Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ;

Όσο και να προσπαθούμε να βγάλουμε από την καμπούρα μας τις ευθύνες που αντικειμενικά κουβαλάμε ως πολίτες για την απουσία μας από τα τοπικά δρώμενα, αυτές δυστυχώς αγαπητοί αναγνώστες θα εξακολουθούν πεισματικά να μας βαραίνουν.
Το ευκολότερο πράγμα θα ήταν να ρίξω κι εγώ, όπως έπραξαν και πράττουν πολλοί άλλοι, το λίθο του αναθέματος σε όσους έπαιξαν ηγετικό ρόλο στα τοπικά πράγματα τα τελευταία 30-35 χρόνια, φορτώνοντας κι όλες τις λοιπές αμαρτίες του κόσμου και να "καθαρίσω".
Όμως δεν είναι τόσο απλό το θέμα.
Το αντίθετο μάλιστα, είναι εξαιρετικά σύνθετο και πολύπλοκο.
Χωρίς να υποτιμώ ή να παραγράφω τα λάθη (μικρά και μεγάλα) των ταγών, τα οποία έσπειραν απογοήτευση και αποστροφή στην κοινωνία και τα οποία άλλωστε ουκ ολίγες φορές έχω καυτηριάσει, αναρωτιέμαι αν έχουμε, όλοι μαζί κι ο καθένας χωριστά, την ωριμότητα και την ειλικρίνεια να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να θέσουμε το παρακάτω ερώτημα πολιτικής συνάμα και υπαρξιακής φύσης:
Σε ποιο βαθμό έπραξα αυτό που ΕΓΩ όφειλα, αυτό που ΕΓΩ έπρεπε να πράξω;
Λειτούργησα όλα αυτά τα χρόνια ως ΠΟΛΙΤΗΣ ή ως ΠΕΛΑΤΗΣ ενός συστήματος το οποίο εκ των υστέρων με χαρακτηριστική άνεση καταγγέλλω;
Η εικόνα της αίθουσας του Αρχίλοχου χθες το βράδυ με τους εικοσιπέντε (με το ζόρι) περίπου συμμετέχοντες στο αναβιωμένο Ελεύθερο βήμα (τουλάχιστον τριπλάσιοι παρέστησαν στην πίτα που ακολούθησε) δίνει μια πρώτη απάντηση...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου