓΙΑΤΙ όλες αυτές οι στρατιές των «προσφύγων» δεν έχουν τη «διαλεκτική κίνηση» των Προσφύγων: Κινήσεις και ροές στις γειτονικές χώρες…

Δεν αναρωτιόμαστε καν το ΓΙΑΤΙ
έχουν μια ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ κατεύθυνση, το ΠΩΣ οργανώνονται προς αυτήν την κατεύθυνση, με μεταφορείς κερδοσκοπικές ιδιωτικές εταιρείες δουλεμπόρων και άπειρες ΜΚΟ.

Δεν αναρωτιόμαστε για πολλά,
ούτε καν ΠΩΣ αυτοί οι κατεστραμμένοι που εγκαταλείπουν τη χώρα τους κινούνται με τόσο χρήματα και με τόσο ακριβά κινητά…

Διαπιστώνουμε το «προσφυγικό», αλλά πέραν τούτης της διαπίστωσης δεν αναλύουμε ούτε εξηγούμε ΤΙΠΟΤΑ…

β). Συγκαλύπτουμε επίσης και τις ολέθριες και πολυσύνθετες επιπτώσεις αυτών των λαθρομεταναστευτικών («προσφυγικών») καταιγίδων: Σε εθνικό επίπεδο, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε κοινωνικό επίπεδο, σε ταξικό επίπεδο (αντικατάσταση των ντόπιων εργατών και πλήρης ισοπέδωση των εργατικών κατακτήσεων) και πολλά άλλα: Τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά σε πολλά κείμενά μας.


Κλείνουμε, εδώ, πεισματικά τα μάτια, στη νεοταξική στρατηγική της νέας αποικιοκρατίας και στην επιβολή ενός νέου σύγχρονου δουλοκτητικού καθεστώτος (τα έχουμε αναλύσει λεπτομερειακά).

γ). Συγκαλύπτουμε και τους ορατούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της Τουρκίας που προωθούνται μέσω τέτοιων μαζικών ισλαμικών ροών και εποικιστικών πλημμυρίδων…

δ). Συγκαλύπτουμε, ακόμα και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ: Την νατοϊκή στρατικοποίηση του Αιγαίου με πρόσχημα το «προσφυγικό».

Αυτά και πολλά άλλα δευτερευούσης σημασίας συγκαλύπτονται με το τέχνασμα των διαπιστώσεων που δολοφονούν κάθε ανάλυση και εξήγηση, κάθε διαλεκτική προσέγγιση…

Το χειρότερο: Αυτοί οι «αριστεροί» των «διαπιστώσεων» κατακεραυνώνουν, ως «ρατσιστές», «εθνικιστές» και «φασίστες», όσους τολμούν να προσεγγίσουν και να αναλύσουν αυτά τα ζητήματα διαλεκτικά.

Η τραγική ειρωνεία:
Αυτοί οι «αριστεροί» των διαπιστώσεων» συμβάλλουν στην ακροδεξιά συντήρηση, ανακύκλωση και αναπαλαίωση…

Έτσι τα τεχνάσματα των διαπιστώσεων καταλήγουν στην ακραία ΛΟΓΙΚΗ της καπιταλιστικής εξουσίας:

α). Στην ιδεολογική και πολιτική αστυνομία (από «αριστερούς») εναντίον εκείνων που υποσκάπτουν την ακινησία των «κατηγορικών προσταγών»: Των κατηγορηματικών διαπιστώσεων.

β). Στην εκτροφή, συντήρηση και ανακύκλωση της ακροδεξιάς βαρβαρότητας…

Θα συνεχίσουμε ακριβώς με αυτό: Στις διαπιστώσεις και όχι εξηγήσεις της ακροδεξιάς ανακύκλωσης και αναπαλαίωσης: Όλες οι ποικιλίες της «αριστεράς» διαπιστώνουν και εδώ το «κακό», αλλά το ΓΙΑΤΙ το «κακό» αυτό ανακυκλώνεται δεν το εξηγούν, όπως δεν εξηγούν τις ΜΕΓΑΛΕΣ ευθύνες της Αριστεράς…

 Παλαίμαχος/resalto

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Αλήθειες και ψέματα για την δραχμή

Τι θα γίνει έτσι και επιστρέψουμε στη δραχμή; Προφανώς θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει. Η Ελλάδα θα γίνει Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, Βόρεια Κορέα του Κιμ Ιλ Σουνγκ, ή θα γυρίσουμε στην λίθινη εποχή. Ακριβώς δηλαδή όπως ήταν πριν αποκτήσουμε το ευρώ. Διότι, αν δεν με γελά η μνήμη μου, οι Έλληνες πριν το ευρώ κατοικούσαν στις σπηλιές και στα δέντρα, φορούσαν δέρματα, ζεσταίνονταν με κοπριές και έτρωγαν κουκουνάρια. Μιας και ποιος δεχόταν τότε την ξεφτιλισμένη πληθωριστική δραχμούλα;
Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία επιβίωνε – με όλα τα προβλήματά της – πολύ καλύτερα εκτός ευρώ παρά με το «ισχυρό ευρώ». Είχε διεθνείς σχέσεις και πριν το ευρώ και μάλιστα καλύτερες, με περισσότερες χώρες και πιο προσοδοφόρες. Και παρά το γεγονός ότι το εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή, την μεταχειρίζονταν οι κυβερνήσεις με κύριο σκοπό να διευκολυνθεί η κερδοσκοπία και να αυξηθεί η λεγόμενη ανταγωνιστικότητα με διαρκείς υποτιμήσεις, τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:
§                     Τα εξωτερικά ελλείμματα της χώρας ποτέ δεν έφτασαν στα ύψη που βρέθηκαν επί ευρώ. Μάλλον ήταν αδιάφορο σ’ όλους όσοι εμπορεύονταν με την χώρα η κατάσταση της δραχμούλας. Οι εξωτερικές σχέσεις της χώρας ήταν σαφώς πιο εκτεταμένες και πιο πολύπλευρες απ’ ότι σήμερα που 3 χώρες ελέγχουν ουσιαστικά το εξωτερικό εμπόριό της.
§                     Παρά τον πληθωρισμό και τις διαρκείς υποτιμήσεις οι εξωτερικοί όροι εμπορίου της χώρας ήταν πολύ καλύτεροι απ’ ότι την δεκαετία του ευρώ. Το ίδιο και η εσωτερική αγοραστική δύναμη της οικονομίας.
§                     Χάρις στη δραχμούλα το χρέος ήταν απολύτως διαχειρίσιμο και παρά την εκτίναξή του επί Μητσοτάκη και Σημίτη δεν μας οδήγησε σε χρεοκοπία. Κι ούτε θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε στη σημερινή χρεοκοπία, όσο διατηρούσαμε τη δραχμή.
Αυτά είναι τα γεγονότα. Να θυμίσουμε μόνο ότι από την υποτίμηση της δραχμής έναντι του δολαρίου επί Μαρκεζίνη (1954), το εθνικό νόμισμα έχασε πάνω από 10 φορές την αξία του έως ότου μπήκαμε στο ευρώ. Στην μεταπολίτευση χάρις στις τρεις επίσημες υποτιμήσεις και την τακτική της διολίσθησης, η δραχμή έχασε το 90% της αξίας της. Καταστράφηκε η οικονομία; Μήπως χρεοκόπησε και δεν το γνωρίζουμε; Χάθηκαν οι καταθέσεις; Εξαφανίστηκε το νόμισμα; Κατέρρευσαν οι εξωτερικές οικονομικές δοσοληψίες; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Γιατί άραγε;
Επιπλέον, μήπως χρεοκόπησε ποτέ η Ελλάδα λόγω εθνικού νομίσματος; Ποτέ! Το 1893 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω υπερδανεισμού σε χρυσό φράγκο, λόγω της ένταξης στην νομισματική Λατινική Ένωση, η οποία διαφημίστηκε και τότε ως ιδανική για φτηνά δάνεια προς το δημόσιο. Το 1932 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω χρυσής δραχμής και υπερδανεισμού σε χρυσές λίρες, μιας και τότε ανήκε στην νομισματική ένωση της χρυσής λίρας στερλίνας.
Δεν υπάρχει «διεθνής λύση»
Το ίδιο και αμέσως μετά την απελευθέρωση όταν η Βρετανία επέβαλε την συμφωνία του Λονδίνου (1944) στην Ελλάδα με βάση την οποία η χρυσή λίρα λειτουργούσε ως βασικό γενικό ισοδύναμο της ελληνικής οικονομίας. Έτσι φτάσαμε να στοιχίζει ένα καρβέλι ψωμί μερικά εκατομμύρια δραχμές και ο μαυραγοριτισμός να σαρώνει. Αυτή η συμφωνία του Λονδίνου και η έκδοση κατόπιν της στρατιωτικής βρετανικής λίρας για το εσωτερικό της Ελλάδας, σηματοδότησε την δεύτερη περίοδο της κατοχής, την βρετανική κατοχή.
Οι παγκόσμιες κρίσεις του οικονομικού στερεώματος της αγοράς δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σε διεθνές επίπεδο. Εκτός κι αν αποζητάμε εμπόλεμες συρράξεις ανάμεσα στους ισχυρούς με οικονομικούς, είτε πολιτικούς όρους. Μόνο έτσι ξέρει η παγκόσμια αγορά να αναζητά διεθνείς λύσεις. Αυτό αποτελεί θέσφατο για όποιον έχει στοιχειωδώς μελετήσει τις μεγάλες περιόδους παγκόσμιας κρίσης από την εποχή της πρώτης Μεγάλης Ύφεσης του 1873-1896.
Η ανάγκη εθνικού νομίσματος, ειδικά για τις πιο ασθενικές οικονομίες, γεννήθηκε ως αδήριτη ανάγκη αντιμετώπισης και θωράκισης των εθνικών οικονομιών από τις παγκόσμιες κρίσεις και αναταράξεις των αγορών. Εντελώς ενδεικτικά μόνο, θα άξιζε τον κόπο να αναφέρουμε ότι ο Τζον Μέϊναρτ Κέϊνς, που παπαγαλίζουν ορισμένοι σύγχρονοι idiotus ignoramus με πανεπιστημιακούς τίτλους, όταν βρέθηκε σε μια ανάλογη παγκόσμια κρίση χρέους, τι πρότεινε; Όταν μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όλα τα εμπόλεμα κράτη βρέθηκαν καταχρεωμένα κυρίως προς την μόνη χώρα πιστωτή που είχε απομείνει, τις ΗΠΑ, ο Κέϊνς ξάφνιασε το αστικό κατεστημένο με δυο καίριες προτάσεις: Αφενός, ισχυρίστηκε ότι τα χρέη είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν και προκειμένου να επιβάλλουν οι εξεγερμένοι λαοί τη διαγραφή τους, θα έπρεπε να πειστούν οι ΗΠΑ να προβούν αυτές σε διαγραφή των χρεωστικών της απαιτήσεων. Αφετέρου, να καταργηθεί ο χρυσός κανόνας, οι σταθερές ισοτιμίες και το ιδιωτικά εκδιδόμενο χρήμα και οι οικονομίες να μεταβούν τάχιστα σε εθνικό νόμισμα που εκδίδει το οικείο κράτος με βάση τις ανάγκες του.
Όταν τόλμησε να τα προτείνει για πρώτη φορά το 1920, αντιμετωπίστηκε ως «γραφικός» και ανόητος από τους μεγάλους τραπεζίτες και χρηματιστές. Ο μεγαλοχρηματιστής Λέφινγουελ και συνεταίρος του Μόργκαν, όταν πρωτάκουσε τον Κέινς να προτείνει τόσο αιρετικές ιδέες, σχολίασε: « Ο Κέινς… φλερτάρει με περίεργους θεούς και προτείνει να εγκαταλείψουμε για πάντα τον χρυσό κανόνα και να τον αντικαταστήσουμε με ένα «κατευθυνόμενο» νόμισμα… είναι καλύτερα να έχουμε κάποια σταθερά παρά να παραδώσουμε τις υποθέσεις μας στην ευφυΐα των δημοσιολογούντων οικονομολόγων και των πολιτικών…» Εκεί βρισκόταν το κουμπί. Η αντικατάσταση του παγκόσμιου σταθερού νομίσματος με εθνικά «κατευθυνόμενα» νομίσματα με βάση τις ανάγκες των εθνικών οικονομιών, περιόριζε δραστικά τον έλεγχο από τους μεγάλους χρηματιστές και τραπεζίτες που λειτουργούσαν στην παγκόσμια αγορά. Κι αυτό ήταν κάτι αδιανόητο. Τι θα συνέβαινε αν γινόταν κάτι τέτοιο; Οι ουρανοί θα άνοιγαν και θα κατέστρεφαν τους ασεβείς! Μα είναι δυνατόν να λειτουργήσει η οικονομία χωρίς σταθερό νόμισμα με παγκόσμιο αντίκρισμα; Θα εξαφανιστεί το διεθνές εμπόριο. Θα χαθούν οι αποταμιεύσεις και κανείς δεν θα θέλει να συναλλάσσεται με ένα πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, το οποίο το μόνο που θα κάνει είναι να υποτιμάται διαρκώς. Αυτά κι άλλα πολλά, σαν σήμερα, επικαλούνταν όσοι θεωρούσαν τον Κέϊνς τρελό, γραφικό και ανόητο που προτείνει τέτοια πράγματα.
Βέβαια ο Κέϊνς πίστευε λανθασμένα ότι μπορεί να πείσει τις κυβερνήσεις και κυρίως τις ΗΠΑ να το κάνουν από μόνες τους, πριν προλάβουν να τους το επιβάλουν οι λαοί. Όπως κάποιοι σήμερα πιστεύουν πώς μπορούν να πείσουν την ΕΕ και την ΕΚΤ να ασκήσει άλλη πολιτική από αυτή που ασκούν και να κρατήσουν άλλη στάση από αυτήν που κρατούν.
«Ισχυρό ευρώ» και πόλεμος
Το κλου της ιστορίας είναι ότι η κρίση του 1929 έφερε όλα αυτά που οι πολέμιοι του Κέϊνς χρέωναν ως δήθεν αναπόφευκτες συνέπειες των προτάσεων για διαγραφή του χρέους και αποκατάσταση του εθνικού νομίσματος. Οι λαοί εξεγέρθηκαν τελικά και οι ίδιοι που δεν ήθελαν με τίποτε να δουν να χάνονται τα χρηματιστικά κέρδη τους, έφεραν τον φασισμό και τον ναζισμό οδηγώντας τον κόσμο στο ολοκαύτωμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Το ίδιο θα συμβεί και σήμερα, αν αφήσουμε τις ίδιες δυνάμεις της ανοιχτής δικτατορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου να επιμείνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους και στην κατοχύρωση του «ισχυρού ευρώ». Κι αυτό ήδη συμβαίνει με τον διορισμό τραπεζιτών επικεφαλής δοτών κυβερνήσεων, όπως έγινε στην Ελλάδα με τον κ. Λουκά Παπαδήμο και στην Ιταλία με τον κ. Μάριο Μόντι.
Η επινόηση του ευρώ
Ορισμένοι λένε ότι μπορεί η είσοδος στο ευρώ να ήταν λάθος, αλλά τώρα που μπήκαμε η έξοδος θα ήταν καταστροφή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από κάτι τέτοιο. Το ευρώ αποτελεί μια χρηματοπιστωτική επινόηση που δεν βασίζεται, ούτε απηχεί την πραγματική οικονομία ακόμη και σε επίπεδο ευρωζώνης. Η σταθερότητα του ευρώ εξαρτάται όχι από την πραγματική δυναμική της οικονομίας, αλλά από συγκεκριμένες αξιωματικές πολιτικές παραδοχές, από ορισμένες υποθέσεις εργασίας: (1) Σταθερή νομισματική κυκλοφορία, που δεν επιτρέπει την έκδοση πρόσθετου νομίσματος. (2) Χαμηλά επίπεδα χρέους και κρατικών ελλειμμάτων. (3) Συντονισμός οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.
Η οικονομία όμως δεν κινείται με βάση πολιτικές παραδοχές και μάλιστα αξιωματικού χαρακτήρα, αλλά με βάση την αντικειμενική κατάσταση των συναλλαγών και της παραγωγής στην πραγματική οικονομία. Κι αυτή η κατάσταση είναι πάντα κυμαινόμενη σε τέτοιον βαθμό που καμιά σταθερά δεν μπορεί να λειτουργήσει. Όταν μια οικονομία είναι διαρκώς ελλειμματική στο επίπεδο της παραγωγής και των συναλλαγών, όσο κι αν προσπαθεί είναι αδύνατο να τηρήσει τις όποιες παραδοχές και αξιώματα. Ότι κι αν κάνει.
Έτσι και με το ευρώ. Ένα νόμισμα που βασίζεται σε εξωπραγματικά αξιώματα δεν μπορεί να διασωθεί ενισχύοντας τις υποθέσεις εργασίας πάνω στις οποίες στηρίχθηκε. Είναι αδύνατον. Όσο ενισχύονται οι αξιωματικές πολιτικές παραδοχές σε βάρος της πραγματικής κατάστασης της οικονομίας, τόσο περισσότερο θα σπέρνει την χρεοκοπία, την καταστροφή και την ισοπέδωση. Σε βαθμό μάλιστα πρωτάκουστο για τους λαούς της Ευρώπης.
Μέχρι εδώ το παραμύθι περί «λίθινης εποχής»
Επομένως η λίθινη εποχή δεν είναι ένα ενδεχόμενο που συνδέεται με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αλλά με την ίδια την παραμονή στο ευρώ. Άλλωστε στη λίθινη εποχή ζουν ήδη οι πάνω από 1 εκατομμύριο άνεργοι της χώρας, αλλά και τα 4 εκατομμύρια εργαζόμενοι που βιώνουν μια κατάσταση όπου είτε βρίσκονται με δουλειά χωρίς μέλλον, είτε με μέλλον χωρίς δουλειά, όπως το 50% και πλέον της νέας γενιάς. Δεν συζητάμε βέβαια για την ανέχεια που έχει ενσκήψει στην πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών. Οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζει η μέση ελληνική οικογένεια μπορεί να συγκριθεί μόνο με την κατοχική και την πρώτη μετακατοχική περίοδο.
Κι επειδή η κατάσταση αυτή θα επιδεινωθεί σε βαθμό ανήκουστο, θα πρέπει να ρωτήσουμε που βρίσκεται η «κόκκινη γραμμή»; Που πρέπει να φτάσουμε για να πούμε «φτάνει, ως εδώ»; Πόσοι από τους νέους μας πρέπει να μεταναστεύσουν μαζικά γιατί δεν βρίσκουν ούτε δουλειά του ποδαριού; Πόσοι εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι πρέπει να ζήσουν σε συνθήκες πείνας και εξαθλίωσης; Πόσοι από τους ηλικιωμένους πρέπει να πεθάνουν γιατί δεν έχουν ούτε καν να πληρώσουν για την θέρμανσή τους; Πόσα άτομα με ειδικές ανάγκες πρέπει να ριχτούν στον Καιάδα γιατί καταργείται ακόμη και η πιο στοιχειώδης κοινωνική πρόνοια; Πόσοι θα πρέπει να αφήσουν την τελευταία τους αναπνοή σε κάποιο ράντσο, ή στα χέρια των δικών τους, γιατί διαλύεται ακόμη και η πρωτοβάθμια υγεία;
Είναι ή δεν είναι η λίθινη εποχή αυτή που ζουν σήμερα εκατομμύρια Έλληνες; Τι έχουν να φοβηθούν οι άνεργοι, οι κατεστραμμένοι επαγγελματίες και οι αφανισμένοι μικρομεσαίοι, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και οι εργαζόμενοι που ζουν κυριολεκτικά στο όριο; Τι έχουν να φοβηθούν όλοι αυτοί από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Μην χάσουν τις (ανύπαρκτες) καταθέσεις τους; Μην και χάσουν ακόμη κι αυτά τα λίγα που τους έχουν απομείνει; Μόνο ένας ανόητος ή ένα τυπικό κομματικό στέλεχος, μπορεί να πιστεύει στα σοβαρά σήμερα ότι δεν οδηγούμαστε με μαθηματική βεβαιότητα σε ολοκαύτωμα ενός ολόκληρου λαού προκειμένου να διατηρηθεί μια τυχάρπαστη κερδοσκοπική επινόηση των τραπεζιτών: το ευρώ.
Νέα αρχή να επιβάλλει ο ελληνικός λαός
Με το εθνικό νόμισμα μπορεί να γίνει μια νέα αρχή προς το συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Αρκεί να το επιβάλει ο ίδιος και όχι οι καταχτητές του και οι ντόπιοι δοσίλογοι. Με το εθνικό νόμισμα μπορεί να κερδίσει την ελευθερία του από τους δυνάστες των αγορών και να διεκδικήσει την κυριαρχία του σ’ αυτόν τον τόπο. Κι αυτό είναι το ζουμί της όλης υπόθεσης.
Μπορεί ένας λαός σαν τον ελληνικό να σταθεί στα πόδια του και να προχωρήσει με ίδιες δυνάμεις; Ή είναι καταδικασμένος να χρειάζεται πατερίτσες, προστάτες και νταβατζίδες; Αυτό είναι το δίλλημα που συνδέεται πρώτα και κύρια με το ζήτημα του εθνικού νομίσματος. Η τερατολογία που συνδέεται με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα συνδέεται με την ανάγκη ο λαός να πιστέψει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του, ότι αν και κατοικεί σε μια από τις πιο ευλογημένες χώρες της Ευρώπης δεν μπορεί να παράγει τίποτε, δεν έχει τα μέσα για να σταθεί όρθιος με τις δικές του δυνάμεις.
Δεν είναι καινούργια αυτή η προσπάθεια. Λίγο μετά την ναζιστική κατοχή οι ίδιες δυνάμεις που υπηρέτησαν το καθεστώς κατοχής πάσχιζαν να πείσουν τον Έλληνα ότι η ανεξαρτησία και η εθνική κυριαρχία είναι ένας μύθος. Ο Γεώργιος Βλάχος της Καθημερινής, συνεργάτης των γερμανικών δυνάμεων κατοχής, έγραψε το 1958 ότι το σύνθημα της εθνικής ανεξαρτησίας είναι «κενό ουσίας πυροτέχνημα», ενώ ο διευθυντής  του γνωστού συγκροτήματος Χρ. Λαμπράκης, που διέπρεψε στην κατοχή, έγραφε την ίδια χρονιά πώς «η ανεξαρτησία στον σημερινό κόσμο είναι μια ουτοπία…» Στον χορό αυτού του νεοδοσιλογισμού και ονομαστοί διανοούμενοι της εποχής όπως ο κ. Γ. Θεοτοκάς, ο οποίος έγραφε ότι η «ιστορική αναγκαιότητα» οδηγεί στο ξεπέρασμα των εθνών και στη δημιουργία υπερεθνικών σχηματισμών, γιατί μόνο έτσι μπορεί «να αξιοποιηθεί εντελώς η σύγχρονη τεχνική» και να πραγματοποιηθεί η «σταθερή εξύψωση του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου των λαϊκών μαζών του κόσμου.»
Αυθυπαρξία ή υποτέλεια;
Την εποχή εκείνη με νωπές της μνήμες των αγώνων κατά του καταχτητή παλιού και νέου, για την λαϊκή και εθνική κυριαρχία, δεν περνούσαν εύκολα οι ενδοτισμοί. Έτσι ο Ε. Παπανούτσος απαντώντας στον Θεοτοκά έγραφε: «ομολογώ πώς άμα βάζω στο νου μου πραγματοποιημένο το καθεστώς που προφητεύει ο καλός φίλος με πιάνει φόβος. Μεγάλος φόβος… Ας θυμηθούμε ότι ο Χίτλερ προόριζε την Ελλάδα για τουριστικά ταξίδια και για καλλιέργεια της αγριόμεντας…». Πολύ σωστά ο κ. Παπανούτσος διαβλέπει τους κινδύνους που συνεπάγονται για την Ελλάδα σε τέτοιες «υπερεθνικές ενώσεις» και σωστά υπογραμμίζει πως η «εθνική μας προσωπικότητα, η πολιτική μας παράδοση, το πνεύμα και το ήθος του λαού μας… ένας μόνο σίγουρος τρόπος υπάρχει να διαφυλαχθούν: η αυθυπαρξία, το δικαίωμα να διαθέτει κανείς τον εαυτό του όπως θέλει, να κυβερνάει αυτός το σπίτι του και όχι οι άλλοι – ας είναι και οι καλύτεροι φίλοι».
Αυθυπαρξία ενός λαού χωρίς οικονομική αυτοδυναμία και εθνική ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς. Και αφετηρία για μια τέτοια αυθυπαρξία αποτελεί η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
Δημήτρης Καζάκης
Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι, 24/11/2011

Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ (ΨΕΥΔΟ)ΖΩΟΦΙΛΙΑΣ...

Κατάντησε αηδία η κατάσταση με τα περιφερόμενα σκυλιά (δεσποζόμενα ή μη) σε κάθε σημείο του νησιού.
Δυστυχώς και παρά τα απανωτά σοβαρά κρούσματα επιθέσεων σε οικόσιτα ζώα, παρά την  απαράδεκτη-αηδιαστική εικόνα που συνιστούν τα σκυλοκούραδα και σκυλοκάτουρα στα πιο επίκαιρα και πολυσύχναστα μέρη (δρόμοι, πλατείες, παιδικές χαρές, παραλίες) κανενός αρμοδίου το αυτί δεν συγκινείται προκειμένου να εφαρμοστεί ο ΝΟΜΟΣ.
Η διαστροφική (υπάρχει και υγιής) αντίληψη περί ζωοφιλίας, επιβάλλεται σε όλους εμάς που θέλουμε και δικαιούμαστε ένα καθαρό περιβάλλον, ασφάλεια στους δρόμους απαλλαγμένοι απο τον κίνδυνο ξαφνικής "επίθεσης" (ή και κανονικής επίθεσης) σκύλου, ασφαλούς διαβίωσης των δικών μας  κατοικίδιων ζώων αλλά και της κτηνοτροφίας, από μια μερίδα ασυνείδητων ανθρώπων ισχυρά προστατευμένων από την ανυπαρξία της συντεταγμένης πολιτείας...

Κυριακή 24 Απριλίου 2016

Δεν δουλεύει πια το δούλεμα

Δεν δουλεύει πια το δούλεμα
Ο Στάθης στον eniko
Το χρέος. Ολοι ξέρουν την αλήθεια, και πρώτος από όλους ο κ. Τσίπρας. Οι Γερμανοί Δυνάστες δεν κουβεντιάζουν για το χρέος. Οχι πριν από το τέλος της αξιολόγησης. Οχι πριν από το 2022. Οχι όσον οι δόσεις είναι… βιώσιμες. Κι αν είναι να αναδιαρθρώσουν το χρέος, θα το κάνουν μετά το 2022, οπότε αρχίζουν οι δόσεις παλούκια. Το ίδιο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και αν αρχίσουν κουβέντα οι δανειστές για το χρέος, αυτή θα αφορά ή την επιμήκυνση ή τα επιτόκια. Οχι το κούρεμα. Δηλαδή, τα αγγούρια θα μείνουν αγγούρια και τα παλούκια θα μείνουν παλούκια. Πόσες φορές τα έχει πει αυτά ο κ. Σόμπλε; Εκατό. Πόσες φορές τα έχει πει η κυρία Μέρκελ; Εκατό. Κι όμως ο κ. Τσίπρας έβρισκε, ως πρότινος, «διαφορές» ανάμεσα στην κυρία Μέρκελ και στον κ. Σόιμπλε!!! Πόσες
φορές άκουσε ο κ. Τσίπρας τον κ. Σόιμπλε και την κυρία Μέρκελ να λένε το ίδιο; Εκατό κι εκατό, διακόσιες. Κι όμως παραμύθιαζε και παραμυθιάζει τους Ελληνες. Γιατί; Ρωτήστε τον κ. Καρανίκα! Σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού είναι, κάτι περισσότερο απ’ τους Γερμαναράδες θα ξέρει…
Αλλά, αν ο κ. Τσίπρας ξέρει την αλήθεια για το χρέος (την αλήθεια που έχει υπογράψει), ξέρει την αλήθεια και για το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ προέκρινε το κούρεμα του χρέους, αλλά αφού επιβληθούν και νέα σκληρά μέτρα, πολύ σκληρότερα από όσα έχει ήδη υπογράψει ο κ. Τσίπρας στο τρίτο μνημόνιο. Και μάλιστα, όσον περνούσε ο καιρός, ακόμα σκληρότερα! Τι πέτυχε ο κ. Τσίπρας με τους λεονταρισμούς του (πάντα για εσωτερική κατανάλωση); Τώρα το ΔΝΤ δεν μιλά πια για κούρεμα αλλά μιλά και αυτό για επιμήκυνση. Με τα ίδια σκληρά κι ακόμα σκληρότερα μέτρα.
Πόσες φορές έχει ακούσει ο κ. Τσίπρας ότι Ενωση και  ΔΝΤ πάνε μαζί; Εκατό. Και χίλιες εκατό. Τι λοιπόν δεν κατάλαβε; Μήπως νόμιζε ότι οι διαφωνίες Ενωσης και ΔΝΤ για επιμέρους θέματα θα μπορούσαν, ύστερα από τις επίπονες προσπάθειες του κ. Καρανίκα, να αναδειχθούν σε κυριαρχικές και έτσι να αρχίσουν να σφάζονται στην ποδιά του κ. Παππά οι δανειστές, ποιος θα πάρει άδεια να μας ρουφάει το αίμα με την μπουρού του άλλου; Τι λογική έχουν όλα αυτά;
Προς τι λοιπόν οι παλληκαρισμοί; Προς τι το σκηνικό ρήξης; Η μόνη μονομερής ενέργεια που μπορεί να κάνει η ελληνική κυβέρνηση είναι να κοπανάει το κεφάλι της στον τοίχο. Διότι «δεν μπορεί να κάνει αλλοιώς». Απλώς χάνεται κι άλλος χρόνος - έτσι ώστε την τελευταία στιγμή και υπό το κράτος του τρόμου, που μια παρακρατική πλέον επικοινωνιακή πολιτική παράγει, να περάσει ο κ. Τσίπρας το τέρας  από τη Βουλή και να νομιμοποιήσει τη
σφαγή της Χίου, το ολοκαύτωμα των Ψαρών, τη νίλα του Πέτα, το Ματζικέρτ και την πανωλεθρία της Αδριανούπολης.
Δεν ξαναζούμε το περσινό καλοκαίρι, ζούμε τον ίδιο εφιάλτη. Την ίδια αβάσταχτη ελαφρότητα μιας κυβέρνησης που «καταγγέλλει» το ΔΝΤ για όσα έχει υπογράψει η ίδια. Με την ίδια ελαφρότητα του κ. Τσίπρα μπορεί ο κ. Στέλιος Παππάς πατήρ
να λέει ότι «αν δεν του αρέσει του ΔΝΤ, να πάρει το βαλιτσάκι του και να φύγει». Ακριβώς όπως όταν έλεγε και ο κ. Φλαμπουράρης ότι «αέρα τούς χρωστάμε, με αέρα θα τους πληρώσουμε». Θλιβερές
αερολογίες. Με τεράστιο κόστος.
Μπορεί ο κ. Στέλιος Παππάς να παίζει τον παπά, αν του κάνει κέφι, ή ο κ. Φλαμπουράρης την πρέφα του, αλλά ο κ. Σόιμπλε εξακολουθεί να ζητά 50 δισ. από την εκποίηση του δημόσιου πλούτου. Ακατέβατα (κι όχι μόνον 15 ψωροδισεκατομμύρια που μπορεί να του προσφέρει ο κ. Πιτσιόρλας από την περιουσία του μπαμπά του).
Κι έχουμε φθάσει στο σημείο, το ίδιο το ελληνικό κράτος (των κρατικοδίαιτων κρατιστών) να δολοφονεί ό,τι απέμεινε από την περιουσία που έφτιαξε ο λαός με τα χέρια του. Για παράδειγμα η ΕΛΒΟ, η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων. Συνεχίζοντας την πολιτική της Δεξιάς, η Αριστερά που «δεν μπορεί να κάνει αλλοιώς» παρά να εφαρμόζει αυτήν την πολιτική, δεν πληρώνει στην ΕΛΒΟ τα 9.000.000 ευρώ που της χρωστάει, της κόβει τις παραγγελίες, την τρέχει στα δικαστήρια και την οδηγεί στον μαρασμό, ώστε να την πάρει αντί πινακίου φακής η ΚΜW, η γερμανική εταιρεία που φτιάχνει τα Λέοπαρντ.
Αυτά τα Λέοπαρντ, που σε καιρό ειρήνης μάς έχουν πιει το αίμα περισσότερο κι απ’ όσο αίμα έχυσαν στη χώρα μας τα Πάντσερ της Κατοχής. Πάντσερ (Πάνθηρες), Τάιγκερ (Τίγρεις) και Λέοπαρντ (Λεοπαρδάλεις) - αυτό είναι το γερμανικό Πάνθεον που αντιμετωπίζει ο κ. Τσίπρας, πώς; Πουλώντας αεροδρόμια και λιμάνια, διαλύοντας τις σχέσεις εργασίας, ανατινάζοντας το ασφαλιστικό, παραδίδοντας το Αιγαίο στο ΝΑΤΟ και το βόρειο σύνορο στους Σκοπιανούς. Εύγε!
Πετούσαν χθες πάνω απ’ την Αθήνα μαχητικά τζετ, ανησύχησε κόσμος και αυτήν την ανησυχία μετέφερε με ερώτησή του ο κ. Χατζηνικολάου στον κ. Καμμένο, που εκείνη την ώρα φιλοξενούσε στα ερτζιανά του Real FM. Και τι απήντησε ο υπουργός Αμυνας αφήνοντας εμβρόντητους τους ακροατές; «Μην ανησυχείτε, ελληνικά είναι». Τι θα μπορούσαν να ήταν; Το τσίρκο Aerokolotuba ή η Ottoman Haber; Ή μήπως η Λουφτβάφε;
Οχι, να ξέρουμε! Αν είναι να οργανωθούμε! «Είμαστε εθνικά κυρίαρχο κράτος» που λέει και ο κ. Τσακαλώτος! Αμα θέλουμε ανεβάζουμε τον ΦΠΑ από το 23% στο 24%, κι άμα λάχει φτιάχνουμε γιομιστά για τα παιδάκια που εμείς οδηγήσαμε στην πείνα. Δεν θα πουν οι Φράγκοι στους άφραγκους ότι «δεν μπορούν να κάνουν αλλοιώς», το είπαμε και μόνοι μας. Μολών λαβέ φράγκα, πόρους, ανθρώπους, σπίτια και ό τι άλλο γουστάρετε. Κι αν δεν σας αρέσει,
«να πάρετε το βαλιτσάκι σας και να φύγετε»! – γεια σου, κυρ Παππά και Παπαφλέσσα μου, γεια σου και σένα Καρανίκα μου αδικοδιορισμένε…

Σάββατο 23 Απριλίου 2016

21η Απριλίου: Από τη χούντα, στην «αριστερά» του 4ου Ράιχ…



Η φετινή επέτειος του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών του 1967, σηματοδοτεί έναν ιστορικό παραλογισμό: Από τους κόλπους της Αριστεράς που κυνηγούσε λυσσασμένα η χούντα, αναδείχτηκαν τα σημερινά ανδρείκελα του 4ου Ράιχ…

Από τα αμερικανοκίνητα ανδρείκελα των συνταγματαρχών φτάσαμε σε μια τερατώδη ιστορική αναστροφή: Να βρίσκονται στο ρόλο των ανδρεικέλων, της παγκόσμιας χρηματιστηριακής χούντας (αυτή τη φορά), οι «αριστεροί» που διωκόντουσαν από τη χούντα…


Το ιστορικό αυτό παράδοξο βρίσκεται μέσα στα «παιχνίδια» ή τις «φάρσες» της ιστορικής διαλεκτικής. Διότι η ιστορία όχι μόνο δεν δίνει τίποτα δωρεάν, αλλά τιμωρεί σκληρά αυτούς που τη χλευάζουν και προδίδουν τη «διαλεκτική» της…

Συνεπώς δεν είναι «ιστορικό παράδοξο», αλλά το τίμημα των ιστορικών προδοσιών και της ενσωμάτωσης της Αριστεράς.

Κάθε προδοσία της Αριστεράς ήταν μια «ιστορική έκτρωση» και είχε ως τίμημα τραγωδίες για τους λαούς και την Αριστερά, καθώς και τη γέννηση πολιτικών εκτρωμάτων.

Τις ταξικές συνεργασίες του σταλινισμού και τις προδοσίες του τις πληρώσαμε με μεγάλες ιστορικές τραγωδίες του εργατικού και λαϊκού κινήματος και με γιγάντιες μεταλλάξεις…

Πρόσφατο ελληνικό παράδειγμα το 1989. Εδώ η ταξική συνεργασία γέννησε το έκτρωμα της συγκυβέρνησης Τζαννετάκη και άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στη βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού, με εφιαλτικό επακόλουθο: Την τραγωδία της ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ της αριστεράς στον σύγχρονο νεοταξικό φασισμό: Το 4ο Ράιχ…

Όταν, λοιπόν, οι προδοσίες και οι ταξικές συνεργασίες της αριστεράς, οδηγούν σε ιστορικές τραγωδίες, η ενσωμάτωση αυτής της αριστεράς και η μετάλλαξή της σε «αριστερά» της Παγκοσμιοποίησης, οδηγεί σε μια ΤΡΑΓΩΔΙΑ, δίχως ιστορικό προηγούμενο. Οδηγεί στο αναποδογύρισμα των πραγμάτων, στη σχιζοφρένεια που ζούμε: Να είναι η ίδια αυτή η μεταλλαγμένη «αριστερά», η εμπροσθοφυλακή-ανδρείκελο του σύγχρονου νεοταξικού φασισμού, να είναι το πλέον χρήσιμο και αποτελεσματικό γρανάζι του συστήματος…

Αυτήν την ιστορική τραγωδία ζούμε σήμερα:
Να έχουν υποκατασταθεί οι συνταγματ
άρχες και τα στρατιωτικά τανκς, με τους αξιωματούχους των «αριστερών» ποικιλιών και τα ιδεολογικό-πολιτικά τανκς της «αριστεράς»…

Και αυτή η τραγωδία των «αριστερών» τανκς, των νέων τρομοκρατικών ιδεολογημάτων της Νέας Τάξης, είναι κατά πολύ χειρότερη από τα τανκς των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου του 1967.

 Ροβεσπιέρος

Οι τρεις Χριστιανοί

Οι τρεις Χριστιανοί
Ο Στάθης στον eniko
Οι δύο από τους επικεφαλής του Χριστιανισμού, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Πάπας Φραγκίσκος μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο ομίλησαν από τη Λέσβο προς την ανθρωπότητα, και ομίλησαν με λόγια σοφά. Και ο ήχος των λόγων τους, όχι ύστερα, αλλά αμέσως σκεπάσθηκε από τον ήχο των βομβών και τον βόμβο των τόκων.
Απλά ενδεδυμένοι το σχήμα τους και περιεσφιγμένοι πραιτοριανών, οι τρεις Χριστιανοί ομίλησαν στους πρόσφυγες για να ακούσει η οικουμένη. Και περιέγραψαν με τον πιο πειστικό τρόπο την τραγωδία των φτωχών από τους ταξικούς και εθνικούς πολέμους. Λόγια πολύτιμα που, δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, δεν έχουν βάλει μυαλό ούτε στις Εκκλησίες, ούτε στο πλήρωμά τους.
Προσωπικώς θαυμάζω τον Πάπα που καταγγέλλει την αγριότητα του καπιταλισμού, τον Οικουμενικό Πατριάρχη, στην πραγματικότητα αιχμάλωτο μιας τυραννικής εξουσίας, που έχει άξιο σθένος για ένα βαρύ καθήκον και τον Αρχιεπίσκοπο, πιστόν, ευρυμαθή και ελληνίζοντα και ταυτοχρόνως λυπάμαι για τη διαρκή τους ήττα.
Διότι το πρόβλημα με τους Χριστιανούς δεν είναι ότι στο όνομα του Ιησού κυβέρνησαν οι χειρότεροι, είτε οι «σταυροφόροι», είτε εκείνοι που υπέγραψαν κονκορδάτα με τον Χίτλερ, είτε εκείνοι που ως ακροδεξιοί χριστιανοί ήταν η χαρά του Διαβόλου, το πρόβλημα είναι ότι οι καλύτεροι, οι άγιοι, οι φτωχούληδες του Θεού, ουδέποτε κατίσχυσαν. Τουλάχιστον με τρόπο που να αλλάξει τον συνήθη τρόπο της ανθρωπότητας, τον τρόπο των πολέμων, ταξικών και εθνικών.
Άγιοι υπήρξαν, αλλά τους χρησιμοποίησε η Ιερά Εξέταση. Άδολοι Χριστιανοί υπήρξαν και οδηγήθηκαν σφαχτάρια στα μέτωπα. Και στις φάμπρικες. Αντάρτες ιερείς βγήκαν στα βουνά, κέρδισαν τη βασιλεία των ουρανών, αλλά η Γη συνεχίζει να ζει στην κόλαση. Δεν άλλαξαν τον κόσμο οι Χριστιανοί, τους άλλαξε η ταξική εξουσία κι όσους δεν μπόρεσε να αλλάξει, τους άλλαξε τον αδόξαστο. Ίσως έτσι να ‘ναι τα ανθρώπινα. Διότι τα ίδια έγιναν και με τους σοσιαλιστές, τους κομμουνιστές και τους αναρχικούς. Τα λόγια μας τα δίκασε ο Μπέρια και τα κατορθώματά μας, προσωπικά πλέον φυλαχτά μέσα σε έναν κόσμο, στον οποίον ο κομμουνισμός πλανάται πάνω απ’ το κεφάλι του  ακόμα ως φάντασμα.
Όμως ο άνθρωπος συνεχίζει. Μπορεί τα λόγια του Πατριάρχη, του Πάπα και του Αρχιεπισκόπου να σκεπάσθηκαν από τις βόμβες και τους τόκους, μπορεί τα λόγια των κομμουνιστών, των σοσιαλιστών και των αναρχικών να εκτελέσθηκαν στα γκουλάγκ και στην Πράγα, αλλά το νόημά τους παραμένει άγιο και ηρωικό. Είναι το νόημα που έχει σχέση με το δίκιο όλων και το πολύτιμο της κάθε μίας ύπαρξης ξεχωριστά.
Ίσως, ώσπου η ανθρωπότητα να απαντήσει σε ερωτήματα που ως τώρα δεν έχουν απαντηθεί, όπως το νόημα της ύπαρξης, να συνεχίσει να βαδίζει σαν τον κάβουρα, γνωρίζοντας η ίδια το σωστό και πράττοντας το λάθος. Αλλά, αν η ιστορία του ανθρώπου έως τώρα είναι η ιστορία του χάλυβα, δηλαδή των ταξικών και εθνικών πολέμων, δεν σημαίνει ότι εν τέλει βρίσκονται, ως εκ του αποτελέσματος κρινόμενοι, στην ίδια πλευρά ο Θεός και ο Διάβολος, ο επαναστάτης και ο αντιδραστικός. Διότι όλοι διαλέγουμε τον τρόπο που θα ζήσουμε. Όλοι ζούμε, αλλά άλλος σαν σταυροφόρος κι άλλος με τον σταυρό στο χέρι. Ώσπου στην ιστορία να δοθεί ένα άλλο νόημα, πέρα απ’ όλα αυτά, όσον ο κόσμος είναι κομμένος στα δύο, οι άνθρωποι θα κρίνονται, από τον εαυτό τους και τους άλλους, για τη θέση που παίρνουν και όχι για το αποτέλεσμα που φέρνουν. Υπ’ αυτήν την έννοια νικητές είναι διαρκώς οι ηττημένοι, και πρώτοι είναι οι έσχατοι. Οι βόμβες για να δουλέψουν χρειάζονται λόγια, το ίδιο και οι τόκοι. Η τραγωδία των ανθρώπων είναι ότι με τη σειρά τους οι βόμβες και οι τόκοι παράγουν λόγια. Στο διηνεκές. Ώσπου μια άλλη απάντηση να δοθεί στα ανθρώπινα ή αν θέλετε στα tes publica.
Ως τότε έχουμε τη δυνατότητα, ελεύθερα και με τη βούλησή μας, να διαλέγουμε πλευρά: με το δίκιο ή με το άδικο; Με την ελευθερία ή με τη σκλαβιά; Με τη λογική ή με το παράλογο; Με την ευδαιμονία ή με τη γλίτσα;

Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Πρώην αριστεριστές και η σαγηνευτική γοητεία της μπουρζουαζίας…



Απαιτείται ιδιαίτερη πολιτική ανάλυση για να ερμηνευθεί το φαινόμενο της καθεστωτικής και συχνότατα επιδοτούμενης ενσωμάτωσης των παλιών, ηρωικών «αριστεριστών», πάντα βεβαίως με αναρτημένες τις «αγωνιστικές» σημαίες του αντιεθνικισμού, του αντιρατσισμού, της πολυπολιτισμικότητας, των δικαιωμάτων των «ιδιαιτεροτήτων» κ.λπ…

Αυτοί οι πάλαι ποτέ «αδιάλλακτοι» κατά του καπιταλισμού και κάθε εξουσίας, σήμερα ποζάρουν σε κυβερνητικά έδρανα μιας «αριστερής» κυβερνητικής ΑΠΑΤΗΣ, η οποία ξεπερνάει σε δολιότητα και μοχθηρία και τις δεξιές κυβερνήσεις…


Αυτοί οι πάλαι ποτέ υστερικοί της σοσιαλιστικής επανάστασης, σήμερα έχουν μεταλλαχτεί σε υστερικά ανδρείκελα των νέων αποικιοκρατών…

Ο Δρίτσας και η Τασία Χριστοδουλοπούλου είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις: Στέλεχος της ΟΣΕ (Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση) ο πρώτος και της «Κ.Ο Μαχητής» η δεύτερη, στα παλιά …ηρωικά χρόνια!

Όλη η μίζερη πολιτική τους αθλιότητα και ο δόλιος κυνισμός τους απαστράπτει στην προσπάθεια να υψώσουν τον αυτό-εξευτελισμό τους σε «ηρωική» πράξη για «να κρατηθεί ανοιχτός ο δρόμος για μια μάχη που δεν πρέπει να ρίξουμε τις ασπίδες και πρέπει να συνεχίσουμε να τη δίνουμε»!!!

Διαβάστε την αυθάδεια της δόλιας αντιστροφής των εννοιών του Δρίτσα:

«Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, κάποιοι επέλεξαν να μείνουν πιστοί στις προγραμματικές τους δεσμεύσεις και να συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη, κάποιοι άλλοι- σε αυτούς ανήκω κι εγώ- επέλεξαν με βάση τη σκληρή πραγματικότητα και τους κινδύνους που υπήρχαν, να δεχθούν ακόμη και την προσωπική αυτοακύρωση μιας διαδρομής 50 ετών για χάρη ενός πολύ πιο αναγκαίου στόχου αυτής της περιόδου να κρατηθεί ανοιχτός ο δρόμος για μια μάχη που δεν πρέπει να ρίξουμε τις ασπίδες και πρέπει να συνεχίσουμε να τη δίνουμε»

Ολόκληρη την απολογία του Δρίτσα, εδώ:
http://www.enikos.gr/politics/382307,Dritsas-Dex8hka-akomh-kai-thn-proswpikh-aytoakyrwsh-mias-diadromhs-50-etwn--BIN.html

Αυτό-ακυρώνται για να παραμείνει στη μάχη της σωτηρίας της Ελλάδας!!!

Άλλος σωτήρας με την κουτοπονηριά του «αριστερού» προνομίου: Αυτού που δεν διαθέτουν οι δεξιοί.


Ο Δρίτσας το παίζει σωτήρας, ενώ εκτελεί τα μνημόνια των μαφιόζων του χρήματος και του 4ου Ράιχ, με τη δολιότητα του «αριστερού» αγωνιστή, με τη δολιότητα της εμπορίας των αγώνων, με τη δολιότητα του θυσιαζόμενου (αυτό-ακύρωση) για να μείνει «ανοικτός ο δρόμος του αγώνα»: Τέτοιο ασύστολο και κυνικό δούλεμα…

Φυσικά σε κάθε δούλεμα και πολιτική υποκρισία, και σε κάθε είδος πολιτικού εμπορίου (ιδιαίτερα των «αριστερών» σφετεριστών) κυριαρχεί το ψεύδος.

Για ποια 50 χρόνια αγώνων μας μιλάει ο Δρίτσας; Γι τα χρόνια που αγωνιζόταν, μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ (ενός κόμματος που και η ίδια η έννοια του επαναστατικού αγώνα προκαλεί αλλεργία), για να αναρριχηθεί στο καπιταλιστικό κοινοβούλιο και στην κυβέρνηση των νέων αποικιοκρατών;

Ο «Αγώνας» για αυτούς τους κυρίους είναι ακριβώς αυτή η καθεστωτική «αναρρίχηση»,
μέσω του σφετερισμού των αγωνιστικών παραδόσεων και εννοιών και συχνά μέσω …κατακτήσεων των «ιμάντων» της καθεστωτικής ενσωμάτωσης: ΜΚΟ και ποικίλες μορφές επιδοτήσεων…

Ο Αγώνας γι αυτούς τους κυρίους είναι οι λεονταρισμοί στα λόγια η ΥΠΟΤΑΓΗ και ο χαμαιλεοντισμός στην ΠΡΑΞΗ. Διαβάστε ενδεικτικά, εδώ:
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2016/04/blog-post_247.html




Στα χνάρια του Τσίπρα και ο «αριστεριστής» της «αυτό-κύρωσης» της «επαναστατικής του αξιπρέπειας»!!!

Φυσικά το ζεύγος Δρίτσα – Χριστοδουλοπούλου αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό και κραυγαλέο παράδειγμα…

Πλήθος πρώην «αδιάλλακτων επαναστατών»,
όλου του αριστερού και αντιεξουσιαστικού φάσματος, «συνωστίστηκαν» στο ΣΥΡΙΖΑ για να φέρουν την αριστερά στην κυβερνητική εξουσία. Στην πραγματικότητα για να διαχειριστούν και γευθούν τους σαγηνευτικούς καρπούς της καπιταλιστικής εξουσίας.

Σήμερα οι περισσότεροι, ενώ μέχρι την τελευταία στιγμή στήριζαν την κυβέρνηση της «αριστερής» ΑΠΑΤΗΣ και της παρείχαν «άλλοθι» («διαφωνούμε με το νέο Μνημόνιο, αλλά την στηρίζουμε- τέτοιος «επαναστατικός» οπορτουνισμός), έχουν μετακομίσει στη ΛΑΕ του Λαφαζάνη, αναπαράγοντας τις ίδιες παλιές αυταπάτες…

Αυτό το φαινόμενο της αλματώδους ενσωμάτωσης των πρώην «σκληρών» αριστεριστών στο σύστημα με «οχήματα» …παρδαλά σχήματα αριστερών ψευδαισθήσεων και σφετερισμών, χρήζει, όπως είπαμε, ιδιαίτερης μελέτης…

Ωστόσο, δεν μπορεί να μην επισημάνουμε την κοινή συνισταμένη αυτής της εξέλιξης: Τον εθνομηδενισμό όλων αυτών, το υστερικό τους μένος ΥΠΕΡ των «ανοικτών συνόρων», ΥΠΕΡ κάθε «ιδιαιτερότητας», καθώς και την αυτό-ανακύρηξη τους σε «κέντρο» παραγωγής και διανομής «επαναστατικών ενσήμων» και «πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων» σχετικά με το «ρατσισμό», τον «εθνικισμό» και το «φασισμό»…


Στον τομέα που διαπρέψανε όλοι αυτοί οι «αριστεριστές» (πρώην και νυν) είναι αυτός του «αντιρατσισμού», του «αντιεθνικισμού», του «αντιφασισμού», γενικά όλων αυτών των νέων ιδεολογημάτων των «ανοικτών συνόρων»…

Θα καταγραφούν στην ιστορία σαν την ιδεολογική και πολιτική αστυνομία των νέων «πιστοποιητικών κοινωνικών και πολιτικών φρονημάτων»: Το νέο αυτό «φακέλωμα» του ελληνικού λαού που θα χαρακτηρίζει, κάθε αντιστασιακή πράξη και Λόγο στη νέα αποικιοκρατία, σαν «ρατσισμό», εθνικισμό», «φασισμό» και CIA…

Επαναλαμβάνουμε: Αυτό το ιστορικό μας δράμα θέλει ιδιαίτερη ανάλυση… 

ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΣ/resalto 

Τρίτη 19 Απριλίου 2016

ΠΡΟΣ ΕΠΙΜΕΝΟΝΤΕΣ ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΜΑΤΙΚΑ...

Αλήθεια ρε συμπατριωτάκια, μπορείτε να μου εξηγήσετε τι είναι αυτό που σας εμπνέει και εξακολουθείτε να μετέχετε σε μηχανισμούς που τα μόνα πεδία στα οποία διαπρέπουν είναι αυτά της εξαχρείωσης των πολιτών και του ξεπουλήματος της πατρίδας;
Να υποθέσω πως κυριαρχεί η ανάγκη για το φαίνεσθαι, λαικιστί "να πουλάμε μούρη", ή δεν έχετε απλά καταλάβει ότι δεν ζούμε στη δεκαετία του 80 ή του 90 πλέον;

Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

Η έλευση του Πάπα για να καθαγιαστεί το έγκλημα

Ήλθε και απήλθε ο Πάπας Φραγκίσκος από τη Λέσβο. Ποιός ήταν ακριβώς ο σκοπός της επίσκεψής του; Προφανώς να μετατρέψει ένα κορυφαίο και άκρως ακανθώδες πρόβλημα ανθρωπιστικού δικαίου, αλλά και εθνικής ασφαλείας της Ελλάδας, σε ζήτημα ελεημοσύνης.
Το μήνυμα ήταν σαφές. Ξεχάστε το γεγονός ότι οι τεράστιες αυτές πληθυσμιακές ροές είναι προϊόν επεμβατικών πολέμων και διάλυσης ολόκληρων χωρών κατ' εντολή και προς το συμφέρον της πολιτισμένης Δύσης.
Ξεχάστε ότι οι μάζες αυτές δεν έρχονται από μόνες τους, αλλά ως όμηροι μιας τεράστιας υπερεθνικής βιομηχανίας μετακίνησης πληθυσμών από Ασία και Αφρική προς Ευρώπη.

Ξεχάστε ότι οι μάζες αυτές των ομήρων δεν αντιμετωπίζονται με βάση τα διεθνώς νόμιμα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας υποδοχής, αλλά κατά τα καλά και συμφέροντα των απόκοσμων και υπερεθνικών εξουσιών.
Ξεχάστε ότι οι ζωές των ομήρων βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος ύποπτων ΜΚΟ και κατ' επάγγελμα "αλληλέγγυων", χωρίς να υπάρχει κανένας έλεγχος, με αποτέλεσμα να ανθεί το πανευρωπαϊκό δίκτυο δουλεμπορίας ανθρώπων και ιδιαίτερα ανηλίκων.
Ξεχάστε ότι μαζί με τους ομήρους εισέρχεται και κάθε λογής καρύδι, κάθε λογής μισθοφόρος, ή εγκληματίας πολέμου από τα πεδία των μαχών της Συρίας, του Ιράκ, αλλά και της βόρειας Αφρικής.
Ξεχάστε τα όλα αυτά. Ξεχάστε ότι θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σ' ένα τεράστιο κέντρο κράτησης ομήρων, για την ευκολότερη διαχείρισή τους από τα επιτελεία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ξεχάστε τη διάλυση και τον εθνικό ακρωτηριασμό της χώρας, που έχει ήδη δρομολογηθεί με άλλοθι αυτή τη μαζική μετακίνηση ομήρων.
Εσείς πρέπει να συγκινηθείτε από τα κροκοδείλια δάκρυα του Πάπα, που μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ήρθαν να μας πείσουν ότι όλοι αυτοί οι θαλασσοπνιγμένοι δεν είναι όμηροι σκοτεινών και ύποπτων δυνάμεων. Δεν είναι όμηροι της ΕΕ και της Τουρκίας. Ούτε των δουλεμπόρων που με βιτρίνα τις ΜΚΟ κάνουν χρυσές δουλειές πανευρωπαϊκά. Ιδίως με τα ασυνόδευτα ανήλικα.
Όχι βέβαια. Όλοι αυτοί είναι πρόσφυγες και μετανάστες. Έτσι πρέπει να πιστέψει το πόπολο. Δεν φτάνει που μας το παπαγαλίζει κάθε λογής "ανθρωπιστής" εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν. Δεν φτάνει που μας το λένε οι απάτριδες της αριστεράς. Το λένε μέχρι και οι προκαθήμενοι της Καθολικής και Ορθόδοξης εκκλησίας.
Κι αφού όλοι αυτοί είναι πρόσφυγες και μετανάστες, γιατί να απαιτεί κανείς την εξάρθρωση των δικτύων δουλεμπορίας και μισθοφόρων που δρουν ανάμεσά τους. Γιατί να απαιτεί την όσο το δυνατόν καλύτερη ταυτοποίησή τους με την είσοδό τους στην χώρα. Γιατί να απαιτεί τον επίσημο καθορισμό της νομικής υπόστασής τους με βάση τα προβλεπόμενα από τις διεθνείς συμβάσεις και πρωτόκολλα, ώστε να προωθηθούν νόμιμα σε άλλες χώρες. Γιατί να απαιτεί τον διαχωρισμό για λόγους ασφαλείας όσων είχαν εμπλακεί σε πολεμικές συρράξεις σαν μισθοφόροι, ένοπλοι, ή υποστηρικτές ένοπλων φραξιών.
Και φυσικά κανείς δεν θυμάται ότι χάρις στις ΜΚΟ και τους "αλληλέγγυους" που δρουν ανεξέλεγκτα στις μάζες αυτές των ομήρων, πάνω από 10.000 ανήλικα εξαφανίστηκαν αφού εισήλθαν στην Ευρώπη. Έτσι κατήγγειλε η ποινική υπηρεσία πληροφοριών της ΕΕ, η οποία προειδοποιεί ότι πανευρωπαϊκές συμμορίες στοχεύουν ανήλικους για σεξουαλική κακοποίηση και δουλεία (The Guardian, 30/1/2016).
Φυσικά δεν περιμέναμε από το Πάπα Φραγκίσκο να διαθέτει κάποια ιδιαίτερη ευαισθησία για τα ανήλικα θύματα των πανευρωπαϊκών συμμοριών. Είναι προκαθήμενος ενός θρησκευτικού οργανισμού που έχει μετατρέψει την παιδική κακοποίηση σε ιερατικό λειτούργημα. Η σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων στην καθολική εκκλησία, έχει πάρει εδώ και πολλά χρόνια τόσο σκανδαλώδεις διαστάσεις, που ανάγκασε τον εν λόγω Πάπα να ζητήσει "συγνώμη" από τα κακοποιημένα παιδιά και τις οικογένειές τους ανά τον κόσμο.
Για να αντιμετωπίσει το Βατικανό τη διεθνή κατακραυγή, δημιούργησε πριν δυο χρόνια την "Επισκοπική Επιτροπή για την Προστασία των Ανηλίκων" υπό την αιγίδα του Πάπα Φραγκίσκου. Αυτή η Επιτροπή αποτελείται από κληρικούς, θεολόγους, ψυχίατρους, θεραπευτές και - το πιο σημαντικό - δύο επιζώντες της σεξουαλικής κακοποίησης από καθολικούς ιερείς. Για την έξωθεν καλή μαρτυρία ο Πάπας ζήτησε να συμμετάσχει στην Επιτροπή και ο Peter Saunders, ο οποίος έχει ιδρύσει στη Βρετανία την Εθνική Ένωση για κακοποιημένα άτομα στην παιδική ηλικία και είναι ένας από τους πιο γνωστούς του αγώνα εναντίον της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων.
Τον Φεβρουάριο φέτος ο Peter Saunders εκδιώχθηκε από την συγκεκριμένη Επιτροπή. Ο ίδιος δήλωσε ότι εκδιώχθηκε γιατί το "σύστημα του Βατικανού" είναι "ουσιαστικά διεφθαρμένο και απρόθυμο να κάνει το σωστό πράγμα" (The Irish Times, 7/2/2016). Πώς θα μπορούσε λοιπόν ο προκαθήμενος αυτού του τόσο διεφθαρμένου συστήματος να έχει την παραμικρή ευαισθησία για τα ανήλικα που μαζικά πέφτουν θύματα των πανευρωπαϊκών δικτύων δουλεμπορίας.
Απλά βρέθηκε στη Λέσβο για να συγκαλύψει αυτό το έγκλημα. Να το εξαγνίσει και να του δώσει έξωθεν καλή μαρτυρία. Ότι κάνει δηλαδή το Βατικανό εξ ιδρύσεώς του.
Και με την ευκαιρία να εμφανιστεί μαζί με τον προκαθήμενο της Ορθοδοξίας προκειμένου να συνηθίσει ο απλός χριστιανός στη νέα θρησκεία που του ετοιμάζουν τα επιτελεία της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Να συνηθίσει στην ιδέα ενός οικουμενικού χριστιανισμού όπου η πίστη του θα έχει χάσει τα εθνικά και λαϊκά απελευθερωτικά της γνωρίσματα προκειμένου να καθορίζεται αποκλειστικά στα κλειστά κονκλάβια των προκαθημένων.
Όπως άλλωστε γινόταν επί αιώνες στον καθολικισμό και την μεσαιωνική ορθοδοξία. Η ελευθερία της συνείδησης του απλού χριστιανού θα αντικατασταθεί με το ύψιστο δόγμα της υπακοής και της υποταγής σ' έναν απόκοσμο χριστιανισμό για τον οποίο μόνο οι ιεράρχες και οι δεσπότες θα έχουν λόγο. Μια οικουμενική θρησκεία ιδανική για να δικαιολογήσει τη βαρβαρότητα της νεοφεουδαρχικής ισοπέδωσης των εθνών και των λαών, όπως τη ζούμε σήμερα. Αυτή την αποστολή υπηρετεί και η περίφημη "προσέγγιση των εκκλησιών", της οποίας η νέα θεολογία θέλει να εξαλείψει κάθε δυνατή ελευθερία συνείδησης για τον πιστό.
Δ. ΚΑΖΑΚΗΣ

Κυριακή 17 Απριλίου 2016

Τσίπρας: Με την πλάτη στο καναβάτσο



Ροβεσπιέρος/resalto
Όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές τα νταηλίκια του Τσίπρα είναι προμηνύματα νέων συμφορών…

Πριν από λίγες ημέρες (διαβάστε το προηγούμενο κείμενό μας), αυτός ο τιτάνας της πολιτικής απατεωνιάς είχε εξαπολύσει επίθεση εναντίον του ΔΝΤ: Ένα κακόγουστο σκηνοθετημένο νταηλίκι «κρότου και λάμψης»…


Η ψευτομαγκιά δεν κράτησε πολύ. Πετάχτηκε και αυτή στον κάλαθο των αχρήστων, όπως ΟΛΟΙ οι προηγούμενοι λεονταρισμοί…

Μετά αυτό το φιάσκο των λεκτικών λεονταρισμών εναντίον του ΔΝΤ, φιάσκο που αποτυπώθηκε στην ΑΤΑΚΤΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ του Τσίπρα, τώρα ο νταής, με την ουρά στα σκέλια, δίνει άλλες θεατρικές παραστάσεις: Τρέχει πανικόβλητος να βρει «συμμάχους» στο Παρίσι και στο Βερολίνο, για να …διαπραγματευτεί μονομερώς!!!

Παράλληλα
τα «αριστερά» κυβερνητικά ανδρείκελα ρίχνουν και κάποιες «ομοβροντίες» ψευτομαγκιάς: Απειλούν(!) με «μονομερείς» ενέργειες κατάθεσης νομοσχεδίων για το ασφαλιστικό και το φορολογικό, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του «κουαρτέτου»!!!

Ο Τσίπρας και η κυβέρνησή τους αρχίζουν να παίζουν το ίδιο φτηνό, γελοίο και ηλίθιο επικοινωνιακό παιχνίδι που έπαιξαν τον περασμένο Ιούλιο, με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα…

Αν αυτά δεν είναι κινήσεις πολιτικού αδιεξόδου και ΠΑΝΙΚΟΥ τότε οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους…

Και …ΔΙΕΞΟΔΟΣ στον πανικό είναι η ανώμαλη πτώση, με την πλάτη στο καναβάτσο: Δηλαδή ακόμα πιο αιματηρά μέτρα ή φυγή προς τις εκλογές…

Σάββατο 16 Απριλίου 2016

Τσίπρας: Το υποκριτικό νταηλίκι της κουτοπονηριάς



Μόνο με το κύρος της Αριστεράς θα μπορούσε να υπάρξουν καταστάσεις λεονταρισμών, υποκριτικής αυθάδειας και κουτοπονηριάς πιο αποκρουστικές και από αυτές της Δεξιάς
Μόνο με το κύρος της Αριστεράς θα μπορούσε να υπάρξουν καταστάσεις λεονταρισμών, υποκριτικής αυθάδειας και κουτοπονηριάς πιο αποκρουστικές και από αυτές της Δεξιάς.


Αυτό είναι η άλλη όψη της ρήσης του Ανιέλι: «Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».


Ο Τσίπρας και εδώ έχει «σπάσει» όλα τα ρεκόρ. Έχει προσδώσει στη «χρησιμότητα» του «είδους» αυτού της «αριστεράς» μορφές παράνοιας.


Μορφή παράνοιας
έχει προσλάβει και το σύμμετρο της «αριστερής χρησιμότητας» στο πεδίο της πολιτικής ΑΠΑΤΗΣ: Στα νταηλίκια της κοροϊδίας, της υποκριτικής αυθάδειας και της ψευτομαγκιάς…

Όλη η πολιτική του σταδιοδρομία είναι ψευτομαγκιά και νταηλίκια…

Και είναι να απορεί κανείς για την καταθλιπτική πολιτική τυφλότητα των «ριζοσπαστών αριστερών» που τον στήριζαν μέχρι την ώρα που τους πέταξε σαν στημένες λεμονόκουπες...

Σε όλα τα ζητήματα ο Τσίπρας
κατανάλωνε λεκτικούς παληκαρισμούς και νταηλίκια πριν από κάθε ΥΠΟΤΑΓΗ στους τοκογλύφους και στο 4ο Ράιχ, πριν από κάθε ΕΓΚΛΗΜΑ εσχάτης προδοσίας.

Όσο πιο ηχηροί και βροντώδεις ήταν οι λεονταρισμοί τόσο πιο μεγάλα ήταν τα εγκλήματα υποταγής, τα εγκλήματα εξόντωσης του ελληνικού λαού και ξεπουλήματος της Ελλάδας.

Γνωστή η συνταγή της εξαπάτησης και του εμπαιγμού του ελληνικού λαού: Πριν από κάθε ΕΓΚΛΗΜΑ κακουργηματικής καταλήστευσης και καταστροφής, γεμίζουμε την πολιτική ατμόσφαιρα με βρυχηθμούς εναντίον των ληστών και δημίων…

Μετά το έγκλημα η συνταγή του εμπαιγμού μας αλλάζει: Τώρα εμφανίζεται ο εφιάλτης που υπογράψαμε σαν «νίκη» και όνειρο προς υλοποίηση…

Οι προηγούμενες δωσίλογες κυβερνήσεις (ΓΑΠ, Παπαδήμος Σαμαράς) αριστεύανε, κυρίως, στη δεύτερη συνταγή…

Ο Τσίπρας τους έχει ξεπεράσει, κατά πολύ, σε όλα. Ιδιαίτερα στα νταηλίκια και τις ψευτομεγκιές πριν από το ΕΓΚΛΗΜΑ…

Θυμάστε το μεγάλο νταηλίκι αυτού του πολιτικού της «αριστερής» ΑΠΑΤΗΣ: «Θα σχίσω τα μνημόνια» κ.λπ.

Από το 2012 μέχρι και το Σεπτέμβριο του 2014
επαναλάμβανε, με ποικίλες μορφές, τον λεονταρισμό για την κατάργηση, με έναν νόμο και σε ένα άρθρο, των Μνημονίων και όλων των μέτρων λιτότητας.

Όλοι γνωρίζουμε ότι στην πράξη οι λεκτικοί αυτοί λεονταρισμοί πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων: Νομιμοποίησε όλα τα Μνημόνια και υπέγραψε και καινούργιο, ακόμα χειρότερο και πιο βάρβαρο από τα προηγούμενα.

Ο ψευτόμαγκας σήμερα δηλώνει, χωρίς τσίπα: «Ευτυχώς που υπάρχει το πρόγραμμα» (το Μνημόνιο).


Στα χνάρια του Πάγκαλου βαδίζει, ο οποίος χαρακτήρισε το μνημόνιο «ευλογία»!!!

Τώρα αυτός ο μέγιστος πολιτικός απατεώνας, εξαπολύει επίθεση εναντίον του ΔΝΤ, μετά από 15 μήνες αγκαλιά μαζί του, μετά από 15 μήνες εκτελώντας τις εντολές των μαφιόζων του χρήματος και του ΔΝΤ!!!

Τέτοια αποκρουστική υποκριτική αυθάδεια και κοροϊδία: Λεκτικά κατακεραυνώνει (νταηλίκι) το ΔΝΤ, ξαφνικά και θεατρικά, όταν επί 15 μήνες έχει ΥΠΟΤΑΧΘΕΙ πλήρως, σαν αξιοθρήνητο ανδρείκελο, στις εντολές των δανειστών και στην θηριώδη κακουργία τους…

Μόνο αφελείς πλέον δεν μπορούν να αντιληφτούν ότι αυτά τα νέα νταηλίκια του Τσίπρα αποτελούν προμηνύματα νέων ΣΥΜΦΟΡΩΝ…

Αυτό το ανθρωπάκι μας δουλεύει ασύστολα και επαρμένα…
 


ΜΟΥΡΑΛΩΦ/resalto

Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

Οι κακόγουστες παραστάσεις με το ΔΝΤ…




Πολύ ύποπτος είναι αυτός ο θόρυβος με το ΔΝΤ: Με το ένα σκέλος των διεθνών μαφιόζων του χρήματος –των νέων πλανητικών αποικιοκρατών.

Ύποπτος, διότι έρχεται να ξεσπάσει την ώρα που τα «αριστερά» κυβερνητικά ανδρείκελα έχουν φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο και ουσιαστικά έχουν καταρρεύσει.

Και το άθλιο και συχνά επαναλαμβανόμενο κυβερνητικό θέατρο που παίζεται μοιάζει να είναι μια παράσταση ηρωικής εξόδου της κυβέρνησης…


Με συνωμοσιολογικούς όρους θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και μια παράσταση σικέ ανάμεσα στο ΔΝΤ με τα κυβερνητικά τους ανδρείκελα προς διευκόλυνσή τους.

Ο Τσίπρας με τόσες στενές …ερωτικές σχέσεις με την αυτοκρατορία των μαφιόζων του χρήματος (ΔΝΤ), τώρα υποδύεται το ρόλο του οργισμένου ανδρείκελου εναντίον του Αφέντη!!!

Βεβαίως αυτή η άθλια υποκριτική δεν πείθει κανέναν. Οι πάντες γνωρίζουν την κακουργηματική αυθάδεια και αποικιοκρατική μοχθηρία του ΔΝΤ και όλων των μηχανισμών του πλανητικού ιμπεριαλισμού: ΕΕ κ.λπ…

Οι πάντες γνωρίζουν ότι τα ανδρείκελα των ελληνικών κυβερνήσεων στέκονται σε στάση προσοχής απέναντι σε κάθε αποικιοκρατική κεφαλή: Υπερατλαντική ή ευρωπαϊκή…

Επίσης, γνωρίζουν ακόμα οι πάντες το πολυφορεμένο παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου.

Συνεπώς, το παιχνίδι του «κακού» ΔΝΤ και της «καλής» ΕΕ ή Γερμανίας, μόνο τους ηλίθιους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί πλέον να πείσει…

Τι κρύβεται, λοιπόν, πίσω από τη «σύγκρουση» των «αριστερών» ανδρεικέλων με τους μεγάλους Αφέντες του;;; Πώς τα πιστά και δουλικά σκυλάκια «στασίασαν» εναντίον των αφεντικών τους;;;

Αν αυτή η μεθοδευμένη «σύγκρουση» δεν είναι ένα νέο επεισόδιο στη σύγκρουση ΗΠΑ-ΕΕ, είναι μια θεατρική παράσταση λεονταρισμών (των γνωστών) του Τσίπρα για το άνοιγμα κάποιων χαραμάδων ηρωικής διεξόδου.

Φυσικά το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Η θεατρική παράσταση των λεονταρισμών μπορεί να είναι και το νέο επεισόδιο στην σύγκρουση των πλανητικών χρηματιστηριακών μηχανισμών…

Το θορυβώδες παιχνίδι με το ΔΝΤ, το οποίο ξέσπασε ξαφνικά και από το πουθενά, έρχεται σαν συνέχεια κάποιων «ξαφνικών» αλλαγών στην πολιτική συμπεριφορά της ΝΔ.

Μέχρι σήμερα ο νέος αρχηγός της ΝΔ
απέρριπτε την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες με το αιτιολογικό της πίστωσης χρόνου για την ανασύνταξή της…

Αυτή η στάση του αρχηγού της ΝΔ «ανατράπηκε» ξαφνικά στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή: Ζήτησε επίμονα την παραίτηση της κυβέρνησης και πρόωρες εκλογές…

Και οι άθλιες κοκορομαχίες στη Βουλή προεκλογικό χαρακτήρα είχαν.

Φαίνεται ότι τα διεθνή κέντρα εξουσίας, μπροστά στο οικτρό αδιέξοδο των «αριστερών» τους ανδρεικέλων ετοιμάζουν μια αναπαλαιωμένη και εκλογικά αναβαπτισμένη κυβερνητική συναίνεση.

Η …διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ προς «Ποτάμι» και «ΠΑΣΟΚ» μάλλον δεν ικανοποιεί…

Με μια νέα εκλογική ΑΠΑΤΗ προσδοκούν πιο ευρεία και στέρεα ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ…

Πιθανότατα, συνεπώς, το θορυβώδες θέατρο με το ΔΝΤ να είναι μια ηρωική προεκλογική παράσταση του ΣΥΡΙΖΑ…
 
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ/resalto

Τι θα ήταν ένας ανόητος χωρίς την ανοησία;

Τι θα ήταν ένας ανόητος χωρίς την ανοησία;
Ο Στάθης στον eniko
Πρώτα είπε ο κ. Σόιμπλε τον κ. Τσίπρα «ανόητο». Κατάμουτρα! Ο λέων της Χαιρώνειας (διότι είχαμε ήδη χάσει, απ’ όταν η Κίρκη έκανε το «όχι», «ναι») την έκανε γαργάρα και αποφάσισε να ζήσει για να πολεμήσει μιαν άλλη μέρα.
Προς τούτο ο κ. Τσίπρας επέστρεψε εν Αθήναις και προσέλαβε σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού τον κ. Καρανίκα-Μενεγάκη-Βελουχιώτη. Εναν σύμβουλο σύμβολο! Κατόπιν τούτου οι γερμανικές δυνάμεις συνεπτύχθησαν εντεύθεν της Γραμμής Ζίγκφριντ. Ο κ. Σόιμπλε είχε πάρει το μάθημά του και άρχισε να κάνει τον καλό.
Αητός ο δικός μας γάτος, ουδέποτε έδωσε βάση στη κωλοτούμπα Σόιμπλε, διότι πλέον είχε φέρει στα νερά του (καθότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα) την κυρία Μέρκελ. Ως εκ τούτου, γνώριζε καλά τις κινήσεις του Γερμανικού Επιτελείου. Επιτέλους το
θέμα της τρίτης αξιολόγησης για να επιστρέψουμε στη δεύτερη έμπαινε σε έναν λογαριασμό. Κάπως βεβαρημένον βέβαια, αλλά, ώσπου να τον λάβει, τον αντέχει ο Μήτσος ο μαλάκας ο καραμπουζουκλής.
Επιτέλους η στρατηγική της Αριστεράς να ακολουθεί δεξιά πολιτική ευδοκίμησε. Ο κ. Σόιμπλε δήλωσε συντετριμμένος μπροστά στα πόδια του κ. Κατρούγκαλου, ανακράζοντας «ουδείς αναμάρτητος» και η συμφωνία έφθασε ante portas. Και τότε έγινε το μοιραίο λάθος. Η κυρία Λαγκάρντ ένιωσε παραγκωνισμένη - ποτέ δεν αφήνεις μια κυρία του είδους της Λαγκάρντ να νιώσει ότι κολλάει μπρίκια.
Ευτυχώς, άγρυπνη στο Σηάτλ η ΕΥΠ αντελήφθη τη συνωμοσία εν τη γενέσει της και ήχησαν στη Αθήνα οι κουδουνίστρες του συναγερμού. «Ανοησίες» απεφάνθη η πικραμένη Λαγκάρντ (για όσα έλεγαν οι κουδουνίστρες) κι αμέσως ο κ. Τσίπρας σήκωσε το γάντι. Και «ανόητος» και «ανοησίες» πήγαινε πολύ. Και κάλεσε αμέσως τους συνωμότες σε... διαπραγματεύσεις! Διότι όπως έλεγε ο Κλαούζεβιτς (Ελλην κι αυτός, μακρινός πρόγονος του κ. Καρανίκα), οι συνωμότες είναι πάντα μια κάποια λύσις.
Κι άρχισαν (με τους συνωμότες) οι διαπραγματεύσεις. Την ελληνική πλευρά εκπροσώπησαν οι Γερμανοί και τη γερμανική πλευρά οι Αμερικανοί. Το αποτέλεσμα υπήρξε άμεσο. Ο κ. Σταθάκης δήλωσε ότι το χρέος είναι βιώσιμο ως το 2022, στέλνοντας έτσι για τυρί όλη τη ρητορική Τσίπρα ότι οι συζητήσεις για το χρέος θα αρχίσουν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. (Βεβαίως, για να πούμε και του Σταθάκη το δίκιο, προχειρολογών ο άνθρωπος εννοούσε ότι οι δόσεις για το χρέος έως το 2022 είναι ψιλές, ενώ κατόπιν έπονται οι υψηλές. Πλην όμως, γλώττα λανθάνουσα τα αληθή είπε. Η συζήτηση για τη μείωση του χρέους -καρότο Τσίπρα- δεν είναι της παρούσης.)
Οταν λοιπόν λέει άλλα ο κ. Σταθάκης, άλλα ο κ. Τσίπρας, τα ίδια η κυρία Λαγκάρντ και η κυρία Μέρκελ, όταν λέει άλλα ο κ. Σόιμπλε, άλλα ο κ. Καρανίκας και όταν τη γλιτώνουν οι γάτες απ’ τον Φαμπρ, όλα πάνε καλά για τον Μήτσο τον μαλάκα τον καραμπουζουκλή.
Ομως, για να σοβαρευτούμε λιγάκι. Η ανάλυση που διαφοροποιεί το ΔΝΤ από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι παιδαριώδης. Την έκαμαν και ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος, με τα γνωστά αποτελέσματα. Τώρα την κάνει και ο κ. Τσίπρας. Με τα ίδια αποτελέσματα. Μπορεί το ΔΝΤ και η Ενωση (κράτη και τράπεζες) να έχουν διαφωνίες για το «λάθος» φάρμακο, τη δοσολογία ή τις προτεραιότητες, αλλά ουδεμία συμφωνία ποτέ έγινε, ούτε πρόκειται να γίνει χωρίς την αρραγή μεταξύ τους ενότητα. Διότι από τις συμφωνίες -τα μνημόνια- παίρνουν και τα δύο μέρη, ΔΝΤ και Ενωση, ό,τι  έχουν προγραμματίσει να πάρουν από το τρίτο μέρος, την Ελλάδα.
Η οποία Ελλάδα, είτε διά του κ. Σαμαρά, είτε διά του κ. Τσίπρα, τη μια φορά προσκολλάται στο ΔΝΤ και τρώει ξύλο από την Ενωση, την άλλη προσκολλάται στην Ενωση και τρώει ξύλο από το ΔΝΤ και ούτω καθεξής. Το δις, το τρις και το πλειστάκις εξαμαρτείν ουκ ανδρών σοφών.
Βεβαίως, το ξύλο που τρώει κάθε φορά η Ελλάδα του κ. Σαμαρά και του κ. Τσίπρα, πότε απ’ τον έναν, ΔΝΤ, πότε απ’ τον άλλον, Ενωση, και πάντα κι από τους δύο μαζί, στην πραγματικότητα το τρώει ο Μήτσος ο μαλάκας ο καραμπουζουκλής.
Οση διαφορά έχει το «ανόητος» απ’ τις «ανοησίες», άλλη τόση διαφορά έχει η πολιτική του ΔΝΤ από την πολιτική της Ενωσης. Τουλάχιστον για όσον η Γερμανία θα είναι υπεργολάβος των ΗΠΑ.
Ομως τα παραπάνω καταπιάνονται με σοβαρά πράγματα, επομένως ας γυρίσουμε εμείς πίσω στους ημέτερους χατζατζαρισμούς: ο κ. Σταθάκης προέβη σε διορθωτική δήλωση της δήλωσης (ότι το χρέος είναι βιώσιμο ως το 2022) που έστελνε την προπαγάνδα Τσίπρα για τυρί, και διευκρίνισε (ο κ. Σταθάκης) ότι δεν έγινε κατανοητός από τον Τύπο. Σωστός! Τις διορθώσεις στη δήλωση Σταθάκη (στο πλησιέστερον ΚΤΕΟ) ανέλαβαν ο κ. Μπαλαούρας και ο κ. Μάρδας - εξπέρ και οι δύο, αν δεν ήταν πιο εξπέρ το Τρύφων. Διότι με τις διορθώσεις που κάνει κάθε φορά στις δηλώσεις του το Τρύφων, πάει του Μήτσου του μαλάκα του καραμπουζουκλή η ψυχή στην Κούλουρη. Κακώς!
Κανένα κακό νέο μέτρο δεν πρέπει να μας τρομάζει, ώσπου να επιβληθεί. Ετσι έλεγαν και οι Τρώες στη Κασσάνδρα κι έγινε η Τροία παρανάλωμα. Αλλά τι να σου κάνει και η Κασσάνδρα; πώς να διακρίνει η έρμη τη διαφορά του ανόητου απ’ την ανοησία του;..
ΥΓ.: Αν τα «Νέα» βλέπουν ότι πεθαίνουν, ας προσπαθήσουν να πεθάνουν αξιοπρεπώς. Προσωπικώς -αν μου επιτρέπετε- εύχομαι η ιστορική εφημερίδα να μείνει ζωντανή - όχι μόνον χάριν των συναδέλφων που εργάζονται εκεί, αλλά και χάριν του πλουραλισμού. Οι εφημερίδες κρίνονται. Και τα «Νέα», έτσι όπως είχαν οδηγηθεί σε μια άδοξη προσκόλληση στον Σημιτισμό -με οικτρά αποτελέσματα για την εφημερίδα- έτσι και τώρα οδηγούνται σε μια άδοξη σύγκρουση με την κυβέρνηση, μάλιστα με τέτοιο ζήλο ως να ήταν τα «Νέα» κόμμα...