Σε πάμπολλα κείμενα, κατά καιρούς, έχω επισημάνει την ασυγχώρητη εγκατάλειψη που υφίστανται μια σειρά κτίρια (κυρίως πρώην σχολεία) στο νησί μας, τη στιγμή μάλιστα, που οι ανάγκες σε χώρους βαίνουν αυξανόμενες.
Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες αψιμαχιών μεταξύ δασκάλων και καθηγητών για το κτίριο που στεγάζει "το σπίτι του δασκάλου", οι οποίες ευτυχώς δεν είχαν άσχημο τέλος.
Η περίπτωση του κτιρίου του δημοτικού σχολείου Ανεραντζιάς (το έχω θίξει κατ' επανάληψη) είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές της αμέλειας και αφροντισιάς σε στοιχειώδη πράγματα.
Γιατί να μην στεγάσει τη λειτουργία ενός φορέα (π.χ. Κυνηγετικός σύλλογος, Κέντρο περ/κής εκπαίδευσης κλπ) με αντικείμενο σχετιζόμενο με το φυσικό περιβάλλον, παρά ανεχόμαστε να έχει μετατραπεί σε αποθήκη ζωοτροφών και περιστεριώνα;
Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες αψιμαχιών μεταξύ δασκάλων και καθηγητών για το κτίριο που στεγάζει "το σπίτι του δασκάλου", οι οποίες ευτυχώς δεν είχαν άσχημο τέλος.
Η περίπτωση του κτιρίου του δημοτικού σχολείου Ανεραντζιάς (το έχω θίξει κατ' επανάληψη) είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές της αμέλειας και αφροντισιάς σε στοιχειώδη πράγματα.
Γιατί να μην στεγάσει τη λειτουργία ενός φορέα (π.χ. Κυνηγετικός σύλλογος, Κέντρο περ/κής εκπαίδευσης κλπ) με αντικείμενο σχετιζόμενο με το φυσικό περιβάλλον, παρά ανεχόμαστε να έχει μετατραπεί σε αποθήκη ζωοτροφών και περιστεριώνα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου