Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

ΞΑΝΑ ΜΑΝΑ ΤΑ ΙΔΙΑ

Όλα δείχνουν πως το σήριαλ "Εχθροί της Πάρου" των γνωστών ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΏΝ (σεναριογράφου, παραγωγού, σκηνοθέτη και ηθοποιών)  που προβλήθηκε επιτυχώς την περίοδο 2003-2007"από τα τοπικά ΜΜΕ, θα συνεχίσει να προβάλλεται -με νέους όμως συντελεστές- και στο αμέσως προσεχές μέλλον, αυτή τη φορά με θεματικό άξονα το Νέο αεροδρόμιο.

Άντε βρε και καλή επιτυχία!

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝΙ

Δυστυχώς για τους φερόμενους ως αριστεροί και δημοκράτες της Πάρου, μόνο οι Μανώλης  Ισηγώνης και Γιάννης Κατσαρός αισθάνθηκαν την υποχρέωση να καταγγείλουν την προληπτική κράτηση του σεσημασμένου αρχιτρομοκράτη-τζιχαντιστή Λευτέρη Καρποδίνη.
Oι υπόλοιποι σύντροφοι και συναγωνιστές κατάπιαν τη γλώσσα τους αμάσητη.
Η αριστεροσύνη σε όλο της το μεγαλείο!


Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Η Ελλάδα θα επιστρέψει στη δραχμή ούτως ή άλλως

Τετ, 20/07/2016 - 11:33

Η Ελλάδα θα επιστρέψει στη δραχμή ούτως ή άλλως. Με χρέος που πλησιάζει τα 400 δισ. και θα τα ξεπεράσει, με ύφεση που λειτουργεί πια σαν διαστημική μαύρη τρύπα με την Ελλάδα παγιδευμένη στη βαρύτητά της και με ένα ΑΕΠ που καταγράφει απώλειες κάθε χρόνο, σωτηρία εντός του ευρώ δεν υπάρχει. Όσο και να φορολογήσεις τους πολίτες κύριε Χάροντα υπουργέ των Οικονομικών, φτάνει κάποτε η στιγμή του «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»…Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι το πότε θα επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα αλλά το πώς θα γίνει αυτό. Τα σενάρια είναι τρία:



ΣΕΝΑΡΙΟ ΠΡΩΤΟ: Είτε γιατί καταρρέει η ευρωζώνη, είτε γιατί μας εκτοπίζουν από αυτή, επειδή η διεθνής συμμορία που λεηλατεί χώρες με όπλο το ευρώ έχει τελειώσει τη «δουλειά» της, η Ελλάδα επιστρέφει στη δραχμή. Κάτω όμως από τον έλεγχο των πιστωτών της που την έχουν δεμένη χειροπόδαρα με ευρωπαϊκές συνθήκες και αγγλικό δίκαιο, τα οποία μια εγχώρια κυβέρνηση υποτελών τα αποδέχεται ακόμη.
Πρόκειται για το πλέον απεχθές σενάριο δεδομένου ότι οι επικυρίαρχοι της οικονομίας μας θα το φέρουν στα μέτρα που ωφελούν τις χώρες τους και τις πολυεθνικές τους. Η κατευθυνόμενη υποτίμηση της δραχμής θα έχει σαν στόχο να θιγούν κι άλλο οι μισθοί, οι συντάξεις και ό,τι απέμεινε από το κοινωνικό κράτος. Το συνάλλαγμα από τον αυξημένο τουρισμό και τις αυξημένες εξαγωγές θα το εισπράττουν οι ίδιοι «για την αποπληρωμή του χρέους» και θα μας δουλεύουν κι από πάνω: «Δραχμή δεν θέλατε; Καλά να πάθετε!»
ΣΕΝΑΡΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: Το σύστημα του παλαιοκομματισμού, μαζί με τις νέες, βελτιωμένες εκδοχές του, τους ροζ ευρώ-λιγούρηδες, τις ελιές, τα ποτάμια, τους «τσαντισμένους» πασόκους και νεοδημοκράτες που ανεξαρτητοποιήθηκαν, κάνει την ηρωική έξοδο από το ευρώ των μνημονίων ως ύστατη κίνηση για να σωθούν τα τομάρια τους.
Το μόνο όμως που ξέρουν να κάνουν είναι να μασουλάνε μίζες, να ταΐζουν τη διαπλοκή, να φουσκώνουν τους λογαριασμούς τους στην Ελβετία, να διορίζουν ημέτερους εξαγοράζοντας ψήφους, να καταστρέφουν το κράτος χρησιμοποιώντας την παροιμιώδη ανικανότητά τους να κάνουν κάτι στοιχειωδώς σωστό…
Έτσι γινόμαστε πράγματι αυτό που ως μπαμπούλα επισείουν σήμερα οι προσκυνημένοι πολιτικοί και τα κανάλια της διαπλοκής: «Αλβανία του Χότζα»…
ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΡΙΤΟ: Αυτή η φορομπηχτική τετραετία υποτέλειας, εθνικής ξευτίλας, διάλυσης της οικονομίας και του κοινωνικού κράτους, ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, φτωχοποίησης του λαού και φυγής των νέων στο εξωτερικό, λειτουργεί σαν χαστούκι αφύπνισης για όλους μας.
Ο λαός ψάχνεται, ενημερώνεται, αποφασίζει, τολμά. Παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, θέτει στόχο για ένα ανεξάρτητο και υπερήφανο κράτος που λειτουργεί για την ευημερία των κατοίκων του και όχι σαν δομή καταπίεσης τους. Ορκίζεται να το πετύχει με κάθε τρόπο, αντιπαλεύοντας ό,τι στέκεται εμπόδιο.
Απαραίτητο εργαλείο γι αυτό είναι το εθνικό νόμισμα. Αν αυτοί που θα ορίσει να το χειριστούν έχουν ως γνώμονα τα παραπάνω, η Ελλάδα όχι μόνο θα βγει ταχύτατα από την κρίση αλλά θα μπορέσει εκμεταλλευόμενη το κλίμα, τη γεωγραφική της θέση, τον πολιτισμό και την ιστορία της να ξαναγίνει αυτό που ήταν κάποτε: Το διαμάντι της Μεσογείου και όχι μόνο…
Ακούγεται σαν όνειρο αλλά ακατόρθωτο δεν είναι. «Θέλει αρετήν και τόλμην». Αν δεν την έχουμε ας αποδεχτούμε το «τίτλο» του ραγιά κατεβάζοντας τα κάδρα του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή, του Παλαιολόγου, του Καραϊσκάκη, του Βελουχιώτη, του Λαμπράκη…

ΚΑΛΟΡΙΖΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ*!!

Και τώρα που έσβησαν τα φώτα της προβολής, τώρα που οι τελετές βράβευσης και αυτοβράβευσης έλαβαν τέλος, τώρα που οι θίασοι των κάθε λογής υποκριτών επιστρέφουν στις κανονικές ασχολίες τους και ο κόσμος στην συνήθη αποχαύνωσή του, μήπως ήρθε η ώρα να ξεστομίσουμε και καμιά αλήθεια;

Όπως ας πούμε ότι το αεροδρόμιο της Πάρου για λίγο καιρό ακόμη θα ανήκει στον "Παριανό λαό", αφού πήρε σειρά κι αυτό για να καταλήξει οσονούπω στα χέρια της κρατικής γερμανικής εταιρίας FRAPORT  με το δεύτερο κύμα "ιδιωτικοποιήσεων" που είναι συμφωνημένο στο πλαίσιο των "Μνημονιακών μας υποχρεώσεων";

Κι όχι τίποτα άλλο. Θα πάει στράφι κι η "προσφορά" των 2 περίπου εκατομυρίων ευρώ της Ολύμπικ-αιρ, εκείνων ντε των 2 εκατομυρίων που μας "χάρισε" από τα περίπου 17 εκατομύρια που της χαρίσαμε εμείς μέσω των άχρηστων που μας κυβερνούν διαχρονικά...

*Όταν μιλάμε για ξεπούλημα στην Ελλάδα των μνημονίων, εννοούμε χάρισμα

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

ΑΝΤΕ ΚΑΙ Σ΄ ΑΝΩΤΕΡΑ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ "ΑΡΙΣΤΕΡΑ"!

Διαβάζω στο zougla.gr και δεν πιστεύω στα μάτια μου.
Τελικά η Τουρκία του Ερντογάν είναι πολύ πιο "κοντά" απ' όσο την δείχνει ο χάρτης.
 


Της Άντζελας Πεΐτση

Τον... μπελά του βρήκε ο υπάλληλος της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτισμού του Δήμου Πάρου, Λευτέρης Καρποδίνης, ο οποίος συνελήφθη και κρατούνταν επί 3,5 ώρες στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα, καθώς -στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook- ανήρτησε σχόλια για την παρουσία του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στο νησί με αφορμή τα εγκαίνια του αεροδρομίου.


Κάποιες παρορμητικές, με αρκετή δόση οργής, αναρτήσεις ερμηνεύτηκαν ως «επικίνδυνες» και στάθηκαν αρκετές ώστε να κινητοποιηθεί ο κρατικός μηχανισμός με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και την τοπική αστυνομία να επιλαμβάνονται της υπόθεσης.

Με διαδικασίες fast track και με υπερβάλλοντα ζήλο οι διωκτικές Αρχές έθεσαν υπό κράτηση τον δημοτικό υπάλληλο για όση ώρα βρισκόταν σε εξέλιξη η φιέστα στο αεροδρόμιο, για το οποίο έχουν ήδη βγει τα «μαχαίρια» μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, όσον αφορά στην «πατρότητα» του έργου.


Μετά την εν λόγω ανάρτηση, περίπου στις 10:00 π.μ. ο υπάλληλος κλήθηκε από τον Διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Πάρου, ο οποίος τον ενημέρωσε ότι... τελεί «υπό κράτηση». Μάλιστα και σύμφωνα με πληροφορίες του zougla.gr, o Διοικητικής του Α.Τ. Πάρου, δεν ήξερε «καν» τι είχε γράψει ο Λευτέρης Καρποδίνης στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook και το πληροφορήθηκε έκπληκτος εκείνη τη στιγμή.

«Η διαπίστωση αυτή θα μπορούσε να γίνει σε δύο λεπτά», υπογράμμισε, μιλώντας στο zougla.gr, ο δημοτικός σύμβουλος και Πρόεδρος των Σχολικών Επιτροπών του Δήμου Πάρου, Μπάμπης Μαλλινδρέτος, που ήταν μαζί με τον -υπό κράτηση- υπάλληλο, Λευτέρη Καρποδίνη. Και συνέχισε: «Κρατούνταν ο άνθρωπος επί 3,5 ώρες, μέχρι που τελείωσαν τα εγκαίνια από τον κ. Τσίπρα. Μόλις έληξε η τελετή, ήρθε τα σήμα πως μπορεί να αφεθεί ελεύθερος, από τα κεντρικά της Αστυνομίας και συγκεκριμένα από την Υπηρεσία Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, γιατί εκεί είχε φτάσει το θέμα».

Ο κ. Μαλλινδρέτος υπογράμμισε παράλληλα: «Εδώ έχουμε αναβίωση σταλινικών τακτικών. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό υπάλληλο και πολύ καλό παιδί. Όλα ξεκίνησαν από τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που διάβασαν στο FB την ανάρτηση και ειδοποίησαν τους ανώτερους….» σημείωσε με νόημα. «Τόσα χρόνια εδώ στην Πάρο, τέτοια περιστατικά είναι πρωτόγνωρα και δείχνουν το ύφος και το ήθος αυτής της εξουσίας που μας κυβερνάει σήμερα».
  

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΝΕΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ ΠΑΡΟΥ -ΟΜΙΛΙΑ ΤΣΙΠΡΑ


ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΝΤ: Καταστρέψαμε την Ελλάδα με συνεργό τον Παπανδρέου!

image 

 ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΒΡΩΜΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΔΝΤ!

ΜΥΔΡΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ: Είμαστε οι πρώτοι που από το 2009 αποκαλύψαμε το βρώμικο σχέδιο Παπανδρέου, όταν ακόμα έλεγε «λεφτά υπάρχουν» και άπαντες κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου.

Τώρα το ίδιο το ΔΝΤ αποκαλύπτει τον βρώμικο ρόλο του και ανοίγει τον δρόμο για δικαστική διερεύνηση – έξοδο του ταμείου από το πρόγραμμα. 

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΚΘΕΣΗ ΕΔΩ

Δριμύτατη κριτική στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τους χειρισμούς του στο πρώτο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας ασκεί νέα εσωτερική έκθεση του οργανισμού πάνω στις πολιτικές του στην ευρωζώνη την περίοδο 2010-11, αναζωπυρώνοντας τη συζήτηση γύρω από την ελάφρυνση του δημόσιου χρέους και το μείγμα πολιτικών που χρειάζεται η χώρα μας, λίγους μήνες πριν την έναρξη της επόμενης αξιολόγησης.

Στην πολυσέλιδη έκθεσή του, το ανεξάρτητο Γραφείο Εσωτερικής Αξιολόγησης του ΔΝΤ επισημαίνει ότι ο οργανισμός δέχτηκε να συμμετάσχει στο πρώτο Μνημόνιο παρά το γεγονός ότι ήδη από το 2010 η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους δεν θεωρούνταν αρκετά πιθανή, και μάλιστα το έπραξε χωρίς να συζητήσει ανοιχτά και με διαφάνεια εναλλακτικές λύσεις που θα έθεταν μία αναδιάρθρωση ως προαπαιτούμενο.

Όπως φανερώνει η μελέτη, τα στελέχη του Ταμείου ήταν εξ αρχής διαιρεμένα όσον αφορά την ανάγκη για άμεση ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, κάτι που φανερώνει ότι στο εσωτερικό του θεσμού το θέμα προκαλούσε ανησυχίες προτού καν το Ταμείο μπει στη μάχη της ευρω-κρίσης.

Παράλληλα, το Γραφείο Εσωτερικής Αξιολόγησης τονίζει ότι το 2010 το ΔΝΤ τροποποίησε τους κανόνες του ακριβώς ώστε να επιτρέψει την έκτακτη χρηματοδότηση της χώρας μας, παρά το υψηλό χρέος και με περισσότερα χρήματα από ό,τι κανονικά της αναλογούσαν, χωρίς όμως να υπάρξει ενδελεχής εξέταση των πιθανών συνεπειών από το Διοικητικό Συμβούλιο, όπως κανονικά είθισται.

Το Γραφείο, όντας ελεγκτικός κι όχι πολιτικός βραχίονας, αποφεύγει να τοποθετηθεί σαφώς για την ορθότητα των δύο επίμαχων αποφάσεων του ΔΝΤ, σημειώνει με νόημα ότι η απουσία ανοιχτής διερεύνησης εναλλακτικών επιλογών για το χρέος «ίσως λειτούργησε ενάντια στην πλήρη εκμετάλλευση αυτών των ευκαιριών», και συνάμα δημιούργησε την εντύπωση ότι ο οργανισμός φερόταν με διαφορετικό τρόπο στα ευρωπαϊκά κράτη.

Στη σκιά της πολιτικής επιρροής; – Η απάντηση Λαγκάρντ

Η υιοθέτηση αυτών των δύο αμφιλεγόμενων αποφάσεων το 2010 έχει γεννήσει εικασίες ότι το ΔΝΤ έλαβε αποφάσεις για την Ελλάδα με πολιτικά κι όχι τεχνοκρατικά κριτήρια και δεχόμενο πολιτική επιρροή από ευρωπαϊκά κράτη, που έχουν σημαντική δύναμη ψήφου στον οργανισμό.

Η έκθεση δεν ενστερνίζεται τις επίμαχες φήμες, παραδέχεται όμως ότι η επιλογή του Ταμείου να μην θέσει εξ αρχής την ελάφρυνση του χρέους «δημιούργησε την αντίληψη ότι του επιβλήθηκε μία απόφαση που ελήφθη στην Ευρώπη».

Ακριβώς υπό αυτό το πρίσμα, η πρώτη από τις πέντε συστάσεις που κάνει η έκθεση ουσιαστικά αφορά τον κίνδυνο πολιτικής επιρροής ή σκέψης στην τεχνική ανάλυση του ΔΝΤ. «Το Διοικητικό Συμβούλιο και η διοίκηση θα πρέπει να αναπτύξουν διαδικασίες που θα ελαχιστοποιούν το χώρο για πολιτικές παρεμβάσεις στην τεχνική ανάλυση του ΔΝΤ».

Όχι τυχαία, η πρώτη σύσταση είναι και η μοναδική που δεν έγινε πλήρως αποδεκτή από το Διοικητικό Συμβούλιο και την διευθύντρια Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία σε ανακοίνωσή της απορρίπτει κατηγορηματικά την ύπαρξη πολιτικών παρεμβάσεων στη διαδικασία λήψης αποφάσεων του Ταμείου.

Ειδικά για την Ελλάδα, η κ. Λαγκάρντ επαναλαμβάνει την πρόσφατη τοποθέτηση του εκπροσώπου Τύπου Τζέρι Ράις ότι στην πράξη η Ελλάδα ήταν η εξαίρεση σε σχέση με τις άλλες πιο πετυχημένες εμπειρίες του θεσμού στην ευρωζώνη.

«Η Ελλάδα ήταν μοναδική […] Το πρόγραμμα ταλανίστηκε από επαναλαμβανόμενες πολιτικές κρίσεις, αντιστάσεις από περιχαρακωμένα συμφέροντα και σοβαρά προβλήματα εφαρμογής που οδήγησαν σε πολύ βαθύτερη του αναμενόμενου μείωση της παραγωγής», σημειώνει η κ. Λαγκάρντ, προσθέτοντας όμως ότι χάρη στην «τεράστια» προσαρμογή που πέτυχε η χώρα μπόρεσε να παραμείνει στην ευρωζώνη, κάτι που ήταν στόχος-κλειδί για την Αθήνα και την Ευρώπη.

Οι αποφάσεις του 2010 συνεχίζουν να «ζουν»

Οι αποφάσεις του 2010 αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα καθώς οι συνέπειές τους συνέχισαν να επισκιάζουν το πρώτο Μνημόνιο, το οποίο περιγράφεται στην έκθεση ως πρόγραμμα που βρισκόταν «στην κόψη του ξυραφιού» και βασιζόταν σε μία σειρά «αισιόδοξων εικασιών».

Έχοντας αποφύγει να θέσει το ζήτημα του χρέους επί τάπητος πριν την έναρξη του πρώτου Μνημονίου, το Ταμείο δεν έφερε το θέμα στο προσκήνιο ούτε αφού έγιναν ορατά τα πρώτα σημάδια ότι το όλο εγχείρημα κινδύνευε με αποτυχία.

Πρώην στέλεχος του ΔΝΤ δήλωσε στο Γραφείο Εσωτερικής Αξιολόγησης ότι οι αναλυτές του οργανισμού είχαν καταβάλει τόσο μεγάλη προσπάθεια ώστε να παρουσιάσουν στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη το πρόγραμμα ως βιώσιμο, που ήταν πολύ δύσκολο να αλλάξουν στάση μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα.

Όπως αναφέρεται στην έκθεση, το Ταμείο παρέμενε διαιρεμένο σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Ορισμένα στελέχη πίστευαν ότι θα πρέπει να υπάρξει αναδιάρθρωση όταν θα το επέτρεπαν οι συνθήκες – το αποκαλούμενο «Σχέδιο Μπλανσάρ» – όμως ακόμα κι αυτή η ιδέα δεν ενεργοποιήθηκε επιχειρησιακά έως τα τέλη του 2011.

Την ίδια στιγμή όμως, οι αποφάσεις που ελήφθησαν το 2010 δεν κατεύνασαν την ανησυχία των αγορών για μελλοντικό «κούρεμα», κάτι που έβλαψε το PSI δύο χρόνια αργότερα, καθώς στο μεσοδιάστημα οι ιδιώτες πιστωτές είχαν φροντίσει να μειώσουν την έκθεσή τους στο ελληνικό χρέος.

Το Γραφείο εμφανίζεται ιδιαίτερα επικριτικό σε αυτό το μέτωπο, επισημαίνοντας ότι το ΔΝΤ δεν εφάρμοσε τα διδάγματα προηγούμενων δεκαετιών, όταν είχε μάθει ότι είναι δύσκολο να καθησυχάσεις ιδιώτες δανειστές «με προγράμματα υψηλού ρίσκου».

Υπέρμετρη αισιοδοξία στις προβλέψεις

Πέραν του χρέους, η έκθεση επισημαίνει ότι το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα περιείχε «υπερβολικά αισιόδοξες προβλέψεις για ανάπτυξη», τη στιγμή που πιο ρεαλιστικές προσδοκίες θα είχαν καταδείξει με σαφήνεια τις επιπτώσεις της δημοσιονομικής προσαρμογής τόσο στην πορεία της οικονομίας όσο και στην πορεία του χρέους, το οποίο και συνέχισε να αυξάνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Αυτό «θα είχε επιτρέψει στις Αρχές να προετοιμαστούν ανάλογα, ή θα είχε πείσει τους ευρωπαίους εταίρους να σκεφτούν επιπρόσθετη χρηματοδότηση και με καλύτερους όρους», διαφυλάσσοντας ταυτόχρονα την αξιοπιστία του ΔΝΤ ως τεχνοκρατικού και ανεξάρτητου οργανισμού.

Η έκθεση αφήνει αιχμές και για το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που συνόδευσε το πρώτο Μνημόνιο, με την έκθεση να τονίζει ότι απλώς η επιβολή μίας «μακράς λίστας διαρθρωτικών όρων, χωρίς προτεραιότητες» είναι «αντιπαραγωγική», ειδικά αν ο κατάλογος των αλλαγών υπερβαίνει τη δυνατότητα της κάθε χώρας να τις εφαρμόσει.

Στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων πάντως, το Γραφείο αποδίδει εμμέσως σημαντικό μερίδιο ευθύνης στους Ευρωπαίους, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το ΔΝΤ «δεν μπόρεσε να υπερισχύσει» και να τους εξηγήσει ότι η τυφλή επιβολή μίας λίστας δεν αποφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Μετάφραση από τον ΣΚΑΪ

olympiada

Ο "φίλος της Ελλάδας" και το σύστημα αγυρτείας και απάτης που εκπροσωπεί.

Δεν ξέρω αν αισθανθήκατε εθνικά υπερήφανοι με την επίσκεψη του προέδρου της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ; Εγώ πάντως ένιωσα ρίγη εθνικής συγκίνησης μ' αυτόν τον "φίλο της Ελλάδας", όπως τον βάφτισε ο κ. Τσίπρας. Κι όντως δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο φίλο η Ελλάδα του Προκόπη Παυλόπουλου, του Αλέξη Τσίπρα, του Πάνου Καμμένου και των υπολοίπων που παρέδωσαν τη χώρα και τον λαό της αμαχητί στα συμφέροντα που εκπροσωπεί ο πρόεδρος της Κομισιόν.
Ας θυμηθούμε ότι "φίλος της Ελλάδας" είχε βαφτιστεί κι ο Γκέμπελς από τον δικτάτορα Μεταξά, όταν αυτός επισκέφτηκε την Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 1936. "Φίλος της Ελλάδας" βαφτίστηκε και ο ίδιος ο Χίτλερ από τον Γεώργιο Τσολάκογλου, πρώτο δοσίλογο πρωθυπουργό της ναζιστικής κατοχής. Σύμπτωση; Κάθε άλλο.

Ο κ. Γιουνκέρ είναι ένα εξαίσιο δείγμα του Άρειου Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ανάλογο με εκείνο που αντιπροσώπευαν οι πολιτικοί πρόγονοι της ναζιστικής Ευρώπης. Μέθυσος σε τέτοιο βαθμό ώστε να τρεκλίζει όταν επισκέφτηκε τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο. Κι αυτό είναι το λιγότερο.
Ανεπάγγελτος εκ πεποιθήσεως. Γόνος κομματάρχη του προπολεμικού κόμματος της δεξιάς στο Λουξεμβούργο. Στον πόλεμο ο πατήρ Γιουνκέρ πιστεύοντας στη νίκη του χιλιάχρονου Ράιχ κατατάχθηκε στα Waffen SS. Πολέμησε στο Ρωσικό μέτωπο συμμετέχοντας σε ηρωικότατες εκστρατείες καίγοντας χωριά και εκτελώντας μαζικά αμάχους. Με το αζημίωτο από το πλιάτσικο.
Οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί προκειμένου να τον σώσουν από την κρεμάλα ή το εκτελεστικό απόσπασμα τον βάφτισαν "αντιρρησία συνείδησης", ο οποίος στρατολογήθηκε δήθεν με τη βία από τη Βέρμαχτ για το ρωσικό μέτωπο. Τον ήθελαν για να αναστήσουν το παλιό δοσιλογικό κόμμα της δεξιάς σε κόμμα των χριστιανοδημοκρατών, προκειμένου να συντηρήσουν το Λουξεμβούργο ως ορμητήριο των δικών τους συμφερόντων.
Ο υιός Γιούνκερ ακολούθησε κατά πόδας την καριέρα του πατέρα του. Κομματάρχης των χριστιανοδημοκρατών από πολύ νεαρή ηλικία με πτυχίο σκοπιμότητας στη δικηγορία και για πολλά χρόνια πρωθυπουργός ίσως στο πιο διεφθαρμένο κράτος της Ευρώπης, το Λουξεμβούργο.
Βουτηγμένος στα σκάνδαλα ως το λαιμό. Ένα από τα πιο πρόσφατα και τα πιο μεγάλα είναι η εμπλοκή του στη βιομηχανία εξασφάλισης φορολογικής ασυλίας για πάνω από 340 πολυεθνικές στο Λουξεμβούργο. Προφανώς με το αζημίωτο. Πρόκειται για το γνωστό σκάνδαλο των LuxLeaks. Πρόκειται για τη δημοσιοποίηση το 2014 άνω των 30.000 απόρρητων εγγράφων.
Τα αρχεία έδειξαν πως το Λουξεμβούργο χορήγησε προσοδοφόρες φοροαπαλλαγές που επέτρεψαν σε πολυεθνικές επιχειρήσεις συμπεριλαμβανομένης της Apple, Ikea και της Pepsi να κρύψουν δισεκατομμύρια δολάρια σε φόρους. Η βιομηχανία αυτή των φοροαπαλλαγών άνθησε σε μια εποχή όπου ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο "φίλος της Ελλάδας", ήταν πρωθυπουργός.
Τα LuxLeaks ήταν το μεγαλύτερο σκάνδαλο εταιρικής φοροδιαφυγής μέχρι τη δημοσίευση τον Απρίλη των Panama Papers, που αποκάλυψαν τις διασυνδέσεις μεταξύ ενός αριθμού διεθνών ηγετών με υπεράκτιες εταιρείες ως κέλυφος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κρυφτεί ή να ξεπλυθεί πλούτος. Ο κ. Γιουνκέρ γλύτωσε μια πιθανή δίωξη για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο των LuxLeaks με την επιλογή του για τη θέση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία συνοδεύεται με την απαραίτητη ασυλία που χρειάζονται όλοι οι απολυταρχικοί και διαπλεκόμενοι θεσμοί στην ΕΕ.
Το ενδιαφέρον είναι ότι κανένα κράτος από όσα - συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας - υπέστησαν σημαντική ζημιά χάρις στη εκτεταμένη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών που παρείχε το Λουξεμβούργο δεν κίνησε διαδικασίες σε βάρος των εταιρειών, ή του Λουξεμβούργου. Καμιά πολυεθνική δεν πλήρωσε έστω κάποιο πρόστιμο. Ούτε το Λουξεμβούργο εξαναγκάστηκε να αλλάξει το καθεστώς που επιτρέπει πάνω και κάτω από το τραπέζι τη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών.
Η βιομηχανία φοροδιαφυγής των πολυεθνικών συνεχίζεται μιας συνιστά μια από τις πιο επικερδής δραστηριότητες του Λουξεμβούργου. Άλλωστε το εν λόγω δουκάτο διατηρήθηκε από τις μεγάλες δυνάμεις ως ιστορικός αναχρονισμός, μόνο και μόνο για να κάνουν τις βρομοδουλειές τους.
Οι ηγεσίες των κρατών μελών και η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία συμφώνησαν πίσω από κλειστές πόρτες να θαφτεί το όλο θέμα. Την ίδια ώρα που κηρύσσουν εκστρατείες εναντίον της φοροδιαφυγής. Φυσικά εναντίον της φοροδιαφυγής του κακομοίρη, που προσπαθεί να επιβιώσει υπό καθεστώς διαρκούς φορολεηλασίας που επιτάσσει η διατήρηση του ευρώ και της ΕΕ.
Τελικά ξέρετε ποιοί την πλήρωσαν για το σκάνδαλο των LuxLeaks; Όχι βέβαια ο Γιούνκερ, ως ένας από τους αρχιτέκτονες του πλυντηρίου φοροδιαφυγής. Ούτε οι πολυεθνικές. Την πλήρωσαν οι δυο υπάλληλοι της PriceWaterHouseCoopers, οι οποίοι διέρρευσαν τα απόρρητα έγγραφα και ο δημοσιογράφος που τα πήρε και τα δημοσιοποίησε.
Η εισαγγελική αρχή του δουκάτου ανακάλυψε ότι το μέγα σκάνδαλο είναι το γεγονός της διαρροής κι έτσι κίνησε δίωξη εναντίον των υπαλλήλων και του δημοσιογράφου. Για τους υπαλλήλους πρότεινε 18 μήνες φυλακή και για τον δημοσιογράφο ένα δυσβάσταχτο πρόστιμο.
Όπως ο ίδιος συνόψισε υπόθεση της κατηγορούσας αρχής, ο αναπληρωτής εισαγγελέας David Lentz υποστήριξε ότι οι ενέργειες των Deltour και Halet ισοδυναμούν με κλοπή, καθώς είχαν παραβιάσει μια συμφωνία εμπιστευτικότητας που είχαν υπογράψει μαζί με τη σύμβαση εργασίας τους με την PricewaterhouseCoopers (PwC).
Ο Lentz είπε επίσης στο δικαστήριο ότι οι δράσεις του Perrin πήγε πέρα από την αποστολή ενός δημοσιογράφου, κατηγορώντας τον για χειραγώγηση του Halet προκειμένου να του παραδώσει τις πληροφορίες.
"Υπάρχουν όρια στην ελευθερία της έκφρασης», είπε. «Δεν είναι ο τύπος που είναι σε δίκη εδώ, αλλά ο δημοσιογράφο που πήγε πιο πέρα από τους συναδέλφους του."
Ο αναπληρωτής εισαγγελέας είπε ότι είχε λάβει υπόψη τις αποκαλύψεις για "ορισμένες αδιαφανείς πρακτικές» που εκτίθενται από τις διαρροές, αλλά το σημαντικό είναι ότι αυτοί που προέβησαν στις διαρροές έχουν παρ 'όλα αυτά παραβεί τους νόμους του Λουξεμβούργου.
Φυσικά ούτε η PwC, ούτε η κυβέρνηση του Λουξεμβούργου, ούτε ο Γιουνκέρ, ούτε οι πολυεθνικές που συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να χρησιμοποιούν το δουκάτο για να κρύβουν δις δολάρια σε φόρους από τα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, χρειάζεται να ανησυχούν. Κανείς δεν θα τους πειράξει. Το εγγυάται το σύστημα δικαιοσύνης του Λουξεμβούργου και η ΕΕ.
Καταλάβατε τώρα γιατί έχουν βάλει αρμόδια τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου σε περίπτωση που οι δανειστές θέλουν να κινηθούν εναντίον της Ελλάδας με βάση τις δανειακές συμβάσεις, τις οποίες έχουν υπογράψει όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 έως σήμερα; Όμως εμείς δεν πρέπει να ανησυχούμε. Έχουμε στο πλευρό μας το μεγάλο "φίλο της Ελλάδας" Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ.
Δημοσιεύτηκε στην kontranews, 26/6/2016
 

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

Coscoπολίτες...

του Στάθη
Στη φεουδαλική εποχή η δυτική Ευρώπη ήταν κατατετμημένη σε φέουδα καθώς και σε μια-δυο πολυεθνικές μοναρχίες, που δεν αντιστοιχούσαν, ούτε τα φέουδα ούτε οι μοναρχίες, στα έθνη που είχαν σχηματισθεί ή συνέχιζαν να σχηματίζονται στη Γηραιά Ηπειρο. Ετσι, ένας Ολλανδός, για παράδειγμα, μπορούσε να είναι υπήκοος του Ισπανικού Στέμματος, ένας Γάλλος του Βουργουνδού Δούκα, ένας Ιταλός του Γερμανού Αυτοκράτορα και πάει λέγοντας. Μόνον μετά το
τέλος των θρησκευτικών πολέμων και την Ειρήνη της Βεστφαλίας, καθώς και μετά τη Γαλλική Επανάσταση και τους Ναπολεόντειους Πολέμους, η Ευρώπη άρχισε να παίρνει μια διεθνική μορφή που μοιάζει με τη σημερινή. Η διαδικασία αυτή πέρασε μέσα από την ενοποίηση των εθνών (Ιταλία, Γερμανία κ.ά.) και έφθασε έως την κατάρρευση και των τελευταίων αυτοκρατοριών (Αυστροουγγαρία, Οθωμανοί κ.ά.) που επέφερε ο Μεγάλος Πόλεμος, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Σήμερα, στο πλαίσιο της Ενωσης η δυτική Ευρώπη επιστρέφει στη φεουδαλική εποχή, αλλά και στην εποχή των Αυτοκρατοριών, τις οποίες τώρα έχουν αντικαταστήσει οι πολυεθνικές οικονομικές δικτατορίες.
Το κοινοτικό αίσθημα στο πλαίσιο του έθνους έχει αμβλυνθεί, όπως επίσης και το κοινωνικό συνανήκειν στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας. Ετσι υπάρχουν, φέρ’ ειπείν, Βρετανοί που θα προτιμούσαν να είναι υπήκοοι Βρυξελλών ή Ιταλοί που θέλουν να απαλλαγούν από τη διακυβέρνηση της Ρώμης.
Αυτή η απαγκίστρωση μέρους των λαών από το εθνικό πλαίσιο και την αστική δημοκρατία θα μπορούσε να είναι σε συνθήκες σοσιαλισμού μια προοδευτική διαδικασία, σε συνθήκες όμως άκρατου καπιταλισμού και άγριου ιμπεριαλισμού η διαδικασία αυτή διευκολύνει την παγκοσμιοποίηση, την επιβολή της ομογενοποιημένης σκέψης και την εδραίωση της Νέας Τάξης.
Μάλιστα μέσα από το internet η διάδοση της ενιαίας σκέψης έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις. Ετσι όπως ένα σινιέ μαγαζί μπορεί να είναι όμοιο σε έναν πεζόδρομο της Αρτας με ένα άλλο σε έναν πεζόδρομο της Σαγκάης, έτσι κι ένας νεαρός στο Λονδίνο μπορεί να σκέφτεται πανομοιότυπα με έναν νεαρό στην Κρακοβία, εφόσον καταναλώνουν τα ίδια στερεότυπα της ίδιας προπαγάνδας.
Το έθνος σήμερα προβάλλει πάλι ως ένας καταλυτικός παράγοντας για την κατεύθυνση που θα πάρουν οι εξελίξεις. Το παράδειγμα της Σκωτίας είναι χαρακτηριστικό. Είναι άλλο πράγμα η απόσχιση της Σκωτίας από το Ηνωμένο Βασίλειο προκειμένου να αποκτήσει την εθνική της ανεξαρτησία και άλλο η απόσχιση προκειμένου να γίνει υπήκοος Βρυξελλών.
Το έθνος-κράτος σήμερα στην Ευρώπη αμφισβητείται και απ’ τα δεξιά και απ’ τα αριστερά. Η Καταλωνία και η Βισκάγια, για παράδειγμα, επιδιώκουν την εθνική τους ανεξαρτησία, ενώ η Λίγκα του Βορρά τη διάλυση της Ιταλίας. Σε μια Ευρωπαϊκή Ενωση που κινείται πάντα με δύο μέτρα και δύο σταθμά, δηλαδή,
με μονά-ζυγά υπέρ των Δυνατών, η εκμετάλλευση των εθνικών ιδιομορφιών είναι προτεραιότητα προκειμένου να συγκεντρώνει εξουσίες στο κέντρο (Βρυξέλλες, δηλαδή Βερολίνο) με κάθε τρόπο. Για παράδειγμα, ανέχεται την κατοχή μεγάλου μέρους της Κύπρου από την Τουρκία, αλλά υιοθετεί τις «ανησυχίες» (που εκφράζονται κυρίως μέσω των ΜΚΟ που η ίδια χρησιμοποιεί) για την κατάσταση των μουσουλμάνων στη Θράκη, στη βάση του αυτοπροσδιορισμού των τελευταίων ως Τούρκων.
Στην Ουγγαρία, την Πολωνία, την πρώην Γιουγκοσλαβία, στην Ουκρανία, στις Βαλτικές «δημοκρατίες», στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γαλλία, στην Ισπανία και αλλού, η εκμετάλλευση των εθνικών διαφορών από την Ενωση γίνεται για ταξικούς λόγους. Η ρητορική της Ενωσης (πολιτικώς ορθή, πολυπολιτισμική κ.τ.λ.) καλύπτει τα αντίθετα απ’ όσα δηλοί. Απευθύνεται
σε χρήστες της ενιαίας σκέψης κατά μάζες, ενώ η ίδια χειρίζεται τις εθνικές αντιθέσεις με όρους όπως εκείνοι που μετήρχοντο οι Δυνάμεις πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πολιτική των κανονιοφόρων που οι ισχυρές Δυνάμεις ασκούν στο πλαίσιο της Ενωσης απέναντι (ή εναντίον) στις πιο αδύναμες χώρες το αποδεικνύουν.
Συνεπώς μια φεουδαλική Γαλλία, ή Ιταλία, ή Ισπανία, είναι περισσότερο χρήσιμες στα υπερεθνικά κέντρα, ενώ ταυτοχρόνως οι πολίτες αυτών των κρατών  γίνονται λιγότερο ικανοί να προστατεύσουν τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα που κατέκτησαν στο εθνικό πλαίσιο αυτών των χωρών.
Για την Ελλάδα δεν γεννάται λόγος. Εγινε ήδη ένα προτεκτοράτο, στο οποίο ένα μέρος του λαού, οι «μενουμευρώπη» αποδεικνύουν το μέγεθος της απόστασης που η ενιαία σκέψη μπορεί να επιφέρει ανάμεσα στην ταξική θέση και την ταξική συνείδηση.
Σήμερα η Γερμανία διοικείται από μια σάπια τράπεζα και δύο ακόμα πιο σάπιες, διαθέτει διεφθαρμένες βιομηχανίες και επανεξοπλίζεται με ένα αμυντικό δόγμα εκ νέου επικίνδυνο. Η χώρα αυτή, δηλαδή η άρχουσα τάξη αυτής της χώρας, διοικεί με τη σειρά της την Ενωση με τον ίδιο τρόπο - τις μίζες, τη διαφθορά, την υπεξαίρεση, την καταλήστευση, τις απειλές και τους εκβιασμούς. Ομως, ακόμα και η αποξένωση των λαών από την πολιτική που όλα τα παραπάνω επιφέρουν (εκτός απ’ τη χειραγώγηση που έχει ήδη συμβεί) εν τέλει εκβαίνει προς όφελος των τεράτων. Είτε διά της αδιαφορίας (αποχή) είτε διά της αφασίας («μενουμευρώπη», Λεβέντης, Χρυσή Αυγή κ.τ.λ.), το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: η κατάρρευση της αστικής δημοκρατίας και η αποσάθρωση του έθνους ως πλαισίου λειτουργίας της κοινότητας και της κοινωνίας.
Συντελούνται γιγάντιες αλλαγές, με φορείς μια «χρυσή ορδή» νάνων, από τον κ. Σόιμπλε έως τον κ. Φάρατζ. Τρέμουν οι Λάρητες στα σπίτια, ουρλιάζουν οι χήνες στο Καπιτώλιο, αλλά εμείς Κούλη, Σταυρούλη, Λεβέντη, Φώφη και Αλέξη - τον
γίγαντα που έκανε το «ΟΧΙ», «ναι» και εξαφάνισε από τον κινέζικο πολιτισμό τη γραβάτα...

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΦΟΠΛΙΣΜΟΥ

Αλαφούζοι - 3. Ο ρουμανικός στόλος
Στο σημείο αυτό πρέπει να παρακαλέσω τον αναγνώστη να εντείνει την προσοχή του γιατί θα μπούμε σε λαβύρινθους.

Βρισκόμαστε στις αρχές τής τελευταίας δεκαετίας του περασμένου αιώνα, εποχή κατά την οποία η καπιταλιστική αντεπανάσταση βρίσκεται στο φόρτε της και ο σοσιαλισμός ηττάται σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη τής υφηλίου. Το διεθνές κεφάλαιο, δίχως αντίπαλο πια, εφορμά και σκυλεύει ανυπολόγιστης αξίας δημόσιες περιουσίες, οι οποίες χτίζονταν από τους λαούς επί μακρά σειρά ετών. Μια ιδέα του τι έγινε τότε πήραμε όταν μιλούσαμε για την Σοβιετική Ένωση στην σειρά "Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού" (σημειώματα 39-41). Παρόμοιες καταστάσεις έζησαν όλες οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Ανάμεσά τους κι η Ρουμανία.

Η πτώση τού σοσιαλισμού, λοιπόν, βρήκε την Ρουμανία με έναν πανίσχυρο εμπορικό στόλο (κατείχε την 9η θέση παγκοσμίως), ο οποίος αριθμούσε 310 πλοία ενώ άλλα 70 πλοία βρίσκονταν υπό κατασκευή σε διάφορα ναυπηγεία. Έτσι, είναι λογικό το γεγονός ότι αυτός ο στόλος έκανε πολλά μάτια να τον προσέξουν και πολλά σάλια να τρέξουν για πάρτη του. Όπως είναι επίσης λογικό το ότι η ρουμανική κυβέρνηση (όπως κάθε καπιταλιστική κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της) απέκτησε μια ξαφνική επιθυμία να ξεπουλήσει ως και το τελευταίο κουπί.

Το πρώτο πράγμα που έκαναν προς αυτή την κατεύθυνση οι ρουμάνοι αξιωματούχοι ήταν να αφήσουν αυτόν τον στόλο να καταρρεύσει, κόβοντας κάθε κονδύλι για την συντήρησή του. Μέσα σε λίγους μήνες, τα ρουμανικά λιμάνια γέμισαν αγκυροβολημένα πλοία που δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν λόγω προβλημάτων. Κάτοπιν, όταν η απαξίωση του στόλου έφτασε σε επιθυμητά επίπεδα, μπήκε μπροστά η διαδικασία ξεπουλήματός του.

Επί σοσιαλισμού, τα ρουμανικά πλοία διαχειρίζονταν από την κρατική εταιρεία Navrom. Επειδή εταιρείες τόσο μεγάλου μεγέθους είναι ευνόητο πως δεν μπορούν εύκολα να πουληθούν, η κυβέρνηση αποφάσισε να την "σπάσει" στα τρία, δημιουργώντας από τα σπλάγχνα τής Navrom την Romlin και την Petromin. (Παρένθεση: Αν η ιστορία σάς θυμίζει την δική μας ΔΕΗ, καλώς κάνει και σας την θυμίζει. Κλείνει η παρένθεση.) Αν κι έχω πολλά να πω και για την Navrom και για την Romline (π.χ. πρώτη δουλειά τής "νέας" Navrom ήταν να πουλήσει 24 πλοία για παλιοσίδερα!)(*), ας περιοριστούμε στην Petromin για να μη ξεστρατίσει η κουβέντα.

Στην Petromin, λοιπόν, μεταβιβάστηκαν 89 πλοία πετρελαίου και μεταλλευμάτων. Όμως, πριν προλάβει καλά-καλά να ξεκινήσει την δράση της η νέα εταιρεία, Βακαρόιου (πρωθυπουργός) και Τεοντόρου (υπουργός μεταφορών) άρχισαν να κάνουν βούκινο ότι η Petromin πάει καρφί για πτώχευση, οπότε το δημόσιο συμφέρον επιτάσσει την άμεση πώλησή της. Τότε, τελείως ξαφνικά και αναπάντεχα, εμφανίζονται από το πουθενά κάποιοι έλληνες επενδυτές διατεθειμένοι να βάλουν λεφτά για να κάνουν κοινοπραξίες με την -υποτίθεται παραπαίουσα- Petromin. Φυσικά, αυτοί οι έλληνες επενδυτές θα έβαζαν τα λεφτά τους μέσω κάποιων εταιρειών τους, οι οποίες είχαν την έδρα τους σε άλλους τόπους κι όχι σε τούτην εδώ την ψωροκώσταινα.

Τον μεσάζοντα ανάμεσα στο ρουμανικό κράτος και τους έλληνες λεφτάδες για να στηθεί όλο αυτό το αλισβερίσι, τον έκανε μια από τις πιο σκοτεινές φυσιογνωμίες εκείνης της εποχής. Ήταν ο εξ απορρήτων σύμβουλος και άνθρωπος ειδικών αποστολών τού τότε πρωθυπουργού Μητσοτάκη, ο στρατηγός Νίκος Γρυλλάκης. Η όλη ιστορία θυμίζει μυθιστόρημα κατασκοπείας και ίσως κάποτε αναφερθούμε με λεπτομέρειες σ' αυτήν, όμως για την ώρα ας κρατήσουμε το ζουμί. Και το ζουμί είναι πως η πρώτη κοινοπραξία που στήθηκε με την συμβολή τού Γρυλλάκη ήταν η "Forum Maritime - Petromin", όπου η Forum Maritime ήταν εταιρεία συμφερόντων τού έλληνα εφοπλιστή Στέλιου Κατούνη. Δεύτερη στην σειρά ήταν η κοινοπραξία "Petromin - Minerva". H Minerva ήταν μια εταιρεία στην οποία ανήκε η εταιρεία Ermis Maritime, η οποία ανήκε στον Γιάννη Αλαφούζο.

Ξαναπιάσαμε το νήμα που μας συνδέει με το αλαφουζαίηκο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι βγήκαμε από τον λαβύρινθο. Χρειάζεται υπομονή γιατί έχουμε δρόμο μπροστά μας.


(*) Να ένα μικρό δείγμα από το μεγάλο φαγοπότι: Στις 23 Φεβρουαρίου 2000 η γνωστή εταιρεία συμβούλων Pricewaterhouse Cooper, ενεργώντας ως εκκαθαριστής τής Navrom, πούλησε μονοκοπανιά έξι πλοία αντί συνολικού τιμήματος 1,44 εκατ. δολλαρίων, δηλαδή όσο κάνει ένα υπερπολυτελές αυτοκίνητο ή μια πολυτελής μαιζονέτα. Εκείνη την εποχή, από τον τεράστιο στόλο των 320 πλοίων τού 1990, είχαν απομείνει στην Navrom λιγώτερα από 20 πλοία. Σύμφωνα με την Pricewaterhouse Cooper, το ξεπούλημα του εμπορικού της στόλου συσσώρευσε στην Ρουμανία ζημιές πάνω από 300 δισ. λέι (περ. 67 δισ. ευρώ)
teddygr.blogspot.gr
 

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

ΑΠΟΡΙΑ...

Όταν ο υπαλληλίσκος της διεθνούς αλητοτραπεζοχρεοκρατίας κορδώνεται (σαν αρσενικός γάλος σε περίοδο αναπαραγωγής) διαφημίζοντας την λεγόμενη συνταγματική αναθεώρηση, αλήθεια σε ποιο σύνταγμα ακριβώς αναφέρεται;
Μήπως σε αυτό που τόσο ο ίδιος και η συμμορία του, όσο και οι προκάτοχοί του στο μετερίζι του δωσιλογισμού, κουρέλιασαν, διέσυραν, ατίμασαν και  κατάργησαν στην πράξη;
Εκτός κι αν εννοεί τα Μνημόνια τα οποία συνιστούν το νέο συνταγματικό χάρτη της χώρας.
Αλλά προς τι ο τζερτζελές, αφού αυτά δεν αποτελούν αντικείμενο διαβούλευσης με το εγχώριο πόπολο, αλλά με τους "φίλους και εταίρους" της κατοχικής νεοφασιστικής ευρωπαϊκής ένωσης.


Γιατί κλείνει το Mega; Για τον ίδιο λόγο που έκλεισε και το (ημερήσιο) «Βήμα»

Ο δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος, πρώην στέλεχος του ΔΟΛ (αρχισυντάκτης πολιτικού στο ΒΗΜΑ και στα ΝΕΑ), γράφει στην διαδικτυκή εφημερίδα γνώμης "Ανοικτό Παράθυρο", για ποιους λόγους απαξιώθηκε το Μega και για ποιους λόγους το τηλεοπτικό κοινό του γύρισε την πλάτη. Κάνει λόγο για προκλητικές συμπεριφορές από καλοπληρωμένες –από δάνεια-περσόνες που ψωνίζονται με τη ιδέες ότι ... διαμορφώνουν τις πολιτικές εξελίξεις...
Το Mega κλείνει για τους ίδιους λόγους για τους οποιους, όπως αναφέρει ο Γ. Λακόπουλος έκλεισε και το καθημερινό ΒΗΜΑ που όταν επανακυκλοφόρησε το 1999 είχε πολύ καλές προοπτικές και ήταν μια από τις καλύτερες ημερήσιες εφημερίδες.
Οι λοιδορίες σε πρόσωπα, κόμματα, κοινωνικές ομάδες, πολιτικές συμπεριφορές και.. ιδεολογίες μοιραία απομάκρυναν τους αναγνώστες της ΒΗΜΑΤΟΣ και κατακρήμνισαν την κυκλοφορία της μέχρι που έκλεισε η καθημερινή έκδοση.
Οπως γράφει ο έμπειρος, περί τα του ΔΟΛ, Γ. Λακόπουλος, τίποτε δεν συμβαίνει τυχαία και.. πως όσα μέσα ενημέρωσης σεβάστηκαν την ιστορία τους και το κοινό τους, επιβιώνουν στην κρίση.
"Μπορεί να δυσκολεύονται, μπορεί να έχασαν  ένα μέρος της απήχησής τους, αλλά αντέχουν και θα ανακάμψουν", γράφει χαρακτηριστικά.
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του Γιώργου Λακόπουλου:

Εντάξει, οι μέτοχοι αδιαφόρησαν για το  Μεγάλο Κανάλι,  όπως λένε πολλοί. Άλλος γιατί  θέλει να αποχωρήσει, άλλος γιατί δεν έχει λεφτά, ή δεν μπορεί να τα εμφανίσει, άλλος γιατί   έχει  κάνει  άλλες επιλογές.  Αλλά  πραγματικά το τέλος του είχε  προηγηθεί. Με την απαξίωσή του.
Με την αποστροφή του κοινού  τα τελευταία χρόνια, κάθε φορά που έπεφτε πάνω σε κάποιες ενημερωτικές εκπομπές του και δελτία ειδήσεων. Αυτό το τέλος έχει την ίδια φωτογραφία που είχε και το τέλος του  καθημερινού «Βήματος» πριν από μερικά χρόνια.
Όταν ξεκίνησε η ιδιωτική τηλεόραση, ανεξάρτητα από τα θέματα νομιμότητας που τη συνόδευσαν από τη γέννηση της, τα κανάλια είχαν  μια πολιτική ταυτότητα που τα κατέτασσε αντιστοίχως στον πολιτικό χάρτη. Με βάση αυτό προέλκυσαν το κοινό-στην ενημέρωση τουλάχιστον.
Π.χ. ο ΑΝΤ1 ήταν το κανάλι της ευρύτερης Δεξιάς. Το Mega το παρακολουθούσαν κυρίως οι οπαδοί της δημοκρατικής παράταξης. Αυτοί που διάβαζαν τα Νέα, το Βήμα, την Ελευθεροτυπία.
Έτσι προχώρησε για πολλά χρόνια και καταξιώθηκε ως το πιο αξιόπιστο ειδησεογραφικό κανάλι.  Κι ύστερα  ήλθαν οι μέλισσες.
Στα δελτία ειδήσεων και στις ενημερωτικές εκπομπές  κάποιες φιγούρες άρχισαν να κουνάνε το δάκτυλο στη δημοκρατική παράταξη. Να λοιδορούν τα κόμματά της και τους πολιτικούς της. Να απαξιώνουν τις αρχές και τις  ιδέες της. Να  αποφαίνονται ως πολιτικοί αντίπαλοι  του δημοκρατικού χώρου- του ΠΑΣΟΚ  του ΣΥΡΙΖΑ  του ΚΚΕ- και όχι ως σχολιαστές.
Αργότερα προστέθηκε και  ο Κ. Καραμανλής στους στόχους τους «διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις».
Άρχισαν να μιλούν από καθέδρας και να  επικρίνουν τα  δημοκρατικά κόμματα για τις επιλογές τους  όχι με διάθεση κριτικής αλλά με πρόθεση χειραγώγησης και υποκατάστασης των οργάνων τους.
Αντιμετώπιζαν τις λαϊκές κινητοποιήσεις με χολερικό τρόπο, αλλοίωναν την παράδοση των δημοκρατικών αγώνων, από τα κινήματα της νεολαίας  με το  1-1-4, το Πολυτεχνείο και τις μεταπολιτευτικές κινητοποιήσεις, ως την εθνική αντίσταση και το ΕΑΜ.  Τους ενοχλούσαν οι δεκαπεντάδες και ο συνδικαλισμός, όχι η αποστασία και οι αντιδραστικές συμπεριφορές.
Ειρωνευόταν το πρότυπο των πολιτικών σαν τον Απόστολο Κακλαμάνη, όχι σαν τον  Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Μέχρι και τον Μιχαλολιάκο πλασάριζαν στο κοινό  (τους), αλλά όχι τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, ή τον Αλέκο Αλαβάνο.
Μοιραία αυτό απαξίωσε το Κανάλι. Όλο και λιγότεροι  αισθάνονταν ότι  τους ενημερώνει. Δεν εξέφραζε πλέον τη δημοκρατική παράταξη.  Όλο και περισσότεροι είχαν  διάθεση να σπάσουν την τηλεόραση του ακούγοντας στο κανάλι που προτιμούσαν  τερατολογίες για την ιδεολογία τους και την πολιτική καταγωγή τους.  Δεν άντεχαν το υφάκι και το σηκωμένο  φρύδι.
Η εγκατάλειψή του  Mega από το παραδοσιακό κοινό του, του  στέρησε τα πρωτεία στην ενημέρωση. Από εκεί άρχισε η κατηφόρα. Ότι εγκαταλείφτηκε τελικά και από εκείνους που το χρησιμοποιούσαν για να κάνουν τις δουλειές τους ήταν η τελευταία πράξη του δράματος.
Είχαν προηγηθεί οι πράξεις των προκλητικών συμπεριφορών από καλοπληρωμένες –από δάνεια-περσόνες που ψωνίζονται με τη ιδέες ότι ... διαμορφώνουν τις πολιτικές εξελίξεις- τρομάρα τους.
Δίπλα στους εργαζομένους και τους σπουδαίους παρουσιαστές που τιμούσαν τη δουλειά τους και κοσμούσαν το Κανάλι με την παρουσία τους υπήρχαν αυτοί που αφαιρούσαν και δεν προσέθεταν.
Διόλου κατά σύμπτωση, το ίδιο είχε συμβεί προηγουμένως και με το καθημερινό «Βήμα». Όταν επανακυκλοφόρησε το 1999  είχε  πολύ καλές προοπτικές. Αλλά ξαφνικά προσβλήθηκε από …σημιτίαση, χωρίς να ευθύνεται υποχρεωτικά ο Κώστας Σημίτης γι’ αυτό.
Κάποιοι  προκειμένου να υποστηρίξουν τον Σημίτη, πέρα από την επίσημη γραμμή της εφημερίδας, αντί να προβάλουν τα προσόντα του τότε πρωθυπουργού, άρχισαν καθυβρίζουν τους αντιπάλους του  στο ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα της δημοκρατικής παράταξης που  βρισκόταν στην αντιπολίτευση.
Αυτοί όμως ήταν το  παραδοσιακό κοινό  της εφημερίδας. Οι σημιτικοί της εποχής μάλλον διάβαζαν «Καθημερινή».
Οι λοιδορίες  σε πρόσωπα, κόμματα, πολιτικές συμπεριφορές και ιδεολογίες μοιραία απομάκρυναν τους αναγνώστες της εφημερίδας και κατακρήμνισαν την κυκλοφορία της μέχρι που έκλεισε η καθημερινή έκδοση.
Οι δράστες συνέχισαν στο θεάρεστο έργο τους στο Mega και το αποτέλεσμα το είδαμε αυτές τις ημέρες.
Τίποτε δεν συμβαίνει τυχαία. Όσα μέσα ενημέρωσης σεβάστηκαν την ιστορία τους και το κοινό τους, επιβιώνουν στην κρίση. Μπορεί να δυσκολεύονται, μπορεί να έχασαν  ένα μέρος της απήχησής τους,  αλλά αντέχουν και θα ανακάμψουν .
Όσοι  έκοψαν το κλαδί στο οποίο κάθονταν ή  μετακινήθηκαν από το δημοκρατικό στρατόπεδο στον …Σαμαρά  και  τώρα στον Μητσοτάκη  χάνουν έδαφος. Γιατί στρέφονται  εναντίον εκείνων που τους συντηρούσαν για δεκαετίες. Βρίζοντας το κοινό σου δεν πας μακριά.
Κανείς δεν διαβάζει μια  εφημερίδα και κανείς δεν βλέπει μια ενημερωτική εκπομπή  όταν  εξευτελίζουν εκ του ασφαλούς όσα πιστεύει  -ή  ακόμη χειρότερο όταν καθαγιάζουν όσους  έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδησή του.

Οι αυτοκρατορικές υπερεξουσίες της ΕΚΤ

H Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απειλεί τη Σλοβενία με νομικές ενέργειες. Γιατί; Διότι η αστυνομία εισήλθε στην κεντρική τράπεζα της χώρας και προχώρησε σε κατάσχεση εμπιστευτικών πληροφοριών.
Οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές αυτής της μικρής δύσμοιρης χώρας, της Σλοβενίας, η οποία αποτελεί θραύσμα από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ερευνούν το σκάνδαλο της πρόσφατης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Το 2013 οι τοπικές τράπεζες ήταν στα πρόθυρα της πτώχευσης και η προηγούμενη κυβέρνηση προχώρησε στο δανεισμό τους με περισσότερα από € 3 δις ($ 3,3 δις). Ταυτόχρονα, περίπου € 600 εκατ. ($ 666 εκατ.) των ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης έσβησαν σε πέντε τράπεζες ως αποτέλεσμα της ανακεφαλαιοποίησης.
Για να καταλάβουμε το μέγεθος της διάσωσης των τραπεζιτών, αρκεί να πούμε ότι το ΑΕΠ της Σλοβενίας το 2013 ανερχόταν σε € 43,6 δις ($ 47,9 δις), ενώ το σύνολο των επενδύσεων στην οικονομία κινείται στα € 1,5 δις ($ 1,7 δις). Η διάσωση των τραπεζών μαζί με τη γνωστή πολιτική λιτότητας και οριζόντιων περικοπών σε μια χώρα με απασχόληση γύρω στο 1 εκατ., έφερε μια κατάρρευση της οικονομίας μέσα σε δυο χρόνια άνω του 10%.
H νέα κυβέρνηση που αναδείχθηκε από τις εκλογές του 2014, προκειμένου να χρεώσει την κατάρρευση της χώρας στο προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα, επέτρεψε στις δικαστικές και αστυνομικές αρχές να διεξάγουν έρευνα για την σκανδαλώδη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Το αποτέλεσμα;
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) προειδοποίησε ότι μπορεί να αναλάβει νομική δράση κατά της Σλοβενίας, όταν η αστυνομία βρήκε αμφιλεγόμενα έγγραφα κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής στην κεντρική τράπεζα της χώρας, όπως ανέφερε το Reuters χθες Τετάρτη. Τα έγγραφα που φέρεται να εκθέτουν αδικοπραξίες του προσωπικού κατά την διάσωση του τραπεζικού συστήματος της χώρας το 2013 είχαν εντοπισθεί σε υπολογιστές της σλοβενικής κεντρικής τράπεζας που χρησιμοποιεί ο διοικητής της τράπεζας και οι άλλοι εργαζόμενοι, δήλωσε η ΕΚΤ. "Ο κατασχεθείς εξοπλισμός περιέχει πληροφορίες της ΕΚΤ και οι πληροφορίες αυτές προστατεύονται βάσει της άμεσα ισχύουσας πρωτογενούς νομοθεσίας της ΕΕ", δήλωσε ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι.
Με άλλα λόγια ο Ντράγκι επικαλείται την ασυλία που έχει η ΕΚΤ με βάση τη Συνθήκη της Λισαβόνας, έτσι ώστε καμιά εθνική, δικαστική, ή αστυνομική αρχή κράτους-μέλους να μην μπορεί να προχωρήσει σε έρευνα και κατάσχεση στοιχείων χωρίς την έγκρισή της. Το καθεστώς αυτό ασυλίας που ισχύει τόσο για την ΕΚΤ, όσο και για τα στελέχη της, δεν υπήρξε ποτέ πριν σε καμιά χώρα ή διεθνή οργανισμό, παρά μόνο την εποχή της μοναρχίας ή αυτοκρατορίας.
Έτσι η ΕΚΤ απαιτεί να συμμορφωθούν οι αρχές της Σλοβενίας και επομένως να σταματήσει κάθε δυνατή έρευνα τα κιτάπια της κεντρικής τράπεζας, που θα αποδείκνυαν ατασθαλίες, κομπίνες και τραπεζικές ίντριγκες. Το μόνο που έχουν να κάνουν οι χώρες της ευρωζώνης είναι να υποχρεώνουν φορολογούμενους και εργαζόμενους να πληρώνουν τη διάσωση των τραπεζών με τον σκανδαλώδη τρόπο.
Ευτυχώς, όμως, θα έρθει ο Μπαρουφάκης και η συγχορδία του για να εκδημοκρατίσει αυτό το τερατώδες αυτοκρατορικό μόρφωμα. Μέχρι τότε ας πεθάνουν λαοί και χώρες. Ζήτω η Ευρώπη!
 

Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

Στο ΣΥΡΙΖΑ οι ανοησίες …αναπλαισιώνονται



Όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές, στο ΣΥΡΙΖΑ, η αυθάδεια της καταστροφής της Σκέψης, της Λογικής και της Γλώσσας, μέσω της παρλαπίπας και της παρόλας, έχει πάρει ρυθμούς πυρετικούς και μορφές ισοπεδωτικές…

Γι αυτό η «ουρανομήκης ανοησία» των κυβερνητικών στελεχών μας βομβαρδίζει, σχεδόν καθημερινά, …αναπλαισιώνοντας τις προγενέστερες…


Η νέα ευρηματική και επαρμένη ανοησία βγήκε από βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, τον Σεβαστάκη: «Η βασική σύνταξη αναπλαισιώνεται»!!!

Ακούστε το νέο βλακώδες σοφιστικό εύρημα εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=PjoVOyqFlpc


Συναγωνίζεται σε έπαρση και …ευρηματική ηλιθιότητα αυτό του Βαρεμένου: «Δεν υπάρχουν άνεργοι, αλλά μη οικονομικά ενεργοί»!!!



Κάθε μέρα κάποιο στέλεχος της κυβέρνησης αμολάει και μια ουρανομήκη ανοησία, η οποία …αναπλαισιώνει τις προηγούμενες.

Κάποια συγκεντρωμένα τέτοια μαργαριτάρια σχολιάζονται εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/05/blog-post_54.html

Γίνεται και μια προσπάθεια να εξηγηθεί και να αναλυθεί αυτή η έπαρση των σοφιστικών τεχνασμάτων… 

Προβολή στο μέλλον;

 
Kάτοικοι της Λερού ξυλοκόπησαν άγρια μέλη των ΜΚΟ και της Ύπατης Αρμοστείας

Πριν λίγες ήμερες στην Λέρο σημειώθηκαν εκτεταμένα επεισόδια ανάμεσα στους κατοίκους, και 200 περίπου μετανάστες, οι οποίοι κάτω από τις οδηγίες των ΜΚΟ και της Ύπατης Αρμοστείας παράτησαν το hotspot στο οποίο διέμεναν μέχρι τώρα, μετέβησαν σε κεντρικό σημείο του νησιού στο Λακκί.

Οι κάτοικοι της Λέρου τους ζήτησαν να γυρίσουν πίσω, στους χώρους διαμονής που φιλοξενούνται. Εκείνοι υπό την προτροπή των ΜΚΟ αρνήθηκαν, χωρίς να σταματήσουν να προκαλούν τους κατοίκους.

Το αποτέλεσμα ήταν να ξεκινήσουν εκτεταμένα επεισόδια, με τους λαθρομετανάστες να τρέπονται σε φυγή για να επιστρέψουν πίσω στον τόπο φιλοξενίας τους και να προπηλακισθούν άγρια από τους κατοίκους τα μέλη των ΜΚΟ, οι "αλληλέγγυοι, και οι αντιπρόσωποι της Ύπατης Αρμοστείας, και να αναχωρήσουν άρον-άρον από το νησί τα περισσότερα μέλη των ΜΚΟ, καθώς και ολόκληρης της αποστολής της Ύπατης Αρμοστείας.

Μια μικρογραφία γεγονότων που σύντομα θα τα δούμε να εκτυλίσσονται σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα στην χώρα μας!!!


 

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Politico: «Αυτό μοιάζει περισσότερο με θέατρο του Ερντογάν, παρά με πραξικόπημα»



Μια άλλη άποψη την οποία υιοθετούν κάποιοι Τούρκοι παρουσιάζει ο δημοσιογράφος του Politico Ράιαν Χιθ.
Ο Χιθ πόσταρε στο Twitter το μήνυμα που του έστειλε μια πηγή του, όπως ο ίδιος λέει, η οποία υποστηρίζει ότι η όλη κατάσταση μοιάζει «περισσότερο με θέατρο παρά με πραξικόπημα».


Το μήνυμα που εχει ποστάρει στο Twitter ο Χιθ, γράφει:


«Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την παράλογη πραγματικότητα της Τουρκίας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί τους την άποψή μου για όσα έγιναν χθες βράδυ: Δεν επρόκειτο για ένα πραγματικό στρατιωτικό πραξικόπημα!

Στήθηκε από τον εκλεγμένο ισλαμιστή δικτάτορα και τις μυστικές υπηρεσίες σε συνεργασία.


Ηταν μια μεγάλη παραγωγή αλλά και ένα φθηνό παιχνίδι, κανένας πολιτικός ή επίσημος δεν παραδόθηκε πουθενά!

Δεν κόπηκε το Ιντερνετ,
δεν απαγορεύτηκε το Facebook και το Τwitter (παρά το γεγονός ότι αυτά είναι ρουτίνα για τον Ερντογάν ακόμη και για το πιο λάιτ περιστατικό) μόνο μια φθηνή στρατιωτική επίδειξη, πιθανότατα κάποιων εξαπατημένων χαμηλόβαθμων αξιωματούχων οι οποίοι μάλλον θα θανατωθούν για ένα ψεύτικο πράγμα που εκείνοι πίστεψαν! Φτωχοί μου...

Κάτι τέτοια τα συνηθίζει ο πρόεδρος για να κάνει τον εαυτό του να μοιάζει με «ήρωα και υπερασπιστή της δημοκρατίας», ενώ στην πραγματικότητα είναι το αντίθετο.

Οχι μόνο θα πάρει τις απαραίτητες ψήφους αλλά θα κάμψει και ψυχολογικά τους ψηφοφόρους, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει με άλλο τρόπο, με σκοπό να γίνει ο «δικτάτορας» ενός ψευδούς προεδρικού συστήματος που προσπαθεί να επιβάλλει και να υποκινήσει ενάντια στην πλειοψηφία.

Καλεί τον κόσμο να βγει έξω, ανθρώπους που θέλει να τους κάνει να πιστέψουν ότι είναι ο μοναδικός άνδρας στην Τουρκία, η μόνη αρχή, ο νομοθέτης, ο δικαστής, ο προφήτης (δεν κοροϊδεύω)!

Οι πολιτικοί ισλαμιστές που τον υποστηρίζουν
είναι στους δρόμους ενάντια στο στρατιωτικό πραξικόπημα! Καλούν για προσευχή από τα τζαμιά, ενώ δεν είναι ώρα για προσευχή. Και αυτό το κάνει για να προκαλέσει τους ισλαμιστές υποστηρικτές να βγουν στους δρόμους!

Ετσι, είναι πολύ πιθανό να δούμε μια περισσότερο απολυταρχική, ισλαμιστική Τουρκία και ένα διαιρεμένο έθνος! Και την Τουρκία στο χείλος του εμφυλίου πολέμου! Γράφω την άποψή μου για όσα έγιναν, για αυτό το ψεύτικο πραξικόπημα που στήθηκε γελοία για να χρησιμοποιηθεί ώστε να ακολουθήσει μια νέα απολυταρχική, αναμφισβήτητη εντολή στον Ταγίπ Ερντογάν.

Και ακόμη τώρα, μέσα από αυτό το ψεύτικο πραξικόπημα, εξορθολογίζει τις απαράδεκτης, μη δημοκρατικές ενέργειές του και τη στάση του ως ένας ψεύτης υπερασπιστής της δημοκρατίας.

Και πιθανότατα θα πάμε σε πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο (κάτι που πολλοί αναλυτές προέβλεπαν) που εγγυημένα θα του εξασφαλίσει την πλειοψηφία των ψήφων. Και αυτό πιθανότατα θα του εξασφαλίσει ακόμη 10 με 15 χρόνια νομιμοποιημένης, εκλεγμένης δικτατορίας.

Είναι πιθανό να δούμε μια αλλαγή των θεσμών προς το χειρότερο, όπου θα κυριαρχεί ο λαϊκισμός και ο ισλαμισμός. Και μια περίοδος όπου οι ισλαμιστές και οι τζιχαντιστές θα επικρατήσουν. Αυτή, κατά την άποψή μου είναι η αλήθεια, η οποία δεν έχει ακόμη ξεδιπλωθεί.

Αλλά πολλοί άνθρωποι είναι υποψιασμένοι. Το «θέατρο όχι πραξικόπημα» γίνεται hashtag.


Και αυτός τώρα στέλνει sms σε όλους στην Τουρκία!
Τι οργάνωση! Και εξακολουθεί να μιλά ακόμη στην τηλεόραση (πραξικόπημα;) για αυτό που συνέβη και αποτέλεσε μια ευκαιρία να καθαρίσει τον τουρκικό στρατό και να κάνει τα πράγματα καλύτερα!

Η τουρκική δημοκρατία είναι ακόμη νεκρή κάτω από την εξουσία του. Οποιεσδήποτε και αν είναι οι συνέπειες, σήμερα άρχισε η κηδεία!».

Το διαβάσαμε εδώ:
http://trelogiannis.blogspot.gr/2016/07/politico.html

ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΠΑΙΔΕΣ!

 Απίστευτα κωμικοτραγικά τα όσα επισυμβαίνουν το τελευταίο διάστημα και σχετίζονται με την υπόθεση του νέου αεροδρομίου.
Πρώτοι σέρνουν το χορό οι πάσης φύσεως "πατερούληδες", ακολουθούν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι αβανταδόροι και στην ουρά απλοί και άδολοι παλλαμακιστές του έργου, απαξάπαντες προσπαθώντας να υπερτονίσουν ο καθένας από την σκοπιά του το μέγεθος της προσφοράς του Α ή του Β παράγοντα, του Χ ή Ψ φορέα κ.α. στην "ολοκλήρωση" του έργου...
Η αντιπαράθεση συμπεριέλαβε και τους κομματικούς ανταγωνισμούς.
΄Ολοι εναντίον όλων για το πολιτικό παντεσπάνι τους ρε γαμώτο.

Όλοι τους όμως συναγωνίζονται στην αποκάλυψη της ...μισής αλήθειας.
Γιατί η υπόθεση του νέου αεροδρομίου έχει πολύ βάθος και αναδεικνύει και σοβαρότατες ευθύνες, για την επί τουλάχιστον μια εικοσαετία ταλαιπωρία του έργου, ταλαιπωρία και των ιδιοκτητών που βίωσαν την αβεβαιότητα και ανασφάλεια για τις περιουσίες τους και την κοροϊδία σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας για ένα έργο υποδομής που ήταν ζητούμενο.
Ας κρατήσουν οι χοροί για την επιτυχία να εγκαινιάσουμε ένα ημιτελές (σε σχέση με το σκοπούμενο) έργο και θα τα πούμε με ψυχραιμία και στοιχεία και κυρίως χωρίς φόβο και πάθος εν καιρώ...
 

Ο πολίτης και η περιουσία του έρμαιο της οργανωμένης μνημονιακής μαφίας.

Κάθε Τετάρτη αυτή την εποχή στα ειρηνοδικεία της χώρας έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου. Αλλάζει ιδιοκτησία η χώρα. Οι τράπεζες βγάζουν, με την κάλυψη του μνημονιακού καθεστώτος, κάθε λογής ακίνητη περιουσία στο σφυρί. Ένα ολόκληρο κύκλωμα κορακιών οργανώνεται για να επωφεληθεί. Ειδικά μετά το φθινόπωρο, όταν η αξιολόγηση και η νέα δόση για να πληρωθεί το δημόσιο χρέος θα έχουν ως προϋπόθεση να βγει μαζικά η ιδιωτική περιουσία όσων χρωστούν στις τράπεζες, τις εφορίες και τα ταμεία στον πλειστηριασμό.
Το κύκλωμα των κορακιών δείχνει ήδη τις διαθέσεις του και φυσικά τα δόντια του. Και σ' αυτό μετέχουν πολλοί. Θα αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να αντιληφθούμε όλοι τι γίνεται και κυρίως τι πρόκειται να γίνει στο εγγύς μέλλον.

Στις 13 Ιουλίου 2016 στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, υπήρχαν εγγεγραμμένοι στο πινάκιο 28 πλειστηριασμοί, εκ των οποίων οι 15 αφορούσαν πλειστηριασμούς από τραπεζικά ιδρύματα ενάντια σε ιδιώτες, στοχεύοντας κατοικίες και μικρές επιχειρήσεις.
Το ΕΠΑΜ πράττοντας αυτό που πράττει εδώ και 3 χρόνια, απέτρεψε τους εν λόγω πλειστηριασμούς. Ο λόγος είναι απλός. Η αρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας υπό συνθήκες δημευτικής φορολογίας και άγριας περικοπής εισοδήματος, υπό καθεστώς μνημονιακής κατοχής της χώρας, δεν συνιστά μόνο παραβίαση θεμελιωδών διατάξεων του Συντάγματος, (όπως το άρθρο 17) αλλά προσβάλλει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, μαζί και τα αποκαλούμενα "χρηστά ήθη" που θέλουν πρωτίστως να προέχει το συμφέρον του αδύναμου. Τα οποία φυσικά οφείλει να προστατεύει η δικαιοσύνη και το κράτος. Με άλλα λόγια είναι αδιανόητο να διασπαθίζεται η ιδιωτική περιουσία επειδή η πλειοψηφία ενός λαού οδηγείται - χωρίς δική της ευθύνη - σε βιοτικό αδιέξοδο.
Θυμίζουμε ότι το ίδιο έγινε και την περίοδο της παλιάς ναζιστικής κατοχής. Μετά την απελευθέρωση υπήρξε έντονο και παλλαϊκό το αίτημα της αποκατάστασης των αδικιών με την επιστροφή των ιδιοκτησιών, που άρπαξαν κοράκια και μαυραγορίτες, στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους. Στη δεκαετία του '50 οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις ενέδωσαν στην πίεση και με νόμους επέστρεψαν κάποια ακίνητα. Ένα μικρό ποσοστό απ' αυτά που χάθηκαν κατά την κατοχή. Ο λόγος είναι απλός. Τα παλιά κοράκια, οι μαυραγορίτες και οι οικονομικοί δοσίλογοι της κατοχής, είχαν την εξουσία στην μετεμφυλιακή Ελλάδα κι έτσι καμιά κυβέρνηση δεν τόλμησε να τους ενοχλήσει.
Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στην ίδια ακριβώς κατάσταση. Και το ΕΠΑΜ βρίσκεται στα ειρηνοδικεία όχι μόνο απλά για να υπερασπιστεί - στο μέτρο των συσχετισμών και των δυνάμεών του - τα αυτονόητα, αλλά και γιατί έχει σαφή προγραμματική θέση ότι όσα ακίνητα έχουν πλειστηριαστεί τα χρόνια του μνημονίου από τράπεζες, funds, ταμεία, εφορία, πρέπει με κάθε δυνατό τρόπο να επιστρέψουν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους. Μάλιστα αυτή η προγραμματική θέση του ΕΠΑΜ περιλαμβάνεται και στη Νομική Δέσμευση προς τους έλληνες πολίτες, που ψηφίστηκε από το πρόσφατο 5ο συνέδριό του.
Όμως, την Τετάρτη 13/7 τα μέλη και οι φίλοι του ΕΠΑΜ, μαζί με απλούς πολίτες και ενδιαφερόμενους, που βρέθηκαν στο Ειρηνοδικείο Αθήνας στο καθιερωμένο τους ραντεβού με σκοπό να αποτρέψουν κοράκια και κυκλώματα να λυμαίνονται την ιδιωτική περιουσία, βρέθηκαν μπροστά σε μια πρωτοφανή κατάσταση, που φανερώνει πόσο βαθιά είναι η διαπλοκή. Πρόκειται για την περίπτωση του ξενοδοχείου Athens Ledra, το οποίο έβγαζε στο σφυρί η Alpha με τιμή εκκίνησης 48 εκατ. ευρώ.
Η περίπτωση του συγκεκριμένου ξενοδοχείου είναι χαρακτηριστική δόλιας πτώχευσης και λεηλασίας των ταμείων της από τους ιδιοκτήτες της. Κάτι εξαιρετικά συνηθισμένο στις μέρες μας. Οι εργαζόμενοι στο δρόμο και με δεδουλευμένα απλήρωτα.
Για κάποιον περίεργο και για μένα αδιανόητο λόγο, οι επικεφαλείς του σωματείου των εργαζομένων φαίνεται ότι πείστηκαν πώς αν πλειστηριαστεί το ξενοδοχείο, οι εργαζόμενοι υποτίθεται ότι θα πάρουν έστω μέρος των απλήρωτων δεδουλευμένων τους. Όποιος έχει εμπειρία από ανάλογες διαδικασίες, γνωρίζει πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, ή τουλάχιστον είναι πολύ δύσκολο να γίνει. Ειδικά υπό τις σημερινές συνθήκες.
Με τον πλειστηριασμό ο μόνος που δεν χάνει είναι η τράπεζα και οι ιδιοκτήτες. Ειδικά, αν έχουν λεηλατήσει την επιχείρηση ταμειακά, την έχουν φορτώσει χρέη και σκοπεύουν κατόπιν να την ξαναπάρουν στα χέρια τους με μηδαμινό αντίτιμο. Πώς στήνεται συνήθως η δουλειά; Απλά οδηγείται το συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο σε μια σειρά άκαρπους πλειστηριασμούς, όπου δεν εμφανίζεται κανένας για να κάνει προσφορά μόνο και μόνο για να πέσει το απαιτούμενο αντίτιμο εκπλειστηριάσματος. Όταν η τιμή εκκίνησης έχει πέσει πολύ χαμηλά, τότε εμφανίζεται το κοράκι και αγοράζει πάμφθηνα. Συχνά οι παλιοί ιδιοκτήτες εμφανιζόμενοι ενίοτε υπό νέο επενδυτικό σχήμα.
Αυτό το κόλπο φαίνεται ότι έχει στηθεί και για το ξενοδοχείο Athens Ledra. Ο πλειστηριασμός είχε προγραμματιστεί - απ' αυτούς που θέλουν να το πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί - να είναι άκαρπος, δηλαδή χωρίς προσφορές. Έτσι ώστε η τράπεζα στον επόμενο πλειστηριασμό να χαμηλώσει το αντίτιμο.
Έλα όμως που ο πλειστηριασμός ακυρώθηκε από την παρουσία των μελών, φίλων του ΕΠΑΜ, αλλά και άλλων πολιτών. Αυτό έθιξε τα συμφέροντα των κορακιών, γιατί στην επανάληψη του πλειστηριασμού η τράπεζα δεν είναι υποχρεωμένη να χαμηλώσει το αντίτιμο. Όπως ήταν φυσικό τα κανάλια των διαπλεκόμενων φρύαξαν εναντίον του ΕΠΑΜ. Όχι μόνο χάλασε τη μπίζνα, αλλά με τον τρόπο αυτό χαλάει την πιάτσα.
Αυτό που προσωπικά μας έκανε εντύπωση δεν ήταν η οργή της διαπλεκόμενης δημοσιογραφίας, αλλά η οργισμένη αντίδραση του ίδιου του προέδρου του σωματείου των εργαζομένων. Ο συγκεκριμένος ανήκει στο ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) κι αυτό λέει πολλά. Ενώ όφειλε να ξέρει πολύ καλά την κομπίνα που είχε στηθεί, αυτός προτίμησε να επιτεθεί στους παρευρισκόμενους πολίτες που είχαν ακυρώσει τον πλειστηριασμό. Τους κατηγόρησε μάλιστα ότι δουλεύουν για τους ξενοδόχους!
Άγνοια, ή ο εν λόγω συνδικαλιστής - όπως συνηθίζεται - τα έχει βρει με τα κοράκια και εξοργίστηκε επειδή το ΕΠΑΜ και οι πολίτες τους χάλασαν την μπίζνα; Δεν το γνωρίζουμε. Ούτε γνωρίζουμε γιατί επιμένει να παραμυθιάζει τους εργαζόμενους που εκπροσωπεί ότι με τον πλειστηριασμό δήθεν θα πάρουν τα δεδουλευμένα τους.
Απλά το συγκεκριμένο περιστατικό αποδεικνύει πόσο βαθιά είναι η διαπλοκή και η διαφθορά που οδήγησε τη χώρα μας στην χρεοκοπία και την κατοχή από τους δανειστές. Γι' αυτό και όλοι μέσα στη Βουλή - μηδενός εξαιρουμένου - έχουν φαγωθεί να μας πείσουν ότι η Ελλάδα και ο λαός της δεν έχει τεθεί υπό κατοχή και τέλος πάντων δεν συμβαίνει κάτι το ιδιαίτερο, που έχει χαθεί η εθνική κυριαρχία της χώρας. Εκτός από την ανοησία, πάντα υπάρχει και η ιδιοτέλεια.
Δ.ΚΑΖΑΚΗΣ
Δημοσιεύτηκε στην kontranews, 24/7/2