Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

ΕΥΘΥΝΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΟΙ "ΑΛΛΟΙ"...

Συμφωνώ μαζί σου (ή καλύτερα συμφωνείς εσύ μαζί μου, αφού προηγήθηκα χρονικά) αγαπητέ Κώστα σχετικά με τις θέσεις σου για τα θέματα αντιπλημμυρικής προστασίας, θέσεις συσκευασμένες σε δελτίο τύπου υπό την επιγραφή "Λαική Συσπείρωση".
Αναρωτιέμαι όμως, αν έχεις διαισθανθεί και αναγνωρίσει τις δικές σου πολιτικές ευθύνες για την περίοδο που διετέλεσες ηγετικό στέλεχος στο δήμο και πραγματοποιήθηκαν έργα στο νησί χωρίς ίχνος πρόνοιας για ενδεχόμενο σοβαρής βροχόπτωσης.
Προχθές αναφέρθηκα στο έργο ανάπλασης της πλατείας και της ευρύτερης ζώνης που περικλείει την Εκατονταπυλιανή, με την απίστευτη αστοχία να μην τοποθετηθούν υπόγειοι αγωγοί απορροής ομβρίων υδάτων, με αποτέλεσμα να μετατρέπεται η περιοχή σε εκτεταμένο χείμαρρο.
Αναφέρθηκα επίσης στην καραμπινάτη ανοησία να μετατραπεί -στο πλέον ευαίσθητο σημείο του την εκβολή- ο κεντρικός χείμαρρος της Παροικιάς σε ...3 σιφώνια προκειμένου τότε να επεκταθεί το λιμάνι, έργο για το οποίο αν και ο δήμος δεν ήταν ο φορέας εκτέλεσης του έργου, ωστόσο δεν αντέδρασε για να αποφευχθεί αυτή η εξαιρετικά επικίνδυνη παρέμβαση παρά τις ενστάσεις και διαμαρτυρίες κάποιων "γραφικών" σαν τον συχωρεμένο τον πατέρα μου και την αφεντιά μου.
Δεν είδα να αντιδράσεις στις εκτεταμένες τσιμεντοστρώσεις που έγιναν στην περιοχή των Κακαπέτρων σε πολλά σημεία των δύο χειμάρρων που διέρχονται από την περιοχή, παρεμβάσεις οι οποίες δυσχεραίνουν την καλή υδραυλική συμπεριφορά των εν λόγω ρεμάτων.
Στέκομαι εδώ αν κι έχω κι άλλα παραδείγματα να παραθέσω σχετικά για να ενισχύσω τον αντίλογό μου, γιατί πρόθεσή μου δεν είναι να αξιολογήσω συνολικά το έργο κανενός, αλλά να καταδείξω λάθη προς διόρθωση.
Οφείλεις όμως να είσαι εξίσου επικριτικός όσο και αυτοκριτικός εφόσον έχεις διατελέσει διοικητικός παράγοντας δύο τετραετίες και οι πολιτικές σου ευθύνες είναι δεδομένες και απαράγραπτες.

H ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ

ΘΕΟΜΗΝΙΑ!!! ΒΙΒΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!!!

Όταν κάποιοι θέλουν να αποτινάξουν τις ευθύνες από τις πλάτες τους, ανακαλύπτουν τις ευθύνες του Θεού.
Όταν με μια βροχή πνιγόμαστε θυμούνται την αντιπλημμυρική προστασία. Στη συνέχεια λησμονούν, συναινούν ή κάνουν τα «στραβά μάτια» όταν τα ρέματα γίνονται δρόμοι ή μπαζώνονται.
Όταν κάθε χρόνο εμείς, με αφορμή το τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου, εστιάζουμε στο πρόβλημα της απουσίας έργων αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας , κάνουν πως δεν ακούν. Η κεντρική εξουσία και οι τοπικοί μας άρχοντες σε Δήμο και Περιφέρεια έχουν άλλες προτεραιότητες και όχι την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του ανθρώπινου μόχθου. Γιατί αν το ενδιαφέρον τους είναι πραγματικό, πρέπει να μας το αποδείξουν.
Ας μας πει η κυβέρνηση της «αριστεράς», ποιος είναι ο κεντρικός σχεδιασμός της για να μην πνίγονται άνθρωποι και καταστρέφονται περιουσίες κάθε φορά που βρέχει. Ας μας πει η περιφέρεια, πως με 3,5 εκ. ευρώ θα αντιμετωπίσει τις ανάγκες για έργα αντιπλημμυρικής προστασίας σε όλα τα νησιά του νότιου Αιγαίου. Ας μας πει ο Δήμαρχος Πάρου, ποια είναι τα προγραμματισμένα αντιπλημμυρικά έργα στο τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου μας.
Πάρος 29-01-2017

ΣΧΟΛΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ-ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ!




16387328 1413711738680671 7601778326652775449 n
Συνήθως αφήνουμε το χρόνο να κατασπαράξει τις μνήμες μας.
Η πρωτοβουλία αυτή εναντιώνεται στο χρόνο και στις κακές μας συνήθειες.
Μπράβο!!

ΚΟΛΛΥΡΙΟ

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Η φωτογραφία που έγινε viral: Σαουδάραβας πρίγκιπας ταξιδεύει αεροπορικά με... 80 γεράκια








Αυτή η κραυγαλέα και προκλητικότατη απόδειξη-επίδειξη ματαιοδοξίας των Σουδαράβων πριγκίπων αντί να προβληθεί και να αντιμετωπιστεί ως τέτοια, έγινε και αντικείμενο θαυμασμού!
Θυμηθείτε τον τρόπο με τον οποίο προέβαλλαν τα ΜΜΕ τη διαβίωσης του Καντάφι- μέχρι και "παλάτι" (120τ.μ. μάλιστα!) του φόρτωσαν, ενώ είναι παγκοίνως γνωστό πως ζούσε διαρκώς μετακινούμενος σε σκηνές- μετά την απροκάλυπτη νατοϊκή στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη και την εκτέλεση του ηγέτη της ευημερούσας, για όλο το λαό, χώρας.
Το γεγονός πως κάποιοι πρώην καμηλιέρηδες χρίσθηκαν εν μια νυκτί πρίγκιπες και βασιλιάδες από τους αποικιοκράτες προς δόξαν του "διαίρει και βασίλευε" και ζούνε σε συνθήκες μυθικής χλιδής (με άλλα περίπου 5-5,5 εκατομμύρια άραβες να απολαμβάνουν υψηλό επίπεδο διαβίωσης), σε βάρος όμως 600 εκατομμυρίων ομοεθνών τους που σχεδόν πεινάνε στη Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή, ουδόλως συγκινεί τους διαχειριστές των συνειδήσεων παγκοσμίως...
Προβάλλεται η εικόνα με ένα διακριτικό κλείσιμο του ματιού να ζηλέψουμε, ως πρότυπο δηλαδή μίμησης και όχι ως παράδειγμα αποστροφής!!

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

«Τίποτα δεν πάει χαμένο»

Προ πολλών ημερών μιλώντας ο κ. Γιώργος Κιμούλης, καλεσμένος από τον Νίκο Μπογιόπουλο στον Real FΜ, είπε ότι για πολλούς από τους ανθρώπους που πέρασαν από διάφορες συλλογικότητες της Αριστεράς το αποτέλεσμα ήταν -ανάμεσα σε άλλα- και τραυματικό. Ή μάλλον, για να αποδώσω καλύτερα όσα είπε, μίλησε για «τραύμα». Συνδύασε τη «συλλογικότητα» με το «τραύμα». Και είπε την αλήθεια.

Χρειάσθηκε
να μεγαλώσουμε για να διαπιστώσουμε ή για να παραδεχθούμε ότι λογική και συλλογικότητα δεν συμβαδίζουν πάντα (παρά τα αντίθετα που μαρτυρά η γλώσσα). Οπως δεν συμβαδίζουν επίσης πάντα η συντροφικότητα με την ηθική καθώς και άλλες έννοιες που στα νιάτα μας, καθώς αλλάζαμε κόσμο (για να αλλάξουμε τον κόσμο), θεωρούσαμε αλληλένδετες, παράλληλες και αλληλοτεμνόμενες.

Ποτέ δεν ήταν έτσι
. Ή ίσως να ήταν για κάποιους, καλύτερους από μας, αλλά όχι για τους περισσότερους από μας. Το αποτέλεσμα αποδεικνύει το θεώρημα. Από όσους μπήκαν στα κόμματα και τις οργανώσεις της Αριστεράς μετά τη Μεταπολίτευση, οι περισσότεροι εξήλθαν, νωρίτερα ή αργότερα, συμποσούμενοι σε δύο κυρίως κατηγορίες. Η πρώτη συναπαρτίζεται από εκείνους που έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους και άλλαξαν μυαλά. Αλλοι στελέχωσαν άλλα κόμματα, άλλοι βγήκαν στην αγορά, άλλοι στον Τύπο, άλλοι ιδιώτευσαν, άλλοι έγιναν ακόμα και αντικομμουνιστές – δεν κρίνω κανέναν. Η δεύτερη κατηγορία συναπαρτίζεται από εκείνους που παρέμειναν αριστεροί και συνέχισαν μέσα από άλλες συλλογικότητες ή κατά μόνας την αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου.

Ομως
, γιατί το «τραύμα» στο οποίο αναφέρθηκε ο κ. Κιμούλης; Για δύο λόγους, νομίζω. Ο πρώτος αφορά στον υπέρμετρο συναισθηματισμό πολλών από μας που ήθελαν να πιστεύουν ότι ο κόσμος της Αριστεράς ήταν εξ ορισμού αγγελικά πλασμένος. Ο δεύτερος αφορά στην ίδια την πολιτική, τη σχέση της θεωρίας με την πράξη, τη διαμόρφωση των χαρακτήρων, την αίσθηση και την αισθητική, αλλά κυρίως

στο κατά πόσον
μια αριστερή συλλογικότητα επιτρέπει και, επιπλέον, ευνοεί την απελευθέρωση του προσώπου ή αν αντιθέτως το ωθεί σε μια εξίσωση προς τα κάτω διανθισμένη με φιοριτούρες περί ισότητας – στην πραγματικότητα ισοπέδωσης.

Κι έτσι
, στην πορεία μας μέσα από τις κολεκτίβες της Αριστεράς συναντήσαμε και βαθιά φιλοσοφημένους κομμουνιστές ή άλλων πεποιθήσεων αριστερούς, αλλά και μισανθρώπους μιας αλαζονικής ελίτ, όπως και σταλινώδεις πολποτικούς που συνήθως (πότε οι μεν, πότε οι δε) κατάφερναν να κάνουν τις σημαίες μας σαν τη γυναίκα του Λωτ. Από τη μία ένας αστικός αριστερισμός και από την άλλη ένας χυδαίος εργατισμός και ιδού το «τραύμα» που λέει ο κ. Κιμούλης.

Η γενιά
που τα πέρασε όλα αυτά και άλλα πολλά βρίσκεται τώρα στο μετά της μέσης ηλικίας. Τα προσωπικά τραύματα του καθενός μας ή και τα μη τραύματα εκείνων που έζησαν όλην αυτήν την Οδύσσεια διαφορετικά από τους τραυματισθέντες, συνδυάζονται με τα συλλογικά τραύματα από την πορεία της Αριστεράς στην Ευρώπη και τον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες. Μια Αριστερά που είτε ως υπαρκτός σοσιαλισμός, είτε ως ευρωκομμουνισμός, είτε ως εθνικοαπελευθερωτικό-αντιαποικιακό κίνημα, υπέκυψε στα τραύματα που προκάλεσε στον εαυτόν της και σε όσους την ενστερνίσθηκαν, αφήνοντας πίσω της επίσης ένα τραύμα. Υπό μορφήν μαύρης τρύπας.

Ισως λοιπόν
ο ΣΥΡΙΖΑ να βρέθηκε στην οπισθοφυλακή αυτής της πορείας. Εκλήθη από την Ιστορία σε μια ύστερη για την Αριστερά εποχή και αντί να γίνει το πρελούδιο μιας νέας προσπάθειας, έγινε ο επίλογος ενός τετελεσμένου παρελθόντος.

Δυο χρόνια
τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και ο μόνος στην ελληνική επικράτεια που πιστεύει ακόμα ότι αυτό το πράμα είναι Αριστερά, είναι ο κ. Αρης Πορτοσάλτε.

Ομως
, για να σοβαρευτούμε, σήμερα η Αριστερά και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη συνιστά ένα πολιτικό και κοινοβουλευτικό παράδοξο. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η αντιμνημονιακή διάθεση του λαού μεγεθύνεται, η έξοδος από το ευρώ εξετάζεται σε ποσοστά που προ ολίγων μηνών θα ήταν αδιανόητα, αλλά η Αριστερά που θα μπορούσε να εκφράσει αυτές τις τάσεις παραμένει συρρικνωμένη και πάντως δεν αυξάνεται.

Στη Βουλή κυριαρχούν μνημονιακά κόμματα, ενώ στην κοινωνία κυριαρχούν αντιμνημονιακά αισθήματα
. Το βολικό (για τις κυρίαρχες δυνάμεις) αυτό παράδοξο δεν φαίνεται ότι θα ανατραπεί από τις επόμενες εκλογές, καθώς οι δυνάμεις της Αριστεράς που θα μπορούσαν να εκφράσουν τις προσδοκίες του λαού είναι κατακερματισμένες.

Εδώ μάλιστα
συμβαίνει και η εξής ιστορική περιπλοκή. Ενώ ο λαός προβληματίζεται για τα μνημόνια ή την πιθανή έξοδο από το ευρώ, η Αριστερά που προβληματίζεται για τα ίδια δεν προτείνει στο σύνολό της στους πολίτες ευδιάκριτη στρατηγική. Αν, δηλαδή, υποθέσουμε ότι οι αντικειμενικές συνθήκες ωριμάζουν, οι υποκειμενικές υπολείπονται. Και για τούτο δεν φταίει μόνον η κυρίαρχη προπαγάνδα -αυτή τη δουλειά της κάνει- αλλά και η Αριστερά που αντιδρά ανεπαρκώς.

Οταν, για παράδειγμα
, η ρητορική του νεοφιλελευθερισμού οργιάζει κατηγορώντας τον λαό για «λαϊκισμό» (συνεπικουρούμενη από την Αριστερά που Γονάτισε) και η Αριστερά που Αντιστέκεται τριχοτομεί την τριχοτόμησή της, τότε ο λαός μένει στη μοναξιά του, στην αποχή του, στην αποστροφή του.

Λένε
για τους Ρωμιούς «δυο Ελληνες, τρία κόμματα». Θα μπορούσε, συνεπώς, για τους Ελληνες αριστερούς να ειπωθεί «δυο αριστεροί, σαράντα απόψεις». Πράγμα που δεν είναι απαραιτήτως κακό. Μάλιστα, στα Ηλύσια Πεδία θα ήταν τρε σικ και κάργα αριστοκρατικό. Στο Κερατσίνι όμως που θερίζει η Χρυσή Αυγή και στις οικογένειες που ζουν όλοι από μια σύνταξη κουτσή, η Αριστερά προκαλεί τραύματα. Οχι πλέον τραύματα μόνον σε αυτούς που υπήρξαν μέσα της, αλλά τραύματα και σε αυτούς «εκεί έξω» που την έχουν ανάγκη.

Βρίσκουμε
πάρα πολλές (και κατά το μάλλον ή ήττον σωστές) εξηγήσεις για την άνοδο της Ακροδεξιάς. Εξηγήσεις όμως για την καθήλωση της Αριστεράς; Βεβαίως, η Ιστορία δεν πρόκειται να καθηλωθεί, θα προχωρήσει. Οι πιθανότητες όμως να προχωρήσει «διά πυρός και σιδήρου» αυξάνονται δραματικά. Κι αυτό δεν είναι απαραιτήτως επαναστατικό…
***

Η Σοβιετική Ενωση
απέδειξε ότι η εργατική τάξη μπορεί να πάρει την εξουσία, δεν απέδειξε όμως ότι το προλεταριάτο μπόρεσε να ασκήσει αυτήν την εξουσία προς όφελός του και προς όφελος όλου του λαού. Η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο δεν οδήγησε στην απελευθέρωση των ανθρώπων, ούτε στη σοσιαλιστική δημοκρατία.

Στον απόηχο μιας εποποιίας
(στον κόσμο και στην Ελλάδα) ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά σήμερα ως ένα κακέκτυπο, ένα κλεψίτυπο της Αριστεράς. Που καταργεί τη διδασκαλία του «Επιταφίου» και της «Αντιγόνης» στα σχολεία και χύνει το αίμα του λαού στους βωμούς της υποτέλειας στους νεοναζί (ω ναι) κυβερνώντες την Ενωση, υπέρ του εξωφρενικού πλουτισμού των γελοίων, υπέρ των πολέμων, στρατιωτικών και οικονομικών, που εξαπολύουν τα τέρατα.

Η Αριστερά
που δεν κάνει τη διαφορά δεν είναι Αριστερά. Η επιχειρηματολογία του συμψηφισμού -αν ο Πολάκης είναι καλύτερος απ’ τον Αδώνιδα– ενώ οι ίδιοι μηχανισμοί συνεχίζουν να λυμαίνονται την Υγεία, δεν είναι ούτε λογική ούτε ηθική επιχειρηματολογία.

Τα τραύματα
του κάθε αριστερού από την Αριστερά είναι δική του υπόθεση -το πολύ προς συζήτησιν στις παρέες μεταξύ μας- τα τραύματα όμως που προκαλεί στους «αθώους του αίματος» είναι εθνική υπόθεση. Αυτά τα τραύματα σκοτώνουν, αυτή η «Αριστερά» σκοτώνει την Αριστερά. Και πληγώνει την πατρίδα το ίδιο με εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που την έφεραν ως αυτό το χάλι.

Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ
θα γιορτάσουν τα δύο έτη στη διακυβέρνηση. Δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Θα γιορτάσουν επιλεκτικά. Δεν θα γιορτάσουν τις αυτοκτονίες που συνεχίζονται, αλλά θα γιορτάσουν την αύξηση της συγκομιδής των φόρων (πράγμα στο οποίον όντως αρίστευσαν, υπερβαίνοντες ακόμη και τους τελώνες της ρωμαϊκής εποχής ή τους οθωμανούς φοροεισπράκτορες). Η «Αριστερά» αυτή θα πέσει – είναι πλέον θέμα χρόνου. Δεν υπήρξε, ούτε θα είναι -για όσο συνεχίσει- μια «παρένθεση», αλλά μια ταφόπλακα. Πάνω σε αυτά που περίμενε ο κόσμος από την Αριστερά, είτε την υπερψήφισε είτε όχι.

Και κατά τούτο θα είναι παράξενη αυτή η γιορτή. Των άδειων ενδυμάτων…

***

Οσο για την πραγματικότητα; Το φυσικό των ανθρώπων είναι να πηγαίνουν για μετά τα τραύματα. Κι έτσι θα γίνει, δεν γίνεται αλλιώς…

Στάθης Σταυρόπουλος
Πηγή: enikos.gr

ΕΜΠΡΑΚΤΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ



Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του Kick Boxing, Φλωριάν Μάρκου, κέρδισε έναν ακόμα τίτλο μέσα στο Ιβανώφειο.
Ο Φλωριάν Μάρκου επικρατώντας του Χασάν Μουχαρέμπ με ομόφωνη νίκη μέσα σε 5 τρίλεπτους γύρους, κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο ICO.
Ο αθλητής έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα και θέλοντας να δείξει τον σεβασμό του για τη χώρα μας, πανηγύρισε σηκώνοντας την ελληνική και την αλβανική σημαία.




Αυτό θα πει σεβασμός. Μπράβο του και πάντα άξιος!!!

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ (5ο μέρος)


Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

Φεμινίστριες, προσοχή!

Κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου εκλογών του 2016, η πρώην Γραμματέας του Κράτους Madeleine Albright (η αμερικάνικη απάντηση στη Margaret Thatcher) έφερε σε δύσκολη θέση τον εαυτό της κηρύσσοντας δημόσια «Υπάρχει ένα ειδικό μέρος στην Κόλαση φυλαγμένο για τις γυναίκες εκείνες που αρνούνται να υποστηρίξουν την Hillary Clinton».
Εκτός από το να προσβάλει τα εκατομμύρια νέων γυναικών (κάτω των 35) που εκούσια επέλεξαν να υποστηρίξουν τον υποψήφιο των Δημοκρατικών Bernie Sanders, η Albright έμμεσα προσέβαλε και την ίδια την Clinton, υπαινισσόμενη ότι ο κύριος λόγος να ψηφίσουν υπέρ της είναι το φύλο της, κάτι που χυδαία αναφέρθηκε από τους σχολιαστές ως ”vagina vote” (ψήφος μήτρας).
Το ψωνισμένο σχόλιο της Albright ήταν ένα από τα δύο πιο βλακώδη σχόλια που άκουσα κατά τη διάρκεια της εκστρατείας. Το άλλο ήταν η απάντηση του Donald Trump όταν ρωτήθηκε από έναν ρεπόρτερ τι θα έκανε με τον ISIS, αν εκλεχθή πρόεδρος. Ο Trump απάντησε «Αυτό που θα κάνω με τον ISIS θα σοκάρει τον κόσμο!» Φυσικά, με τα μίντια να μην έχουν κότσια ως συνήθως, ο ρεπόρτερ δεν αμφισβήτησε αυτή την ηλίθια απάντηση.
Ανεξάρτητα από το τι κηρύττουν οι Ρεπουμπλικάνοι (και αλίμονο, οι Δημοκρατικοί) ως μέλη του Κογκρέσου – ανεξάρτητα από το τι θα μας έκαναν να πιστεύουμε παρουσιαστές ραδιοφωνικών εκπομπών, επιχειρηματίες, αντιεργατικοί προπαγανδιστές, ρεβιζιονιστές ιστορικοί, μαριονέτες των κυρίαρχων ΜΜΕ, και βολεμένοι κάτοικοι προαστίων, ήταν η δύναμη των εργατικών ενώσεων και η σιωπηρή απειλή της βίας που από μόνη της δημιούργησε την αμερικανική μεσαία τάξη.
Είναι γεγονός. Φυσικά, επειδή η δημόσια ανυπακοή και η «δύναμη» τείνει να είναι δύσκολη και τρομακτική – που δεν καταλαβαίνει από ωραία λόγια, σεμιναριακούς λόγους, «δηλώσεις αποστολής» και ασκήσεις ανάπτυξης ομαδικού πνεύματος – το Κατεστημένο θέλει να μας κάνει να πιστεύουμε ότι κάθε τι που ξεφεύγει από τα όρια της πολιτισμένης συζήτησης και βγαίνει στους δρόμους είναι αναξιοπρεπές, δυσάρεστο, και (το μεγαλύτερο ψέμα από όλα) αχρείαστο.
Εξετάστε την ιστορία. Η μεσαία τάξη δεν συνενώθηκε μέχρι την μεταπολεμική δεκαετία του 1950. Πριν από αυτό, η μεσαία τάξη δεν υπήρχε. Και αυτή η πλουσιοπάροχη δεκαετία τυχαίνει να είναι η ίδια δεκαετία που η ενωμένη εργατιά χτύπησε το υψηλότερο ρεκόρ της, με περίπου το 35% όλων των εργατών των ΗΠΑ να ανήκουν σε συνδικάτα.
Επιπλέον, αυτά τα εντυπωσιακά νούμερα δε λαμβάνουν καν υπόψη τους «λαθρεπιβάτες» οι οποίοι επωφελήθηκαν από τους εργοδότες που τους παρείχαν μισθούς συνδικάτων, προνόμια και εργασιακές συνθήκες ώστε να κρατήσουν μακριά τα σωματεία.
Συγκρίνετέ το με την αξιοθρήνητη κατάσταση που συναντάμε σήμερα, όπου μόλις το 6% των εργασιών του ιδιωτικού τομέα διαθέτει σωματεία. Για να πω την αλήθεια, ίσα που μπορεί κανείς να κατανοήσει – να συλλάβει το μυαλό του – την τρομερή επιρροή που μπορούσε να ασκήσει ο κόσμος της εργασίας μισό αιώνα πίσω ( παρά το πέρασμα του τοξικού νόμου Taft-Hartley Act, το 1947). Η ιδέα του να έχουν οι εργάτες και οι εργάτριες τόση ωμή δύναμη ακούγεται σαν φαντασίωση στο σήμερα.
Γεγονός που μας φέρνει στο Φεμινισμό. Στην ιστορία των ΗΠΑ, πηγαίνοντας πίσω στο 1920, τη χρονιά που οι ενήλικες γυναίκες απέκτησαν επιτέλους το δικαίωμα της ψήφου, στη μόνη δουλειά που ήταν απόλυτα εγγυημένο ότι οι γυναίκες κάνοντας την ίδια δουλειά με τους άντρες θα λάβουν ακριβώς τα ίδια με τους άνδρες ήταν τα εργατικά σωματεία.
Δεν ευθύνονταν το Κογκρέσο, δεν ήταν φιλανθρωπικά ιδρύματα, δεν ήταν η Εκκλησία. Ήταν η οργανωμένη εργασία. Αυτό ίσχυε τότε και ισχύει και σήμερα. Αν μια γυναίκα θέλει να βεβαιωθεί πως θα παίρνει τις ίδιες απολαβές με έναν άνδρα, το μόνο μέρος που αυτό είναι εγγυημένο είναι μέσα στο πλαίσιο κάποιας εργατικής ένωσης.
Αντίστοιχα, αντί να καταθέτουν συλλογές υπογραφών στο Κογκρέσο, ή να κάνουν διαμαρτυρίες στο Δημαρχείο, ή να εγγραφούν σε ομάδες γυναικείας αλληλεγγύης, ή να γράφουν καυστικά έξυπνα άρθρα γνώμης για τους New York Times, οι γυναίκες θα έπρεπε να αναλογιστούν να γίνουν απειλητικές. Θα έπρεπε να σκεφτούν να γίνουν εκείνο που οι άντρες τρέμουν, δηλαδή να αποκτήσουν δύναμη. Χρειάζεται να ενταχθούν σε σωματεία.
Αν οι γυναίκες δικαίως πιστεύουν ότι είναι άδικο για αυτές να παίρνουν 77 cents του δολαρίου συγκριτικά με όσα βγάζουν οι άνδρες, οι Φεμινίστριες χρειάζεται να εγκαταλείψουν τον αβρό διανοουμενισμό και τη ρητορική (ασχέτως πόσο εύγλωττη), και να κάνουν κάτι τρομακτικό. Χρειάζεται να ενστερνιστούν το «ξεπερασμένο».
Όλα αυτά έκανε το «διακοσμητικό Φεμινισμό» της Hillary Clinton κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της να φαίνεται τόσο υποκριτικό. Δε μπορούσε να τα έχει όλα. Δε μπορούσε να εξυμνείται και να προμοτάρεται από τη Wall Street και ταυτόχρονα να επιμένει ότι είναι υπέρ της «ισότητας των μισθών», γιατί αυτές οι δύο απόψεις είναι αντιφατικές. Η Wall Street αντιτίθεται στην ισότητα των μισθών. Η Wall Street είναι αντίθετη με τα εργατικά σωματεία. Λυπάμαι που το λέω, αλλά έτσι είναι και η Clinton.
*O David Macaray, συγγραφέας και δραματουργός.
**Μετάφραση: Μαρίνα Παπαδοπούλου, Πηγή: antapocrisis.gr

ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ

*Πρώτο θέμα των ημερών οι ζημιές που προκάλεσε η έντονη βροχόπτωση της 23-24.01.
Και δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς.
Για λάθη και παραλείψεις ελάχιστοι μιλήσαμε.
Οι λοιποί τα έριξαν στον κακό μας τον καιρό.
Γίναμε άραγε σοφότεροι πλέον, ή θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο;
Είμαστε φάρα που ευαισθητοποιείται και κινητοποιείται μετά από ταρακουνήματα.
Λαός του "τρεχάτε ποδαράκια μου"κοντολογίς.

*Μιας κι έθιξα τα της "πλημμύρας".
Εκείνος ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος προς Φάραγγα, δηλαδή προς "εξοχικά φίλων και εταίρων" της Ενδόξου Εποχής, πρέπει να αποτελεί το πιο σημαντικό "αντιπλημμυρικό" έργο στην περιοχή της Αγκαιριάς, μετά τις πλημμύρες του 2003...

*Το σύστημα παλαιό, παλαιότατο.
Κάνεις τη μαλακία σου παραβιάζοντας θεμελιώδεις αρχές και κανόνες με βάση τους οποίους λειτουργεί η φύση, υπό την ανοχή ημών των υπολοίπων αμνών και οπωσδήποτε την ασυλία των αρχών, προσπορίζεσαι οφέλη από αυτήν και με το πρώτο σκαμπίλι που θα φας από ένα ασυνήθιστο καιρικό φαινόμενο, τρέχεις στην πολιτεία και απαιτείς αποζημίωση.
Ζητάς και τα ρέστα δηλαδή!
Από όλους εμάς τους υπολοίπους, τους λιγότερο πονηρούς...

*Αρκετά διαφωτιστική η εσπερίδα περί υγροτόπων, ακούστηκαν ομολογουμένως πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά...
Αν φτάσαμε στο σημείο να αναγνωρίζεται επισήμως η αφασία των αρμοδίων φορέων και υπηρεσιών και να χρειάζεται ο πολίτης να παίζει ρόλο τοπικού Κλουζώ, ή ακόμη-ακόμη ρόλο εισαγγελέα, τότε τη βάψαμε!!

*Επίσης πολύ καλή και η εκδήλωση για τις ανεμογεννήτριες στον Κώστο.
Προετοιμασμένοι άψογα οι συντελεστές, έτοιμοι να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα που τέθηκαν.
Τελικά η υπόθεση των Α.Π.Ε. αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς εξελίχθηκε.
Προσπάθησαν να μας πιάσουν στον ύπνο οι "επενδυτές" με τους πολιτικούς τους προστάτες, δίνοντας παραπλανητικά στοιχεία, αλλά ευτυχώς τα πράγματα δεν εξελίσσονται σύμφωνα με το αρχικό τους σχέδιο.

*Τεράστιο το κόστος μετεγκατάστασης του στεγάστρου του υγειονομικού αεροπλάνου στο νέο αεροδρόμιο ομολογούν οι ειδήμονες.
Σε εποχές αφραγκίας μάλιστα!
Αυτό ωστόσο παραμένει άφαντο!
Να δούμε πόσο τελικά θα κοστίσει το "πείραμα της Πάρου", που παραπέμπει στο "πείραμα της Φιλαδέλφειας" κι αν, το σπουδαιότερο, κάποια στιγμή επανεμφανιστεί στους αιθέρες αυτό το τόσο ακριβοπληρώμένο περιουσιακό στοιχείο ημών των ιθαγενών...

*Κι επειδή μπήκα στα χωράφια της υγείας, να ξαναματαρωτήσω που πήγαν όλοι εκείνοι που έδωσαν το είναι τους στις πρωτοφανείς κινητοποιήσεις του ένδοξου αγωνιστικού παρελθόντος;
Μην πάει ο νους σας μονομερώς σ' εκείνους που βρίσκονται χρόνια τώρα στο γήπεδο της τοπικής πολιτικής.
Αναφέρομαι κυρίως σ' εκείνους οι οποίοι υποτίθεται πως συμμετείχαν χωρίς δεύτερες σκέψεις κι έξω από "επενδυτικές" -πολιτικά εννοώ- στοχεύσεις, ως φορείς...
Όταν το συντονιστικό και οι φορείς βρίσκονταν σε αγωνιστικό οργασμό, έθεσα ορισμένα ερωτήματα και προδίκασα μέλλουσες συμπεριφορές, αν θυμάστε.
Σκατά στο στόμα μου και στο πληκτρολόγιό μου!


*Μετά την απίστευτη επιβεβαίωση των προβλέψεων του Καζαμία μου, είπα καλό σημάδι είναι αυτό, η τύχη δείχνει επιτέλους να με θέλει κι αποφάσισα να το ρίξω στο βαρύ τζόγο, αγοράζοντας ένα δελτίο τζόκερ των 3 ευρώ...
Και τα κατάφερα.
Τι τα κατάφερα δηλαδή, σκέτος θρίαμβος!
Κέρδισα 3,5 ευρώ και έλυσα διαπαντός το βιοποριστικό μου πρόβλημα...





Όταν πεθαίνω, κινδυνολογώ;

  Στάθης Σταυρόπουλος 
Χρόνια τώρα, σχεδόν από την πρώτη αρχή (κοινώς πρώιμη εποχή) των μνημονίων, η στήλη έχει φάει τη γλώσσα της, όπως η γάτα στη λίμα με το λάδι, λέγοντας ότι το χρέος ήταν (είναι) εργαλείο για να στηθεί η κρίση και ότι η κρίση ήταν (είναι) εργαλείο για να κατασκευασθεί μια χώρα προτεκτοράτο, μια ειδική οικονομική ζώνη και, εν τέλει, ένας ζωτικός χώρος για τη Γερμανία.

Στο τελευταίο του βιβλίο
λοιπόν ο κ. Σημίτης, ένας από τους πρωτομάστορες εκείνους που εισήγαγαν τη χώρα στην τελική ευθεία για το φρενοκομείο των μνημονίων, λέει για το χρέος: «Οι Ευρωπαίοι δεν επιθυμούν άμεση περικοπή του χρέους για να μη δημιουργηθεί προηγούμενο το οποίο θα επικαλεσθούν κι άλλες οφειλέτριες χώρες». Και

προσθέτει
(εδώ είναι το ζουμί): «Ενας άλλος σημαντικός λόγος, τον οποίον όμως δεν αναφέρουν, είναι ότι μια περικοπή χρέους δεν θα τους δίνει τη δυνατότητα να πιέζουν την Ελλάδα στο μέλλον. Να απαιτούν να ακολουθεί την πολιτική που καθορίζεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Οπερ έδει δείξαι. Ο κ. Σημίτης (τώρα που «πάει για ψυχή») παραδέχεται στην περιδιαγραμμάτου γλώσσα που ομιλεί ότι το χρέος είναι εργαλείο χειραγώγησης από το οποίο ουδείς τοκογλύφος, Δυνατός, Δυνάστης και Δανειστής πρόκειται να παραιτηθεί, αν δεν εξασφαλίσει τα ίδια και περισσότερα κέρδη με άλλους προσφορότερους τρόπους.

Τούτο σημαίνει
ότι το μόνον περιθώριο άσκησης πολιτικής που διαθέτει η Ελλάδα σε εθνικό επίπεδο είναι να προσαρμόζεται στις Ευρωενωσιακές υπαγορεύσεις. Η όποια λοιπόν διευθέτηση του χρέους (μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη) μόνον σκοπό θα έχει την εξασφάλιση της δικτατορίας που ασκεί η Ενωση στα ελληνικά πράγματα ή αλλιώς και πιο απλά, στη διαιώνιση της δικτατορίας της Γερμανίας επί της Ελλάδας.

[Μια γκροτέσκ επιβεβαίωση των ας άνω είναι όσα ισχυρίσθηκε για το θέμα των ομαδικών απολύσεων η κυρία Αχτσιόγλου, λέγοντας ότι εργάζεται για την προσαρμογή μας -κι επ’ αυτού του θέματος- στο «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Μόνον που σ’ αυτήν την περίπτωση το εθνικό προηγούμενο και υφιστάμενο είναι καλύτερο απ’ το ευρωπαϊκό ανάλογο. Καθ’ ότι παρ’ ημίν η Διοίκηση (δηλαδή ο υπουργός Εργασίας) έχει ακόμα λόγο για τις ομαδικές απολύσεις, ενώ στην εκφασιζόμενη Εσπερία, όχι.

Ακόμα πιο γκροτέσκ μέσα στο γκροτέσκ
εμφανίζεται, μέσα απ’ αυτήν την ιστορία, το γεγονός ότι η κυρία Αχτσιόγλου, συνηθισμένη κι αυτή στην κυβερνητική αμετροέπεια περί όλων, δείχνει να μας περνάει για ηλίθιους ή για βλάκες. Ομως είναι ηλίθιο να περνάει κανείς τους άλλους για βλάκες και είναι βλαξ αν τους περνάει για ηλίθιους] – πλην όμως, αυτές οι γελοίες νότες, παρ’ ότι αποτυπώνουν πολιτική αθλιότητα, είναι ελάχιστες εν σχέσει με την τραγωδία

στην οποίαν
έχει οδηγηθεί αυτή η χώρα. Μπορεί να σκούζει όσο θέλει ο κ. Πολάκης, αλλά οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές λόγω της οικονομικής δυσπραγίας των νοσοκομείων είναι απώλειες εν καιρώ πολέμου. Παρά τις ηρωικές προσπάθειες του μεγαλύτερου μέρους των εργαζομένων στα νοσοκομεία (αυτών που, κατά Πολάκη, πάνε «στη δουλειά τους με το πλεκτό τους»), χάνονται ζωές που σε κανονικές συνθήκες δεν θα έφευγαν για το επέκεινα. Κι ακόμα

περισσότερο
, ο άστεγος που εξέπνευσε προχθές στον δρόμο δεν θα αναστηθεί όταν ο Τσίπρας θα αναστήσει για τρίτη ή για δέκατη τρίτη φορά στη θητεία του την οικονομία. Κι αυτό είναι το δεύτερο κακό που μας έχει βρει: η χυδαία ρητορική, η παντελής ανικανότητα, οι ιδιοτελείς πρακτικές, με τις οποίες η κυβέρνηση των αριστερών που εξώμοσαν διαχειρίζεται το πρώτο κακό: την προσχεδιασμένη χρεοκοπία μας. Με

έναν λόγο
: η Ελλάδα υφίσταται τη δικτατορία της Γερμανίας, υπό τη διοίκηση των φερεφώνων της. Καμία σημασία δεν έχει αν φερέφωνα της Γερμανίας είναι ο Τσίπρας ή θα είναι ο κ. Μητσοτάκης. Τα φερέφωνα την ίδια ιστορία λένε και θα λένε, για το χρέος, τη διευθέτηση του χρέους, τα (νέα κάθε φορά) μέτρα, τις αξιολογήσεις, τους κόφτες, την εποπτεία, τις «μεταρρυθμίσεις», την «αξιοποίηση», το ασφαλιστικό, το δημογραφικό, την ανεργία και τις υπόλοιπες 717 πληγές του Φαραώ.

Το λεξιλόγιο της κρίσης
επαναλαμβάνεται στην Ελλάδα από τον έναν πρωθυπουργό μετά τον άλλον. Ποσοτική χαλάρωση Ντράγκι έλεγε ο κ. Σαμαράς, την ίδια ευαγγελίζεται και ο Τσίπρας. Το κόμμα της Αριστεράς που γονάτισε ασκεί ακόμα πιο ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη πολιτική από εκείνην του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., αλλά εξακολουθεί να ομιλεί την προεκλογική του γλώσσα, οδηγώντας έτσι τη λογική στον λάκκο των λεόντων και την ηθική στη γούρνα των χοίρων.

Ο Τσίπρας
λέει παρλαπίπες για το χρέος, διότι ο Τσίπρας γνωρίζει, όπως ο κ. Σημίτης γνωρίζει, όπως ο κ. Σαμαράς γνωρίζει, όπως ο κ. Σόιμπλε γνωρίζει ότι το χρέος είναι εργαλείο χειραγώγησης, όπλο καθήλωσης, αιχμαλωσίας και εκμετάλλευσης.

Οταν
ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε ότι «το χρέος θα μας φάει», δεν είχε στον νου του αυτό που συμβαίνει σήμερα. Η ανησυχία του αφορούσε στην εξυπηρέτηση του χρέους και όχι σε αυτό που έκανε ο γιος του – να μετατρέψει δηλαδή, καθ’ υπαγόρευσιν, μια κρίση δανεισμού σε κρίση χρέους. Ούτε όταν, στα στερνά του, ο Ανδρέας (ένας Αλκιβιάδης) αναρωτιόταν «τι ρόλο παίζουν πλέον οι εθνικές κυβερνήσεις μέσα στην Ενωση», είχε στον νου του αυτό που έφθασε να συμβαίνει σήμερα: μια ακροδεξιά-νεοφιλελεύθερη δικτατορία σε Ενωσιακό πλαίσιο.

Ο Τσίπρας όμως
(που μάλιστα προσπαθεί να μιμηθεί τον Αλκιβιάδη, έστω ως άλλος Κλέων ο Βυρσοδέψης) τα γνωρίζει όλα αυτά. Αυτά που γράφει η ταπεινότης μου σήμερα είναι τα ίδια που έλεγε ο ίδιος και όλοι οι Συριζαίοι πριν να γονατίσουν. Είναι βέβαιον

ότι η υποταγή
δεν τους οδήγησε στην άνοια. Γνωρίζουν όσα γνώριζαν. Τους οδήγησε όμως (πάντα η υποταγή) στην ανηθικότητα. Να κάνουν, δηλαδή, ότι δεν γνωρίζουν αυτά που γνωρίζουν. Ομως,

όλα αυτά
αξίζουν μόνον σε εκδοροσφαγείς που νομίζουν ότι θα σώσουν το τομάρι τους από το αίμα που έχει βάψει τα χέρια τους.

Η Ελλάδα πεθαίνει και ο Τσίπρας την κατηγορεί ότι κινδυνολογεί…

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

...εξοικείωση με τα είδη ομοφυλοφιλίας κι όλοι μούγκα! Οι αρχικλέφτες μας διδάσκουν φορολογική συνείδηση, οι Γενίτσαροι μας διδάσκουν πατριωτισμό και οι δολοφόνοι μας μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα...

Του Σίμου Πετρόπουλου
Η υποχρεωτική εκπαίδευση που μας επιβάλλουν οι αλήτες της πολιτικής ... εστιάζει και πάλι στη ομοφυλοφιλία. Υποχρεωτική εβδομάδα στα σχολεία με σκοπό την εξοικείωση με τα είδη ομοφυλοφιλίας.
Ακόμα και στο Nickelodeon προβάλλονται παιδικά σήριαλ με πρωταγωνιστές ομοφυλόφιλα άτομα.
Όπου και να γυρίσει να κοιτάξει κανείς γύρω του ...ΔΕΝ βλέπει εύκολα έναν ομοφυλόφιλο.
Όμως όποιο κανάλι κι αν ανοίξει στην τηλεόραση βλέπει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ομοφυλόφιλους.
Οι πόρνοι και οι πόρνες της τηλεόρασης ..θέλουν να μας διδάξουν ηθική .
Οι αρχικλέφτες μας διδάσκουν φορολογική συνείδηση, οι Γενίτσαροι μας διδάσκουν πατριωτισμό και οι δολοφόνοι μας μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα.
Χιλιάδες καθυστερημένοι είναι έτοιμοι να πάρουν τους δρόμους μόλις δώσει το...
σύνθημα οποιοσδήποτε προβεβλημένος κλόουν του καθεστώτος.
Βρήκαν τον τρόπο να προκαλούν ορμονική διαταραχή στους ανθρώπους μέσω συνθετικών οιστρογόνων (γυναικείες ορμόνες) που βάζουν ανεξέλεγκτα σε τρόφιμα και άλλα είδη και προσπαθούν να διαλύσουν τις ανθρώπινες σχέσεις που παράγουν παιδιά ... για να τις αντικαταστήσουν με άγονα ζεύγη «φυσιολογικών» ομοφυλόφιλων.
Η περίφημη Δισφαινόλη ...όταν χορηγήθηκε σε αρσενικά ποντίκια τα έκανε θηλυπρεπή και καθόλου ελκυστικά για τα θηλυκά.
Κατάφεραν δηλαδή να αλλάξουν την σεξουαλικότητα των ποντικών ώστε να ΜΗΝ αναπαραχθούν ...και ακριβώς το ίδιο έχουν κάνει και στους ανθρώπους.
Όχι μόνο βάζουν συνθετικά γυναικεία οιστρογόνα παντού αλλά παρά τις αντιδράσεις αρνούνται πεισματικά να απαγορεύσουν τη χρήση τους.
To 1/3 των ψαριών στην Αγγλία αλλάζουν φύλο εξαιτίας αυτών των συνθετικών ορμονών που καταλήγουν στα ποτάμια.
Τα αρσενικά ψάρια αναπτύσσουν γυναικεία όργανα και παράγουν αβγά. Στους ανθρώπους απλά αντιστρέφεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός.
Τα ξέρουν , τα έγραψαν χωρίς βέβαια να δώσουν διαστάσεις στην υγειονομική αυτή βόμβα παγκόσμιας εμβέλειας ... αλλά στους δρόμους πείστηκαν και κατέβηκαν πολλά εκατομμύρια γυναίκες για να μαλώσουν τον Trump και να πάψει μιλάει πρόστυχα για το γυναικείο φύλο. όταν βρίσκεται με ανδροπαρέα.
sibilla

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ ΠΑΡΚΑ

Συνάντηση ενημέρωσης, για τις ανεμογεννήτριες, στον Κώστο Πάρου

EΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΓΡΟΤΟΠΟΥΣ



 
 
Δελτίο Τύπου
Εκδήλωση- εσπερίδα
Πολίτες και περιβάλλον: Ο ρόλος των πολιτών στην προστασία των νησιωτικών υγροτόπων
Ο Δήμος Πάρου, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πάρου “Αρχίλοχος” και το WWF Ελλάς διοργανώνουν εκδήλωση – εσπερίδα με θέμα: «Πολίτες και περιβάλλον: Ο ρόλος των πολιτών στην προστασία των νησιωτικών υγροτόπων», τo Σάββατο 28 Ιανουαρίου, στην αίθουσα του Π.Σ. Πάρου “Αρχίλοχος” (Παροικία), στις 06.30 μμ.
Στην εκδήλωση θα παρουσιαστεί ένας πρακτικός οδηγός για τον πολίτη με τίτλο «Οι υγρότοποι στο νησί μου: πώς μπορώ να αναγνωρίσω τα προβλήματα και να βοηθήσω στην προστασία τους;».
Την εκδήλωση θα ανοίξουν ο Δήμαρχος Πάρου κ. Μάρκος Κωβαίος και ο Πρόεδρος του Π.Σ. Αρχίλοχος” κ. Γιώργος Γεμελιάρης, ενώ κεντρικός ομιλητής θα είναι ο Καλούστ Παραγκαμιάν, επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος του WWF Ελλάς για τους νησιωτικούς υγρότοπους. Θα ακολουθήσει συζήτηση-εργαστήριο με σκοπό την εκπαίδευση των πολιτών στην αναγνώριση και τεκμηρίωση περιπτώσεων υποβάθμισης των υγροτόπων. Ο οδηγός θα διανεμηθεί σε όλους τους συμμετέχοντες.
 Σημειώσεις προς συντάκτες:
·      Η ψηφιακή έκδοση του οδηγού «Οι υγρότοποι στο νησί μου: πώς μπορώ να αναγνωρίσω τα προβλήματα και να βοηθήσω στην προστασία τους;» είναι διαθέσιμη στο: http://www.wwf.gr/images/pdfs/WWF_WETLANDs_GUIDE_01.2017.pdf
·      Περισσότερα για το πρόγραμμα των νησιωτικών υγρότοπων του WWF Ελλάς υπάρχουν στο: http://www.wwf.gr/index.php/areas/island-wetlands
Περισσότερες πληροφορίες:

Καλούστ Παραγκαμιάν, Επιστημονικά υπέυθυνος του προγράμματος «Προστασία των νησιωτικών υγρότοπων της Ελλάδας». Ε-mail: k.paragamian@wwf.gr, τηλ: 2810 328019, κιν. 6970020190

EΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ ΣΤΟΝ Π.Σ. "ΑΡΧΙΛΟΧΟ" 22.01.2017


Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

"ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΟΝΙΜΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ"...

*Δεν χρειάστηκε δα και κανένας Αρμαγεδώνας για να αποκαλυφθεί η αληθινή ταυτότητα των δημόσιων υποδομών μας.
Μια βαρβάτη νεροποντή κυρίως στη Νάουσα και βρεθήκαμε στον προθάλαμο καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης.
Κατά τα άλλα κι αντί να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας ΚΥΡΙΩΣ στα υπάρχοντα προβλήματα, να διορθώνουμε όσα διορθώνονται από τα κακώς κείμενα και αφού θεραπεύσουμε αυτά να κοιτάμε μπροστά, αλληθωρίζουμε πεισματικά προς την πολύφερνη "ΑΝΆΠΤΥΞΗ"...
Ποια όμως ανάπτυξη και για ποιον;
Αναπάντητο ερώτημα διαχρονικά.
Ιδού η τακτική μας τα τελευταία 40 χρόνια:
Αιτούμαστε κονδυλίων για νέα έργα και δώστου νέα έργα, με τη "λογική" της άτακτης και άναρχης συσσώρευσης υποδομών απούσης της ενιαίας αντίληψης του πεπερασμένου νησιωτικού χώρου μας και με έωλο το ερώτημα που θα εξευρεθούν πόροι στο άμεσο μέλλον για τη συντήρηση και λειτουργία τους, όταν αναζητούνται πόροι για απλές παρεμβάσεις όπως είναι π.χ. η σωστή συντήρηση του οδικού δικτύου, ή η εξασφάλιση πρόσβασης μαθητών στα σχολεία τους (βλ. Β' Δημοτικό Παροικίας).
Υπάρχει στρατηγική επεξεργασία; 
Αν τη συναντήσετε σε κανένα μεγαλεπήβολο σχέδιο να μου σφυρίξετε..
Εξ αυτού του λόγου άλλωστε η Πάρος κατέχει και την επίζηλη παγκόσμια αποκλειστικότητα να έχει κατασκευάσει δύο αεροδρόμια σε απόσταση μεταξύ τους μόλις 500 μέτρων! 
Κάνουμε σημαία μας ό,τι υπάρχει στο αναπτυξιακό ρεπερτόριο (π.χ. της μόδας έγιναν πάλι τα υδατοδρόμια), χωρίς να υπάρχει η επεξεργασία της σχέσης κόστους/οφέλους για την κοινωνία και πρόβλεψη συνεπειών στο περιβάλλον
Απουσιάζει ένα σαφές κοστολογημένο και αιτιολογημένο σχέδιο ανάπτυξης όπου θα καθορίζονται με σαφήνεια οι στόχοι και θα προτείνονται τα σχετικά αναγκαία μέτρα/έργα για την υλοποίηση αυτών.
Η παγιωμένη, η κρατούσα αντίληψη θέλει το νησί φορτωμένο με κάθε είδους υποδομές στο βωμό της αύξησης του "τουριστικού προϊόντος".
Λίθοι τε και πλίνθοι και ξύλα και κέραμος ατάκτως εριμμένα!
Όλα αυτά σερβίρονται πάντοτε με το κατάλληλο ιδεολογικό περιτύλιγμα, από επικοινωνιακής απόψεως πειστικά είναι αλήθεια.
Προσέξατε κύριοι απολογητές αυτής της αντίληψης, πως κάθε χρόνο (φαινόμενο που ξεκίνησε προ μνημονίων) αυξάνει ο αριθμός των νέων ανθρώπων που μεταναστεύουν στους πέντε ανέμους, με λίγες πιθανότητες να επανέλθουν στο νησί;
Γιατί δεν επενέργησε θετικά η προηγούμενη πολυδιαφημισμένη "ανάπτυξη", η οποία την παρελθούσα δεκαετία έσπασε τα ταχύμετρα;
Και γιατί θα το κάνει η καινούργια που σαν φιλοσοφία αποτελεί προέκταση, συνέχεια της παλαιάς;
Πήρατε χαμπάρι πια ότι η Πάρος έχει μεταλλαχθεί από νησί ποιοτικής διαβίωσης των ανθρώπων της, σε νησί ευκαιρίας ως επί το πλείστον για οικονομικούς μετανάστες χαμηλών απαιτήσεων, επιτήδειους και λαμόγια;
Πήρατε χαμπάρι πλέον ότι το νησί μετατρέπεται με εντατικούς ρυθμούς σε "Κέντρο Ευζωίας" για Ευρωπαίους (κυρίως γαλλόφωνους) πολίτες*, με απώτερη εξέλιξη την πλήρη αποικιοποίησή του;
Αντιλαμβανόμαστε πως ζούμε σε "κατάσταση μονίμου ανάγκης" αναφορικά με τον τρόπο που σκεφτόμαστε και λειτουργούμε;




*ένα από τα "οράματα" του ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΒΛΑΚΑ Γ.Α.Παπανδρέου. 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ

ΔΕΛΤΙΟΥ ΤΥΠΟΥ
Μετά τη πρόσφατη έντονη βροχόπτωση και τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν, ο Δήμαρχος Πάρου κ. Μάρκος Κωβαίος ως επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας (σύμφωνα με το νόμο 3013/2002), θέλει να ευχαριστήσει  δημόσια όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (Επαρχείο Πάρου, Αστυνομία, Πυροσβεστική ,Δ.Ε.Υ.Α.Π, Εθελοντική Ομάδα Διάσωσης κλπ), που συνέβαλαν στην αντιμετώπιση των πλημμυρικών φαινομένων. Η  ετοιμότητα του μηχανισμού άμεσης επέμβασης στα σημεία που επλήγησαν καθώς και η άψογη συνεργασία  όλων συνέβαλε στη άμεση αποκατάσταση της ομαλότητας.
           
Με τη καθολική συμμετοχή όλων, την παροχή μηχανημάτων και  προσωπικού  συνεχίζεται η προσπάθεια αποκατάστασης των ζημιών, ο καθαρισμός, η συντήρηση και η λειτουργία των φρεατίων, η απομάκρυνση  των απορριμμάτων και φερτών υλικών κλπ. Στόχος είναι να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη πρόσβαση σε κάθε αγροτικό, δημοτικό και επαρχιακό δρόμο και η ανακούφιση εν γένει των  περιοχών που έχουν πληγεί.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Πάρου έχουν ήδη προβεί σε έλεγχο των  υποδομών και των τεχνικών έργων αρμοδιότητάς τους για τη διαπίστωση ζημιών που προκλήθηκαν  από τις πλημμύρες, κατολισθήσεις κλπ και δρομολογούν την αποκατάσταση της λειτουργίας τους. Ενώ το επόμενο διάστημα, θα γίνει έλεγχος όλων των αντιπλημμυρικών έργων και συντήρησή τους έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η απρόσκοπτη λειτουργία τους σε περίπτωση εκδήλωσης νέων φαινομένων.

Επίσης, στα πλαίσια αποκατάστασης των ζημιών που προκλήθηκαν έγινε αίτημα προς την Περιφέρεια  για κήρυξη του Δήμου Πάρου σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης πολιτικής προστασίας. Τα σημαντικότερα προβλήματα εντοπίζονται σε πλημμυρισμένα καταστήματα και κατοικίες, στον κατακλυσμό των γεωργικών περιοχών και χωριών, στις κατολισθήσεις, μετατοπίσεις και στη διάβρωση εδαφών και δρόμων που χρήζουν αντιστήριξη στο δημοτικό και αγροτικό δίκτυο.

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΧΙΛΙΕΣ...ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ!

Στο μέγεθος της βροχόπτωσης αποδίδονται οι ζημιές που προκάλεσε το μπουρίνι της 24/01 από το φίλο "Παριανό Τύπο" και όχι στα όσα ανορθόδοξα και παρανοϊκά πράττουμε εμείς οι άνθρωποι σ΄αυτόν εδώ τον τόπο.
Προκειμένου να στηρίξει την εκτίμηση αυτή επικαλείται το καταγραφέν ύψος υετού που ανέρχεται σύμφωνα με καταμέτρηση του Μ.Σ.Πάρου κατά την ανωτέρω ημερομηνία στα 60mm.
Αν ανατρέξουμε όμως στα στοιχεία της αμέσως προηγούμενης θεομηνίας (17/18-02-2003), οπότε το νησί δέχθηκε σφοδρό κύμα βροχόπτωσης και σημειώθηκαν καταστροφές, θα διαπιστώσουμε πως η σύγκριση είναι αποστομωτική.
Μέσα σε διάστημα δύο ημερών έπεσαν 223mm βροχής μεσοσταθμικά στο νησί, με το μεγαλύτερο μέρος αυτών το ξημέρωμα της 18/02.
Νομίζω πως η απάντηση στο ερώτημα ΤΙ ΕΦΤΑΙΞΕ δίνεται από την ίδια την αποκαλυπτική φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο.
Σε εκβολή ρέματος υπάρχουν:
1)Συστοιχία δέντρων για σκίαση των λουομένων!!
2)Κάθετος στη φορά του ρέματος δρόμος τσιμεντοστρωμένος!!!





ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Αν αφήναμε τη φύση στην ησυχία της και δεν παρεμβαίναμε αδιακρίτως στη λειτουργία της, είναι βέβαιο πως με τα ίδια ή και υψηλότερα χιλιοστά βροχής οι συνέπειες θα ήταν αρκετά λιγότερες απ' αυτές που εισπράττουμε ως αντάλλαγμα της απερισκεψίας μας.

Mind the gap..

     Περιφέρουν τα τομάρια τους από κόμμα σε κόμμα και από απόκομμα σε πολιτικό σχηματισμό,
     ..τρέχουν ξοπίσω τους οι ψωραλέοι κοπρίτες του δημοσιογραφικού κόσμου,
     ..μας "ενημερώνουν" εκτάκτως και συνεχώς τα συστημικά ΜΜΕ για τις
αναίσχυντες μπαλαφάρες τους "για την δημοκρατία" και "για τον λαό".
     Ένα γαϊτανάκι αποδόμησης και του τελευταίου ίχνους της λαϊκής αξιοπρέπειας, μέσω της αναστήλωσης των πολιτικών σκουληκιών.

     Χ@σμένη την έχουν την δημοκρατία και τον λαό.
     Ψάχνουν μόνον τρόπο να μπουν ή να παραμείνουν στην Βουλή για να είναι καλυμμένοι από την βουλευτική ασυλία, "δια παν ενδεχόμενον".
     Διότι το παιχνίδι έχει αγριέψει, η δολοφονική μανία των δωσιλόγων το ίδιο,
     ..και αυτοί δεν μπορούν να προβλέψουν αν ο λαϊκός ουρανός θα παραμείνει αίθριος ή θα ξεσπάσει απροειδοποίητα η καταιγίδα.

     Η κινητικότητα αυτή των τομαριών, έχει να κάνει ευθέως με την απίστευτη ηλιθιότητα του ελληνικού λαού.
     Άνθρωποι που δεν θάπρεπε να υπάρχουν εντός της ελληνικής επικράτειας, ή θάπρεπε να είναι μέσα στα σίδερα, κυκλοφορούν ακόμα θρασύτατοι, με ύφος, χωρίς ήθος, χωρίς τσίπα, πέτσα και αξιοπρέπεια.
     Ε, και; Τρέχουν από πίσω τους οι λιγδιασμένοι τυφλοπόντικες των ΜΜΕ; Γίνονται συζήτηση και καυγάς στα καφενεία; Απασχολούν την κοινωνία ενώ θάπρεπε να απασχολούν μόνο το σκοινί απ' τις κρεμάλες τους; Ο στόχος επετεύχθη! Είναι και πάλι in!  Είναι μέσα στα πράγματα και συμμετέχουν στις εξελίξεις!

     Αυτή είναι μία από τις χειρότερες "παράπλευρες απώλειες" της "αριστερής" πολιτικής,
     ..που από "νέο" έγινε παλιό πριν προλάβει να παλιώσει.
     Σου λένε οι νεοδωσίλογοι: " Τί μας νοιάζει εμάς που είμαστε το νέο "παλιό", αν μετά από μας ξανάρθει το παλιότερο "παλιό"; "
     Και έτσι όταν το "νέο" γίνεται παλιό, το παλαιότερο παλιό δικαιώνεται για να ζητήσει μιά δεύτερη ευκαιρία ύπαρξης και καταστροφής.

     Mind the gap, προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας, μας λένε στο μετρό.
     Gap-κενό.  Όχι ΓΑΠ-άδειο.
     Για τον ΓΑΠ η προειδοποίηση θάπρεπε να είναι: "Προσοχή στο κενό μεταξύ μυαλού και αποβλάκωσης".
     Της δικής μας αποβλάκωσης.
     Αυτής που θα οδηγήσει πολλούς από μας να θεωρήσουμε (ξανά) σωτήρες τα αποβράσματα, αξιόπιστους τους λωποδύτες και τους εγκληματίες,
     ..πολιτικούς τους προδότες.

     Προσοχή στο κενό.
     Εμείς το ανοίγουμε!
     Κι εμείς το διατηρούμε ανοικτό!.. 

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΥΝΕΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ

Θα γίνω κακός πάλι!
Αφορμή η όλη αντιμετώπιση/διαχείριση των αποτελεσμάτων του προχθεσινού μπουρινιού που έδωσε τροφή για κάθε είδους υπερβολές, εξωβέλισε την ορθολογική στάση και άφησε χώρο σε κραυγές υστερίας και άλλα εξόχως συμπαθητικά.
Θα μου πείτε πως όταν βλέπεις την περιουσία σου να καταστρέφεται και τη ζωή σου να απειλείται, κυριαρχούν κατά κανόνα ενστικτώδη αντανακλαστικά και όχι σώφρονες σκέψεις.
Αν υπάρχει ένας βαθμός δικαιολόγησης για τέτοια αντίδραση στον κάθε απλό πολίτη, σχετικά με την πολιτεία αυτό είναι απαγορευτικό.
Γιατί η οργανωμένη πολιτεία πρέπει να προνοεί και να προλαμβάνει -στο μέτρο του ανθρώπινου εξυπακούεται- βαρειές αρνητικές συνέπειες από ένα ασυνήθιστο καιρικό φαινόμενο.
Και η πρόληψη επιτυγχάνεται σε δύο επίπεδα:
1)Ενημέρωσης.
2)Έργων.
Αναφορικά με το πρώτο, συνήθως τα πάμε καλά.
Αναφορικά με το δεύτερο, τι να πεί κανείς για τον τρόπο που έχουν εκτελεστεί τα περισσότερα έργα στο νησί.
Ακόμη και έργα ανάπλασης/εξωραισμού, υλοποιήθηκαν με σοβαρές ελλείψεις, όπως π.χ. το πλακόστρωτο που ξεκινά από το Μουσείο της Παροικίας και καταλήγει στο λιμάνι και κατασκευάστηκε στο πλαίσιο του εορτασμού των 17 αιώνων της Εκατονταπυλιανής.
Αν επιχειρήσει κανείς να κινηθεί στον ευρύτερο χώρο υπό συνθήκες μέτριας βροχόπτωσης, μάλλον θα χρειαστεί βατραχοπέδιλα για να το καταφέρει, αφού πουθενά δεν προβλέφθηκε η τοποθέτηση αγωγών και αντίστοιχων φρεατύων/σχαρών για την απορρόφηση και υπόγεια μεταφορά του κύριου όγκου των ομβρίων στη θάλασσα. 
Στην πλατεία της Νάουσας πολλά καταστήματα έχουν έρθει σχεδόν αλφαδιά με το υψόμετρό της μετά τα έργα ανάπλασης πριν δώδεκα χρόνια, με αποτέλεσμα σε κάθε δυνατή βροχή οι καταστηματάρχες να φυλάνε καραούλι για το ενδεχόμενο μετατροπής των καταστημάτων σε στέρνες.
Για την ιστορία τα θέματα αυτά τα έθεσα/έθιξα ΚΑΙ στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου προκειμένου να γίνουν διορθωτικές παρεμβάσεις, αλλά..."πέρα βρέχει".
Άλλη περίπτωση έργου η οποία κατά την ταπεινή μου γνώμη συνιστά καρατόμηση της λογικής είναι το γεφύρι της Νάουσας.
Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω με βάση ποια λογική ανάλυση κατασκευάστηκε ένα γεφύρι το οποίο αντικειμενικά λειτουργεί ως φράγμα στην ορμητική ροή των νερών, στο χειρότερο δυνατό σημείο. Στην εκβολή του!
Όταν είναι γνωστό -στους παλαιότερους τουλάχιστον- το μέγεθος και η σφοδρότητα του χειμάρρου σε περίπτωση έντονης και συνεχούς βροχόπτωσης, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν η πιθανότητα μεταφοράς ξεχασμένων οχημάτων ή άλλων υλικών που θα μπορούσαν να φράξουν τελείως τις οδούς διαφυγής, με ασύλληπτα αποτελέσματα...
Στο ίδιο μήκος κύματος και η παρέμβαση στον κεντρικό ποταμό της Παροικίας που μετατράπηκε στο τέλος του σε...σιφώνια προκειμένου να επεκταθεί το λιμάνι!!!
Αυτά σαν ένα μικρό δείγμα απρονοησίας για το ενδεχόμενο σφοδρής νεροποντής, φαινόμενο όχι ιδιαίτερα συχνό, αλλά πάντοτε αναμενόμενο τουλάχιστον για όσους θέλουν να λέγονται ηγέτες και να παίζουν ρόλο στα τοπικά πράγματα.
Κατά τα άλλα φοβάμαι πως ούτε αυτή η βροχή δεν θα μας σώσει...




ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ:
Είστε απολύτως σίγουροι για την ποιότητα της αντιπλημμυρικής προστασίας του νέου αεροδρομίου φίλτατοι άρχοντες;




Η δική μου υποτέλεια είναι καλύτερη απ’ τη δική σου...

Η δική μου υποτέλεια είναι καλύτερη απ’ τη δική σου...
Γύρω στα οκτώ χρόνια στην κλίνη του Προκρούστη, ως φαίνεται, αποκτήσαμε το Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Ισως να μην τη βρίσκουμε ακόμα με τους δανειστές-βασανιστές μας, αλλά πολλοί από μας πλέον αδιαφορούν ή φέρονται σαν να αδιαφορούν. Κάποιοι ξοδεύουν τον θυμό και την οργή τους στην απελπισία. Κάποιοι άλλοι περιμένουν τη Δευτέρα Παρουσία, όταν η εκ νέου έλευση του Κυρίου θα ωριμάσει τις συνθήκες, ώστε να Τον κατανοήσουμε. Ισως, εν τέλει, οι μόνοι μακάριοι, υπό την έννοια της αγίας βλακείας, να είναι εκείνοι που ευθύς εξαρχής έλεγαν ότι καλά μας κάνουν οι ξένοι, ότι εμείς με τον τρόπο ζωής μας φταίμε για όσα παθαίνουμε. Εχουν
συζητηθεί όλα, αλλά το μαρτύριο επαναλαμβάνεται ημέρα με την ημέρα σαν να μην έχει συζητηθεί τίποτα. Και μάλλον αυτό ακριβώς είναι η ουσία της παρακμής μας.
Η κάθε ημέρα περιέχει τις δικές της σκηνές μιας ατελεύτητης όπερας-μπούφας. Ο κ. Τσακαλώτος στέλνει στους δυνάστες-δανειστές μια λευκή επιστολή
ως άλλη λευκή επιταγή, για να γράψει πάνω της η Τρόικα τι της χρωστάμε ώστε να συνεχίσουμε να φυτοζωούμε έως την επόμενη αξιολόγηση. Λευκή επιστολή,
κάτι σαν λευκή σημαία. Η κόρη πρώην βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ, που έκανε μια βόλτα από ΔΗΜΑΡ κι επέστρεψε, διορίζεται στην κορυφή οργανισμού που διασπαθίζει και θα διασπαθίσει την εθνική περιουσία χειρότερα κι απ’ τον Κόφτη. Θα μου πείτε: το κορίτσι γίνεται θυσία προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του έτι περαιτέρω πλουτισμού των δανειστών - σωστό! Μεγάλο το δίκιο σας,
ούτε εθνική κατάθλιψη υπάρχει - υπερβολές του Τύπου. Στον οποίον ο ΣΥΡΙΖΑ απλώνεται όπως ο περονόσπορος - νεκρώνει φωνές αριστερών που καταγγέλλουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, τις λογοκρίνει από τα μέσα ενημέρωσης και το διαδίκτυο που ελέγχει,
ενώ, ξεδιάντροπα πλέον, ορισμένα σταλινοειδή αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να αντιλέγουν ορισμένοι και να θέλουν να πληρώνονται κιόλας για αυτό!! Οπερα-μπούφα! Ο κ. Παππάς μεταβαίνει αυτόκλητος στις ΗΠΑ προκειμένου να παραστεί στην ορκωμοσία Τραμπ, αλλά δεν γίνεται δεκτός. Οπερα-μπούφα, παρακμή-μπούφα. Ο Κούλης μελετά το αγροτικό πρόβλημα (πού φύεται ο κ. Μουλόπουλος), ο κ. Μπουτάρης ντρέπεται που είναι Ελληνας, η Φώφη μας κάνει βουντού για να νεκραναστήσουμε το ΠΑΣΟΚ, ο Σταύρος κάθεται στην άκρη και πετροβολάει το ποτάμι, ο Λεβέντης αποφεύγει να μας καταραστεί όλους να «βγάλουμε καρκίνο» (ώστε να επιζήσουν και ορισμένοι για να τον ξαναψηφίσουν), η Χρυσή Αυγή μάς δουλεύει άπαντες ότι οι αγκυλωτοί σταυροί είναι θεία κοινωνία και πάει λέγοντας (ανοησίες).
Η παρακμή μας είναι όλο και πιο βαθιά, διότι αυτοί που αποδέχθηκαν την υποτέλεια, τη θέλουν βελούδινη. Δεν γίνεται! Αντιθέτως, η παρακμή μας γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη στο πλαίσιο ενός κόσμου όλο και πιο διαταραγμένου. Ο Τραμπ. Τραμπούκος και Τραμπάκουλας (ίσως και Τραμπάλας - μένει να φανεί). Εχει ξεσηκώσει εναντίον του όσους δεν κούνησαν το μικρό τους δακτυλάκι για τους βομβαρδισμούς του Ομπάμα, του Κλίντον, των Μπους. Για τις εισβολές, τους διαμελισμούς κρατών, την καταλήστευση χωρών, την αφαίμαξη των εργαζομένων παγκοσμίως, τους εκτοπισμούς πληθυσμών. Οι ΗΠΑ μοιάζουν τώρα
σαν ένα βαθιά διχασμένο έθνος. Μόνον την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ ήταν τόσο διαχωρισμένοι οι Αμερικανοί. Μόνον που τότε οι γιγάντιες διαδηλώσεις απαιτούσαν ειρήνη, ενώ σήμερα οι επίσης γιγάντιες διαδηλώσεις αφορούν στον σεξισμό και την κακογουστιά του Τραμπ. Φύλλο δεν κουνήθηκε για τους αιμοσταγείς πολέμους των Μπους, Κλίντον, Μπους, Ομπάμα, για τα ολοφάνερα ψέματα περί τις αιτίες αυτών των πολέμων, φύλλο όταν ο Μπους δημιούργησε τους Ταλιμπάν και ο Κλίντον το ISIS, αλλά γίνεται της μουρλής με τις τρέλες του Τραμπ. Η επανάσταση των χίπστερ - κλαίνε
για τα προσφυγόπουλα, αλλά την κάνουν γαργάρα για τους δολοφόνους που τα ξεσπίτωσαν. Κι όμως η προπαγάνδα μοιάζει ανίκητη. Οσο πιο βλακώδης, τόσον πιο ισχυρή. Εις τα καθ’ ημάς, η εν λόγω παρακμή, κάθε μέρα και πιο διαβρωτική, οδηγεί τους πολίτες όλο και πιο πολύ στην αποχή και την αποξένωση. Αυτό το «τίποτα δεν αλλάζει», αυτό το «όλοι ίδιοι είναι» αποσαθρώνει τη σχέση του λαού με τη δημοκρατία και με τις εκλογές. Και η παραδοσιακή ρητορική εναντίον αυτού του φαινομένου φαίνεται σαν να μην επαρκεί πλέον. Τα περί της αξίας της δημοκρατίας, της δύναμης της ψήφου, της αποτελεσματικότητας της επιλογής, ακούγονται όλο και πιο φτωχά στα αυτιά εκείνων που η ψήφος τους έγινε μπούμερανγκ εναντίον τους.
Και από μια άποψη έχουν δίκιο: το μόνον που συζητάμε είναι οι παραλλαγές της υποτέλειας. Αν θα ναι πιο υποφερτή με Κούλη ή με Τσίπρα. Διότι, όπως είπαμε,
αυτοί που αποδέχθηκαν την υποτέλεια διαγωνίζονται μεταξύ τους για το με ποιον η υποτέλεια θα είναι βελούδινη. Δεν γίνεται. Είναι σαν να πρέπει να διαλέξεις το χέρι του Προκρούστη που θα σου κόψει το πόδι...

Ο Στάθης στον eniko

..μίμησις πράξεως χυδαίας και απαισίας..

     Συνεχίζοντας την χθεσινή παράλλαξη του ορισμού της τραγωδίας, σαν ορισμό της προδοσίας,
     ..θα δούμε σήμερα μία σημαντική παράμετρο -την σημαντικότερη- της επιτυχίας μιάς προδοσίας από τους άθλιους πολιτικούς.

     Η παράμετρος αυτή δεν είναι άλλη από
τον ίδιο τον λαό.
     Όλους εμάς δηλαδή.
     Μιμούμενοι κι εμείς αναίσχυντα τα πολιτικά σκύβαλα, φροντίζουμε να προδίνουμε την πατρίδα και τον ίδιο μας τον εαυτό.
     Με τον τρόπο που όλοι μας καταλαβαίνουμε αλλά δεν θέλουμε να παραδεχτούμε.

     Αρχίζοντας απ' την κορύφωση της δικής μας προδοσίας και γυρίζοντας προς τα πίσω,
     ..βλέπουμε πως στην ουσία είμαστε εμείς που προδώσαμε εκείνο το επικό 62% του  "ΟΧΙ" του Ιουλίου 2015.
     Όχι μόνον αφήσαμε αδιαμαρτύρητα την "αριστερή" φιλιππινέζα του συστήματος να το μετατρέψει σε "ΝΑΙ",
     ..αλλά έναν μήνα μετά την υπογραφή του νέου μνημονίου ως απόρροια εκείνου του "ΝΑΙ"
     ..επιβραβεύσαμε τον προδότη δίνοντάς του πάλι την εξουσία στις καινούργιες εκλογές.
     ( εδώ, δεν θα κουραστούμε να τονίζουμε ποτέ τον ρόλο που έπαιξε -και φιλοδοξεί να ξαναπαίξει- η πολυδιαφημισμένη από σύστημα και συστημικά ΜΜΕ αποχή ως διαμαρτυρία(!), που είχε σαν αποτέλεσμα το ντεμέκ αριστερό κυβερνητικό κόμμα ενώ έχασε 320.000 ψήφους σε σχέση με τον Ιανουάριο του '15, να χάσει σε ποσοστό μόνον  0,9% )

     Πότε διαμαρτυρηθήκαμε πραγματικά και όχι με το συστημικό εφεύρημα της αποχής; Πότε υπερασπίσαμε εκείνη την δική μας απόφαση του 62%;
     Πότε εξεγερθήκαμε εναντίον της αδιαφορίας για την βούληση του λαού;
     Πότε τιμωρήσαμε τους προδότες;
     Πηγαίνοντας πιό πίσω, αλλά πάντα μέσα στα μνημόνια και την Νέα Κατοχή, βλέπουμε πως αφήσαμε,  
     ..(Λάθος: δεν αφήσαμε, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΙΑΛΕΞΑΜΕ),
     ..να μας κυβερνούν οι απολύτως και απ' ευθείας υπαίτιοι της χρεοκοπίας της χώρας και της καταλήστευσης του λαού.

     Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως όλα αυτά αποτελούν βλακεία, ηλιθιότητα και όχι προδοσία.
     Θα μπορούσε ίσως, αν υπήρχε άγνοια. Αλλά άγνοια δεν υπάρχει.
     Όταν όλες, ΟΛΕΣ, οι μνημονιακές και δωσιλογικές κυβερνήσεις όταν ήταν στην αντιπολίτευση έβριζαν και στηλίτευαν μνημόνια και τοκογλύφους, και κατόπιν ερχόμενες στην εξουσία εφάρμοσαν η μία μετά την άλλη την ίδια προδοτική πολιτική, την ίδια κατάλυση του Συντάγματος, την ίδια εκχώρηση της κυριαρχίας της χώρας,
     ..άγνοια δεν υπάρχει. Ούτε γι αυτές -τις κυβερνήσεις- ούτε για μάς που τις διατηρούμε στην εξουσία.
     Εξακολουθούμε εν γνώσει μας να προδίνουμε την δική μας την πατρίδα.  Τους εαυτούς μας.  Τα παιδιά μας.

     "..δι ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν."
     Έτσι τελειώνει ο ορισμός της τραγωδίας κατά τον Αριστοτέλη.
     Κι αν θεωρήσουμε πως η δική μας "κάθαρσις", δηλαδή ο εξαγνισμός ήδη συντελείται μέσω των παθημάτων μας,
     ..το ζητούμενο είναι η έκβαση της πράξεως (του ορισμού) να είναι σύμφωνη με το ηθικό αίσθημα του ανθρώπου που δεν είναι άλλο από την δικαιοσύνη για όσους προξένησαν τον φόβον και τον έλεον σ' έναν ολόκληρο λαό,
     ..ώστε να επέλθει η ίαση της ψυχής, του ήθους και της αξιοπρέπειάς του.

     Η προδοσία μας πρέπει να σταματήσει.
     Επανάσταση τώρα!..

Ουδέν Σχόλιον

Εκδήλωση για τους υγρότοπους

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Εκδήλωση- εσπερίδα
Πολίτες και περιβάλλον: Ο ρόλος των πολιτών στην προστασία των νησιωτικών υγροτόπων
Ο Δήμος Πάρου, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πάρου “Αρχίλοχος” και το WWF Ελλάς διοργανώνουν εκδήλωση – εσπερίδα με θέμα: «Πολίτες και περιβάλλον: Ο ρόλος των πολιτών στην προστασία των νησιωτικών υγροτόπων», τo Σάββατο 28 Ιανουαρίου, στην αίθουσα του Π.Σ. Πάρου “Αρχίλοχος” (Παροικία), στις 06.30 μμ.
Στην εκδήλωση θα παρουσιαστεί ένας πρακτικός οδηγός για τον πολίτη με τίτλο «Οι υγρότοποι στο νησί μου: πώς μπορώ να αναγνωρίσω τα προβλήματα και να βοηθήσω στην προστασία τους;».
Την εκδήλωση θα ανοίξουν ο Δήμαρχος Πάρου κ. Μάρκος Κωβαίος και ο Πρόεδρος του Π.Σ. Αρχίλοχος” κ. Γιώργος Γεμελιάρης, ενώ κεντρικός ομιλητής θα είναι ο Καλούστ Παραγκαμιάν, επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος του WWF Ελλάς για τους νησιωτικούς υγρότοπους. Θα ακολουθήσει συζήτηση-εργαστήριο με σκοπό την εκπαίδευση των πολιτών στην αναγνώριση και τεκμηρίωση περιπτώσεων υποβάθμισης των υγροτόπων. Ο οδηγός θα διανεμηθεί σε όλους τους συμμετέχοντες.
 Σημειώσεις προς συντάκτες:
·      Η ψηφιακή έκδοση του οδηγού «Οι υγρότοποι στο νησί μου: πώς μπορώ να αναγνωρίσω τα προβλήματα και να βοηθήσω στην προστασία τους;» είναι διαθέσιμη στο: http://www.wwf.gr/images/pdfs/WWF_WETLANDs_GUIDE_01.2017.pdf
·      Περισσότερα για το πρόγραμμα των νησιωτικών υγρότοπων του WWF Ελλάς υπάρχουν στο: http://www.wwf.gr/index.php/areas/island-wetlands
Περισσότερες πληροφορίες:

Καλούστ Παραγκαμιάν, Επιστημονικά υπέυθυνος του προγράμματος «Προστασία των νησιωτικών υγρότοπων της Ελλάδας». Ε-mail: k.paragamian@wwf.gr, τηλ: 2810 328019, κιν. 6970020190

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ...

 
Καταστροφές άφησε πίσω της η σφοδρή νεροποντή στην Πάρο…  (Βίντεο + Φώτο)


Συμβαίνει σπάνια, αλλά όταν συμβεί το σκηνικό είναι εξαιρετικά προβλέψιμο.
Με το που θ' ανοίξουν οι ουρανοί και πέσει παραπάνω από το αναμενόμενο νερό, πολλές περιοχές του νησιού θυμίζουν Μπαγκλαντές κατά την περίοδο των μουσώνων.
Ακολουθούν πηχυαίοι τίτλοι στα ΜΜΕ, δελτία τύπου, ενίοτε (όπως τώρα) αιτήματα για κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης και όλα όσα προβλέπονται σε ανάλογες περιπτώσεις.
Αναρωτηθήκε κανείς, αν υπαίτιος για την κατάσταση δεν είναι αποκλειστικά η "εκδικητικότητα της φύσης", αλλά ΚΑΙ η απερισκεψία των πολιτών ΚΑΙ η αμεριμνησία των αρχών και όσα εγκληματικά τελούνται εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, με παρεμβάσεις (μέχρις εξαφανίσεως) σε κοίτες ξεροποτάμων, με ασέλγειες σε παραλίες, με ανεξέλεγκτα μπαζώματα όπου καθείς γουστάρει, ιδιωτικές ρυμοτομήσεις κατά βούληση και άλλα τριτοκοσμικά;
Πότε θα αποφασίσουν οι έχοντες την ευθύνη να έρθουν σε σύγκρουση με τα μικροσυμφέροντα που γεννούν και συντηρούν τα κακώς κείμενα;
Επίσης, πότε θα μπουν στο μικροσκόπιο για επανεξέταση δημόσια έργα που συνετέλεσαν στην επιδείνωση της πλημμυρικής ανασφάλειας;
Πολύ φοβάμαι πως μετά από λίγες εβδομάδες ίσως και μέρες κι αφού τα βαρομετρικά καταστούν φιλικότερα προς την Πάρο, όλα θα ξεχαστούν μέχρι την επόμενη θεομηνία...


Χρόνια Πολλά!..

     Αν και τα φάσκελα θα έπρεπε να απευθυνθούν για την επέτειο των εκλογών του Σεπτεμβρίου,
     ..τιμής ένεκεν, κι επειδή πλην ελαχίστων εξαιρέσεων πρόκειται για τους ίδιους λεχρίτες και πολιτικούς απατεώνες, τους τα απονέμουμε από τώρα.

     Βέβαια, αυτά είναι τα μισά. Τα άλλα μισά
ανήκουν στον ελληνικό λαό.
     Όχι για τον Ιανουάριο του '15.  Τότε καλά έκανε. Έκανε την υπέρβασή του και επιχείρησε να ξηλώσει το συστημικό διαπλεκόμενο κατεστημένο,
     ..κόντρα σε κάθε επιχείρηση τρομοκράτησής του.
     Το ίδιο, κι ακόμη σπουδαιότερο, έκανε έξη μήνες μετά, στο δημοψήφισμα.
     Έκτοτε όμως αγνοείται η τύχη του.
     Ή μάλλον, η τύχη του είναι πολύ γνωστή, αγνοείται όμως η ύπαρξή του, αν υπάρχει, αν αντιδρά σε ερεθίσματα, ή έχει απομείνει φυτό.

     Επίσης διπλάσια φάσκελα απονέμουμε στα γελοία ανθρωπάκια που ακούν στο όνομα "βουλευτής ΤΣΥΡΙΖΑ" και  "βουλευτής Ανθ.Ελ.", με όλη τη σιχασιά μας και τις κατάρες μας.
     Τίποτα δεν θα μπορούσε να είχε γίνει χωρίς αυτούς.
     Ειδικά για τους μισούς κυβερνητικούς και πολλούς απλούς βουλευτές που δεν είναι παρά τα παλιά σκουλήκια του ΠαΣοΚ που βρήκαν άλλον βόρβορο για να κυλιστούν στην κοπριά και στο χρήμα, απονέμουμε τα τριπλάσια φάσκελα, μαζί με την υπόσχεση πως θα μας μείνουν αξέχαστοι.

     Φάσκελα επίσης απονέμουμε σε σύσσωμη την αντιπολίτευση, ειδικά όμως στην αξιωματική,
     ..που ενώ τον Αύγουστο του '15 ψήφισε το Τρίτο το μακρύτερο σε πλήρη σύμπνοια με τους "αριστερούς" προδότες,
     ..τώρα τανιόνται και ζορίζονται τάχα εκ μέρους του ελληνικού λαού,
     ..και ετοιμάζονται για την μεγάλη επαναφορά στην κουτάλα με το μέλι.

     Όλα, τέλος, τα φάσκελα απονέμουμε σε έναν δόλιο (με την έννοια του κακομοίρη, αλλά και με την ένοια του δόλου) γυμνοσάλιαγκα, που "σιγά-σιγά και γλείφοντας και με τα κέρατά του" όπως λέει η λαϊκή ρήση, έφτασε ψηλά, πολύ ψηλά, στα ανώτατα πολιτειακά αξιώματα,
     ..εκεί που πρέπει να είσαι "άντρας" και όχι μυγόχεσμα,
     ..ώστε να μπορέσεις να προασπίσεις την πατρίδα σου και το Σύνταγμα,
     ..και αν παραστεί ανάγκη (πόσο μεγαλύτερη απ΄ τη σημερινή;) να "αποθάνει η ψυχή σου μετά των αλλοφύλων".
     ( όπου "αλλόφυλοι" όλοι οι μνημονιακοί δωσίλογοι και προδότες)

     Μεγάλη επέτειος η σημερινή.
     Επέτειος μεγάλης νίκης του λαού, που ο ίδιος μετέτρεψε σε απόλυτη ήττα.
     Κι ακόμη μεγαλύτερη κι απ' την επέτειο είναι η καταστροφή που έχει συντελεστεί.
     Μέσα μας, και έξω μας..
Ουδέν Σχόλιον