Έχει παρακαμφθεί η χώρα και ανησυχούν για την παράκαμψη της Δικαιοσύνης

Διαβάζω αυτά που γράφονται για την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, μετά την πρόταση του βουλευτή των ΑΝΕΛ, Κώστα Κατσίκη, για ανταλλαγή των δυο Ελλήνων με τους οκτώ Τούρκους, και αναρωτιέμαι σε ποια χώρα ζουν αυτοί που τα γράφουν. Διάβασε τη συνέχεια

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ "Λ.ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ"

ΔΙΑΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ…

«Φροντίζουμε για την οδική ασφάλεια των συμπολιτών μας και την ακίνδυνη μετακίνηση των μαθητών από και προς τις σχολικές μονάδες».

Με αυτή τη πρόταση ο Δήμαρχος προσπαθεί να προβάλλει το «τεράστιο έργο» των διαγραμμίσεων. Εγκλωβισμένος στις δικές του αγωνίες, είναι δικαίωμα του να κάνει «την τρίχα, τριχιά»

Δεν έχει όμως κανένα δικαίωμα να προκαλεί τη νοημοσύνη του παριανού λαού:

• Όταν οι κάτοικοι του νησιού κινούνται σε ανύπαρκτες διαβάσεις πάνω από ένα χρόνο, και βιώνουν την αδιαφορία της δημοτικής αρχής στην καθημερινότητα τους,
• Όταν τα παιδιά μας κινούνται καθημερινά στους δρόμους -λαιμητόμους χωρίς πεζοδρόμια
• Όταν στο κέντρο της Παροικιάς υπάρχουν διαγραμμίσεις με ράμπα αμαξιδίων από τη μια μεριά και κράσπεδο από την άλλη, προκαλώντας την αγανάκτηση ΑΜΕΑΙ και μανάδων με τα παιδικά καροτσάκια
• Όταν οι δημοτικοί δρόμοι με τις λακκούβες τους, αποτελούν παγίδες για πεζούς και οχήματα
• Όταν στο κέντρο της πόλης – μετά από τον ΟΤΕ- τα εύκαμπτα κολωνάκια  για το διαχωρισμό λωρίδων κυκλοφορίας, έχουν κοπεί και οι βάσεις τους αποτελούν σοβαρή αιτία τραυματισμού
• Όταν τα πεζοδρόμια παραχωρούνται για την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων στο σύνολο τους, και οι πεζοί περπατούν στο δρόμο
• Όταν μετά από τριάμισι χρόνια αδιαφορίας  για το κυκλοφοριακό, η κατάληξη είναι ότι πρέπει να συζητήσουμε ….

Τότε…καλή ανάσταση!!!

Πάρος 29-3-18

«Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα»

Νίκος Μπογιόπουλος 
Ήταν 30 Μάρτη 1952. Ήταν Κυριακή.

Κυριακή! Μέρα που κατά της διάρκεια της Κατοχής ακόμα και αυτοί οι Γερμανοί ναζί δεν έκαναν εκτελέσεις…
Πριν ακόμα χαράξει, μέσα στο σκοτάδι, στις 4.12’ τα χαράματα, σαν κοινός δολοφόνος, το κράτος των γερμανοτσολιάδων, αυτών που πλέον είχαν ντυθεί αμερικανοτσολιάδες, το κράτος των μαυραγοριτών, αυτών που έχτιζαν «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, προχωρούσε στο στυγερό έγκλημα.
Ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, ο Δημήτρης Μπάτσης, ο Νίκος Καλούμενος και ο Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.
Το παράγγελμα γι’ αυτή την πολιτική δολοφονία, που θα αποτελεί αιώνιο στίγμα για το καθεστώς της αμερικανοκρατίας και για το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας στην Ελλάδα, δόθηκε σαν σήμερα, πριν από 66 χρόνια.

Σε ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή» την επόμενη μέρα της εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, ο δημοσιογράφος Γιώργος Κορωναίος, περιγράφει τις τελευταίες στιγμές:
«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ’ αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.
«Νίκο σήκω»
Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:
«Πάμε για καθαρό αέρα;»
«Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση» (…)»
Την ίδια μέρα που το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης, η κυβέρνηση Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο και οι πάτρωνές τους, οι Αμερικάνοι, εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη, ο Γιάννης Ρίτσος, εξόριστος στον Αϊ – Στράτη, στο ποίημά του «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ», γράφει:
«Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε./ Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία./ Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει (…)».
Ο Μπελογιάννης από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του όχι μόνο δεν αφαίρεσε, αλλά είχε φροντίσει να προσθέσει και άλλους λόγους στους εκτελεστές του για του πάρουν τη ζωή.
Εκείνοι ισχυρίζονταν ότι ήταν «προδότης» και ότι γι’ αυτό τον δίκαζαν. Εκείνος τους απαντούσε:
«Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το Κόμμα παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας…».
Εκείνοι ισχυρίζονταν ότι είναι κομμουνιστής και ως εκ τούτου «κατάσκοπος». Εκείνος τους απαντούσε:
«Οι μάρτυρες φτάσανε μέχρι του σημείου να λένε πως κάθε Κομμουνιστής είναι κατάσκοπος και πως οι Κομμουνιστές δεν είναι Έλληνες και πως το ΚΚΕ δεν είναι ελληνικό Κόμμα. Τι άτιμο ψέμα!Ο πατριωτισμός κάθε κόμματος μετριέται μόνο τότε που η λευτεριά και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας διατρέχει κίνδυνο. Απ’ αυτό και μόνο αν βγάζατε συμπέρασμα, θα σχηματίζατε τη σωστή εντύπωση για το χαρακτήρα του ΚΚΕ, που χωρίς καμία αμφιβολία πρόκειται για καθαρό πατριωτικό Ελληνικό Κόμμα».


Όλο το σύστημα εξουσίας που προσήγαγε τον Μπελογιάννη στο εδώλιο πίστευε ότι με μηχανορραφίες θα μετέτρεπε τις δίκες σε πεδίο διαπόμπευσης των κομμουνιστών. Αλλά ο Μπελογιάννης με τα λόγια του κατά τη διάρκεια της απολογίας του είχε ανατρέψει τα πάντα. Είχε μετατρέψει τους στρατοδίκες του από κατηγόρους σε κατηγορούμενους. Στον αντικομμουνισμό και στις απειλές τους, απαντούσε:
«… αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε κι όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας».
Ο Μπελογιάννης είχε «ενοχλήσει» τους στρατοδίκες του. Η σύγκριση μαζί του ήταν ανυπόφορη για τους διώκτες του. Τον Νοέμβρη του ’51, στην πρώτη του απολογία στο στρατοδικείο, ξεκαθάρισε:
«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».
Ο Μπελογιάννης μετέτρεψε το εναντίον του Στρατοδικείο σε πεδίο κατηγορίας και γελοιοποίησης των κατηγόρων του. Ο διάλογος, κατά τη διάρκεια της δίκης με έναν από τους βασικούς κατηγόρους του, τον αστυνομικό Αγγελόπουλο, είναι ενδεικτικός:
«ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ισχυρίζεστε ότι ήρθα εδώ για να εφαρμόσω τις αποφάσεις των Ολομελειών της ΚΕ του ΚΚΕ;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μάλιστα.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Οι αποφάσεις αυτές λένε ότι βάση της δράσης του ΚΚΕ είναι ο αγώνας για το ψωμί, τις δημοκρατικές ελευθερίες, την ειρήνη. Έτσι δεν είναι;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Έτσι.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Επομένως, ο αγώνας για το ψωμί, τις δημοκρατικές ελευθερίες και την ειρήνη είναι συνωμοσία κατά της Ελλάδας;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ευχαριστώ. Αυτό μονάχα ήθελα να διευκρινίσω».

«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα».
Ήταν τα τελευταία λόγια του Μπελογιάννη κατά την απολογία του, το Φλεβάρη του ’52. Λίγες μέρες πριν από την εκτέλεσή του.
Μετά τη δολοφονία ο Πωλ Ελυάρ έγραψε:
«Ο Μπελογιάννης είναι νεκρός. Δε θυσίασε τίποτα απ’ την τιμή και την ελπίδα μας για ένα αύριο φωτεινό. Χαμογελούσε…»
Ο Μπελογιάννης, στα όπλα των δολοφόνων έστρεψε το δικό του «όπλο»: Ένα γαρύφαλλο. Και τρεις κουβέντες:
«Αγωνιζόμαστε για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο, για να δημιουργήσουμε νέους χρόνους κι εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων».
Ο Μπελογιάννης πέθανε όπως ακριβώς έζησε. Όρθιος. Απροσκύνητος. Κανένας δεν μπορεί να τον βγάλει από τη μέση ή να τον μαγαρίσει. Είναι παντοτινό σύμβολο του πατριώτη, του διεθνιστή, του ανθρώπου, του κομμουνιστή.
Το παράδειγμά του αποδείχτηκε πολύ πιο ισχυρό από τις κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Οι δολοφόνοι του νόμιζαν ότι οι σφαίρες μπορούν να σταματήσουν τη δόνηση που προκαλεί στις καρδιές των ανθρώπων το ανάστημα εκείνων που δεν κάνουν «δήλωση μετανοίας». Τι μικρόνοες.

Ο Μπελογιάννης εκτός από μαχητής με το όπλο στο χέρι ενάντια στους κατακτητές και στους εκμεταλλευτές ήταν και μαχητής με «όπλο» την πένα. Ήταν ένας διανοούμενος στην υπηρεσία του λαού.
Ο Μπελογιάννης, δηλαδή, είχε πολλά «κουσούρια». Τέτοια που δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα από τους δολοφόνους του.
Απόδειξη τόσο το βιβλίο του «Η Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», όσο και το βιβλίο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» που εκδόθηκε το 1998 από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» στην επέτειο των 80 χρόνων του ΚΚΕ. Ένα έργο γραμμένο σε συνθήκες εγκλεισμού του στην Ακροναυπλία από την μεταξική δικτατορία και στη συνέχεια μέχρι την απόδρασή του από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής.
Στο βιβλίο εξετάζεται ο ρόλος του ελληνικού κεφαλαίου σε συνδυασμό με τη διείσδυση και τη συνεργασία του με το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια ακτινογραφία της ελληνικής οικονομίας που ξεκινά από το 1824 και φτάνει έως το 1940 για το πώς λειτούργησε ο «σωτήριος» δανεισμός, από τα πρώτα «δάνεια της ανεξαρτησίας» μέχρι και τη μεταξική δικτατορία.
Ο Μπελογιάννης περιγράφει τους ληστρικούς όρους των δανείων με σκοπό την αποκόμιση κερδών από ντόπιους και ξένους τοκογλύφους και το πώς οι επακόλουθες πτωχεύσεις του 1827, του 1843, του 1893 και του 1932 έγιναν πεδίο θησαυρισμού της πλουτοκρατίας μέσα από επιβολή συνθηκών αποστέρησης του λαού.
«…ο λαός υπόφερνε – γράφει ο Μπελογιάννης. Είχε γονατίσει από τους φόρους, κι η τοκογλυφία ερχότανε ύστερα να του δώσει τη χαριστική βολή. Αφήνω κατά μέρος κάθε δική μου περιγραφή και παίρνω ένα κομμάτι από την Ιστορία του Καρολίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο: «Την εποχή εκείνη η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού» (…). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές – τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους – εκτελούσαν το ίδιο «εθνοφελές» έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μία από τις καλύτερες θέσεις».
Στον επίλογο του βιβλίου ο Μπελογιάννης σημειώνει:
«… Γενικά, η πολιτική ζωή της χώρας μας μέσα στα 120 χρόνια της ελεύθερης ύπαρξής της επηρεάστηκε σημαντικά από τις θελήσεις κι τα συμφέροντα των ξένων κεφαλαιούχων και των χωρών τους. Και τα συμφέροντα αυτά ήταν πάντοτε αντίθετα με τα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της. Παρ’ όλα αυτά όμως, οι ελληνικές κυβερνητικές κλίκες, όταν έφταναν στο σταυροδρόμι που οδηγούσε ή στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της πατρίδας τους ή στην υποταγή στις επιθυμίες και τους εκβιασμούς των ξένων, προτίμησαν πάντοτε, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, το δεύτερο δρόμο (…)».
*Πηγή: imerodromos.gr

O NIKOΛΟ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ...

Επειδή έφτασε η περίοδος του Πάσχα και η εποχή προσφέρεται για περισυλλογή, παραθέτω τέσσερα από τα πιο δημοφιλή αποφθέγματα του Ιταλού κυνικού διανοητή ως τροφή για σκέψη στους ενασχολούμενους με τα κοινά συμπολίτες.
Προκαταβολικά διαβεβαιώνω πως οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις στο νησί είναι εντελώς συμπτωματική...

Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι.

 Ποτέ μην προσπαθείς να κερδίσεις με τη βία αυτό που μπορεί να αποκτηθεί με πονηριά.

 Η φιλοδοξία είναι τόσο δυνατό πάθος, που όσο ψηλά και αν φθάσει κανείς δεν είναι ικανοποιημένος.

 Οι άνθρωποι είναι τόσο αφελείς και τόσο έτοιμοι να υπακούσουν, ώστε ποτέ δεν θα λείψουν τα θύματα σε έναν αχρείο για να κάνει τις απάτες του.

Το Λουξεμβούργο στ’ άρματα!

Το Λουξεμβούργο ανακαλεί τον πρεσβευτή του στη Ρωσία. Είμαστε στο χείλος παγκόσμιας κρίσης! Φοβάμαι ότι το επόμενο βήμα του Λουξεμβούργου θα είναι να εξαπολύσει μπλίτζκριγκ κατά της Μόσχας – ωπ! επί του πιεστηρίου: το Μαυροβούνιο επίσης ετοιμάζεται και αυτό για κεραυνοβόλο πόλεμο κατά του δικτάτορα (με το 77% του λαού ) Πούτιν.
     Κι όμως! Η κατάσταση δεν έχει καθόλου πλάκα. Μια ψυχροπολεμική υστερία έχει κατακλύσει τον πλανήτη λόγο μιας αμφιλεγόμενης απόπειρας δολοφονίας ενός δευτεράντζα διπλού Ρώσου πράκτορα (μια υπόθεση όπου ούτε η ενοχή της Ρωσίας, ούτε η αθωότης της Βρετανίας έχουν ακόμα αποδειχθεί). Μα, θα έλεγε
     ένας πολίτης, πολιτικώς ορθός ή όχι, «δεν έχει λοιπόν σημασία μια ανθρώπινη ζωή; – έστω και μία;». Βεβαίως και έχει! Τεράστια! Αλλά, όταν σκοτώνεται ένας άνθρωπος από βρετανικά πυρά στη Βασόρα ή από αμερικανικά πυρά στη Βαγδάτη, ρώσικα στη Συρία ή τουρκικά στο Αφρίν, στη Δύση δεν κουνιέται φύλλο.
     Πόσω μάλλον, όταν δεν πρόκειται για έναν άνθρωπο κάθε φορά, αλλά για μάζες, για πληθυσμούς, άμαχων, προσφύγων, γυναικών, παιδιών, γερόντων και ζώων οικοσιτών και άλλων – όλων!
     Όταν αντιθέτως σκοτώνονται πολίτες στη Δύση, ενήλικοι ή παιδιά, οι δυτικοί τρέχουν να ανάψουν κεράκια και να δακρύσουν εξορκίζοντας το «μίσος» που κινεί τους «τρομοκράτες». Όταν οι μαζικοί δολοφόνοι των Δυτικών κυβερνήσεων έχουν κάνει το ένα τρίτο του πλανήτη μια μαύρη τρύπα θανάτου και καταστροφής, η δυτική κοινή γνώμη βλέπει απλός τις ειδήσεις στην τηλεόραση και διαβάζει τις αναλύσεις στις εφημερίδες.
     «Μα καλά», θα έλεγε πάλι κάποιος, «όλα αυτά είναι θέματα ηθικής και λογικής. Ποιος ασχολείται σήμερα με θέματα ηθικής και  λογικής;». Κι όμως, αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα!
     Είναι πολλά χρόνια τώρα που η Δύση όχι μόνον δεν λογαριάζει τη λογική και την ηθική, αλλά δεν αισθάνεται καν την ανάγκη να δείχνει ότι τις λογαριάζει.
Αυτή η θεοστυγής παθογένεια που εκφράζεται με τον ανορίωτο αμοραλισμό και τον παραλογισμό δεν αναφέρεται μόνο στις διακρατικές σχέσεις αλλά καθορίζει και τον τρόπο που ασκείται η εξουσία στο εσωτερικό των κοινωνιών.
     Για παράδειγμα: ουδείς θα ηδύνατο να περικόψει μισθούς, να αρπάξει σπίτια, να καταστρέφει ζωές, εάν θα έπρεπε όλα αυτά να τα στερεώσει στη λογική και την ηθική. Αντιθέτως καταφεύγοντας στον παραλογισμό (και τη σύγχυση που αυτός προκαλεί) καθώς και στον αμοραλισμό (με τον κυνισμό που αυτός παράγει) οι εξουσίες όχι μόνον χειραγωγούν τους λαούς, αλλά και τους καθιστούν συνένοχους στα εγκλήματα που διαπράττουν – κατά
     το μέρος εκείνο των πολιτών που επαναλαμβάνουν τα στερεότυπα του συρμού και τους ευφημισμούς που συναπαρτίζουν την προπαγάνδα που τους καθηλώνει. Πρόκειται για μια συνταρακτική διαδικασία αποκολοκύνθωσης (αλλά και αποκτήνωσης) εκείνων που στρέφονται και ομιλούν όπως τα αφεντικά τους. Μάλιστα, βασιλικότεροι συχνά του βασιλέως ορισμένοι επικροτούν τα βάσανά τους, αρκούμενοι (ή καταλήγοντας) στη μισανθρωπία που βρίσκει την εξίσωση όλων προς τα κάτω ως μια πρέπουσα τιμωρία για τις αμαρτίες όλων μας – εμάς των κοινών ανθρώπων, αλλά όχι βεβαίως των αφεντάδων.
     Αυτός ο τρόπος διοίκησης των λαών και κυρίαρχης ιδεολογίας των ίδιων των ανθρώπων (κατά των ανθρώπων) κάνει αέναους κύκλους στην Ιστορία. Επιφέροντας παρά τα κάποια εναντιόδρομα διαλλείματα (που, όμως, υποκύπτουν εν τέλει κι αυτά στην ίδια εντροπία) όλο και χειρότερα κάθε φορά αποτελέσματα.
     Ο εικοστός αιώνας (καθώς και ο τρέχον 21ος) είναι η εποχή που το παράλογο και ο αμοραλισμός (οι πυλώνες του φασισμού) ταυτίζονται με τον καπιταλισμό, που με τη σειρά του δεν έχει πλέον καμιά ανάγκη να μετέρχεται τη λογική και την ηθική ως συστατικά των δημοκρατιών (– οι
     οποίες για αυτόν άλλωστε τον λόγο φθίνουν κι εκφασίζονται). Από την άλλη η ταξική πάλη ακριβώς επειδή επιδιώκει την κατά το δυνατόν ισοκατανομή του πλούτου, την ισονομία και δια τούτων την απελευθέρωση των ανθρώπων, δεν μπορεί εν τέλει να πετύχει τους σκοπούς της όσον δεν βρίσκονται στο κέντρο της η λογική και η ηθική. Λόγου χάριν η Αριστερά που ομιλεί μνημονιακή γλώσσα γίνεται εκ των πραγμάτων νεοφιλελεύθερη. Η Δύση που είτε ως εξουσία, είτε ως κοινή γνώμη, δεν αισθάνεται πλέον, πλην Λακεδαιμονίων, την ανάγκη του πολιτεύεσθαι υπό λογοδοσίαν,
     δεν είναι πια παρά ένας αποθηριωμένος μηχανισμός που οδηγεί στην καταστροφή και την αυτοκαταστροφή, με τελική κορύφωση την ημέρα που θα ηχήσουν τα όπλα και θα σιωπήσουν οι νόμοι…
     Νόμοι ήδη άδικοι – ήγουν παράλογοι και ανήθικοι…

*Πηγή: topontiki.gr

Πάσχα στο Άσπρο Χωριό

Πλήρης αποδοχή των θέσεων της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Ερντογάν έφυγε χθες από τη σύνοδο της Βάρνας έχοντας πετύχει το βασικό του στόχο. Να πάρει τη διαβεβαίωση ότι η Τουρκία έχει στρατηγική σημασία για την πολιτική διεύρυνση, αλλά και για την ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Θα ήταν σοβαρό λάθος για την Ευρώπη, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι μια παγκόσμια δύναμη, να απομακρύνει την Τουρκία από την πολιτική επέκτασής της», δήλωσε ο Ερντογάν κατά τη διάρκεια των κοινών δηλώσεων μετά τη σύνοδο κορυφής Τουρκίας-ΕΕ στη βουλγαρική πόλη Βάρνα.

«Οι επιχειρήσεις μας κατά της τρομοκρατίας όχι μόνο συμβάλλουν στην ασφάλεια του εαυτού μας και των Συρίων, αλλά και στην ασφάλεια της Ευρώπης», ανέφερε. «Αναμένουμε τώρα ισχυρή υποστήριξη [από την Ευρώπη] σε ευαίσθητα ζητήματα όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, αντί της περιπλάνησης και της άδικης κριτικής», δήλωσε ο Ερντογάν.

Ο Τουσκ με τη σειρά του δήλωσε σχετικά: «Ως υποψήφια χώρα της ΕΕ, η Τουρκία δεσμεύτηκε να αναπτύξει και να υποστηρίξει τα υψηλότερα πρότυπα δημοκρατίας.» Αυτό το τελευταίο περί των προτύπων δημοκρατίας της Τουρκίας είναι μάλλον ένα από τα κακόγουστα κλισέ που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν οι αξιωματούχοι της ΕΕ όταν πρόκειται να παρέχουν κάλυψη στην δικτατορία Ερντογάν.

Διαβάστε περισσότερα »

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΟΥ

Οι παλιές διαβάσεις αποκτούν χρώμα και νέες δημιουργούνται

Σε εξέλιξη βρίσκεται το έργο των διαγραμμίσεων των διαβάσεων πεζών σε διάφορα σημεία του Δήμου Πάρου με προτεραιότητα στις εισόδους των σχολικών μονάδων και σε δρόμους με αυξημένη κίνηση. Στόχος είναι οι εργασίες να ολοκληρωθούν πριν από την εορταστική περίοδο του Πάσχα, όπου παρουσιάζεται σημαντική αύξηση της τουριστικής κίνησης και του κυκλοφοριακού φόρτου στο οδικό δίκτυο.

Τα σημεία του δημοτικού οδικού δικτύου στα οποία θα δημιουργηθούν νέες διαβάσεις πεζών, και για τις οποίες έχουν γνωμοδοτήσει θετικά και τα τοπικά συμβούλια, είναι τα εξής:

1.Διασταύρωση Γηπέδου Παροικίας Πάρου

2.Είσοδος Γηπέδου Παροικίας Πάρου

3.Παιδικός Σταθμός Παροικίας Πάρου

 4.Αφετηρία ΚΤΕΛ Παροικίας Πάρου

5.Θέση Πλάτανος Παροικίας Πάρου

6.ΙΚΑ Παροικίας Πάρου

7. 1^η Στάση Κακάπετρων Παροικίας Πάρου

8. Φούρνος Μπατίστα Νάουσας Πάρου

9. Νηπιαγωγείο Νάουσας Πάρου

10. Parking Πίσω Λιβάδι Μάρπησσας Πάρου

Παράλληλα, γίνονται εργασίες χρωματισμού, συντήρησης και αποκατάστασης στις υπάρχουσες διαγραμμίσεις, στο σύνολο των δρόμων του νησιού, ώστε να είναι εμφανείς στους διερχόμενους οδηγούς και στους πεζούς.

Παρακαλούνται οι οδηγοί να μην πατάνε επάνω στις γραμμές όταν είναι φρεσκοβαμμένες, γιατί αλλοιώνουν το χρώμα και την διάρκειά τους, και να σέβονται τους προειδοποιητικούς κώνους που τοποθετούν τα συνεργεία.

Ο Δήμαρχος Πάρου Μάρκος Κωβαίος σχολίασε σχετικά: «Φροντίζουμε για την οδική ασφάλεια των συμπολιτών μας και την ακίνδυνη μετακίνηση των μαθητών από και προς τις σχολικές μονάδες.  Στην προσπάθειά μας αυτή, θέλουμε συμμάχους τους διερχόμενους οδηγούς για την τήρηση των κανόνων οδικής κυκλοφορίας και τους καλούμε να σέβονται και να δίνουν προτεραιότητα στους πεζούς. Επιθυμία όλων μας είναι μία καλύτερη ποιότητα ζωής με ασφαλείς διελεύσεις στις διαβάσεις και πρέπει όλοι να δουλέψουμε προς τη κατεύθυνση αυτή».

Carthago delenda est..*

     * η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί.

     Ας μη νομίσουμε πως οι βόθροι σταμάτησαν να αναδεύουν το δηλητηριώδες περιεχόμενό τους, σταματώντας να παράγουν θανατηφόρες αναθυμιάσεις,
     ..αναθυμιάσεις που εξαπολύουν απ' ευθείας στο πρόσωπό μας, το πρόσωπο μιάς παραπαίουσας και ευάλωτης κοινωνίας. 
     Μη νομίσουμε πως επειδή στρέφονται εναντίον των πλειστηριασμών, των περικοπών μισθών και συντάξεων, και εναντίον

Διαβάστε περισσότερα »

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΠΑΡΙΑΝΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Πατήστε εδώ:- Συνάντηση για τα αιολικά στην Άνδρο, το απόγευμα 28 Μαρτίου 2018 -- ανεξάρτητα με την άποψη που έχει ο καθένας για το θέμα...

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ...

Σήμερα αποχωριστήκαμε έναν σπάνιο άνθρωπο, ένα μοναδικό παριανό.
Σήμερα είπαμε το στερνό αντίο στον καπετάνιο...
Σήμερα ο Σπύρος Παρούσης απέπλευσε για το μεγάλο, το ατελεύτητο ταξίδι στα πελάγη της αιώνιας ζωής, εκεί όπου η αγκαλιά των αγγέλων τον περιμένει στοργικά από καιρό.
Για να βρει ανάπαυση η ψυχούλα του, αυτή η πλούσια, γενναιόδωρη, καθαρή, αμόλυντη ψυχή.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένε!!

Αντιεπέτειος

ΣΤΑΘΗΣ

Στην ομιλία του Πρωθυπουργού στα Ψαρά για την επέτειο της επανάστασης του 1821 παρέστησαν ο ΦΠΑ 24%, οι πετσοκομμένες συντάξεις των απόμαχων ναυτικών και γεωργών, οι ξενιτεμένοι νέοι, ο κίνδυνος των πλειστηριασμών και ο Καπουδάν Πασάς των Μνημονίων

Δεν παρέστησαν οι Ψαριανοί ουδέ άλλοι νησιώτες από τα γύρω νησιά, πλην 23 νοματαίων, ίσως 24, οι οποίοι, όπως και να ’χει, ήταν πολύ λιγότεροι από τους άνδρες της προσωπικής φρουράς του Πρωθυπουργού,

Διαβάστε περισσότερα »

ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΛΥΚΗΣ

Επειδή μέχρι σήμερα επίσημη απάντηση δεν υπάρχει κι επειδή οι φημολογίες δίνουν και παίρνουν ερωτώ: αληθεύουν οι πληροφορίες που φέρουν ως αφορμή/ές για το αιφνιδιαστικό σταμάτημα του λιμενικού έργου της Αλυκής την απουσία δυο βασικών "συστατικών στοιχείων": της έγκρισης της Αρχαιολογικής υπηρεσίας και της ακτομηχανικής μελέτης;
Επιτέλους κάποιος αρμόδιος να απαντήσει υπεύθυνα, γιατί μέχρι σήμερα οργιάζει το "ράδιο-αρβύλα".
Φλομώσαμε πια!

Είναι –όντως- αφελής η ηγεσία των Κούρδων;

Οι πρόσφατες εξελίξεις στη βόρεια Συρία, έφεραν στο κέντρο της συζήτησης το κουρδικό και τις συμμαχίες που έχει επιλέξει η κουρδική ηγεσία. Η κυρίαρχη αντίληψη είναι ότι η ηγεσία των Κούρδων «αξιοποιήθηκε» από τις ΗΠΑ μια προηγούμενη περίοδο και τώρα «πληρώνει» τις επιλογές της.

Είναι άραγε έτσι;

Αποτέλεσε η κυρίαρχη ομάδα της ηγεσίας τον «χρήσιμο ηλίθιο» του αμερικανικού σχεδίου στη περιοχή;

Ίσως θα έπρεπε να δούμε, κατ αρχάς, την εξέλιξη αυτής της συμμαχίας (Κούρδων Συρίας-ΗΠΑ-Ισραήλ) τα τελευταία χρόνια.

Ένα σύντομο χρονικό.

• Το 2012, στις αρχές τις ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία, το  Δημοκρατικό Κόμμα (PYD) και το Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο (KNC), προσχώρησαν στη σύσταση της Κουρδικής Ανώτατης Επιτροπής (KSC) και ίδρυσαν τις πολιτοφυλακές του YPG.
• Τον Ιούλιο του 2012 το PYD-YPG απέκτησε  τον έλεγχο στις πόλεις Kobanî, Amuda και Afrin και στη συνέχεια των Al-Malikiyah, Ras al-Ayn, al-Darbasiyah και al-Muabbada.
• Τον Ιούλιο του  2013 ο Salih Muslim, ηγέτης του PYD, είχε συζητήσεις με Τούρκους αξιωματούχους σχετικά με την αυτονομία των Κούρδων  στη Συρία. Τα αιτήματα της Τουρκίας περιλάμβαναν ότι το  PYD δεν θα έβλαπτε την ασφάλεια των συνόρων της Τουρκίας και θα ήταν αντίθετο στη συριακή κυβέρνηση .
• Το 2013 το PYD εγκατέλειψε τον συνασπισμό με τον KNC και ίδρυσε το Κίνημα για μια Δημοκρατική Κοινωνία (TEV-DEM).

(Το Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο (KNC)-(ENKS) με ηγέτη τον Ibrahim Biro, είχε ιδρυθεί από τον Masoud Barzani , και πλέον συνεργάζεται με την Τουρκία ενώ διαθέτει  5000 ένοπλουςPeshmerga, οι οποίοι έχουν εκπαιδευθεί στη Τουρκία.

• Μέχρι το 2014 η Τουρκία επέτρεπε στην ηγεσία  και τα μέλη του PYD να χρησιμοποιούν το τουρκικό έδαφος χωρίς περιορισμούς. Υπουργοί του Erdogan  είχαν συναντηθεί αρκετές φορές με τον Salih Muslim.

Η στάση της Τουρκικής κυβέρνησης αλλάζει σταδιακά μετά το 2014 καθώς οι εξελίξεις στη βόρειο Συρία δημιουργούν αποσταθεροποίηση στο εσωτερικό της χώρας. Το αποτυχημένο πραξικόπημα «ολοκληρώνει» την αλλαγή στάσης του Erdogan.

• Tον Οκτώβριο του 2015 ιδρύθηκαν οι  SDF (Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις), η πολιτικο-στρατιωτική συμμαχία των Κούρδων με άλλες δυνάμεις .  Ανάμεσά τους και πρώην δυνάμεις του FSA.  Βασική συνιστώσα του  SDF είναι οι κουρδικές πολιτοφυλακές.

Η αμερικανική υποστήριξη ξεκίνησε επίσημα την ίδια περίοδο.

• Στις 12 Οκτωβρίου 2015, το Πεντάγωνο επιβεβαίωσε ότι  αεροσκάφη μεταφοράς C-17 των Ηνωμένων Πολιτειών έριξαν 100 παλέτες με 45 τόνους όπλων και πυρομαχικών πάνω από την ελεγχόμενη από την SDF περιοχή της Rojava.
• Τον Φεβρουάριο του 2016, ειδικές αμερικανικές δυνάμεις ενσωματώθηκαν στις δυνάμεις της SDF.
• Στις 17 Μαρτίου 2016, την επομένη της ανακήρυξης της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας (DFNS, Rojava), ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Ashton Carter, επαίνεσε τις SDF (YPG) ως «αποδεδειγμένα εξαιρετικούς εταίρους μας το έδαφος … σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό(την ενίσχυσή τους) , αναγνωρίζοντας τις πολυπλοκότητες του περιφερειακού ρόλου τους ».
• Στις 21 Μαΐου 2016, ο στρατηγός Joseph Votel, γενικός διοικητής της Κεντρικής Διοίκησης των Η.Π.Α., πραγματοποίησε ένα μυστικό ταξίδι αρκετών ωρών στη βόρεια Συρία για να επισκεφθεί διάφορες τοποθεσίες όπου υπήρχαν ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ.
• Το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα  παρουσίασε έκθεση όπου αναφέρεται ότι εκτός από ειδικές αμερικανικές δυνάμεις στηρίζουν τις SDF γερμανικές και γαλλικές δυνάμεις . Η Γερμανία αρνήθηκε επισήμως την έκθεση ,η Γαλλία την επιβεβαίωσε.
• Στις αρχές Οκτωβρίου του 2016, κατασκευάστηκε στρατιωτικό αεροδρόμιο σε ελεγχόμενη περιοχή από τις SDF, για επιχειρήσεις αερομεταφορών των ΗΠΑ, κοντά στην περιοχή al-Shaddadah της Jazira.
• Στις 9 Μαΐου 2017, ανακοινώθηκε από το Πεντάγωνο, ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τρόμν ενέκρινε ένα σχέδιο με το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα παρείχαν  άμεσα βαριά όπλα στη μεγάλη συνιστώσα των  SDF, το YPG.
• Μέχρι τον Ιούλιο του 2017, περισσότερα από 8.500 μέλη της SDF εκπαιδεύτηκαν από τις ΗΠΑ και το πρώτο εξάμηνο του 2017, περισσότερα από 400 οχήματα και άλλος εξοπλισμός παραδόθηκαν στις SDF.
• Σύμφωνα με ρεπορτάζ  του κουρδικού δικτύου ειδήσεων, Κουρδιστάν 24, οι δυνάμεις του YPG, έλαβαν περίπου 800 φορτία στρατιωτικών προμηθειών από το Πεντάγωνο από τις αρχές Ιουνίου έως τα τέλη Ιουλίου 2017.
• Σε κοινή έκθεσή της που δημοσιεύθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2017, ο Οργανισμός Αναφοράς για το Οργανωμένο Έγκλημα και την Διαφθορά (OCCRP) και το Βρετανικό Δίκτυο Αναφορών (BIRN) ισχυρίστηκαν ότι το Πεντάγωνο παρέδωσαν ποσά αξίας 2,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων στις SDF.
• Στα τέλη Νοεμβρίου του 2017,  Τούρκοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι ο Τράμπ,  δήλωσε στον Ερντογάν κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας,  ότι οι ΗΠΑ θα τερματίσουν τις προμήθειες όπλων στην SDF.  Ωστόσο, οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) αρνήθηκαν κάτι τέτοιο, δηλώνοντας ότι παρέλαβαν εξοπλισμό από τις ΗΠΑ στα τέλη Νοεμβρίου.
• Στις 12 Φεβρουαρίου 2018 , το Υπουργείο Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών εξέδωσε ένα σχέδιο προϋπολογισμού για το 2019 το οποίο, όσον αφορά τη Δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας (DFNS), περιελάμβανε 300 εκατομμύρια δολάρια για τις  SDF και 250 εκατομμύρια για την ασφάλεια των συνόρων.

Τι συνέβη στο Afrin;

Μπροστά στο ενδεχόμενο της τουρκικής εισβολής, η κουρδική ηγεσία δέχθηκε επανειλημμένες προτάσεις από τη συριακή κυβέρνηση για συνεργασία. Τις αρνήθηκε, παραμένοντας σταθερή στη συμμαχία της με τις ΗΠΑ.

Μια τέτοια σταθερότητα, μπροστά σε ένα τέτοιο κίνδυνο, δηλώνει ένα και μόνο: (και προφανώς όχι αφέλεια) ότι έχουν δοθεί οι απαραίτητες εγγυήσεις από την πλευρά των ΗΠΑ.

Το βάρος της σύγκρουσης στο Afrin δεν το σήκωσε ο τουρκικός στρατός. (Είχε μόνο 56 απώλειες), αλλά οι μισθοφόροι (500 νεκροί).

Είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι ΗΠΑ (με την de facto συνενοχή της κουρδικής ηγεσίας) παρέδωσαν το Afrin στον τουρκικό στρατό (στα πλαίσια της σκληρής διαπραγμάτευσης με το καθεστώς Ερντογάν) , ενώ η παρουσία τους στα ανατολικά διασφαλίζει και τον έλεγχο της περιοχής εκεί από τους συμμάχους τους Κούρδους.

Το σχέδιο των ΗΠΑ

Με αυτό τον τρόπο οι ΗΠΑ προσπαθούν να πετύχουν το δύσκολο σχέδιο της «ισορροπίας» στη περιοχή. Από τη μια να συνεχίσουν τη διαπραγμάτευση με τον-όχι πάντα δεδομένο- Ερντογάν (πότε πιέζοντας, πότε κάνοντας παραχωρήσεις) και από την άλλη να ικανοποιήσουν εν μέρει τις επιδιώξεις της σύμμαχης κουρδικής ηγεσίας (αυτονόμηση του ανατολικού συριακού Κουρδιστάν).

Η αστική τάξη της Τουρκίας δεν έχει τα χαρακτηριστικά της κουρδικής (ή και της ελληνικής). Είναι μια ισχυρή εθνική αστική τάξη, κυρίαρχη σε μια χώρα που συνεχώς ενδυναμώνει ο περιφερειακός της ρόλος. Η οικονομική, πολιτική ενδυνάμωση της Τουρκίας τα τελευταία 15 χρόνια είναι εντυπωσιακή. Θα διαπραγματευτεί σκληρά με τις ΗΠΑ το ρόλο της στη νέα Μέση Ανατολή. Πιέζοντας και στα «2 και ½ μέτωπα» που ισχυρίζεται ότι μπορεί να ανοίξει. Τόσο στο Αιγαίο, όσο και στη Συρία (και προς το Νότο, όπου μια κατάσταση πέραν  της πίεσης θα έβαζε τον Ερντογάν μπροστά στον κίνδυνο ανοιχτής σύγκρουσης με Δαμασκό και Μόσχα και προς τα Ανατολικά, όπου η παρουσία των αμερικανικών στρατευμάτων επίσης καθιστά ακραίο βολονταρισμό μια μεγάλης κλίμακας επίθεση)

Και οι ΗΠΑ, στη διαπραγμάτευση αυτή, θα χρειαστούν «εταίρους», με μειωμένη αυτονομία,  πρόθυμους να «ρισκάρουν» για κέρδη, από ενδεχόμενα προσωρινά ρήγματα στη σχέση ΗΠΑ-Τουρκίας.

Δυστυχώς , πλην του Κουρδιστάν, και στην Ελλάδα υπάρχουν «φωνές», που ποντάρουν σε μια τέτοια προοπτική.

Και το δίπολο «εθνικισμός-αντιεθνικισμός», μπορεί να λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά, όταν από το κάδρο απουσιάζει το κύριο: το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσην» και η παραμονή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ.

Στο Αιγαίο και στα βουνά του Κουρδιστάν βασικός εχθρός είναι τα σχέδια των ΗΠΑ για τη περιοχή. Και οι πρόθυμες, στο να υπηρετήσουν αυτά τα σχέδια , πολιτικές. 

Ανδρέας Ζαφείρης

ΤΟ ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗΣ "ΑΝΤΙΓΡΑΦΗΣ"...

Ήταν παραμονές δημοτικών εκλογών του 2006, όταν κυκλοφόρησε από τους "πλασιέ" του Ραγκούση, η διαβόητη "μελέτη" αναμόρφωσης της παραλιακής ζώνης της Παροικίας, διανθισμένη ασφαλώς μετ' επαίνων και θριαμβολογιών για τις ένδοξες μέρες που μέλλονταν για το νησί...
Η φωτογραφία αυτή, προϊόν επεξεργασίας (φωτοσόπ επί το ελληνικότερον) συμπύκνωνε και σηματοδοτούσε -υποτίθεται- το περιεχόμενο της νέας μέρας για την τάλαινα πρωτεύουσα του νησιού.
Η ιστορία αυτή, εκτός του προσωπικού ενδιαφέροντος, αφού μόλις (...) εννιά χρόνια πριν (!!)  είχα σε κείμενό μου στην εφημερίδα "Παριανό Βήμα" καταθέσει/αναπτύξει έστω και πρωτόλεια την πρόταση αυτή, η οποία ωστόσο αυθαίρετα κι ετσιθελικά παρουσιάστηκε ως πρωτοποριακή έμπνευση της διοίκησης Ραγκούση (;;;), τελικά φαίνεται ότι θα μας κοστίσει και μερικές χιλιάδες (55 τον αριθμό;) ευρουλάκια, έτσι για νάχουμε κάτι να θυμόμαστε από ένδοξες εποχές...
Αλήθεια υπάρχει κάποιος να αιτηθεί συγνώμης για το όλο φιάσκο;
Μάλλον όχι...

ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΗΝΥΜΑ...

Το ’21 και οι σύγχρονοι γενίτσαροι

Κάθε χρόνο, τούτες τις μέρες, όπως επισημαίνει και ο φίλος Στάθης, ακούμε τις «συνήθεις μπαρούφες από τους εθνικιστές και τους εθνομηδενιστές (τις δύο δηλαδή όψεις του ενός και του αυτού νομίσματος, εκείνου του νεοφιλελευθερισμού και της αποβλάκωσης – αυτά πάνε πολύ συχνά μαζί)».
Δεν χρειάζεται, συνεπώς, να γράψουμε καινούργιο κείμενο. Αναδημοσιεύουμε το περσυνό:
Το ΄21: Δραματικά επίκαιρο…

«Πέτρα πάνω στην πέτρα
Να μη μείνει
Εμείς δεν προσκυνάμε»
Κολοκοτρώνης
Πάντα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα δεν αποτέλεσαν μόνο τα φωτεινά σύμβολα και τους πυροδότες της λαϊκής οργής, αλλά και αντικείμενα εμπορίας, πατριδοκαπηλίας και παραχάραξης…
Το ΄21 δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτόν τον …κανόνα!
Υπέστη και αυτό πολλαπλή παραχάραξη από τους πατριδοκάπηλους και τους ποικίλους και πολύχρωμους πολιτικούς εμπόρους.

Διαβάστε περισσότερα »

Επέτειος

ΣΤΑΘΗΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

Ο και ες Ουκρανίαν (τον καιρό της ανόδου των ακροδεξιών) θητεύσας Αμερικανός πρέσβης και παρ’ ημίν προφήτης κ. Πάιατ είδε κι άλλο ενύπνιο, καθ’ ό η Τουρκία χτυπά ελληνικό κατοικημένο νησί. Το χτύπημα αυτό (σ.σ.: στο Καστελόριζο ή αλλού) θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Αυτό
  είναι απολύτως σωστό! και ο Θεός (κατά Γαβρόγλου) να με συγχωρήσει που για πρώτη φορά στη ζωή μου συμφωνώ με Αμερικανό πρέσβη. Στο μεταξύ ο Τσίπρας

Διαβάστε περισσότερα »

Πάλι φάρσα, αντί πολιτικής

Οι Έλληνες είναι στη μεγάλη τους (την πολύ μεγάλη τους) πλειονότητα Ορθόδοξοι. Μάλιστα την Ορθοδοξία την προσλαμβάνουν κυρίως μέσα απ’ την εθνική και λαϊκή τους παράδοση, όπως επίσης και απ’ το Ορθόδοξο τελετουργικό (λειτουργίες, γιορτές, πανηγύρια), και οπωσδήποτε λιγότερο μέσα από τη δογματική αυτής της πίστης. Ελάχιστοι Ορθόδοξοι λόγου χάριν
χαμπαριάζουν περί τη διαφορά ανάμεσα στο «ομοιούσιον» και το «ομοούσιον» και, πλην των θεολόγων, των ιστορικών, των φιλιστόρων και των εις βάθος θρησκευομένων, οι υπόλοιποι για τη δογματική ελάχιστα γνωρίζουν – ακόμα και για το filioque δίνουν τόση σημασία όσο για τον μονοφυσιτισμό ή τον μονοθελητισμό. Για τους Ορθόδοξους
και μάλιστα τους Ελληνορθόδοξους η σχέση με την πίστη τους είναι πιο χαλαρή (εν σχέσει με άλλα δόγματα), βεβαίως πάντα σεβαστική και παρηγορητική, συχνά μάλιστα απολαμβάνουν αυτήν την πίστη τους, εκλαμβάνοντας στην ψυχή τους τον Χριστό περισσότερο ως φίλο και σύντροφο, παρά ως μέρος του Θεού (μάλιστα αδιαίρετο), πόσω μάλλον του Θεού – τιμωρού των Καθολικών ή του Θεού – εταιρεία των προτεσταντών. Με έναν λόγο – πλην θρησκόληπτων – οι Ορθόδοξοι είναι η χαρά (του) Θεού, αν υπάρχει,
καθώς κι ένα διαρκές πρόβλημα για την Ορθόδοξη Εκκλησία, καθώς αυτή πάντα διχάζεται στη συμπεριφορά της (όπως όλες οι Εκκλησίες) παρακολουθώντας τις ταξικές διαιρέσεις και ούσα διαρκώς το ένα της μέρος με την εξουσία, το άλλο με τον λαό.
  Άλλωστε το σύνολο της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, οι αιρέσεις, οι Σύνοδοι, η διαμόρφωση των ρευμάτων που κυριάρχησαν, απεικονίζουν πάντα και αποτυπώνουν κοινωνικές καταστάσεις, πολιτικές επιλογές και εθνικές πραγματικότητες. Για παράδειγμα, η διαμάχη Εικονομαχίας – Εικονολατρίας – αλλά περί αυτών ας μην μακρηγορήσουμε.
Η ιδιομορφία της Ορθοδοξίας έχει και αυτή τις ρίζες της στην Ιστορία. Στη Δύση οι Πάπες υποκατέστησαν τους Καίσαρες μετά την αποσύνθεση της Ρωμαϊκής επικράτειας εκεί (5ος αιώνας μ.Χ.), ενώ στην Ανατολή η Εκκλησία έμεινε υπό την εξουσία των Καισάρων για χίλια ακόμα χρόνια (15ος αιώνας) – και τους υποκατέστησε μόνον επί Οθωμανών.
Και στις δύο περιπτώσεις ο Χριστιανισμός ήταν μια πρώην επαναστατική και στη συνέχεια κρατικοποιημένη θρησκεία (4ος αιώνας μ.Χ.), που στη Δύση εξελίχθηκε στον Καισαροπαπισμό, ενώ στην Ανατολή εντάχθηκε στην αυτοκρατορική διοίκηση, και ως «υπουργείο παιδείας και πολιτισμού» (μάλιστα προπαγάνδας) και ως «υπουργείο εξωτερικών» (διπλωματίας, προσηλυτισμού και συνοικεσίων). Στη Δύση οι γιγάντιες Καθεδρικές εξέφραζαν το δέος προς την εξουσία, στην Ανατολή η λαμπρότητα του Βυζαντινισμού εξέφραζε μεν και αυτή την ισχύ της εξουσίας, αλλά ταυτοχρόνως και την προσδοκία αυτή η εξουσία να είναι δίκαιη. Παρά τις ασίγαστες δογματικές διαμάχες, η κορυφή της Εκκλησίας βρισκόταν πάντα στο πλευρό της εξουσίας (πάνω ή κάτω απ’ τους Καίσαρες) και το σώμα της Εκκλησίας κοντά ή μακριά απ’ τον λαό, αναλόγως της συσσωμάτωσης των κληρικών στα κοινωνικά, πολιτικά και εθνικά γεγονότα.
Στην περίπτωση τη δική μας, όταν επίσημη θρησκεία του κράτους που διαδέχθηκε το Βυζάντιο έγινε το Ισλάμ (στην Οθωμανική του εκδοχή), η Ορθόδοξη Εκκλησία χρεώθηκε την εκπροσώπηση των Ορθόδοξων Χριστιανών στην Υψηλή Πύλη κι ανάμεσά τους των εκπεσόντων Ρωμαίων, Ρωμιών, Ελλήνων, του Γένους. Η Ελληνόφωνη και με ελληνική συνείδηση ταυτότητας αυτή εκκλησία, εκπροσώπησε τους Έλληνες και τα άλλα ορθόδοξα έθνη, άλλοτε καλώς, άλλοτε κακώς. Άλλοτε, στον βαθμό του δυνατού,
υπερασπίσθηκε τους λαούς, τις λαϊκές τάξεις ή και τις ανώτερες (των εμπόρων ή της τοπικής πλουτοκρατίας) κι άλλοτε τις καταπίεσε ή και τις αφάνισε κατά τις προσταγές του Οθωμανού Δυνάστη.
  Στη Δύση τα νέα έθνη και τα νέα κράτη έλυσαν τις διαφορές τους περί τα πρωτεία με τις Εκκλησίες τους (εκ Ρώμης ορμώμενες), άλλοτε διά της κρατικοποίησης (Αγγλικανοί) κι άλλοτε διά της επανάστασης ( Γάλλοι, Ρώσοι κ.ά.). Όπως και να ’χει, το κοσμικό κράτος, τέκνο του Διαφωτισμού, αναδύθηκε και ως τέτοιο (με κάποιες εξαιρέσεις) κυριάρχησε στη Δύση κατά τους Νεώτερους χρόνους. Στην υπόδουλη Ανατολή τα πράγματα ήταν πιο περίπλοκα. Εις ό,τι αφορά εμάς τους Έλληνες, η Ορθοδοξία έγινε εμβληματική της εθνικής ταυτότητας. Δεν ήταν μόνον η
ελληνοφωνία της Εκκλησίας ένας από τους παράγοντες αυτού του φαινομένου, αλλά η συνύφανση της Ορθοδοξίας με τις κοινότητες των Ελλήνων – την κυρίως μορφή πολιτικής υπόστασης (και διαβίωσης) που είχαν οι σκλαβωμένοι Έλληνες κατά τη μακραίωνη Οθωμανική Κατοχή. Όπως το Βυζαντινό πολιτικό σύστημα διατήρησε τη συνέχεια του ελληνισμού (μέσα απ’ τα γράμματα, τη διοίκηση και την Εκκλησία) κατά τον λεγόμενο Μεσαίωνα, έτσι και κατά την Τουρκοκρατία η Εκκλησία, οι κοινότητες και η λαϊκή παράδοση εξασφάλισαν τη συνέχεια του ελληνισμού και ως έθνους που αναζητούσε την ελευθερία του με συνεχείς επαναστάσεις και ως πολιτισμού (άμα τε και τρόπο ζωής), όπως μαρτυρούν
τα δημοτικά τραγούδια, η πλούσια λόγια, λαϊκή και εκκλησιαστική εργογραφία, η ζωγραφική, η εικονογραφία, τα ήθη και τα έθιμα. (Το ίδιο άλλωστε σημαντική, ανιχνεύεται η Ορθοδοξία και στην ταυτότητα όλων των εθνών που ακολούθησαν αυτό το δόγμα).
Έτσι, στο νεώτερο ελληνικό κράτος το πρόβλημα της σχέσης της κοσμικής εξουσίας, του συντεταγμένου λαϊκού αυτεξούσιου, με την Εκκλησία, δεν έχει βρει ακόμα τη λύση του. Η Εκκλησία ήδη από την εποχή των Ενωτικών – Ανθενωτικών, ήδη από την εποχή των εκχωρηθέντων προνομίων της από τους Οθωμανούς, είναι συνηθισμένη να ανακατεύεται με την πολιτική, όπως δεν παρέλειψε να κάνει κατά τον Διχασμό, την Κατοχή ή τον Εμφύλιο. Ο συναγελασμός της Εκκλησίας με το κράτος διχάζει την ίδια με ταξικά κριτήρια, ενώ ταυτοχρόνως το κράτος χειραγωγώντας την Εκκλησία διεκπεραιώνει πιο εύκολα τις ταξικές του επιλογές. Το κράτος, δηλαδή εκείνοι που το ελέγχουν – η αστική τάξη (κατ’ ευφημισμόν «κυρίαρχες ελιτ»), μια τάξη ασθενών εθνικών προδιαγραφών από το 1922 κι ύστερα.
Στις μέρες μας λοιπόν με την Αριστερά (που Γονάτισε) στην εξουσία, εκείνοι που δεν έλυσαν τα προβλήματα του μεροκάματου, της εθνικής ανεξαρτησίας και της (σχετικής έστω) κοινωνικής δικαιοσύνης, πάνε να λύσουν το πρόβλημα (κατ’ αυτούς) της Ορθόδοξης δογματικής. Χωρίς καν να τολμήσουν να επιχειρήσουν τον διαχωρισμό της Εκκλησίας απ’ το κράτος, επιχειρούν να αλλοιώσουν την Ορθόδοξη πίστη κατά τη σχολική της διδασκαλία. Άλλη μια γλίτσα.
Να καταργήσουν τη διδασκαλία του Ορθόδοξου δόγματος στα σχολεία, θα ήταν κάτι κατανοητό. Να γίνει το μάθημα των θρησκευτικών κάτι σαν ιστορία των θρησκειών, θα ήταν επίσης κάτι που θα μπορούσε να τεθεί στην κρίση του λαού. Αλλά να προσπαθείς
  σαν δειλό τρωκτικό να ροκανίσεις το διαμορφωμένο Ορθόδοξο δόγμα, είναι απλώς γλίτσικο. Κυριώτατα όταν δεν προσπαθείς να ροκανίσεις το ίδιο στα σχολεία το Καθολικό δόγμα, το Εβραϊκό δόγμα και το Μουσουλμανικό δόγμα.
Αυτή η γλίτσα εκείνων που κάνανε τους μισθούς 300-350 ευρώ και τον Χριστό… πρωτότοκο γιο της Μαρίας (σιγά – σιγά τα «Απόκρυφα», παίδες, κάνουν κακό στον αιματοκρίτη) προκαλεί την αποστροφή των σκεπτόμενων ανθρώπων, Χριστιανών ή άθεων, Εβραίων ή Καθολικών. Αυτή η γλίτσα που δυστυχώς εκλαμβάνεται από την πλειονότητα του λαού ως «Αριστερά» με κάτι τέτοια εκμετρά τον βίον της ταχύτερα του προβλεπομένου. Στο μεταξύ όμως οι εν λόγω… ρέκτες
  πρόλαβαν όσο γραφικοί και καταγέλαστοι είναι οι θρησκόληπτοι να γίνουν και οι ίδιοι με τις ιδεοληψίες τους, τις πονηριές τους και τη δειλία τους…Στάθης Σταυρόπουλος
Πηγή: topontiki.gr

Νομίζαμε ότι ήμασταν ελεύθεροι

23 Μαρτίου 2018

Κάθε μέρα που διαβάζεις τα νέα, ασπρίζει και μία τούφα από τα μαλλιά σου. Δεν μπορεί, λες. Δεν μπορεί να είναι τόσο ηλίθιοι, δεν μπορεί να είναι τόσο τυφλοί! Διάβασε τη συνέχεια

ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ

*Η απαράδεκτη κατάσταση με τα παράνομα -κι επικίνδυνα ενίοτε- μπαζώματα, επιτέλους, έγινε αντικείμενο συζήτησης στο δημοτικό συμβούλιο, όχι περιθωριακά και εμβαλωματικά, αλλά με τον πλέον επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο.
Ελπίζω η αντίδραση της "Λαϊκής Συσπείρωσης" στο χείριστο αυτό καθεστώς ασυδοσίας να επιφέρει και το αντίστοιχο πρακτικό αποτέλεσμα.
Να σταματήσει δηλαδή η προστατευόμενη αθλιότητα των ολίγων"πονηρών" να ζούνε σε βάρος των πολλών "κουτών".
Οψόμεθα!

*Η σπερμολογία γύρω από το υπό κατασκευή λιμάνι της Αλυκής δεν θα μπορούσε να διαφέρει ποιοτικά από εκείνες που σημειώθηκαν σε ανάλογες περιπτώσεις δημόσιου ενδιαφέροντος στο παρελθόν.
Θυμίζω, ειδικά στους"άσπονδους φίλους" μου, την περίπτωση του υπό ενοικίαση ακινήτου της συζύγου μου για την στέγαση αγροτικού ιατρείου κατόπιν μειοδοτικού διαγωνισμού το 2007, όταν κάποιοι γνωστοί "τυφλοπόντικες" στην προσπάθειά τους να το αποτρέψουν με το έτσι θέλω, συνέταξαν και διακίνησαν ψήφισμα διαμαρτυρίας -με τις μισές τουλάχιστον υπογραφές πλαστογραφημένες- με τη φοβερή και τρομερή αναφορά-επιχείρημα πως το ακίνητο αυτό ευρίσκονταν εκτός οικισμού -άρα ήταν ακατάλληλο- ενώ και οι πέτρες γνώριζαν/γνωρίζουν πως βρίσκεται στο απόλυτο γεωγραφικό κέντρο του!
Τέτοια σοβαρότητα!

*Η "επενδυτική" δραστηριότητα ξένων πολιτών στο νησί συνεχίζεται ακάθεκτη, όπως συνεχίζεται και η διαδικασία μετατροπής της πλειοψηφίας των παριανών από συμμετέχοντες (στον όποιο βαθμό) στα οφέλη του τουρισμού, σε θεατές μιας άγριας και "μαύρης" παραοικονομίας.
Όταν κάποτε ξυπνήσουμε, τότε θα συνειδητοποιήσουμε πως το μόνο που μας έχει απομείνει ως "δικαίωμα" είναι η πληρωμή του λογαριασμού συντήρησης ενός συστήματος, ενός μηχανισμού, τον οποίο άλλοι χρησιμοποιούν για αθέμιτο πλουτισμό και το νησί από Τόπος -με δική μας συναίνεση- μεταλλάχθηκε σε Εργαλείο...

*O διακαής μου πόθος και συστηματική επιδίωξη αυτού του ιστολογίου, μετά από αλλεπάλληλα διαβήματα και πιέσεις, αποτυχημένα μέχρι χθες, επιτέλους έγινε πράξη!
Μπράβο στα διοικητικά μέλη της Ένωσης Συλλ. Γον. Κηδεμόνων Πάρου, ειδικότερα στούς  φίλους Καρασαντέ Δημήτρη (στον οποίο έκανα την πρώτη κρούση το 2016) και Χριστόδουλο Μαούνη, για την αναβίωση ενός θεσμού τον οποίο ξεκίνησα το 1999 (πρόεδρος τότε του Συλλόγου Γ/Κ Αγκαιριάς και πρόεδρος της νεοσύστατης Ένωσης) σε συνεργασία με το δήμο Πάρου, ο οποίος όμως δεν μακροημέρευσε και αδράνησε μετά την αποχώρησή μου από τα σχολικά δρώμενα.
Είναι περιττό να επαναλάβω (το έχω "εξαντλήσει" το θέμα...) τα πολλαπλά  οφέλη (περιβαλλοντικά, παιδευτικά, κοινωνικά κ.α) της ενεργοποίησης της σχολικής κοινότητας στην κατεύθυνση της ενεργούς συμβολής στην προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος. 
Μπράβο και πάλι!!!

Η "αριστερά" του Στέιτ Ντιπάρτμεντ κι ούτε ένα... αγριολούλουδο!

Aπό το "PRESS-GR"

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Είναι η Αγία που ονομάζεται Συρία και πρόσφερε θυσία στην Πατρίδα και τον αγώνα για Ελευθερία έξι παλικάρια. Έξι παιδιά, εγγόνια... από τους 250.000 νεκρούς που έχουν πέσει στη Συριακή γη, θυσία στο βωμό της Ανεξαρτησίας και Λευτεριάς.
Χθες 21 Μάρτη ημέρα αφιερωμένη στη Μάνα της Συρίας. και στο κτίριο της κλειστής πρεσβείας της Συρίας στην Αθήνα δεν βρέθηκε ένας Άνθρωπος ν' αφήσει στην είσοδο ένα έστω αγριολούλουδο. Αυτοί οι 250.000 νεκροί δεν έχουν την ίδια αξία με τους λίγους νεκρούς στο Παρίσι, τη Βαρκελώνη, το Λονδίνο κι αλλού, που στις πρεσβείες τους σε κάθε μέρος του πλανήτη είδαμε την κοσμοσυρροή για ένα τριαντάφυλλο, ένα κερί, ένα ποίημα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα προφίλ ν' αποκτούν τα χρώματα των σημαιών από τις χώρες των λίγων θυμάτων της τρομοκρατίας. Απλώς, ακόμη κι ο θάνατος έχει ταξικό περιεχόμενο κι αυτό αναλαμβάνει να μας το εμπεδώσουν τα ΜΜΕ κι οι αργυρώνητες δημοσιογραφικές πόρνες που τραγουδούν τα τραγούδια του ιμπεριαλισμού.
Η ντροπή της σημερινής Ελλάδας... κι η απόλυτη μετατροπή της επονομαζόμενης "ελληνικής αριστεράς" σε γραφείο τύπου, αλλά κι εργαλείο του του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ποιος ν' αφήσει ένα έστω αγριολούλουδο στην...

Διαβάστε περισσότερα »

ANAKOINΩΣΗ "Λ.ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ" ΓΙΑ ΤΟ ΓΥΜΝ. ΕΙΔ. ΑΓΩΓΗΣ

ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ, ΖΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ…

2016- Ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για την ίδρυση Γυμνασίου Ειδικής Αγωγής. Το αίτημα απορρίπτεται γιατί δεν εστάλησαν από τη δημοτική αρχή  τα απαιτούμενα έγγραφα προς τους αρμόδιους.

2017-  Το Σεπτέμβρη η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με έγγραφο της γνωρίζει στην δημοτική αρχή ότι, αν ενδιαφέρεται για την ίδρυση Γυμνασίου Ειδικής Αγωγής στην Πάρο, πρέπει  να υποβάλλει αίτημα της, εντός 2 μηνών. Η δημοτική αρχή εκπρόθεσμα φέρνει ξανά  στο δημοτικό συμβούλιο προς ψήφιση το θέμα της ίδρυσης Γυμνασίου Ειδικής Αγωγής, χωρίς μάλιστα να έχει εξασφαλίσει τη στέγαση του, απαραίτητη προϋπόθεση για την έγκριση του αιτήματος. Παρόλα αυτά το Δημοτικό Συμβούλιο εγκρίνει και πάλι ομόφωνα το αίτημα της ίδρυσης. (Σχετικό δελτίο τύπου της «Λαϊκής Συσπείρωσης», με τίτλο «Υπόλογοι σε γονείς και μαθητές», 1-12-2017)

Το αίτημα απορρίπτεται και πάλι γιατί δεν  δεν εξασφάλισαν τα απαραίτητα δικαιολογητικά βάσει των οποίων εγκρίνεται η σχετική ίδρυση από το Υπουργείο Παιδείας.

Αντί να σιωπήσουν, αντί να ζητήσουν έστω συγνώμη από τους ενδιαφερόμενους γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς έχουν το θράσος να βγάζουν και δελτίο τύπου (Γρ. Δημάρχου 22-3-18) , για να διώξουν από πάνω τους τις ευθύνες που αποκλειστικά τους ανήκουν. Η κρίση ανήκει στο παριανό λαό.

Πάρος 22-3-2018

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ F/4 ΜΠΑΣΚΕΤ ΚΟΡΑΣΙΔΩΝ

EΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΝΟΜΟΣ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
ΔΗΜΟΣ ΠΑΡΟΥ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟΥ
                                                                                            Πάρος, 23 Μαρτίου 2018
                                                           ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


To στοίχημα κερδήθηκε. Στέφθηκε με απόλυτη οργανωτική και αγωνιστική επιτυχία η διοργάνωση του Final 4 Κορασίδων στην Πάρο
Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε το Final Four Κορασίδων μπάσκετ που πραγματοποιήθηκε το διήμερο 16 & 17 Μαρτίου 2018, στην ΑΠΧ Αρχιλόχου-Μάρπησσας και έκλεισε με μία μεγάλη διάκριση για τον Παριανό Αθλητισμό, την κατάκτηση της 3ης θέσης από την ομάδα του Α.Ο.Πάρου.
Το διήμερο αυτό αποτέλεσε μια μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, προσέφερε δυνατές συγκινήσεις στους θεατές και τους συμμετέχοντες, επιτυγχάνοντας παράλληλα την πολυποίκιλη προβολή του νησιού μας στις Κυκλάδες και σε όλη την Ελλάδα. Επιπλέον, η μεγάλη συμμετοχή του φίλαθλου κόσμου και η παρουσία εκπροσώπων από όλα τα αθλητικά σωματεία του νησιού, έστειλε το μήνυμα ότι ο αθλητισμός ενώνει και δίνει προοπτικές στην κοινωνία.
Ο Δήμος Πάρου θα ήθελε να ευχαριστήσει όλους τους φορείς και τους ανθρώπους που συνέβαλλαν στην επιτυχημένη διεξαγωγή της διοργάνωσης, την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου για τη συγχρηματοδότηση του Final Four, την ΕΣΚΑ Κυκλάδων για την πρότασή της να διεξαχθεί στην Πάρο, το Γραφείο Τεχνολογιών Πληροφορικής & Επικοινωνιών του Δήμου Πάρου και την εταιρεία GLOMAN S.A. για τη ζωντανή μετάδοση των αγώνων, τον κόσμο και τη νεολαία του νησιού που υποδέχθηκαν με θέρμη και στήριξαν τις αθλήτριες και ιδιαίτερα την κα Μαρία Περαντινού για την καταλυτική συνεισφορά της στην άρτια τέλεση των αγώνων με την εθελοντική εργασία της.
Τέλος, με δεδομένο το μεγάλο ενδιαφέρον, ο Δήμος Πάρου προέβαλε ζωντανά διαδικτυακά, μέσω live streaming τη διοργάνωση. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, όπως αυτά καταγράφηκαν από το Γραφείο Τεχνολογιών Πληροφορικής & Επικοινωνιών, μέσω του Site του Δήμου, τους αγώνες παρακολούθησαν 1245 χρήστες και έγιναν συνολικά 3128 προβολές της σχετικής ιστοσελίδας, ενώ η παρακολούθηση από τις άλλες σελίδες που αναμετέδωσαν το σήμα, η παρακολούθηση έφτασε τις 2911 προβολές την πρώτη ημέρα και τις 4023 τη δεύτερη ημέρα.
Ο Δήμαρχος Πάρου, Μάρκος Κωβαίος δήλωσε, πως θεωρεί σημαντικό να διεξάγονται στον νησί μας επίσημα αθλητικά γεγονότα, γιατί μέσα απ’ αυτά δημιουργούνται πρότυπα για τη νεολαία και της δίνονται κίνητρα να ασχοληθεί με τον αθλητισμό.
«Είμαι βέβαιος ότι το Final 4 Κορασίδων θα αποτελέσει την απαρχή και άλλων σπουδαίων αθλητικών διοργανώσεων στο νησί μας. Mπράβο σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκαν στο πλαίσιο της ευγενούς άμιλλας και μας χάρισαν αυτό το υπέροχο θέαμα.
Συγχαρητήρια στα κορίτσια του Α.Ο. Πάρου για τη κατάκτηση της 3ης θέσης, μας έκαναν όλους περήφανους!!!
Συγχαρητήρια και στην προπονητική ομάδα, τα στελέχη και τους γονείς που είναι πάντα δίπλα τους, αρωγοί και συμπαραστάτες στις προσπάθειές τους.
Είμαι βέβαιος ότι η σημερινή συμμετοχή σας στο final four Κορασίδων και η επιτυχημένη πορεία σας, είναι μόνο η αρχή και ότι στο μέλλον θα μας χαρίσετε ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες.
Συγχαρητήρια και θα είμαι δίπλα σας σε ό,τι χρειαστείτε».

Αριστερά και τουρκική απειλή. Ερωτήματα …

Οι εξελίξεις  σε μια ευρύτερη, αλλά ενιαία γεωγραφική περιοχή,  από την Ουκρανία, Κριμαία, Μαύρη Θάλασσα, Βαλκάνια, Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή είναι , αναμφίβολα, δραματικές, συγκρουσιακές, αλλά και καθοριστικές, για τους Λαούς και τα Έθνη.  Τώρα γράφεται η νέα ιστορία σε αυτή την Στρατηγικής σημασίας γεωγραφική περιοχή.  Η ανάλυση της ρευστής γεωπολιτικής κατάστασης, από σοβαρούς πολιτικούς ηγέτες  και πολιτικούς  φορείς , που στον πυρήνα της ιδεολογίας τους, είναι τα λαϊκά και τα εθνικά συμφέροντα, απαιτεί διορατικότητα, υπευθυνότητα και ρεαλισμό. Δεν εξυπηρετούνται τα ευρύτερα λαϊκά συμφέρονται με την κυριολεξία του όρου, ούτε τα εθνικά συμφέροντα, από αναλύσεις της σημερινής γεωπολιτικής πραγματικότητας με ιδεοληπτικά και ξεπερασμένα στερεότυπα.  Και κυρίως, γνήσιοι λαϊκοί ηγέτες και φιλολαϊκά κόμματα , δεν   επιτρέπεται να αγνοούν τις ευαισθησίες , τις αγωνίες, τους αγώνες  και  την ιστορία του Ελληνικού Λαού.
Αναρωτιέμαι, με δεδομένη την επιθετική και επεκτατική συμπεριφορά της Τουρκίας, πόσο εφικτή και αποτελεσματική , στην προάσπιση των εθνικών και λαϊκών συμφερόντων είναι τώρα, σε αυτή την διεθνοπολιτική συγκυρία, η συγκρότηση ενός ευρύτατου λαϊκού  αντιπολεμικού μετώπου;  Γιατί δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη καταγγελία της Αριστεράς, για την προσάρτηση των Ιμίων από την Τουρκία και για την προφυλάκιση των δυο στρατιωτικών; Άραγε,  στην  έμπρακτη τουρκική πολιτική της αλλαγής των συνόρων με την στρατιωτική βία και σε βάρος της ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας, η απάντηση της Αριστεράς  είναι ένα φιλειρηνικό συλλαλητήριο και  η συγκρότηση αντιπολεμικού λαϊκού μετώπου (απαραίτητα σε ομαλά εξελισσόμενες ιστορικές περιόδους) ;
Η απάντηση της Αριστεράς στην αμφισβήτηση από το Ισλαμοφασιστικό  σύστημα εξουσίας του Τ. Ερντογάν,  της εθνικής μας κυριαρχίας, της εδαφικής μας ακεραιότητας  και της εν δυνάμει υποδούλωσης του Λαού, που εκδηλώνεται και με την χρήση ή την απειλή χρήσης τουρκικής στρατιωτικής βίας, είναι άραγε, η απαξίωση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (υποβάθμιση της αποτρεπτικής ισχύος, μέσω της μείωσης των αναγκαίων για την εθνική άμυνα, δαπανών) και της Διπλωματίας, έναντι της συμφιλίωσης των δύο γειτονικών Λαών, του τούρκικου, που στην πλειοψηφία του στηρίζει την αναθεωρητική πολιτική του Ερντογάν (ειδικά τα λαϊκά στρώματα της τουρκικής ενδοχώρας) και του  προδομένου από τις ηγεσίες του ελληνικού Λαού; Εννοείται ότι, σε καμιά περίπτωση δεν απαξιώνεται η προσπάθεια της Αριστεράς,   να προωθηθεί μια  φιλειρηνική και αντιπολεμική  πολιτική με σαφές ανθρωπιστικό και ηθικό περιεχόμενο και μάλιστα , υπό οποιεσδήποτε γεωπολιτικές συνθήκες.  Αλλά υπάρχει και μια αμείλικτη γεωπολιτική πραγματικότητα, που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, ώστε να διασφαλιστεί η ιστορική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους και η επιβίωση του Ελληνικού Λαού σε καθεστώς Ελευθερίας και Δημοκρατίας.
Αναρωτιέμαι επίσης, αν οι συλληφθέντες και προφυλακισμένοι στην Αδριανούπολη, δεν ήταν στρατιωτικοί, αλλά αριστεροί καλλιτέχνες, δεν θα είχαν οργανώσει οι δυνάμεις της  αριστεράς,  μια τουλάχιστον ογκώδη διαδήλωση στην πλατεία Συντάγματος;  Ευκαιρίας δοθείσης, το να είναι κάποιος αριστερός, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι και πατριώτης (άλλωστε διεθνισμός και πατριωτισμός δεν αλληλοαναιρούνται), ούτε φυσικά όλοι οι πατριώτες, είναι μόνο στην αριστερά.

Θα αποδειχτεί τεράστιο λάθος της σύγχρονης Αριστεράς , αν επιτρέψει την καπηλεία του Πατριωτισμού, από εθνικιστικές και ακροδεξιές – φασιστικές δυνάμεις. Η Αριστερά, είναι και πατριωτική και φιλειρηνική ταυτόχρονα.   Η Αριστερά δεν είναι πατριδοκάπηλη,  άλλα ούτε  οι αριστεροί  μπορεί να είναι εθνομηδενιστές και απάτριδες.  Ο Πατριωτισμός είναι ΑΞΙΑ πολύ υπέρτερη των κομμάτων. Η αγάπη για αυτό τον τόπο,  για τον πολιτισμό του, για τις παραδόσεις του, για το φυσικό του κάλλος, για την ιστορία του, για τις αξίες του,  για τους ανθρώπους του, είναι ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ, ακομμάτιστος, άδολος, θυσιαστικός…Χρήστος Καπούτσης