Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

Πόρνες και φτώχεια μόνο στην Κούβα είδα στη ζωή μου...

Διασκεδάζω με τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι νεοφιλελεύθεροι και οι συνοδοιπόροι τους- παραπλανηθέντες ή μη- για να πείσουν ότι ο Φιντέλ Κάστρο ήταν δικτάτορας. Από τα πιο "πετυχημένα" είναι ότι στην Κούβα υπάρχουν πόρνες και φτωχοί. Πραγματικά ανήκουστο για το δυτικό πολιτισμό μας!

του Γιάννη Συμεωνίδη

Ποιος είδε ποτέ πόρνες ή φτωχούς στην Ελλάδα, στην υπόλοιπη Ευρώπη ή στις ΗΠΑ; Για να μην πάω μακριά, μην παρασύρεστε από τις γυναίκες που κάνουν πιάτσα στη Συγγρού και στην Καβάλας ή από τους άστεγους που κοιμούνται στα πεζοδρόμια της Σταδίου ή της Πανεπιστημίου. Δεν το κάνουν από ανάγκη, αφού ο καπιταλισμός τούς παρέχει όλα τα εφόδια για να είναι ευτυχισμένοι. Το κάνουν γιατί είναι τεμπέληδες ή από προσωπικό βίτσιο, ίσως γιατί δεν αντέχουν τόση καπιταλιστική ευτυχία και θέλουν κάπως να μετριάσουν τη χαρά τους. Ούτε, βεβαίως, στα καπιταλιστικά καθεστώτα ενδημούν η γενικότερη εξαθλίωση, η ανεργία, η εργασία- δουλεία ή η διαφθορά. Το μόνο μέρος που γνώρισε όλα αυτά τα δεινά η ανθρωπότητα είναι στην Κούβα.
Όσα δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια κι όσοι δεν επαναστάτησαν στη ζωή τους ούτε γιατί ο σερβιτόρος τούς έφερε λουκάνικο ενώ είχαν παραγγείλει κοτόπουλο λένε, ανάμεσα σε άλλα, πως ο Φιντέλ ήταν μια στιγμή επαναστάτης και 50 χρόνια τύραννος. Λες και το να ρίξεις μια αμερικανοκίνητη- μαφιόζικη δικτατορία με 80 άνδρες είναι περίπατος στο πάρκο ή το να αντιστέκεσαι σε μια υπερδύναμη που βρίσκεται τόσο κοντά σου, σου έχει επιβάλει εμπάργκο, έχει επιχειρήσει να σε ανατρέψει και να σε δολοφονήσει τουλάχιστον 630 φορές είναι στιγμιαίο κι όχι διαχρονικό κατόρθωμα. Επαναλαμβάνω ότι η κομμουνιστική Κούβα δεν είναι άμωμη, όπως άλλωστε κι ο Φιντέλ. Ποιου η ζωή, ωστόσο, είναι τέλεια κάτω από το μεγεθυντικό φακό; Και πώς είναι δυνατό να απαξιώνεις ένα καθεστώς τού οποίου τα ελαττώματα η καπιταλιστική Δύση τα παρουσιάζει σε υπερπολλαπλάσιο βαθμό;
Αν δεν υπήρχε, άλλωστε, το Χόλιγουντ να μας πλασάρει ένα αμερικανικό όνειρο που ζουν λίγοι, πολύ αμφιβάλλω κατά πόσο οι ΗΠΑ θα ήταν τόσο αξιοθαύμαστες. Ευτυχώς που ιδίως τα τελευταία χρόνια τόσο ο αμερικανικός κινηματογράφος όσο και η αμερικανική τηλεόραση έχουν αποφασίσει να παραμερίσουν την εξωραϊσμένη εικόνα και μας έχουν παρουσιάσει την Αμερική όπως πραγματικά είναι, μια βαθιά διχασμένη κοινωνία που κινητροδοτείται από το πάθος για χρήμα κι εξουσία, βρόμικη δηλαδή. Ίσως από τα μεγαλύτερα λάθη τού Φιντέλ να ήταν πως δεν χρησιμοποίησε εξελιγμένες τεχνικές προπαγάνδας παρά περιορίστηκε στο ούτως ή άλλως διόλου ευκαταφρόνητο προσωπικό του επικοινωνιακό χάρισμα.
Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να πείσει ευκολότερα τον πλανήτη ότι ένα καθεστώς που επιβιώνει από απόπειρες ανατροπής του, από εμπάργκο ή την κατάρρευση του βασικότερου χρηματοδότη του, δηλαδή της Σοβιετικής Ένωσης, μάλλον διαθέτει στερεότερα θεμέλια από αυτά που παρουσιάζουν οι αντίπαλοί του. Ο κουβανικός κι όχι μόνο λαός αγαπά τον Φιντέλ γιατί ο Φιντέλ τον αγάπησε. Πού να τα εξηγείς, ωστόσο, όλα αυτά στους θατσερικούς υπέρμαχους του "δεν υπάρχει κοινωνία παρά μόνο άτομα"; Ας τους να δουν άλλη μια χαζή αμερικανική ταινία γυρισμένη σε κάποιο πλούσιο προάστιο, μακριά από τα γκέτο όπου ο καπιταλισμός αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο...
Πηγή: tripioevro.blogspot.gr

Το αντιμνημονιακό πατριωτικό, δημοκρατικό μέτωπο αριστερών, δεξιών, κεντρώων, είναι εθνική επιταγή

Δευ, 21/11/2016 

Στον θεάρεστο καπιταλιστικό κόσμο, ο ρόλος των πολιτικών είναι ένας: Να εξαπατούν τον λαό τους ώστε να αποδέχεται ευχαρίστως μέτρα που είναι εις βάρος του και υπέρ του κεφαλαίου, θεωρώντας ότι αυτό είναι «καλό για την πατρίδα». Γι αυτό και οι πλέον «ψαγμένοι» έχουν την απόλυτη πεποίθηση πως αν οι εκλογές μπορούσαν στ’ αλήθεια να αλλάξουν κάτι θα ήταν παράνομες.Τρανταχτό παράδειγμα η σημερινή κατάσταση στη χώρα. Μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε πανηγυρικά χάρη στην υπόσχεσή της να καταργήσει μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους, ξόδεψε πέντε μήνες

διαπραγματευόμενη μνημόνια, διατηρώντας εν τω μεταξύ στο ακέραιο όλους τους εφαρμοστικούς νόμους των προηγουμένων. Ώσπου τα βρήκε σκούρα, γεγονός απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο για όποιον έχει ένα δράμι μυαλό, αφού «διαπραγματεύτηκε» έτσι όπως «διαπραγματεύονταν» οι Μήλιοι με τους Αθηναίους, κυκλωμένοι από ένα τεράστιο στρατό και στόλο…

Τότε προχώρησε σε δημοψήφισμα.Ατρόμητοι οι «Μήλιοι» είπαν «ΟΧΙ». Είπαν αυτό που οι εχθροί τους -εντός και εκτός συνόρων- τους προειδοποιούσαν με μια φωνή και με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα σημαίνει «όχι στο ευρώ».

Μετά την ανακήρυξη του αποτελέσματος, που πέταξε στα σκουπίδια τη ΝΔ, τα αποκόμματα ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι μαζί με τα βρώμικα κανάλια του και όλους τους αλχημιστές δημοσκόπους, ω του θαύματος ο «αριστερός» πρωθυπουργός τους διέσωσε βάζοντας τους κεντρικά στο παιχνίδι και αποδεχόμενος την… εντολή τους: Φέρε μνημόνιο αμέσως. Η ετυμηγορία του λαού είναι «πάση θυσία στο ευρώ»!

Και είμαστε λοιπόν αυτή τη στιγμή μάρτυρες του φαινομένου: 

● Ο πρωθυπουργός του «όχι» να διέρχεται κάτω από τα Καυδιανά δίκρανα των Βρυξελλών εξευτελίζοντας τον τίτλο του Έλληνα πρωθυπουργού. 

● Να αποδέχεται πως δημοκρατικές αξίες, ανθρώπινα δικαιώματα, κοινωνικό κράτος και ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν αξίζουν ούτε όσο το χαρτί πάνω στο οποίο γράφτηκαν, αφού προέχουν τα κέρδη των πολυεθνικών τα οποία πρέπει διαρκώς να αυξάνονται και ουδέποτε να φορολογούνται. 

● Να αποδέχεται επίσης πως «Roma locuta est, causa finita est» (Η Ρώμη μίλησε. Η υπόθεση έκλεισε) από τον εντολοδόχο της Φύρερ που προέρχεται από μια τράπεζα άσυλο φοροφυγάδων και πλυντήριο βρόμικου χρήματος η οποία παριστάνει το κράτος υπό το όνομα Λουξεμβούργο.

● Να ικετεύει γονυπετής ττους άξιους απόγονους των Ες Ες για ένα ότι να ’ναι μνημόνιο αρκεί να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις αυτών που… έχασαν(!) στο δημοψήφισμα. Οι «Ναι» και οι «Μένουμε Άουσβιτς»…

Οι εν ζωή Έλληνες έχουν βιώσει ουκ ολίγες πολιτικές απάτες τα μεταπολεμικά χρόνια. Από τα αίσχη των γερμανοτσολιάδων που τσακίστηκαν στον πόλεμο αλλά θρονιάστηκαν στην εξουσία, μέχρι τα «στις 18 σοσιαλισμός», «φεύγουν οι βάσεις που μένουν», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και το παραλήρημα του Σημίτη ότι μπαίνοντας στην ΟΝΕ θα γίνουμε ισχυρότεροι και από τη Γερμανία, κάτι το οποίο είναι και διακαής πόθος της τελευταίας…

Η σημερινή όμως απάτη έχει απείρως μεγαλύτερη βαρύτητα γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σε οριακό σημείο. Βαδίζοντας στον δρόμο που βαδίζει δεν θα πεθάνει -αφού ως γνωστόν «ποτέ δεν πεθαίνει»- θα μεταλλαχθεί όμως σε μια Ντίσνεϊ-λαντ, σε ένα απέραντο γερμανικό ριζόρτ  κατοικούμενο από υπερβόρειους, όπου οι ξεναγοί θα δείχνουν τα μάρμαρα και θα μιλούν στα γερμανικά για ένα αρχαίο λαό που ζούσε κάποτε εδώ και μεγαλούργησε. Ένα λαό πεθαμένο, που δεν θα έχει -ως εκ της θέσης του- την ικανότητα να αρθρώσει αντίλογο.

Πως δεν θα γίνει αυτό; Το δημοψήφισμα έδειξε πως είμαστε το 62%. Αν βάλουμε και τα λευκά αρκετών ψηφοφόρων του ΚΚΕ και πολλών που επέλεξαν «ναι» τρομοκρατημένοι από ΜΜΕ και ΑΤΜ, πόσοι είναι οι συνειδητά εθελόδουλοι, οι υπηρέτες της εγχώριας διαπλοκής και οι κολαούζοι της διεθνούς τοκογλυφίας σε αυτόν τον τόπο; Ούτε 10%. Και με ένα φύσημα φεύγουν!

Ποιο είναι το πρόβλημα όμως; Ότι εμείς, το 90%, δεν είμαστε ενωμένοι. Κάτι που κάνει τον Τσόρτσιλ –ο οποίος έλεγε πως αν οι Έλληνες ενωθούν αλίμονο μας- να κοιμάται ήσυχος, εκείνος μεν στο μνήμα του, οι δε σύγχρονοι επικυρίαρχοι στα κρεβάτια τους.

Έτσι κι αλλιώς το «διακύβευμα», ό,τι και να μας λένε οι επαγγελματίες ή μαθητευόμενοι απατεώνες, είναι ένα και ξεκάθαρο:Είτε θα γίνουμε μια αποικία των Γερμανών υπό εκκαθάριση, με στόχο την ενσωμάτωση μας στο 4ο Ράιχ ως ριζόρτ και ως ειδική οικονομική ζώνη φτηνών ιθαγενών, είτε θα γίνουμε νοικοκυραίοι στον τόπο μας. 

Και σιγά που δεν θα τα καταφέρουμε! Υπήρξαν πολλοί λαοί που εξαφανίστηκαν από εισβολείς. Κανείς που να εξαφανίστηκε από μόνος του.

Μήπως σήμερα, επειδή οι στιγμές είναι τέτοιες, με τον εχθρό να έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα, η ανάγκη να παραμερίσουμε τις όποιες διαφορές μας και να δημιουργήσουμε ένα πατριωτικό,δημοκρατικό,ενιαίο μέτωπο αριστερών, δεξιών, κεντρώων, είναι εθνική επιταγή;

Μετά τη διεθνή ανατροπή των σχεδίων της Νέας Τάξης , το νέο ΕΑΜ, το ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο, χωρίς αριστερές και δεξιές ιδεοληψίες, δεν μπορεί παρά να γίνει πραγματικότητα.Και θα γίνει.

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

ΕΥ του Χ. Ελεύθερο Βήμα, Πολιτιστικός Σύλλογος Αρχίλοχος

To ξεχωριστό «αντίο» του Μαραντόνα στον Κάστρο μέσω του Facebook (δείτε ανάρτηση)

Ο αποχαιρετισμός του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα μέσω Facebook στον Φιντέλ Κάστρο κάνει τον γύρο του πλανήτη και χαρακτηρίζεται συγκλονιστικός από τα διεθνή Μ.Μ.Ε. Συγκεκριμένα, ο θρύλος του ποδοσφαίρου έγραψε:
"Πέθανε ο φίλος μου, ο έμπιστος μου, που με συμβούλευε, εκείνος που μου τηλεφωνούσε ανά πάσα στιγμή για να συζητήσουμε για την πολιτική, το ποδόσφαιρο, το μπέιζμπολ. Ποτέ δεν έκανε λάθος, για μένα ο Φιντέλ ήταν και θα είναι αιώνιος, ο μοναδικός, ο μεγαλύτερος. Η καρδιά μου πονάει, γιατί ο κόσμος χάνει τον σοφότερο όλων.
Δεν μπορεί ο καθένας να θάψει μία δικτατορία και να αμφισβητήσει αντιμετωπίζοντας την αμερικανική αυτοκρατορία.
Δεν μπορεί ο καθένας να εξαλείψει τον αναλφαβητισμό σε ένα χρόνο.
Δεν μπορεί o καθένας να χαμηλώσει την παιδική θνησιμότητα από 42% σε 4%.
Δεν μπορεί ο καθένας να παρουσιάσει περισσότερους από 130.000 γιατρούς, εξασφαλίζοντας 1 γιατρό για κάθε 130 άτομα, με το υψηλότερο ποσοστό των γιατρών ανά κάτοικο στον κόσμο.
Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη ιατρική σχολή του κόσμου, με 1500 ξένους γιατρούς ανά έτος και 25.000 απόφοιτους ιατρικών σχολών από 84 χώρες.
Δεν μπορεί ο καθένα να στέλνει περισσότερους από 30.000 γιατρούς να εργάζονται σε περισσότερες από 68 χώρες σε όλο τον κόσμο, σε περίπου 600.000 αποστολές.
Δεν μπορεί ο καθένας να φτιάξει την μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής, χωρίς παιδικό υποσιτισμό.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να δημιουργήσει τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής, χωρίς το πρόβλημα των ναρκωτικών.
Δεν μπορεί ο καθένας να πετύχει 100% σχολική εκπαίδευση.
Δεν μπορεί ο καθένας να ταξιδέψει στη χώρα του χωρίς να δει ένα παιδί να κοιμάται στο δρόμο.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να παρουσιάσει τη μόνη χώρα στον κόσμο που συναντά την οικολογική βιωσιμότητα.
Δεν μπορεί ο καθένας να επιτυγχάνει για το λαό του 79 χρόνια προσδόκιμο ζωής.
Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει εμβόλια κατά του καρκίνου.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να έχει τη μόνη χώρα που εξαλείφθηκε η μετάδοση από τη μητέρα στο παιδί του ιού HIV.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει τα περισσότερα Ολυμπιακά μετάλλια στη Λατινική Αμερική.
Δεν μπορεί ο καθένας να έχει δεχθεί πάνω από 600 απόπειρες κατά της ζωής του και 11 πρόεδροι των ΗΠΑ να προσπαθούν να τον ανατρέψουν.
Δεν μπορεί ο καθένας να επιβιώνει μετά από 50 χρόνια αποκλεισμού και οικονομικού πολέμου.
Δεν μπορεί ο καθένας να φτάνει τα 90 του χρόνια, με πολύ εξέχουσα θέση στην παγκόσμια ιστορία.
Αγαπήθηκε από εκατομμύρια. Παρεξηγημένος από τους άλλους λίγους. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει κανείς είναι να τον αγνοήσει."
πηγή:Το Κουτί της Πανδώρας

Ένας οικονομικός δολοφόνος εξομολογείται

Επέβαλε σκληρά οικονομικά μέτρα σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας. Απαίτησε τις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων επιχειρήσεων και του ορυκτού πλούτου αυτών των χωρών. Βύθισε δεκάδες χώρες στο χρέος και στην εξαθλίωση. Ήταν οικονομικός δολοφόνος.

Του Μιχάλη Νευραδάκη
Ο Τζον Πέρκινς γύρισε την πλάτη του σε αυτόν τον κόσμο, αποκαλύπτοντας μέσω του βιβλίου του «Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» ακριβώς πώς οι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί και οι πολυεθνικές εταιρίες στοχοποιούν και δολοφονούν τις οικονομίες πολλών χωρών. Ο Πέρκινς μίλησε για την Ελλάδα και για το πώς έπεσε θύμα των οικονομικών δολοφόνων.
Στο βιβλίο σας γράψατε πως για πολλά χρόνια εργαστήκατε ως οικονομικός δολοφόνος. Ποιοι είναι αυτοί οι οικονομικοί δολοφόνοι και πώς λειτουργούν;
Η δουλειά μου ήταν να εντοπίζω χώρες που είχαν πόρους, όπως πετρέλαιο, μεγάλες αγορές και δίκτυα μεταφορών. Μόλις εντοπίζαμε αυτές τις χώρες, τους ετοιμάζαμε υπέρογκα δάνεια, όμως τα λεφτά δεν πήγαιναν ποτέ στις χώρες αυτές, αλλά στις δικές μας εταιρίες για να αναλάβουν την κατασκευή μεγάλων έργων, που προσέφεραν τεράστια οφέλη τους πλούσιους των χωρών αυτών και τις δικές μας εταιρίες, αλλά όχι στην πλειονότητα του πληθυσμού, ο οποίος φορτωνόταν ένα μεγάλο χρέος. Μόλις είχαν δεσμευτεί με αυτά τα χρέη, επιστρέφαμε μέσω του ΔΝΤ με τεράστιες απαιτήσεις, όπως αυξήσεις φόρων, μειώσεις δαπανών, την ιδιωτικοποίηση μεγάλων δημόσιων επιχειρήσεων. Ουσιαστικά υποδουλώναμε αυτές τις χώρες στα όργανα της κεφαλαιοκρατίας: Στις μεγάλες εταιρίες, στο ΔΝΤ και στην περίπτωση σας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αναφέρατε επίσης στο βιβλίο σας πως παρουσιάζατε υπερβολικά αισιόδοξες προβλέψεις για την οικονομική ανάπτυξη αυτών των χωρών, που δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα.
Λέγαμε πως, αν επένδυαν σε αυτά τα μεγάλα έργα, η οικονομία τους θα αναπτυσσόταν με ταχείς ρυθμούς, κι έτσι δικαιολογούσαμε αυτά τα οδυνηρά, εξουθενωτικά δάνεια. Στην πραγματικότητα, ακολουθούσε μεν η οικονομική ανάπτυξη, αλλά σχεδόν αποκλειστικά για τους ήδη πλούσιους, που ελέγχουν ένα τεράστιο ποσοστό της οικονομίας, και όχι για την πλειονότητα του πληθυσμού.
Ποια ήταν η αντίδρασή σας όταν μάθατε για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και για τα οικονομικά μέτρα που θα εφάρμοζε η χώρα;
Παρακολουθώ την Ελλάδα για πολλά χρόνια, κι επίσης είχα μείνει για πολύ καιρό στην Ισλανδία και στην Ιρλανδία. Με κάλεσαν στην Ισλανδία για να βοηθήσω στην ενθάρρυνση του πληθυσμού να ψηφίσει όχι στο δημοψήφισμα για την αποπληρωμή του χρέους τους. Τελικά ψήφισαν όχι, και τώρα η οικονομία της Ισλανδίας είναι σε καλύτερη κατάσταση από την υπόλοιπη Ευρώπη. Προσπάθησα να κάνω το ίδιο και στην Ιρλανδία, αλλά εκεί δεν πέρασε το δημοψήφισμα, αν και έχουν ακουστεί πολλά για την εγκυρότητα αυτού του αποτελέσματος. Στην περίπτωση της Ελλάδας, κατάλαβα αμέσως πως οι οικονομικοί δολοφόνοι χτυπούσαν τη χώρα. Σίγουρα η Ελλάδα έκανε λάθη, οι ηγέτες σας έκαναν λάθη, όχι τόσο πολύ ο ελληνικός λαός, αλλά τώρα ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει αυτά τα λάθη των ηγετών του, που διαπράχθηκαν σε συνεργασία με τις μεγάλες τράπεζες.
Υπάρχει πλέον στην Ελλάδα ένα κοινό αίσθημα αυτοαπαξίωσης, ότι ο ίδιος ο ελληνικός λαός απέτυχε. Επίσης, έχουν ελαττωθεί οι κινητοποιήσεις, ενώ υπάρχει και μεγάλο κύμα μετανάστευσης από την Ελλάδα. Αυτή η κατάσταση παρομοιάζεται με όσα είδατε στις άλλες χώρες που έπεσαν θύματα των οικονομικών δολοφόνων;
Ναι, αυτό είναι μέσα στο σχέδιο, να πειστεί ο κόσμος πως είναι λάθος, πως είναι κατώτερος. Είναι το παιχνίδι τού διαίρει και βασίλευε, ότι εμείς είμαστε οι καλοί, έχουμε πάντα δίκιο, εσείς είσαστε λάθος. Στην περίπτωση της Ελλάδας, γίνεται μεγάλη προσπάθεια να πειστούν οι Έλληνες ότι είναι τεμπέληδες και ανίκανοι, ότι δεν ακολούθησαν τις σωστές πολιτικές, ενώ στην πραγματικότητα οι ευθύνες για αυτό πρέπει να αποδοθούν στους οικονομικούς κολοσσούς που ανάγκασαν την Ελλάδα να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο. Κάτι παρόμοιο γίνεται στις ΗΠΑ, όπου προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο που βλέπει την κατοικία του να κατάσχεται ότι αυτοί ήταν βλάκες, ότι ζούσαν πέρα από τις δυνατότητές τους.
Στην Ελλάδα οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις υποστηρίζουν πλήρως τις πολιτικές λιτότητας, όπως επίσης και τα μεγάλα επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα. Τι έχετε να πείτε για αυτό;
Δεν με ξαφνιάζει, παρόλο που είναι γελοίο, επειδή ξέρουμε πως η λιτότητα δεν αποδίδει. Το έχουμε αποδείξει επανειλημμένα, και ίσως η καλύτερη απόδειξη είναι το αντίθετο. Στις ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της μεγάλης οικονομικής ύφεσης που ξεκίνησε το 1929, ο πρόεδρος Ρούζβελτ εφάρμοσε πολιτικές για την τόνωση της ρευστότητας και την αύξηση της απασχόλησης. Τέτοιες πολιτικές αποδίδουν, όχι τα μέτρα λιτότητας. Στις ΗΠΑ τα τελευταία 40 χρόνια η μεσαία τάξη έχει συρρικνωθεί, το πραγματικό της εισόδημα έχει μειωθεί, ενώ η οικονομία αναπτυσσόταν. Αυτό έχει γίνει παγκοσμίως. Η κεφαλαιοκρατία πρέπει να καταλάβει πως δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα κανενός η συρρίκνωση αυτή. Η μεσαία τάξη είναι η αγορά, και αν συνεχιστεί αυτή η συρρίκνωση, στο τέλος η ίδια η κεφαλαιοκρατία θα χάσει. Κάποτε είχε πει ο Χένρι Φορντ ότι ήθελε να αμείβει τους εργαζόμενούς του με αρκετά μεγάλο μισθό ώστε να μπορούν να αγοράζουν τα αυτοκίνητα που κατασκεύαζαν. Αυτή είναι μια σοφή πολιτική. Η λιτότητα κάνει το αντίθετο, είναι ανόητη.
Όταν γράψατε το βιβλίο σας, το 2004, είχατε εκφράσει την ελπίδα ότι το ευρώ θα έβαζε τέλος στην ηγεμονία της Αμερικής. Θα περιμένατε ποτέ πως θα βλέπατε αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην ΕΕ;
Αυτό που δεν συνειδητοποίησα τότε είναι πόσο η κεφαλαιοκρατία ήταν αντίθετη με μια ενωμένη Ευρώπη. Μπορεί να είναι ικανοποιημένη με ένα ενιαίο νόμισμα και την ελεύθερη αγορά, αλλά δεν θέλει ενιαία νομοθεσία. Η κεφαλαιοκρατία εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι κάποιες χώρες έχουν ευνοϊκότερη φορολογική νομοθεσία ή ευνοϊκότερους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς νόμους από άλλες χώρες. Πώς θα λειτουργούσε η κεφαλαιοκρατία χωρίς να εκμεταλλεύεται φορολογικούς παραδείσους όπως η Μάλτα; Ενώ αρχικά η κεφαλαιοκρατία υποστήριξε τη δημιουργία της ευρωζώνης, είδε στη συνέχεια πως θα δημιουργούταν μια ενιαία, πανευρωπαϊκή νομοθεσία. Δεν το ήθελε αυτό, κι έτσι η κρίση στην Ευρώπη οφείλεται σε ένα βαθμό στις προσπάθειες της κεφαλαιοκρατίας να αποδυναμωθεί η Ευρώπη.
Στο βιβλίο σας αναφερθήκατε στο παράδειγμα του Ισημερινού και άλλων χωρών, που μετά την πτώση στην τιμή του πετρελαίου στα τέλη του ’80 αντιμετώπιζαν ένα υπέρογκο χρέος, με αποτέλεσμα να εφαρμόσουν σκληρά μέτρα λιτότητας. Οι λαοί αυτών των χωρών πώς αντιστάθηκαν σε αυτές τις πολιτικές;
O Ισημερινός εξέλεξε έναν εντυπωσιακό πρόεδρο, τον Ραφαέλ Κορέα, ο οποίος έχει ολοκληρώσει διδακτορικό οικονομικών στις ΗΠΑ. Καταλαβαίνει πώς λειτουργεί το σύστημα και κατανόησε πως τα χρέη της χώρας του είχαν συσσωρευτεί όσο κυβερνούσε τη χώρα μια στρατιωτική χούντα που ελεγχόταν από τις ΗΠΑ και τη CIA. Ο λαός δεν είχε συμφωνήσει στη συσσώρευση αυτού του χρέους, και ο Κορέα δήλωσε πως δεν θα το αποπληρώσει. Από τότε έχει επαναδιαπραγματευτεί το χρέος, το μείωσε σημαντικά, ενώ έχει δηλώσει ότι ίσως αποπληρωθεί ένα ποσοστό. Αυτή ήταν πολύ έξυπνη κίνηση, και έχουμε δει κάτι παρόμοιο να έχει γίνει στη Βραζιλία, την Αργεντινή και την Ισλανδία. Από τότε ο Κορέα έχει αντιμετωπίσει δυσκολίες λόγω της αντίστασής του στο κατεστημένο. Αν δεν είναι ευχαριστημένοι οι οικονομικοί δολοφόνοι, τότε στέλνουν τους εκτελεστές να σε δολοφονήσουν ή να σε ανατρέψουν. Επιχειρήθηκε να γίνει πραξικόπημα εναντίον του Κορέα, κάτι που έγινε τελικά στην Ονδούρα, όπου επίσης αντιστάθηκαν. Πρέπει να καταλάβουμε πως αυτοί οι ηγέτες βρίσκονται σε μια πολύ ευάλωτη θέση και πως τελικά οι ίδιοι οι λαοί πρέπει να αντισταθούν.
Αναφέρατε το παράδειγμα της Ισλανδίας. Εκτός από το δημοψήφισμα που κήρυξαν, ποια άλλα μέτρα εφάρμοσαν για να ξεφύγουν από το αδιέξοδο της κρίσης;
Έχουν επενδύσει πολλά χρήματα σε προγράμματα απασχόλησης, ενώ έχουν παραπέμψει σε δίκη πολλούς τραπεζίτες που κατηγορούνται για την οικονομική καταστροφή της χώρας, κάτι που έχει τονώσει το ηθικό του λαού. Έχουν πει όχι στα μέτρα λιτότητας και στην αποπληρωμή του χρέους και προτίμησαν να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Η απασχόληση οδηγεί την οικονομία, και πρέπει να αυξηθεί η απασχόληση για να αυξηθούν και τα εισοδήματα και να τονωθεί η αγορά.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να δώσετε στον ελληνικό λαό;
Θέλω να βασιστώ στην ιστορία της Ελλάδας. Είσαστε ένα υπερήφανο, δυνατό έθνος, μια χώρα πολεμιστών. Η μυθολογία του πολεμιστή εν μέρει προ- έρχεται από την Ελλάδα, όπως και η δημοκρατία. Πρέπει λοιπόν να καταλάβετε πως η αγορά είναι η δημοκρατία σήμερα, πως οι δαπάνες μας είναι η ψήφος μας. Οι περισσότερες πολιτικές δημοκρατίες είναι διεφθαρμένες, επειδή ελέγχονται από τις εταιρίες. Η δημοκρατία, όμως, λειτουργεί με τους κανόνες της αγοράς. Θέλω να ενθαρρύνω τους Έλληνες να αντισταθούν, να μην αποπληρώσουν το χρέος, να οργανώσουν δημοψηφίσματα, να βγουν στους δρόμους και να απεργήσουν. Να μη δεχθείτε την κριτική ότι είσαστε ανίκανοι, ότι εσείς φταίτε, ότι πρέπει να δεχτείτε τη λιτότητα. Αυτό ωφελεί μόνο τους πλούσιους. Τιμήστε την ιστορία σας, υπερασπίσετε τα δικαιώματά σας και γίνετε παράδειγμα προς μίμηση για τον υπόλοιπο κόσμο.
*Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο τ. 40 του Hot Doc

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Αύξηση του ΑΕΠ και των εισοδημάτων κατά 5-7% το χρόνο, δημιουργία 1,4 εκ. θέσεων εργασίας, προστασία τραπεζικών καταθέσεων και δανείων, με πρόγραμμα συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή


Αύξηση του ΑΕΠ και των εισοδημάτων κατά 5-7% το χρόνο, δημιουργία 1,4 εκ. θέσεων εργασίας, μείωση της ανεργίας κάτω του 12%, προστασία των τραπεζικών καταθέσεων και των δανείων, αποφυγή του υπερπληθωρισμού, μέτρα για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, μαζί με πολλά άλλα ζητήματα περιλαμβάνονται στο ολοκληρωμένο πρόγραμμα των 26 σημείων συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή.
Στο πρόγραμμα  προτείνεται μια αρχική μεταβατική περίοδος με στάση πληρωμών και έκδοση προσωρινού ηλεκτρονικού χρήματος  με ισοτιμία 1/1 προς το ευρώ . Αυτό είναι αναγκαίο για την αρχική φάση των διαπραγματεύσεων  με τους Εταίρους, για το φιλικό Grexit, προσωρινό ή μόνιμο. Η δυνατότητα άμεσης παροχής ρευστότητας στην ελληνική οικονομία, αποτελεί το κλειδί για αποτελεσματική διαπραγμάτευση με τους δανειστές, οι οποίοι δε θα μπορούν έτσι να ανοιγοκλείνουν εκβιαστικά τον κρουνό παροχής χρήματος όπως κάνουν τώρα. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι είναι συνετό να υπερεκτιμήσουμε τις απαιτήσεις και προσδοκίες μας, αγνοώντας τη γεωπολιτική υπεροπλία των δανειστών. Με τη γλώσσα της λογικής, με κατάλληλες κινήσεις και ενέργειες, μπορούμε να πετύχουμε πολλά περισσότερα από το σημερινό απόλυτο οικονομικό αδιέξοδο.

Αυτή η διαπραγμάτευση αν μη τι άλλο, δε θα γίνει με το πιστόλι στον κρόταφο.Σε δεύτερη φάση,ακολουθεί η έκδοση της νέας δραχμής με  υποτίμησή της κατά 25% . Ένα ευρώ θα αντιστοιχεί  σε  1/1,33 νέες δραχμές  με  κλείδωμα της ισοτιμίας  σε αυτά τα επίπεδα, όπως έχει προταθεί  από τους δανειστές ([1]). Οι οποίοι επιπλέον, για δικούς τους λόγους,  έχουν προτείνει σε αυτή την περίπτωση,  να μας χορηγήσουν 50 δις και να εγγυηθούν την ως άνω ισοτιμία. Το ευρώ  μπορεί να συνεχίσει να κυκλοφορεί παράλληλα με τη δραχμή, μια πρακτική που ακολουθείται με διάφορους τρόπους σε πολλές  χώρες διεθνώς και στην Ευρώπη. Μετά από μια αρχική περίοδο διάρκειας ενός περίπου χρόνου, όπως προαναφέρθηκε, προβλέπεται ετήσια ανάπτυξη του ΑΕΠ, των μισθών, συντάξεων και εισοδημάτων γενικότερα, σε επίπεδα  της τάξης του  5-7% ετησίως,  αλματώδης αύξηση της απασχόλησης, με τη δημιουργία άνω του 1,4εκ. θέσεων εργασίας και συμπίεση της ανεργίας κάτω του 12%.
Ο πληθωρισμός που αποτελεί  τον κύριο κίνδυνο της  μετάβασης, ελέγχεται  με συνετό έλεγχο της κυκλοφορίας του χρήματος και αυξήσεις εισοδημάτων που θα ακολουθούν και δε θα προηγούνται από την αύξηση της παραγωγικότητας. Με τα δεδομένα αυτά και το γεγονός ότι, η συμμετοχή των εισαγωγών ανέρχεται στο 25% περίπου του ΑΕΠ, ο πληθωρισμός  προβλέπεται να συγκρατηθεί σε επίπεδα κάτω του 8-10% στην αρχική φάση και κάτω του 6% λίγο αργότερα. Ζήτημα επάρκειας  αγαθών για  είδη πρώτης ανάγκης όπως τρόφιμα, φάρμακα, πρώτες ύλες, καύσιμα  δεν υφίσταται όπως αναλύεται, γεγονός που ενισχύεται καταλυτικά από το σημερινό μικρό πλεόνασμα του γενικού ισοζυγίου πληρωμών και όχι μόνο.
Οι τράπεζες ανακεφαλοποιούνται με εθνικό νόμισμα και περιέρχονται σε πλειοψηφικό κρατικό έλεγχο. Οι τραπεζικές καταθέσεις σε ευρώ προστατεύονται με τη μετατροπή τους σε νέες δραχμές, με αναλογία ευρώ/δραχμής 1:1,33, καλύπτοντας έτσι την υποτίμηση της νέας δραχμής κατά 25%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, καταθέσεις 100.000 ευρώ θα ισούνται με 133.300 νέες δραχμές κ.ο.κ. ( 100.000 Χ 1,33 = 133.000). Για τα στεγαστικά δάνεια,  προτείνεται η υποτίμησή τους κατά 50%. Ένα στεγαστικό δάνειο 200.000 ευρώ θα ισοδυναμεί με 133.000 (200.000Χ 0,50%=100.000Χ1,33=133.000) νέες δραχμές. Η πρώτη κατοικία προστατεύεται ειδικότερα, ενώ προβλέπονται ευνοϊκές ρυθμίσεις για περιπτώσεις αποδεδειγμένα αναξιοπαθούντων δανειοληπτών.
Για τα επιχειρηματικά δάνεια προτείνεται η υποτίμησή τους κατά 25% και κατά συνέπεια ένα επιχειρηματικό δάνειο 200.000 ευρώ θα ισοδυναμεί με 200.000 νέες δραχμές (200.000Χ0,75%=150.000Χ1,33=195.000 ή 200.000 στρογγυλοποιημένα). Τα «θαλασσοδάνεια» υπάγονται σε δικαστικές διαδικασίες, όπως και οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, τα φυσικά και νομικά πρόσωπα που εσκεμμένα και συστηματικά αποφεύγουν την αποπληρωμή των δανείων τους.
Ελέγχεται το «πόθεν έσχες» των πολιτικών και ανώτερων δημόσιων λειτουργών των τελευταίων τριάντα χρόνων και επιβάλλονται  αυστηρές κυρώσεις κατά περίπτωση. Μεταξύ άλλων, προτείνεται η θέσπιση εγγυημένου κατώτερου εισοδήματος, η αναβάθμιση και εκσυγχρονισμός του ΕΣΥ και του κράτους πρόνοιας, με ειδική στοχευμένη μέριμνα για τα ΑΜΕΑ, τις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες, τους απολυμένους ώριμους εργαζόμενους, κλπ.
Μόνο οι νόμιμοι μετανάστες θα μπορούν να εξάγουν συνάλλαγμα και αυτό λύνει σε μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο εγκλωβισμού μεγάλου αριθμού μη αφομοιώσιμων μεταναστών στη χώρα μας . Έμφαση δίνεται στον αθλητισμό της γειτονιάς, στην αντιμετώπιση της  μάστιγας  των ναρκωτικών, σε μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας των νέων και αποτροπής της φυγής τους στο εξωτερικό. Πρώτιστη μέριμνα συνιστά η  προστασία του περιβάλλοντος και η συμβατότητά του με την αειφόρο ανάπτυξη. Ειδική προστασία προτείνεται για τα ποτάμια, τα ρέματα, τον αιγιαλό κλπ από καταπατήσεις και ρύπανση, δημιουργείται μητρώο εξωτερικών ελεγκτών περιβάλλοντος.
Η γεωργία. κτηνοτροφία και η αλιεία, οι  νέες τεχνολογίες, οι ιατροφαρμακευτικές υπηρεσίες, η εκπαίδευση με τη   διεθνοποίηση των ελληνικών ΑΕΙ, η φαρμακοβιομηχανία, τα  ναυπηγεία, προωθούνται  ως κεντρικοί  αναπτυξιακοί πυλώνες .  Αναδεικνύεται ο ελληνικός πολιτισμός  και στηρίζεται  η  ελληνική μουσική, το θέατρο  και οι τέχνες γενικότερα.  Ενισχύεται η έρευνα και καινοτομία., καθώς και ο ποιοτικός τουρισμός και ειδικότερα ο θαλάσσιος τουρισμός. Παρέχονται κίνητρα για την προσέλκυση της ελληνόκτητης ναυτιλίας στην ελληνική σημαία και τη μεταφορά της έδρας της στον Πειραιά.
Γενικότερα, στο πρόγραμμα παρατίθενται συγκεκριμένες ,σαφείς, συνοπτικές προτάσεις για όλα τα επίμαχα θέματα και προβλήματα.

Γεγονός είναι ότι, η  σήμερα η μετάβαση στη δραχμή  είναι περισσότερο από ποτέ άλλοτε αναγκαία όσο και πρακτικά εφαρμόσιμη. Αναγκαία γιατί έχει πλέον φανεί ολοκάθαρα ότι, η χώρα μας, με τις σημερινές  πολιτικές ακραίας λιτότητας σε συνδυασμό με το υπερτιμημένο ευρώ, κατολισθαίνει συνέχεια στον οικονομικό Καιάδα, χωρίς καμιά  ελπίδα ανάκαμψης. Και είναι πρακτικά εφαρμόσιμη, αφού αυτό εντάσσεται στα σχέδια του Βερολίνου για τη  δημιουργία σκληρού πυρήνα ελεγχόμενης ευρωζώνης  και  ισχυροποίησης του ευρώ  έναντι του δολαρίου. Και επί πλέον γιατί η  Προτεσταντικού τύπου  σιδηρά   πειθαρχία που μας επιβλήθηκε  ήταν χρήσιμη για  να μην επαναληφθούν δικά μας λάθη του παρελθόντος.  Πρόκειται για μια βαθεία μελετημένη, ισορροπημένη και εφικτή λύση που δεν οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις όπως προτείνουν ορισμένοι επαναστάτες του σαλονιού, που μπορεί να μας οδηγήσουν σε νέα Μικρασιατική καταστροφή.
Η  πρότασή μας για προσφυγή στο εθνικό νόμισμα, δεν αποτελεί στόχο αλλά το μέσο για την έξοδο από την κρίση, από τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία που δεν έχει βιώσει ποτέ στο παρελθόν ο ελληνικός λαός. Γιατί οφείλουμε να θυμηθούμε πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε σήμερα με το ευρώ. Και να κρίνουμε με τη λογική και όχι με βάση κατευθυνόμενες, ατεκμηρίωτες υποθέσεις και ιδεοληψίες.
Το ολοκληρωμένο πρόγραμμα, εκπονήθηκε από επιστημονική ομάδα υπό τον Θ. Κατσανέβα με τη συνεργασία του οικονομολόγου Γιάννη καραμολέγκου και παρατίθεται ολοκληρωμένο στις ιστοσελίδες : www.odosdracmis.blogspot.com, www.dracmhi5.gr,www.freepen.gr 

ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΣΤΗ ΠΑΡΟ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Πάρου-Αντιπάρου προσκαλεί όλα τα μέλη του στην χειμερινή αιμοδοσία που θα πραγματοποιηθεί  από το συνεργείο αιμοληψίας του Νοσοκομείου Παίδων « Αγία Σοφία».

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

2 Δεκεμβρίου 2016, ημέρα Παρασκευή,  9:00 π.μ. έως 13:30 μ.μ. &  17:30 μ.μ. έως 21:00  μ.μ. στην αίθουσα του «Αγίου Αθανασίου» στη Νάουσα.

3 Δεκεμβρίου 2016, ημέρα Σάββατο,  9:00 π.μ. έως 13:30 μ.μ. &     17:30 μ.μ. έως 21:00 μ.μ. στο Κέντρο Υγείας Πάρου.

4 Δεκεμβρίου 2016, ημέρα Κυριακή,  9:00 π.μ. έως 13:30 μ.μ. &     17:30 μ.μ. έως 21:00  μ.μ. στο Κέντρο Υγείας Πάρου.

Το αίμα είναι ποτάμι ζωής και η προσφορά του ένα πανανθρώπινο αγαθό.
Φίλοι Αιμοδότες, δώστε με το αίμα σας για άλλη μια φορά τη ζωή και τη χαρά σε αυτούς που το έχουν ανάγκη. Θα σας ευγνωμονούν! Αυτή τη χρονιά, ας προσφέρουμε όλοι από την καρδιά μας πολλές σταγόνες αγάπης και ελπίδας.

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΣΤΟΝ ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ


-----0000tse
Την 1η Απριλίου 1965 ο Τσε Γκεβάρα συντάσσει το τελευταίο του γράμμα προς τον Φιντέλ Κάστρο, στο οποίο εξηγεί τους λόγους απομάκρυνσης του από την Κουβανική Κυβέρνηση. Το γράμμα εκφωνήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1965, από τον Φιντέλ σε δημόσια τελετή, μπροστά στα παιδιά και τη γυναίκα του Γκεβάρα.  
Όπως τόνισε ο Κάστρο, «το γράμμα δεν φέρει ημερομηνία, αφού θα έπρεπε να διαβαστεί στην πιο κατάλληλη στιγμή, αλλά στην πραγματικότητα γράφτηκε φέτος την 1η Απριλίου 1965».
Oλόκληρο το γράμμα του επαναστάτη Τσε Γκεβάρα προς τον Comantante Φιντέλ Κάστρο έχει ως εξής:
«Φιντέλ,
Θυμάμαι τούτη τη στιγμή πολλά πράγματα, τότε που σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρίας Αντονία, τότε που μου πρότεινες να έρθω μαζί σας, όλη την ένταση των προετοιμασιών.
Κάποια μέρα ήρθαν και ρώτησαν ποιος θα έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου μας, και η υπαρκτή πιθανότητα να γίνει κάτι τέτοιο μας συγκλόνισε όλους. Αργότερα μάθαμε πως ήταν αλήθεια, πως σε μία επανάσταση ή νικάς ή πεθαίνεις (αν είναι αληθινή). Πολλοί σύντροφοι έπεσαν στο δρόμο προς τη νίκη.
Σήμερα όλα έχουν ένα τόνο λιγότερο δραματικό, γιατί είμαστε πιο ώριμοι. Τα γεγονότα όμως επαναλαμβάνονται. Νιώθω πως έχω πια εκπληρώσει το μέρος εκείνο του χρέους μου, που με έδενε με την κουβανική επανάσταση στο έδαφος της, και σας αποχαιρετώ, εσένα, τους συντρόφους, τον λαό σου που είναι και πια δικός μου.
Παραιτούμαι επίσημα από τα καθήκοντα μου στην ηγεσία του Κόμματος, από τη θέση του υπουργού, από το βαθμό του κομαντάντε, από την κουβανική υπηκοότητα. Καμιά νομική σχέση δεν με συνδέει με την Κούβα, μόνο δεσμοί άλλου είδους, που δεν μπορούν να σπάσουν, όπως οι διορισμοί σε κάποιες θέσεις.
Κοιτάζοντας τη ζωή μου μέχρι τώρα, πιστεύω πως έχω δουλέψει με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για την εδραίωση της επαναστατικής νίκης. Το μοναδικό μου κάπως σοβαρό σφάλμα είναι που δεν είχα περισσότερη εμπιστοσύνη σ' εσένα και τις πρώτες στιγμές στη Σιέρα Μαέστρα και που δεν είχα καταλάβει αρκετά γρήγορα τις δυνατότητες σου σαν καθοδηγητή και επαναστάτη. Έζησα θαυμάσιες ημέρες και ένιωσα πλάι σου την περηφάνια να ανήκω στο λαό μας τις λαμπερές μέρες μα και τις θλιβερές μέρες της κρίσης στην Καραϊβική.
Σπάνια έλαμψε τόσο ένας πολιτικός όσο εκείνες τις ημέρες, και νιώθω περήφανος που σε ακολούθησα δίχως δισταγμούς, που ταυτίστηκα με τον τρόπο που σκέφτεσαι, βλέπεις και εκτιμάς τους κινδύνους και τις αρχές.
Άλλες χώρες του κόσμου ζητάνε τη συμβολή των σεμνών μου προσπαθειών. Εγώ μπορώ να κάνω αυτό που εσένα δεν σου επιτρέπεται, λόγω των ευθυνών σου απέναντι στη Κούβα, και έφτασε η ώρα να αποχωριστούμε.
Ας γίνει γνωστό λοιπόν πως το κάνω με ένα μίγμα χαράς και πόνου. Αφήνω εδώ ό,τι πιο αγνό ανάμεσα στις ελπίδες σαν δημιουργού και ό,τι πιο αγαπητό ανάμεσα στις αγαπημένες μου υπάρξεις. Και αφήνω έναν λαό που με αγάπησε σαν παιδί του. Αυτό αποδυναμώνει ένα μέρος από το πνεύμα μου. Στα νέα πεδία μαχών θα μεταφέρω την πίστη που εσύ μου έχεις εμπνεύσει, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, την αίσθηση ότι εκπληρώνω το πιο ιερό χρέος μου: να αγωνίζομαι ενάντια στον ιμπεριαλισμό όπου και αν αυτός βρίσκεται. Αυτό ανακουφίζει και θεραπεύει οποιαδήποτε βαθιά πληγή.
Λέω για ακόμη μία φορά πως απαλλάσσω την Κούβα από οποιαδήποτε ευθύνη, εκτός από αυτή που πηγάζει από το παράδειγμα της. Και αν οι τελευταίες μου ώρες με βρουν κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι' αυτόν τον λαό και ειδικά για σένα.
Σε ευχαριστώ για όσα με έμαθες και για το παράδειγμα σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να είμαι πιστός μέχρι και τις τελευταίες συνέπειες των πράξεων μου. Ταυτίστηκα πάντα με την εξωτερική πολιτική της επανάστασης μας και εξακολουθώ να νιώθω αυτή την ταύτιση. Οπουδήποτε και να σταθώ θα νιώθω την ευθύνη του να είμαι κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα δρω. Δεν αφήνω στην γυναίκα και στα παιδιά μου τίποτα υλικό και δεν λυπάμαι: χαίρομαι που είναι έτσι τα πράγματα. Δεν ζητώ τίποτα γι' αυτούς, γιατί το κράτος θα τους δώσει τα απαραίτητα για να ζήσουν και να μορφωθούν.
Πολλά θα ήταν τα πράγματα που θα είχα να πω σε εσένα και στον λαό μας, μα νιώθω πως είναι περιττά. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν όσα θα ήθελα και δεν αξίζει τον κόπο να μουτζουρώνω τα χαρτιά.
Πάντοτε ως τη νίκη !
Πατρίδα ή θάνατος !
Σε αγκαλιάζω με όλη μου την επαναστατική ζέση».
Με αυτό το αποχαιρετιστήριο γράμμα ο Τσε Γκεβάρα άφησε πίσω του την Κούβα για νέους επαναστατικούς ορίζοντες.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Μπράβο και προβληματισμός.

Ένα μεγάλο μπράβο κατ' αρχήν για την εκδήλωση για την οδική ασφάλεια στους διοργανωτές.
Ένα ξεχωριστό μεγάλο μπράβο στον βασικό ομιλητή αστυνομικό υπάλληλο, ευχάριστη έκπληξη της βραδυάς, ο οποίος με εντυπωσίασε με το πάθος και την ευαισθησία του για ένα ζήτημα που δυστυχώς η ελληνική πολιτεία υποτιμά σε μόνιμη βάση και αν και όποτε αποφασίζει να ασχοληθεί με αυτό, το αντιμετωπίζει με την γνωστή παραδοσιακή εισπρακτική λογική που εστιάζει στην "πρόληψη" δια των προστίμων.

Παρεπιπτόντως θέλω να επαναλάβω-υπογραμμίσω κάποιες διατυπωθείσες θέσεις μου, οι οποίες μαζί με άλλες, αποτέλεσαν αντικείμενο προβληματισμού.

1)Η πολιτική για την οδική ασφάλεια δεν πρέπει να εγκλωβίζεται σε νομικίστικες λογικές, σε απλουστευτικές αναλύσεις-παρεμβάσεις, αλλά να διαπερνά το κέλυφος του επιφανειακού και να εισέρχεται στον πυρήνα του προβλήματος, που δεν είναι άλλος από το αξιακό μας σύστημα.
Σε έναν κόσμο, όπου η απόκτηση ενός μεγάλου, καλού και δυνατού αυτοκινήτου διασφαλίζει την κοινωνική καταξίωση και σηματοδοτεί την οικονομική αναγνώριση-επιβράβευση στον κάτοχό του, ενώ αυτό δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα εργαλείο δουλειάς, εξυπηρέτησης ή ψυχαγωγίας.
Σε μια κοινωνία, όπου η δυνατότητα ενός οδηγού να "σανιδώνει" το όχημά του αποτελεί πιστοποιητικό γοητείας και τεκμήριο αρρενωπότητας.
Σε μια κοινωνία, όπου ως αποκορύφωμα της διασκέδασης έχει αναγορευθεί η ασύστολη οινοποσία, σε κάποιες δε περιπτώσεις αντιμετωπίζεται και ως ένα είδος ιδιότυπης αθλητικής δραστηριότητας ή και πιστοποίησης ανδρισμού και μαγκιάς, είναι μοιραίο, είναι προεξωφλημένο, ο συνδυασμός αυτών των δεδομένων να δημιουργεί προυποθέσεις για κάκιστη οδική συμπεριφορά με τα γνωστά θανατηφόρα αποτελέσματα.

2)Η πολιτική οδικής ασφάλειας είναι πρωτίστως και κατεξοχήν θέμα παιδείας και δευτερευόντως θέμα αστυνομικής επιτήρησης.
Το να τιμωρείς κάποιον γιατί δεν φοράει ζώνη με εξοντωτικά πρόστιμα, στερώντας πιθανόν την οικογένειά του από τα στοιχειώδη, στο όνομα της προληπτικής παθητικής προστασίας, τοποθετώντας τον στην ίδια μοίρα με εκείνον που οδηγεί επικίνδυνα από βίτσιο, δεν διασφαλίζει αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς, ούτε αναιρεί τις συνθήκες εκείνες που οδηγούν στο θάνατο ή σε βαρύ τραυματισμό εκατοντάδες συμπολίτες μας κάθε χρόνο.
Άλλωστε, παρά τα τσουχτερά πρόστιμα, η ετήσια θυσία στον Μολώχ της ασφάλτου συνεχίζεται αδιατάρακτα.
Αντίθετα, η παρέμβαση πρέπει να ξεκινάει από τις σχολικές αίθουσες με διαρκείς παραστατικές αναλύσεις του προβλήματος στην ολότητά του και να συνεχίζεται με την τοπική αυτοδιοίκηση (σε στενή συνεργασία με την ΕΛΑΣ) συνεχώς παρούσα στο τομέα της διαμόρφωσης μιας διαφορετικής κουλτούρας.
Γιατί σκοπός πρέπει να είναι η μέγιστη δυνατή ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΩΝ και όχι η καλύτερη αντιμετώπιση-διαχείρισή τους.

3)Η πολιτική οδικής ασφάλειας πρέπει να εξορθολογίσει τη σχετική νομοθεσία.
Ο οδηγός που τρέχει υπερβολικά, που παραβιάζει βασικούς κανόνες του ΚΟΚ εγκυμονώντας κινδύνους για την ζωή των άλλων, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με πιο ευφάνταστα μέτρα.
Π.χ. η ποινή κοινωνικής προσφοράς ή η στέρηση για κάποιο διάστημα του οχήματος και άλλα που ακούστηκαν έχουν τεράστιο παιδαγωγικό, αλλά και πρακτικό ενδιαφέρον.

Τέλος, όποια εργαλεία κι αν αποφασίσεις να μεταχειριστείς για την επιτυχία μιας πολιτικής οδικής ασφάλειας, εάν η κοινωνία δεν ανταποκριθεί, εάν ο πολίτης δεν αντιληφθεί πως το ζήτημα τον αφορά, τότε η όποια προσπάθεια είναι καταδικασμένη.
Και δυστυχώς αν κρίνω από την χθεσινοβραδυνή προσέλευση, μάλλον οι συμπολίτες μας "σκόρδα ρεύονται"...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΟΥ ΓΙΑ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΥΣ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ-ΜΑΡΜΑΡΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Βρεφονηπιακοί Σταθμοί Πάρου
΄Οσον αφορά τα δημοσιεύματα σχετικά με την απόρριψη των προτάσεων του Δήμου Πάρου για υποδομές πρόνοιας θα πρέπει να αναφερθούν τα εξής προς ενημέρωση των πολιτών:
Στις 24 Αυγούστου 2016 ανακοινώθηκε ότι μπορούν να υποβληθούν προτάσεις για «Δημιουργία και αναβάθμιση υποδομών πρόνοιας» έως τις 07/11/2016.  Από τις αρχές Σεπτεμβρίου οι Υπηρεσίες του Δήμου εκπόνησαν και διεκπεραίωσαν τα παρακάτω: 
Για τον Βρεφονηπιακό Σταθμό Μαρμάρων υποβλήθηκαν τα εξής :
·         Οι απαιτούμενες αποφάσεις των θεσμικών οργάνων του Δήμου Πάρου
·         Τα απαιτούμενα εγχειρίδια διαδικασιών
·         Τα απαιτούμενα έγγραφα που αποδεικνύουν την επιχειρησιακή και διαχειριστική ικανότητα
·         Συμβολαιογραφική απόκτηση πράξης γης
·         Έκθεση προσβασιμότητας Α.Μ.Ε.Α.
·         Αρχιτεκτονική μελέτη (σε επίπεδο οριστικής μελέτης)
·         Στατική Μελέτη (σε επίπεδο οριστικής μελέτης)
·         Η/Μ μελέτες ((σε επίπεδο οριστικής μελέτης)
·         Μελέτη παθητικής Πυρασφάλειας (σε επίπεδο οριστικής μελέτης)
·         Αναλυτικές προμετρήσεις – τεχνική έκθεση – Προϋπολογισμός
Ο λόγος για τον οποίο δεν υποβλήθηκαν οι μελέτες σε επίπεδο μελέτης εφαρμογής είναι το γεγονός ότι τα παραπάνω θα εκπονηθούν μετά την έγκριση των  αρχιτεκτονικών από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής, οπότε να τροποποιηθούν καταλλήλως με τις τυχόν παρατηρήσεις του. Στο τεχνικό δελτίο πράξης αναφέρθηκε ότι τα παραπάνω θα έχουν ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος Απριλίου 2017, ημερομηνία μέχρι την οποία ούτως ή άλλως δε θα μπορούσε να γίνει καμία περαιτέρω ενέργεια εξαιτίας των απαραίτητων γραφειοκρατικών διαδικασιών για έγκριση της ένταξης του έργου στον προϋπολογισμό του Δήμου. Μέχρι την παραπάνω ημερομηνία θεωρούμε ότι θα έχουν ολοκληρωθεί και οι απαιτούμενες αδειοδοτήσεις.

Για τον Βρεφονηπιακό Σταθμό Παροικίας αναφέρθηκε στο Τεχνικό Δελτίο Πράξης, ότι το κτίριο που προτείνεται προς κατασκευή και θα εξυπηρετεί ίδιο αριθμό βρεφών και νηπίων με τον Βρεφονηπιακό Σταθμό Μαρμάρων, οπότε οι προδιαγραφές είναι ίδιες και η κατασκευή θα είναι παρόμοια. Γι’ αυτό τον λόγο  και δεν εστάλησαν οι συγκεκριμένες μελέτες ξεχωριστά.
 Η παραπάνω λύση (της παρόμοιας κατασκευής) έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές περιπτώσεις πανελλαδικά για εξοικονόμηση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι παραπάνω μελέτες, ενέργειες καθώς και η υποβολή των παραπάνω έγιναν από τις Υπηρεσίες του Δήμου Πάρου με μηδενικό κόστος για το Δημόσιο (συμβούλων, μελετητών κλπ.).
Ο Δήμος Πάρου θα συνεχίσει να διεκδικεί την ένταξη σε προγράμματα που αφορούν έργα ζωτικής σημασίας για το νησί μας.

ΚΡΙΣΗ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Σε αλλεπάλληλα κύματα εκδηλώνεται η κρίση στην Υφήλιο με διάφορες μορφές και εντάσεις. Τα Δυτικά ΜΜΕ ελέγχονται απολύτως από τους υποστηρικτές της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης, την ηττημένη Κλίντον, τον παραιτημένο Ομπάμα, τη Μέρκελ, επίδοξο χαλίφη στην ηγεσία του Δυτικού Κόσμου κλπ. Η πληροφόρηση που δεχόμαστε διαμορφώνεται ακόμα από τους ηττημένους αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, μας διοχετεύουν εικόνα στρεβλή, παραποιημένη. Ο κόσμος σε ΗΠΑ και ΕΕ ψηφίζει αντισυστημικά, θέλει δουλειά και ειρήνη, αλλά τα ΜΜΕ επιμένουν να σκιαμαχούν εναντίον του Πούτιν, ασχολούνται πχ με το πώς έβηξε ο Τραμπ και όχι με τη διακήρυξή του ότι θα καταργήσει την ΤΤΙΠ, την απόρρητη συμφωνία που μετατρέπει την ΕΕ σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Ο Τραμπ και ο Πούτιν, θέλουν να ματαιώσουν τη στρατηγική σύγκρουσης των ισχυρών ελίτ, Ευρώπης και Αμερικής, αλλά παρά τις τακτικές νίκες τους είναι σε θέση άμυνας, ιδίως ο Ρώσος πρόεδρος.
Ο λαϊκός παράγων αφυπνίζεται στις χώρες της Δύσης, ΗΠΑ και Ευρώπη (ΕΕ), αλλά με ρυθμούς ατμομηχανής του περασμένου αιώνα και με ασαφή προσανατολισμό. Η λαϊκή παρέμβαση εκφράζει διάθεση για αλλαγή αλλά η «άλλη πολιτική» παραμένει ζητούμενο. Η έλλειψη ηγεσίας είναι έκδηλη.
Δικαιώνεται απολύτως ο Μαρξ όταν έλεγε ότι κυρίαρχη ιδεολογία είναι η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης. Κυρίαρχη παραμένει η ιδεολογία της Παγκοσμιοποίησης με τη συμβολή και της ενσωματωμένης Αριστεράς- Μπλερ, Ολάντ, Τσίπρας κλπ-και όχι η «ιδεολογία του Έθνους». Αυτό εκφράστηκε πεντακάθαρα από τον εξουθενωμένο Ομπάμα όταν μόλις προ ημερών ανέθεσε στη Μέρκελ τα καθήκοντα του ηγέτη του Δυτικού Κόσμου, των ιδεών και των αξιών του. Ο Σόϊμπλε έμεινε στα κρύα του λουτρού και ο Τραμπ θεωρείται αντίπαλος, η νίκη του ασήμαντο γεγονός, μη αποδεκτό.
Διόλου τυχαία, ο δεξιός Τραμπ και ο Κόρμπιν, θεωρούμενος αριστερός και «εθνικιστής» ηγέτης του Βρετανικού εργατικού κόμματος, αντιμετωπίζονται με την ίδια εχθρική διάθεση ενώ ο Μπλερ που έχει ομολογήσει ότι με ψέματα προκάλεσε/διευκόλυνε την επέμβαση στο Ιράκ και τη διάλυση της χώρας, απειλεί να επανέλθει στην πολιτική. Αλήθεια είναι επίσης ότι η απόπειρα νεκρανάστασης του Μπλερ αποκαλύπτει σοβαρές ελλείψεις υπηρετικού προσωπικού της Παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο η έλλειψη αυτή αντισταθμίζεται πλήρως από την αντίστοιχη φτώχεια ηγεσίας στα αριστερά του φάσματος, λες και οι κοινωνίες απαλλάσσονται ενστικτωδώς από τα περιττά ράκη. Με τη (σχετική) εξαίρεση της Λεπέν, η «λειψανδρία» βγάζει μάτι. Το αδαές πλήθος εκφοβίζεται με τα φαντάσματα του Στάλιν και του Χίτλερ μιας και οι σημερινές «ακραίες» ηγεσίες δεν θυμίζουν ούτε καν χάρτινες τίγρεις.
Στη Γαλλία η αριστερά φυτοζωεί και στη δεξιά επικρατεί εμφύλιος με τον πρώην πρωθυπουργό Φ. Φιγιόν να προπορεύεται. Ο Φιγιόν έχει ομολογήσει στον (πολιτικό άνδρα) Φιλίπ ντε Βιλιέ ότι « όχι οι εκλεγμένες κυβερνήσεις αλλά η λέσχη Μπίλντεμπεργκ κυβερνάει τον Κόσμο», όπως τουλάχιστον αναφέρει το ιστολόγιο «agora vox, 22-10-2015». Όποια και αν είναι τελικά η επιρροή τους, Λεπέν και Φιγιόν αποτελούν δυο ισχυρές προσωπικότητες, όχι εχθρικά διακείμενες στη Ρωσία και ως εκ τούτου συγκεντρώνουν τα πυρά του «παγκοσμιοποιημένου» πολιτικού προσωπικού και των ΜΜΕ. Αμερικανικές πηγές και δημοσιεύματα υποστηρίζουν (από τα μέσα του περασμένου καλοκαιριού) ότι η Ιταλία θα ψηφίσει «όχι» στο δημοψήφισμα, ο Ρέντσι θα παραιτηθεί, η χώρα θα φύγει από το ευρώ και η ΕΕ θα οδεύσει σε διάλυση. Οι προβλέψεις αυτές έχουν μια καλή δόση επιθυμιών και προπαγάνδας αλλά εκδηλώνουν και την πρόθεση των ΗΠΑ να σπρώξουν όσο μπορούν τα πράγματα, ώστε η Γερμανία του Σόϊμπλε να υποκύψει.
Αμερικανικές πηγές διαρρέουν, επίσης, πληροφορίες, με ισχυρή δόση προπαγανδιστικού εκφοβισμού και εδώ, ότι η Ελλάδα μη μπορώντας να καταλήξει σε στοιχειωδώς ανεκτή συμφωνία με τους δανειστές, θα καταφύγει στη λύση του διπλού νομίσματος, οπότε προφανώς το αμερικανικής επιρροής ΔΝΤ θα συνεχίσει να είναι αδιάλλακτο για να πετύχει τη ρήξη Αθήνας-Βρυξελλών. Θα είναι και η τελική δικαίωση του Βαρουφάκη, υποστηρικτή εξαρχής αυτής της λύσης.
Καίριο θέμα των ημερών και τελευταίο αυτής της σύντομης επισκόπησης είναι το Κυπριακό. Μετά από σαράντα τόσα χρόνια ακινησίας οι υδρογονάνθρακες ωθούν πιεστικά σε λύση του ζητήματος. Ελλαδική και Κυπριακή πλευρά δείχνουν ότι παζαρεύουν ουσιώδεις αλλά τελικά δευτερεύουσες πλευρές του Κυπριακού προβλήματος. Αν το Κυπριακό ήταν και είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής, όπως λέει η Αθήνα, τότε πριν και πάνω από όλα το κύριο θέμα είναι να παραμείνει ακέραιη η «Κυπριακή Δημοκρατία», η επίσημη, αναγνωρισμένη, διεθνής προσωπικότητα της Κύπρου. Αυτή με την οποία πορεύθηκε όλα τα χρόνια της Κατοχής, με παρόντα τα στρατεύματα Κατοχής, χωρισμένη στα δυο και με κατεχόμενα εδάφη. Η Κυπριακή Δημοκρατία υπήρχε με όλα αυτά. Και δεν νοείται τώρα για να κερδηθούν «μερικά χωράφια» να χαθεί η διεθνής υπόσταση της Κύπρου, δηλαδή το όλον. Διότι αυτό υποκρύπτει η ιδέα Κοτζιά περί αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων Κατοχής. Η αποχώρηση είναι αυτονόητη, αλλιώς τι νόημα έχει η όποια διαπραγμάτευση; Άλλο θέμα η ρύθμιση των όρων της αποχώρησης ή της διευθέτησης του εδαφικού. Αλλά αυτά δεν νοείται να είναι ανταλλάγματα για την εξαφάνιση της διεθνούς υπόστασης της Κύπρου. Η Τουρκία επιδιώκει να πάρει όλη την Κύπρο, αυτό που δεν μπορούσε, πολιτικά, το 1974. Αλίμονο αν ότι δεν έγινε τότε να γίνει τώρα με τη συνενοχή του πολιτικού κόσμου και του λαού.iskra

Η δαιμονοποίηση του Τραμπ



Είναι να γελά κανείς με τα ουρλιαχτά και τους θορυβώδεις αναθεματισμούς εναντίον του Τραμπ, από το διεθνές νεοταξικό κατεστημένο…

Φυσικά και από τους εγχώριους μπράβους του (πολιτικούς και δημοσιογράφους): Αυτοί όχι μόνο ξέπλυναν την αυτοκρατορική κακουργία των ΗΠΑ με την επίσκεψη του Ομπάμα, αλλά ανήγαγαν και το μακελάρη της υφηλίου σε ιστορικό σύμβολο της «δημοκρατίας» και της «ειρήνης»!!!

Θα πρέπει επίσης να υπογραμμίσουμε και τούτο: Στην πρωτοπορία των πολιτικών αφορισμών, των ηθικών αναθεματισμών και της δαιμονοποίησης του Τραμπ βρίσκονται και οι «αριστεροί» όλων των ποικιλιών...

Τέτοια πλανητική ιδεολογική και πολιτική ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ εναντίον του νέου αμερικανού Προέδρου δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.

Μια συναίνεση που το ιδεολογικό και πολιτικό της πλαίσιο αποτυπώνεται στο εξώφυλλο του The Economist!!!

Διαβάστε το σχετικό άρθρο μας, εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/11/economist.html


Αυτή η κραυγαλέα ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ του διεθνούς καπιταλιστικού κατεστημένου με το διεθνές κατεστημένο της «αριστεράς», στο έργο της δαιμονοποίησης του Τραμπ, επιβεβαιώνει τα εξής:

α). Ότι η εκλογή Τράμπ προκάλεσε σύγχυση και πανικό στο παγκόσμιο κατεστημένο της χρηματιστηριακής κακουργίας (Νέα Τάξη). Άνοιξε κάποιες σημαντικές ρωγμές στο οικοδόμημα της Παγκοσμιοποίησης, στους μηχανισμούς της κυρίαρχης ΥΠΕΡ-εθνικής ελίτ…

Διαβάστε σχετικά εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/11/blog-post_54.html


β). Επιβεβαιώνει, όμως και το εξής τραγικό: Τη νεοταξική ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ της «αριστεράς» στη πλειονότητα των ποικιλιών της: Από τις κοινοβουλευτικές της ποικιλίες μέχρι τις «αριστερίστικες»…

Τα ίδια «επιχειρήματα των «αριστερών» και «ακροαριστερών» με αυτά του Economist!!!


Έτσι αυτό το «κράμα» της τρομοκρατικής «συναινετικής ομοψυχίας» εναντίον του Τράμπ προκαλεί μια μεγάλη τύφλωση και δόλιες παρασιωπήσεις.

Κανείς δεν θέλει να διακρίνει, ακριβέστερα παρασιωπά δολίως, κάποια ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ «σημεία» των πράξεων του Τραμπ…

Διακρίνουν όλοι (του συναινετικού νεοταξικού στρατοπέδου) και μάλιστα με μεγεθυντικούς φακούς, κάποια «αστεία» και «ανεκδοτολογικά» χαρακτηριστικά του Τραμπ και κλείνουν πεισματικά τα μάτια στα ΟΥΣΙΩΔΗ.

Και είναι αυτά τα ΟΥΣΙΩΔΗ που τορπιλίζουν και υπονομεύουν το οικοδόμημα της Παγκοσμιοποίησης…

Π.χ. θάφτηκε, ούτε αξιολογήθηκε, η αναφορά του Τραμπ για την Ελλάδα: «Η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει γυρίσει στο εθνικό της νόμισμα. Ήταν ο μόνος τρόπος για να καταφέρει να ορθοποδήσει, πιθανότατα. Δεν βλέπω πώς μπορεί να το κάνει τώρα».

Η επαναφορά στο εθνικό νόμισμα είναι μια ευθεία βολή κατά της Παγκοσμιοποίησης: Βολή που προκαλεί τρόμο στο νεοταξικό κατεστημένο και τους «αριστερούς» σφουγγοκωλάριους…

Ακόμα και μια ΣΟΒΑΡΗ και ΟΥΣΙΩΔΗ πρόσφατη δήλωση-δέσμευση του Τραμπ παρασιώπησαν οι εραστές της αλήθειας και της πλουραλιστικής «Ενημέρωσης»: Την απόσυρση των ΗΠΑ από την Υπερειρηνική Συμφωνία Εταιρικής Σχέσης (TPP)!!!

Η ΤΡΡ, μαζί με την ΤΤΙΡ (Υπερατλαντική ΗΠΑ-ΕΕ), αποτελούν τους «μηχανισμούς» ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ, σε παγκόσμιο επίπεδο, των όποιων κυρίαρχων εθνικών και εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει ακόμα...

Και αυτήν την ευθεία βολή κατά των μηχανισμών της νεοταξικής κυριαρχίας παρασιώπησαν οι πάντες…

Ακόμα και την άγρια επίθεση του Τραμπ εναντίον των μηχανισμών της νεοταξικής προπαγάνδας (ΜΜΕ και της δημοσιογραφικής πορνείας) «έπνιξαν» οι εραστές της «αντικειμενικής ενημέρωσης»:

«Είστε ψεύτες και ανέντιμοι δουλεύετε για τα συμφέροντα των εργοδοτών σας και όχι για να προάγετε την αλήθεια».
«O καθένας στο CNN είναι ψεύτης και θα πρέπει να ντρέπεται».
«Είναι πολύ χαρακτηριστικό το ότι μία φρικτή ανταποκρίτρια του τηλεοπτικού δικτύου έκλαιγε συνεχώς όταν έγινε γνωστό ότι η Χίλαρι έχασε τις εκλογές».

Τα διαβάσαμε εδώ:
http://patari.org/forum/viewtopic.php?p=58574



Σημείωση: Για να μην υπάρξουν παρερμηνείες υπογραμμίζουμε τούτο: Δεν υποστηρίζουμε ότι ο Τραμπ θα είναι ο «σωτήρας» της ανθρωπότητας, ο «επαναστάτης» που θα «καθαρίσει» την ιμπεριαλιστική κακουργία των ΗΠΑ.

ΟΧΙ, ο Τραμπ θα είναι ο συνεχιστής της ιμπεριαλιστικής κακουργίας. Συνεχιστής με μια άλλη στρατηγική: Αυτή που θα έχει ως πρωταρχικό στόχο (έστω και αν στις παρούσες συνθήκες είναι ουτοπικός) την παραγωγική ανάπτυξη των ΗΠΑ, το ξεπέρασμα της κρίσης της και την ανανέωση της κυριαρχίας της…

Αυτό που τρομάζει το παγκόσμιο ΥΠΕΡ-εθνικό κατεστημένο των χρηματιστηριακών μαφιών είναι ότι ο Τράμπ εκφράζει τις παραγωγικές μερίδες του αμερικανικού κεφαλαίου που «πνίγονται», ασφυκτιούν και αφανίζονται από την υπέρ-εθνική ελίτ των μαφιόζων του χρήματος.

Ο Τραμπ εκφράζει την «εθνική» ΑΥΤΟ-ΑΜΥΝΑ του παραγωγικού κεφαλαίου των ΗΠΑ, το οποίο απειλείται από τον οδοστρωτήρα του παρασιτικού χρηματιστηριακού κεφαλαίου: Μια αυτό-άμυνα για την «εθνική» του σωτηρία και κυριαρχία, την παραγωγική του ανάπτυξη και κερδοφορία…

Αυτή τη μεγάλη ΡΩΓΜΗ στο οικοδόμημα της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης ευαγγελίζεται ο Τραμπ (μεγάλες μερίδες του παραγωγικού, ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου τω ΗΠΑ), στις ΗΠΑ και παγκοσμίως…

Και αυτή τη «ΡΩΓΜΗ», ενστικτωδώς, ψήφισε ο λαός των ΗΠΑ…

Προς την ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι λαοί της Ευρώπης…


Οι μηχανισμοί της Παγκοσμιοποίησης και το ΥΠΕΡ-εθνικό κράτος της Νέας Τάξης έχουν μπει σε διαδικασίες ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ.

Η εκλογή Τραμπ στη μητρόπολη του ιμπεριαλισμού επισπεύδει αυτές τις διαδικασίες ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ της Νέας Τάξης…

Γι αυτό το διεθνές χρηματιστηριακό κατεστημένο και οι «αριστεροί» ιπποκόμοι του αφρίζουν με τον Τραμπ και τον δαιμονοποιούν…

Αυτή η «αριστερά» των νεοταξικών ιδεολογημάτων έφτασε στο ΤΕΛΟΣ της. Θα πεθάνει μαζί με τη Νέα Τάξη που υπηρέτησε με «επαναστατικές» φορεσιές και με τρομοκρατικά ιδεολογήματα: Του «εθνικισμού», του «ρατσισμού», του «λαϊκισμού», της πολυπολιτισμικότητας, των ποικίλων διαστροφών και CIA…

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ - Συγκρίσεις με αφορμή μια συνέντευξη

Την συνέντευξη αυτή την πήρα από τον Στέλιο Κούλογλου την περίοδο που αυτός δεν ήταν πολιτικός, αλλά ένας αντισυμβατικός δημοσιογράφος.
Δέχθηκα να παίξω το ρόλο του ρεπόρτερ εντελώς ξαφνικά και απροετοίμαστα κατόπιν παρακλήσεως του φίλου Τάσου, πιεζόμενος αφάνταστα συν τοις άλλοις κι από το σφικτό πρόγραμμα που ακολουθούσε.
Ωστόσο μπόρεσα, παρά τον αιφνιδιασμό, να του θέσω ερωτήματα τα οποία παραμένουν επίκαιρα στις μέρες μας.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.
Ο Στέλιος "διορίστηκε" ευρωβουλευτής, ελέω Τσίπρα κι από τότε ακολούθησε διαφορετική πορεία σε σχέση με αυτήν που προϊδέασε το δημοσιογραφικό του παρελθόν.
Τελευταία τον έχω ακούσει σε ραδιοφωνικές του παρεμβάσεις και τσιμπιέμαι.
Λέω κάποιο λάθος υπάρχει.
Δεν μπορεί να είναι το ίδιο πρόσωπο.
Αλλά για του λόγου το αληθές αντιπαραθέστε αυτά που έλεγε τότε ως δημοσιογράφος με αυτά που ισχυρίζεται σήμερα, από διαφορετική θέση πλέον...

ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ (2)

Καλά ρε παιδιά. 
Αυτό πάλι με την "διαρροή" της αρνητικής απάντησης της περιφέρειας για το βρεφονηπιακό της Παροικίας, πριν αυτή φτάσει επισήμως και αρμοδίως στο Δήμο, πως να το εξηγήσει κανείς;
Κι ύστερα, όταν γράφω για παιχνίδια με λένε καχύποπτο μερικοί πάντοτε καλοπροαίρετοι...
Ρε μασάει η κατσίκα ταραμά;

ΑΝΤΙΟ ΦΙΝΤΕΛ

-----0000fintel

















 
ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Την απώλεια του ιστορικού ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, σε ηλικία 90 χρονών, ανακοίνωσε τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας ο αδερφός του και πρόεδρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, σε διάγγελμά του το οποίο μετέδωσε απευθείας η δημόσια τηλεόραση της Κούβας.  
Ο Φιντέλ Κάστρο δεν είναι μια μεγάλη απώλεια για το λαό της Κούβας αλλά για όλους τους λαούς του πλανήτη.  
Οι λαοί όλου του κόσμου έχασαν ένα σύμβολο, έναν οδηγό και φάρο, ένα πρότυπο αφοσιωμένου επαναστάτη και αδιάλλακτου πολέμιου της αδικίας.  
Οι λαοί όλου του κόσμου έχασαν έναν μεγάλο άνθρωπο, έναν αγωνιστή, έναν μεγάλο επαναστάτη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την εκμετάλλευση, την φτώχεια, την αδικία, τον πόλεμο.  
Ο Φιντέλ Κάστρο και το κόμμα του στην Κούβα ασφαλώς δεν μπορούσαν εύκολα να αλλάξουν όσο θα ήθελαν τη ζωή στην Κούβα και φυσικά δεν μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο.  
Αντίξοες συνθήκες και εξελίξεις στο διεθνές πεδίο και στην περιοχή τους έθεταν μεγάλα εμπόδια στην σοσιαλιστική προσπάθεια στην Κούβα, ενώ οι ισχυρές πιέσεις και ο αποκλεισμός έσπρωχναν προς τη γραφειοκρατικοποίηση το Κομμουνιστικό Κόμμα και το Κουβανέζικο κράτος.  
Ο Φιντέλ, όμως, υπήρχε πάντοτε ως βράχος αντίστασης σε εκφυλιστικά φαινόμενα και επιχειρούσε πάντα να αναζωογονήσει το επαναστατικό πνεύμα και την ανανέωση των προσπαθειών και των ελπίδων.  
Με βασική πηγή τον 902.gr προσπαθούμε να δώσουμε σύντομα βιογραφικά και απολογιστικά στοιχεία για τη ζωή του Φιντέλ.
Όπως μεταδίδει η «Γκράνμα», με επιθυμία του ίδιου η σωρός του θα αποτεφρωθεί και τις επόμενες ώρες θα ανακοινωθεί ο τρόπος που θα γίνει η κηδεία.
Ο Φιντέλ Κάστρο είχε γεννηθεί στο Μπιράν της Κούβας στις 13 Αυγούστου 1926 και είχε σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας. Από φοιτητής συμμετείχε στο επαναστατικό κίνημα ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα στην Κούβα που είχε την ανοιχτή στήριξη και των ΗΠΑ.
Στις 26 Ιούλη του 1953, επικεφαλής ομάδας επαναστατών επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα, με σκοπό να ξεσηκώσει το λαό του νησιού ενάντια στη δικτατορία. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνεται, όμως η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα.
Μπροστά στους κατηγόρους του, στις 6 Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο λέει: «Όσο για μένα, ξέρω πως η φυλακή θα 'ναι σκληρή όσο δεν ήτανε ποτέ για κανένα, πως θα βρω μπροστά μου απειλές, παγίδες και άτιμες βιαιότητες. Μα δεν τις φοβούμαι, όπως δεν τρέμω τη μανία του άθλιου τυράννου που πήρε τη ζωή εβδομήντα αδελφών μου. Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει».
Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση στο σωφρονιστήριο του Λος Πίνος που σήμερα ονομάζεται Ίσλα δε Χουβεντούδα.
Το 1955, στις 15 του Μάη, ο Κάστρο αποφυλακίστηκε και στις αρχές Ιούλη αναχώρησε για το Μεξικό, όπου οργάνωσε και εκπαίδευσε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών, από τις τάξεις της οποίας βγήκαν όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της κουβανέζικης επανάστασης, όπως ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα και φυσικά o Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.
Οι επαναστάτες ξεκίνησαν το αντάρτικο στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και ο επαναστατικός στρατός που συγκροτήθηκε «ακούμπησε» στη συστηματική πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία που είχε ξεκινήσει το κίνημα της 26ης Ιούλη με επικεφαλής τον Φ. Παις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας και το Επαναστατικό Διευθυντήριο που απαρτιζόταν από επαναστάτες φοιτητές. Βασίστηκε στη δράση των οργανωμένων δυνάμεων στις πόλεις, στην παράνομη δουλειά που ανέπτυσσαν οι κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στην αγροτιά και τη νεολαία. Αυτή η προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχή έκβαση της επαναστατικής πάλης. Αυτές ήταν και οι κύριες δυνάμεις που προχώρησαν στην ενοποίηση τους στις Ενωμένες Επαναστατικές Δυνάμεις που οδήγησαν στην επανασύσταση του ΚΚ Κούβας το 1965.
Την 1η Γενάρη του 1959 ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από ένα μακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας ενάντια στη δικτατορία του Φλουχένσιο Μπατίστα που στήριζε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Η κουβανική επανάσταση απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και βρήκε αμέσως την αμέριστη στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης και των τότε σοσιαλιστικών χωρών.
Δυο χρόνια και 4 μήνες μετά την Επανάσταση, ο κουβανικός λαός, με την καθοδήγηση της ηγεσίας του και του ίδιου του Κάστρο, αναχαιτίζει στον Κόλπο των Χοίρων στην παραλία Χιρόν, την εισβολή και απόβαση 1.400 μισθοφόρων που έστειλε η αμερικανική κυβέρνηση.
Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές (λίγο πριν την απόβαση των μισθοφόρων της CIA), ο Φιντέλ Κάστρο, ανακηρύσσει για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης. Για δεκαετίες, ο Φιντέλ Κάστρο, από τη θέση του προέδρου της Κούβας και ως επικεφαλής του ΚΚ Κούβας καθοδήγησε την πάλη του λαού της χώρας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, στις δύσκολες συνθήκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και περικύκλωσης και ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες στο 1989-1991.iskra

ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠ' ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ;

Του ΣΤΑΘΗ*  
Για να αντιμετωπίσει την κυρία Λεπέν η γαλλική Δεξιά ολισθαίνει προς τον εξίσου ακροδεξιό κ. Φρανσουά Φιγιόν - προσέτι δε και νεοφιλελεύθερο εξτρεμιστή. Στη Γερμανία η φράου Μέρκελ, αφού «εξημέρωσε» τους Χριστιανοδημοκράτες σε Σοσιαλδημοκράτες, πάει τώρα για νέα υποψηφιότητα, με τον «μεγάλο συνασπισμό» να αχνοφαίνεται στο βάθος του ορίζοντα. Στην Ιταλία τρίζει το ευρώ, ενώ ο κ. Ματέο Ρέντσι κάνει, εν όψει του δημοψηφίσματος, «εθνικιστικές μαγκιές» αφαιρώντας τη σημαία της Ενωσης από το πλευρό της ιταλικής σημαίας. Με ένα τρανταχτό
γέλιο (το ίδιο φρικτό όσο το γέλιο των θεών) φαίνεται η Ιστορία σαν να είναι έτοιμη να γεμίσει την τρύπα που άφησε η εξαφάνιση του ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος με Μπέπε Γκρίλο. Στην Ολλανδία τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα κυριαρχούν, ενώ στις περισσότερες πρώην σοσιαλιστικές χώρες που έχουν γίνει μέλη της Ενωσης οι εξελίξεις οπισθοδρομούν διαρκώς και μονίμως. Βρισκόμαστε ήδη στην εποχή Τραμπ
ή μάλλον η εποχή Τραμπ είχε έρθει πριν να καταφθάσει και ο ίδιος.
Το ερώτημα είναι αν η έλευση το «Αντίχριστου» θα αντιστρέψει ή θα ολοκληρώσει τις διαδικασίες που έχουν ήδη κάνει τη ζωή πάνω στο πρόσωπο αυτού του πλανήτη, κόλαση. Ερώτημα μεν, αφελές δε. Η εποχή Τραμπ, Λεπέν (ή Φιγιόν) και λοιπών καλών παιδιών θα εμβαθύνει και θα ολοκληρώσει όσα έως τώρα κατόρθωσαν οι «συστημικοί» Μέρκελ και Μπλερ, Ομπάμα και σία (προστάτες, ας μην το ξεχνάμε, των

«παρασυστημικών» ΕρντογάνΟρμπάνΠοροσένκο και λοιπών φασιστών ουκρανικής κοπής ή άλλων τεράτων). Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι συστημικοί που έχουν φρίξει με τον Τραμπ, κατασκεύασαν τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και τους Ταλιμπάν, επινόησαν το ISIS, αιματοκύλισαν το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, διαμέλισαν τη Γιουγκοσλαβία, προκάλεσαν εμφύλιο στην Ουκρανία, επέβαλαν μνημόνια στην Ελλάδα
και συνεχίζουν να ληστεύουν τους εργαζόμενους, όλους! Ολους όσοι ζουν κάτω από το φως του ήλιου. Ωσπου να τους στείλουν στην Αδη (νεκρούς τους τυχερούς, ζωντανούς τους υπόλοιπους να ξεπληρώνουν χρέη. Στον αιώνα τον άπαντα)...
Σε αυτήν τη συγκυρία της μετάβασης απ’ το κακό στο χειρότερο, ο κ. Ερντογάν υπάρχει ως εξέχων παράγων και για τους συστημικούς και για τους αντισυστημικούς. Ομως το πρόβλημα για τον ελληνισμό δεν σχετίζεται τόσο με τη συγκυρία, όσο με τη διαχρονία.
Για να χρησιμοποιήσω ένα οξύμωρο, η Κύπρος θα βρίσκεται αντιμέτωπη με την όποια λύση του Κυπριακού (και θα κατατρύχεται απ’ αυτήν), όσον η Τουρκία παραμένει ο διεθνής υποϊμπεριαλιστικός ταραξίας της περιοχής. Οσον αυτή η κατάσταση ισχύει, η Κύπρος (και συνεπώς η Ελλάδα) θα αντιμετωπίζει συνεχώς (ενδεχόμενες) λύσεις που δεν θα είναι παρά το πρελούδιο της επόμενης κρίσης. Ακόμα κι αν επιτευχθεί η προτεινόμενη τώρα λύση (που οδηγεί όχι σε ομοσπονδία, αλλά σε συνομοσπονδία), στην επόμενη φάση θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται στην Τουρκία όλες εκείνες οι δομές που της υπαγορεύουν την ανάγκη να ελέγχει την Κύπρο.
Για ορισμένους ολιγοφρενείς Ελλαδίτες, «η Κύπρος είναι μακριά». Αυτή όμως ακριβώς η απόσταση είναι που κάνει σημαντική τη γεωπολιτική θέση και των δύο κρατών. «Το μέγα της θαλάσσης κράτος». Και ουδέποτε η Τουρκία θα ησυχάσει, αν δεν το κάνει κομμάτια.
Δεν είναι θέμα συγκυρίας, ούτε τρέλας του Ερντογάν. Ούτε είναι μόνον το δεδομένο ότι η Τουρκία έχυσε αίμα για να πάρει τη μισή Κύπρο. Είναι το απλό γεγονός ότι η Τουρκία μεγαλώνει (έστω και μόνο δημογραφικώς), ενώ η Ελλάδα μαραζώνει. Μέσα στην κατοχή και την υποτέλεια.
Οι ευσεβείς πόθοι ότι η Τουρκία θα διασπασθεί (αν αποτύχει στη Μοσούλη και το Χαλέπι) προσπαθούν απλώς να διασκεδάσουν τις προοπτικές να διαμελισθεί η Ελλάδα.
Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος είναι ένα σύνολο αξόνων που αν τρωθούν, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει την αποσύνθεση και η Κύπρος την εξαφάνιση. Κι αυτό δεν είναι πρόβλημα συγκυριακό, αλλά διαχρονικό, στρατηγικό. Το οποίο στην παρούσα φάση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια χώρα φυλακισμένη σε μνημόνια και απολύτως εξαρτημένη από προστάτες. Αν, λοιπόν, η παρούσα
ισχύς της χώρας δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες, στο μέλλον θα ανταποκρίνεται ακόμα λιγότερο, διότι όσα συμβαίνουν τώρα δεν προοιωνίζονται καμιάν έγκαιρη ανάκαμψη.
Με έναν λόγο, αν εξαιρέσει κανείς τον έμψυχο αστάθμητο παράγοντα(και την τάση του προς το εύψυχο), όλα τα υπόλοιπα υποδηλώνουν ότι οι τύχες της χώρας μόνον στα χέρια τού από μηχανής θεού μπορούν να καταφύγουν, κι όχι
στου Σόιμπλε, των μνημονίων, του Τραμπ και του ΝΑΤΟ.
Η Αριστερά, η πατριωτική Αριστερά είχε την ευκαιρία να οργανώσει τον λαό έτσι ώστε ουδείς να μπορεί να τον απειλήσει. Ο Τσίπρας απέτρεψε αυτό το ενδεχόμενο βιαίως! Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ένας στρατός μπορεί να ηττηθεί. Ενας λαός ουδέποτε. Πόσω μάλλον ένας λαός 98% εθνικώς ομοιογενής όπως ο ελληνικός.
Η Τουρκία, η κάθε Τουρκία, γνωρίζει ότι μπορεί να κατέχει έδαφος, αλλά δεν μπορεί να κατέχει λαό. Χωρίς να της ξεφυτρώσουν παρτιζάνοι, ΕΑΜ, μακί και άλλα ανάλογα. Για αυτό και η Τουρκία το 1974 εξανδραπόδισε τον λαό από τα κατεχόμενα. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να τα κατέχει.
Σήμερα, μπορεί η Τουρκία να κάνει το ίδιο; Μπορεί να καταλάβει έδαφος και να εξανδραποδίσει πολίτες; Αν σε αυτό απαντήσει κανείς αρνητικά, το στρατηγικό αδιέξοδο της Ελλάδας γίνεται στρατηγικό αδιέξοδο της Τουρκίας. Αντί η Ελλάδα
να ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια πολιτική κατευνασμού (που αποθηριώνει τις τουρκικές ορέξεις), θα μπορούσε να φυλακίσει την Τουρκία στο στρατηγικό αδιέξοδο των επιλογών της, όσον αυτές παρέμεναν επιθετικές. Για τον απλούστατο λόγο ότι η επιθετικότητα αυτή κατά της Ελλάδας δεν μπορεί να ευδοκιμήσει περισσότερο από την επιθετικότητα κατά του Ιράν η κατά της Ρωσίας (αν υπήρχε ή όταν υπάρχει) ή κατά της Βουλγαρίας, ή κατά του Ισραήλ.
Η Τουρκία κάνει τον σμπίρο σε περιοχές όπως η διαλυμένη Συρία, αλλά ακόμα και εκεί κατέχει εδάφη, όχι αλλογενή πληθυσμό. Συνεπώς η Ελλάδα ή η Βουλγαρία, φέρ’ ειπείν, θα πρέπει πρώτα να διαλυθούν για να τους συμβούν τα ίδια. Με τα μνημόνια βεβαίως
κάτι τέτοιο δεν αποκλείεται.
Ομως, να καταλάβει η Τουρκία εδάφη με συμπαγή πληθυσμό (λόγου χάριν Ελλήνων) και να τον κρατήσει υπό κατοχήν είναι αδύνατον. Κι αυτό είναι το αδιέξοδο της τουρκικής στρατηγικής που η Ελλάδα δεν εκμεταλλεύεται. Η Τουρκία μπορεί να απειλήσει με στρατιωτικά επεισόδια (αμφίβολης έκβασης). Κανένα μέρος της Ελλάδας ο διεθνής αυτός ταραξίας δεν μπορεί να μετατρέψει σε «κατεχόμενη Παλαιστίνη». Επίσης, η Τουρκία πολεμά μέσα στο ίδιο της το έδαφος τους Κούρδους δεκαετίες τώρα, χωρίς να μπορεί να τους καταβάλει.
Συμπέρασμα: η Ελλάδα αντιμετωπίζει τουρκική απειλή. Την αντιμετωπίζει με λάθος τρόπο από το 1974 και ύστερα. Η όποια λύση του Κυπριακού θα είναι η αρχή του επόμενου προβλήματος, όσον η Τουρκία παραμένει υποϊμπεριαλιστική δύναμη στην περιοχή. Η οριστική (έστω και ειρηνική) υποταγή της Κύπρου στην τουρκική ισχύ θα σημάνει την αρχή της αποδρομής για το σύνολο του ελληνισμού. Αυτά τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται από μια χώρα υπό καθεστώς Εντολής (μνημόνια), ούτε από μια εθνική αστική τάξη χωρίς φιλοδοξίες, υποτελή στους ξένους επικυριάρχους. Ούτε επίσης από μια Αριστερά ενσωματωμένη στην παγκοσμιοποίηση. Που όχι μόνον δεν έχε καμιά σχετική στρατηγική (εκτός για την υπηκοότητα των ιχθύων στο Αιγαίο), αλλά προσέτι προμηθεύει με πελατεία την πατριδοκάπηλη, εθνικιστική ακροδεξιά. Ακρως εκπαιδευμένη να προκαλεί συμφορές στο έθνος και τον λαό.
Προς επίρρωσιν των ανωτέρω, θα αναφερθώ στον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος μάχεται κατά του... λαϊκισμού υπό τα λάβαρα του «νέου πατριωτισμού της αλήθειας»(!!!), εκεί στη μακρινή χώρα των Αλλαντάλλων, πέρα από την έρημο της Μπαρούφας.
Είναι αλήθεια ότι η μπαρούφα έχει σκοτώσει πολλές χώρες, αλλά όχι όλες. Η αμφίπλευρη μπαρούφα όμως τις σκοτώνει όλες. Και η Ελλάδα, παρά τη μακρά ιστορία της, έχει απαυδήσει απ’ την πολλή κι αμφίπλευρη μπαρούφα. Και είναι έτοιμη να την κάνει απ’ αυτήν τη χώρα...  
ΥΓ.: Κυριάκος Μητσοτάκης: «Είπα εγώ ποτέ ότι δεν θα κόψω συντάξεις και μισθούς;». Ιδού ο... πατριωτισμός της αλήθειας.
Αλέξης Τσίπρας: «Εμείς ποτέ δεν θα κόψουμε μισθούς και συντάξεις». Ιδού ο... πατριωτισμός του ψεύδους.
Διαλέξτε! Ή μήπως όχι;       
Πηγή: enikos.gr